ficonepiece : the liar [shanks x buggy]

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

ช่วงหลังๆมานี้รู้สึกว่าบากี้มันน่ารัก แล้วดันไปเปิดเจอรูปแชงคูสกับบากี้ เลยรู้สึกว่า งานแดงฟ้าต้องมา!! และ!! คู่นี้มันหาอ่านยาก!! จะเจอก็เป็นของตปท. เลยคิดว่า งั้นก็เขียนเองซะเลยสิ เขียนเองอ่านเอง เอนเตอร์เทนมายเซลฟ์จริงๆชีวิต ด้วยประการข้างต้นที่กล่าวมาจึงถือกำเนิดฟิคคู่นี้ขึ้นมา ค่ะ!! 

 

-------------------------------------------------------------------------------------------------

 

ps. อันเดียวกันกับที่exteenค่ะ ลงสองที่เด็กดีกับเอ็กทีน mineทั้งคู่ค่ะ
( http://rocktheworld.exteen.com/20141228/ficonepiece-the-liar-shanks-x-buggy ) 
 
( http://rocktheworld.exteen.com/fiction ) <<<เรื่องอื่นๆ

เนื้อเรื่อง

- the liar : shanks x buggy -

 

“แกโกหกฉันอีกแล้วนะ แชงคูส!!” ร่างของกัปตันโจรสลัดผู้ยิ่งใหญ่(ที่เจ้าตัวมโนเอาเอง)กระโจนเข้ากระชากคอเสื้อชายผมแดงที่ยืนทำหน้าไม่ทุกข์ร้อน

“ก็ถ้าไม่พูดอย่างนั้น แกจะมาหาฉันหรอไง บา-กี้-”ชายผมแดงที่ถูกเรียกว่า’แชงคูส’ยังคบตอบด้วยหน้าตาไม่ทุกข์ร้อน ซึ่งนั่นทำให้คู่สนทนาของเขารู้สึกเดือดดาลขึ้นยิ่งกว่าเดิม

“บ้าเอ๊ย เพราะแกส่งข่าวไปบอกฉันว่ามีสมบัติอยู่ที่เกาะนี้ฉันถึงได้รีบบึ่งมา แล้วยังไงฮะ ฉันต้องเดินทางมาตั้งไกลเสียเสบียงไปตั้งเยอะเพื่อมาเจอแกเนี่ยนะ!! ที่ฉันอยากเจอน่ะ สมบัติโว้ยย ไม่ใช่แก”บากี้ระเบิดถ้อยคำอัดอั้นตันใจออกมารวดเดียวพร้อมกับเขย่าตัวคนตรงหน้าที่ดูจะไม่สะทกสะท้านกับการโจมตี(?)ของตน

“พอนายได้ข่าวที่ฉันส่งไปก็รีบมาหาฉันขนาดนี้เลยหรอเนี่ย นั่นสินะก็พวกเราไม่เจอกันนานเลยนะ”แชงคูสแกะมือของบากี้ที่เขย่าตนออกแล้วยิ้มออกมาให้อีกฝ่ายด้วยความจริงใจ แต่ อีกคนเขาไม่ได้รู้สึกดีกับรอยยิ้มของชายผมแดงเลยสักนิด

“ไม่ต้องมาไม่เจอกันนานเลยโว้ยย แกฟังที่ฉันพูดก่อนหน้านี้หรือเปล่าฮะ แล้วก็ไม่ต้องมายิ้มเยาะเย้ยที่ฉันหลงกลแกเลยนะเฟร้ยยยยยยย นี่ฉันจะต้องถูกแกหลอกอีกกี่ครั้งเนี่ย ไม่สิ นี่แกต้องหลอกฉันอีกกี่ครั้งถึงจะพอใจกันฮะ แล้วนี่ฉันโง่ขนาดถูกแกหลอกซ้ำซากขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ไม่สิ ฉันจะไม่เชื่อที่แกพูดอีกแล้ว แกมันคนโกหก ฉันเกลียดแกที่สุดเลย ฮึ่ย!!” หลังจากแรพด่าคนตรงหน้าเสร็จคนผมฟ้าก็สะบัดผมใส่คนตรงหน้าแล้วเดินจากไปทันที

“อย่าโทษตัวเองอย่างนั้นสิบากี้ แกไม่ได้โง่ขนาดนั้นสักหน่อย”คำพูดของชายผมแดงทำให้เจ้าคนที่กำลังโกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยงถอยกลับมาอย่างรวดเร็วพร้อมกับอารมณ์ที่เปลี่ยนไปไวยิ่งกว่าสตรีที่เป็นวันนั้นของเดือน

“แกพูดถูกแล้ว ในที่สุดแกก็รู้สึกสำนึกผิดแล้วสินะที่กล้ามาหลอกลวงโจรสลัดผู้ยิ่งใหญ่และชาญฉลาดอย่างฉันน่ะ ฮ่าๆๆๆ”พูดแล้วก็รู้สึกปลื้มไปกับความยิ่งใหญ่ของตนที่ทำให้อีกคนรู้สึกสำนึกผิดได้

“ไหนๆ แกก็มาแล้วเรามาดื่มด้วยกันหน่อยไหม เรียกพวกลูกเรือแกมาด้วยสิ”

“นั่นมันแน่นอนอยู่แล้วเฟร้ยยย แล้วแกน่ะอย่ามาทำออกคำสั่งกับฉันนะ ชิ”บากี้ว่าพร้อมกับถอดชิ้นส่วนร่างกายช่วงบนแล้วลอยออกไปทำให้แชงคูสเลิกคิ้วงง

“แล้วนั่นแกจะไปไหนน่ะ”แน่นอนความสงสัยไม่เข้าใครออกใคร โดยเฉพาะกับพฤติกรรมและนิสัยที่แปรปรวนของบากี้ที่บางทีก็ทำให้แชงคูสเดาไม่ถูกเหมือนกัน

“ก็ไปตามพวกลูกเรือของฉันมาถล่มเสบียงของพวกแกให้ยับน่ะเซ่ เจ้าโง่!!”ประโยคที่ดูจะเป็นการถากถางของคนที่รีบร้อนจากไปกลับทำให้ชายผมแดงต้องเผลอยิ้มออกมา

 ‘แกมันน่ารักขนาดนี้ จะไม่ให้ฉันแกล้งได้ไงล่ะ’ได้แต่คิดในใจและยืนยิ้มคนเดียวจนลูกเรือคนอื่นคิดว่ากัปตันของตนอาจเป็นบ้าเข้าแล้ว

“กัปตัน ไหวหรือเปล่า ทำไมมายืนยิ้มคนเดียวน่ะ หรือว่าโดนบากี้มันด่าจนบ้าไปแล้ว”ลูกเรือคนนึงเดินเข้าไปหากัปตันของตนอย่างความเป็นห่วงด้วยประโยคที่ถ้าคนปกติได้ยินคงมีโกรธกันบ้างที่ถูกหาว่าบ้า แต่ไม่ใช่สำหรับชายผู้ยิ่งใหญ่คนนี้

“หึๆ เจ้านั่นเองก็ชอบพูดโกหก ฮ่ะๆ”ชายผมแดงพูดไปยิ้มไปแล้วยังขำอีก ลูกเรือที่เข้ามาถามด้วยความเป็นห่วงจึงรีบหันไปหาลูกเรือคนอื่นๆทันที

“เฮ้ย พวกแกรีบตามหมอมาเร็ว กัปตันท่าทางจะไม่ไหวแล้วว่ะ”นั่นทำให้ลูกเรือคนนั้นโดนกัปตันของตัวเองโบกหัวเพราะความเป็นห่วงว่ากัปตันจะเป็นบ้า

“ฉันไม่ได้บ้าเฟร้ยย เจ้าพวกบ้า พวกแกน่ะรีบไปเตรียมจัดงานเลี้ยงกันเลยไป เหล้า,เสบียงมีเท่าไหร่ขนออกมาให้หมดเลย”

แม้พวกลูกเรือจะไม่ค่อยเข้าใจว่าทำไมกัปตันผมแดงถึงจริงจังจะจัดงานเลี้ยงให้กับพวกกัปตันตัวตลกแต่จะขัดคำสั่งไม่ทำตามก็คงไม่ได้ เพราะกัปตันผมแดงที่ดูเป็นคนสบายๆไม่ถือสาอะไรมากคนนี้ ถ้าเป็นเรื่องของกัปตันตัวตลกนั่นแล้ว กัปตันผมแดงก็ไม่เคยปล่อยผ่านไปเลยสักเรื่องเดียว

“กัปตันบากี้นี่สุดยอดไปเลย แชงคูสผมแดงนั่นถึงได้จัดงานเลี้ยงต้อนรับให้”

“กัปตันบ้ากี้ช่างเป็นชายผู้ยิ่งใหญ่จริงๆ “ เสียงโจรสลัดตัวฉกาจทั้งหลายที่สรรเสริญชื่อของบากี้ทำให้แชงคูสทราบได้ทันทีว่าบากี้ไปตามพวกลูกเรือทั้งหลายมาแล้ว

“ฮ่าๆๆๆ พวกแกรู้จนได้สินะว่าฉันมันเป็นชายที่ยิ่งใหญ่ แชงคูสฉันพาทุกคนมาแล้วเฟร้ยยย”บากี้หัวเราะชอบใจแล้วลอยร่างกายส่วนบนไปต่อกับร่างกายส่วนลางที่ตนทิ้งไว้ใกล้ๆกับแชงคูส

“อา พวกอาหารกับเหล้าเตรียมเสร็จพอดีเลย”แชงคูสว่า

“เอาล่ะ ถ้างั้น พวกลูกเรือของฉันทั้งหลาย จงกินกันให้เต็มอิ่มไปเลยยย”บากี้ทำการเปิดพิธีการกินด้วยตนเองจากนั้นสงครามอาหารจึงเริ่มต้นขึ้นเมื่อทุกคนตะลุมบอนเข้าใส่อาหารที่พวกของแชงคูสขนมา

“นี่กะให้เสบียงฉันหมดเลยหรือไงกัน”แชงคูสว่าพลางรินเหล้าให้กับบากี้ไปด้วย

“ถือว่าเป็นการชดใช้ที่แกชอบหลอกฉันไง คนโกหกมันต้องถูกลงโทษซะบ้าง ฮ่าๆๆๆๆ”บากี้พูดกลั้วหัวเราะแล้วยกแก้วชนกับแชงคูสอย่างอัตโนมัติ

“แกเองก็โกหก งั้นก็ต้องถูกลงโทษเหมือนกันสิ”แชงคูสว่าทำเอาบากี้ต้องเลิกคิ้วด้วยความงง

“ฉันเคยไปโกหกแกตอนไหนกัน มีแต่แกนั้นแหละชอบมาโกหกฉัน”บากี้ว่า

 “เฮ้ พวกแกดูสิ กัปตันบากี้ชนแก้วกับแชงคูสผมแดงคนนั้นแล้วยังคุยกันอย่างสนิทสนมอีกด้วย” เสียงลูกเรือของบากี้ดูตื่นเต้นและสรรเสริญกัปตันตัวตลกของตนมากที่ยิ่งใหญ่ขนาดได้มานั่งชนแก้วกับหนึ่งในสี่จักรพรรดิ

“ใครบอก แกนั่นแหละชอบโกหกฉัน”แชงคูสว่าและก็เริ่มรู้สึกรำคานพวกโจรสลัดที่ติดตามบากี้ขึ้นมานิดๆ ที่ดูจะคอยสนใจทุกการกระทำของร่างตรงหน้านี้ตลอดเวลา

“พูดอะไรของแกน่ะ เห้ยย แล้วแกจะยื่นหน้าเข้ามาใกล้ฉันหาอะไรล่ะเนี่ย”บากี้ว่าแล้วเอามือดันหน้าของแชงคูสที่ยื่นเข้ามาใกล้ตน

“ก็จะดูหน้าคนชอบโกหกชัดๆน่ะสิ หน้าแกแดงแน่ะ เมาแล้วหรอ”แชงคูสว่า

“พูดบ้าอะไรน่ะฮะ เพิ่งแก้วเดียวฉันจะไปเมาอะไร”บากี้ว่าแล้วขยับถอยไปนั่งให้ไกลจากแชงคูสกว่าเดิม

“หรือว่า เขิน ฉันหรอ”แชงคูสว่าแล้วขยับเข้าไปใกล้บากี้ ซึ่งกับตันตัวตลกเองก็ไม่ยอมน้อยหน้าเหมือนกันเจ้าตัวก็ขยับถอยหนีไปอีก พอกัปตันผมแดงขยับตัวเข้าไปใกล้กัปตันตัวตลกก็จะขยับถอยหลังหนี จึงดูเป็นภาพที่ตลกสำหรับลูกเรือของกัปตันผมแดง แต่พวกลูกเรือของกัปตันตัวตลกกลับไม่คิดอย่างนั้น

“เฮ่ยพวกแก๊!! ดูสิๆ เจ้าแชงคูสผมแดงนั่นกำลังพยายามทำตัวสนิทสนมกับกัปตันบากี้ด้วยล่ะ”

“กัปตันบากี้ช่างเป็นชายที่ยิ่งใหญ่ไร้คำบรรยายจริงๆ ขนาดหนึ่งในสี่จักรพรรดิยังอยากจะตีสนิทเลย”ต้องพูดว่าโจรสลัดพวกนี้มีความยกย่องบากี้อย่างแรงกล้าจริงๆถึงขนาดมองภาพตลกๆของสองคนนั้นเป็นเรื่องยิ่งใหญ่ได้

“ใครจะไปเขินแกกัน แล้วแกจะขยับเข้ามาทำไมละโว้ยย”บากี้ว่าแล้วถอยหนีจนไปชิดกับผนังเรืออีกฟาก

“ถอยไปไหนไม่ได้แล้วนะบากี้”แชงคูสว่าแล้วส่งยิ้มที่ทำเอาบากี้รู้สึกกลัวให้

“บ้าเอ๊ย แกจะมาสิงร่างฉันเรอะไง ถอยไปนะ ฉันไม่ชอบ”บากี้ว่าแล้วคิดเตรียมหาทางหลบ

“โกหกอีกแล้วนะ แกโกหกฉันหลายครั้งแล้วนะตั้งแต่เจอกันน่ะ”

“อะไรของแ...”เสียงของบากี้ถูกกลืนไปพร้อมกับริมฝีปากของชายผมแดงที่มอบสัมผัสแผ่วเบาให้กับตน

“อะ..ว๊ากกกก แก๊!! แชงคูส!! ทะ..ทะ..ทำบ้าอะไรของแก๊!!”บากี้ที่พอได้สติก็รีบผลักคนตรงหน้าแล้วโวยวายทันที

“ก็ ลง โทษ คน โก ห ก ไง”แชงคูสว่าแล้วยิ้มบางๆ

“กะ..กะ..แก..แก๊!! ฉันเกลียดแก เกลียดแกๆๆๆ ว้ากกกก”บากี้ว่าแล้ววิ่งหนีไปที่เกาะเหลือเพียงแชงคูสที่นั่งยิ้มอยู่คนเดียว

‘โกหกฉันไม่พอ ยังโกหกตัวเองอีกนะแกน่ะ’

“ฉันว่ากัปตันพวกเราเพี้ยนว่ะ นั่งยิ้มคนเดียวอีกแล้ว”

“หมอ ตามหมอมาเร็ว กัปตันพวกเราท่าจะแย่จริงๆแล้ว นอกจากจะยิ้มคนเดียวแล้วยังจะกินมือตัวเองอีก”

“อ้าวกัปตันบากี้ไปไหนซะแล้วน่ะ เมือ่กี้เกิดอะไรขึ้นนะ เพราะพวกแกเลยกัปตันบากี้เลยหายไปเนี่ย”

“ไม่เป็นไรหรอก ชายผู้ยิ่งใหญ่อย่างกัปตันบากี้เดี๋ยวก็กลับมาเองแหละ”

คงไม่ต้องบอกว่าประโยคไหนเป็นของลูกเรือฝ่ายไหน

‘บ้าที่สุด เจ้าบ้านั่น มัน จ..จะ..จะ..จูบ ฉัน มันต้องล้อฉันแน่ๆ มันจะแกล้งฉันสินะ ฉันไม่หวั่นไหวหรอก ใช่ ฉันคือกัปตันบากี้ผู้ยิ่งใหญ่ไม่หวั่นไหวไปกับแกหรอกเฟร้นเจ้าบ้าแชงคูส’

“ฉันไม่รู้สึกอะไรหรอกเฟร้ยยยเจ้าบ้า!!!!! ไม่รู้สึกอะไรสัก!!!....นิด”บากี้ที่ตะโกนเสียงดังเพราะคิดว่าอยู่คนเดียวกัลบต้องตกใจเมื่อพบว่าเจ้าบ้าที่กำลังพูดถึงดันมาโผล่อยู่ข้างหลัง

“แก มาตั้งแต่เมื่อไหร่ หยุดนะเฟร้ยย อย่าเข้ามาใกล้ฉัน...น้าาาาาา!!”บากี้ว่าแล้ววิ่งหนีเข้าไปในตัวเกาะอีกแต่ครั้งนี้ชายผมแดงไม่ปล่อยให้คนตรงหน้าหนีอีกแล้ว แชงคูสจับแขนบากี้ไว้แล้วดึงเข้ามาไว้ในอ้อมกอดแน่นของตน

“ไม่นะ..อย่าทำแบบนี้..กับฉัน ฉันเกลียดแก อย่า...กอดฉันแบบนี้..ฮึก..”เจ้าตัวว่าพร้อมกับจับคือของคนที่กอดตนไว้แน่น

“อย่าโกหกอีกเลย บากี้ อย่าพูดว่าแกเกลียดฉัน อย่าพูดว่าไม่ชอบฉัน”แชงคูสว่าแล้วเอามือปาดน้ำตาที่ไหลออกมาของอีกคนอย่างแผ่วเบา

“ฮึก...แก..กำลังแกล้งฉัน..ฉันน่ะ!!......!!”

“รัก ฉันรักแกจริงๆนะ บากี้”จบประโยคนั้นชายผมแดงก็ทำให้คนในอ้อมกอดไม่มีโอกาศได้เอื้อนเอ่ยคำใดออกมาอีกด้วยสัมผัสที่มอบให้ จากสัมผัสบางเบาที่ริมฝีปากของทั้งคู่เริ่มลึกซึ้งและทวีความวาบหวามมากขึ้น ไม่มีการขัดขืนของคนในอ้อมกอด จะมีก็แต่น้ำตาที่ไหลออกมามากขึ้นของเขาจนทำให้ชายผมแดงต้องเป็นฝ่ายล่าถอยออกไปเอง

“ทำไม ถึงร้องไห้”ชายผมแดงว่า

“ก็แก..ฮึก..แกล้งฉัน..อีกแล้ว เมื่อกี้น่ะ แกก็..โกหก ฉันเหมือนกัน..สินะ...ฮึก..”

“ฉันไม่...”

“แก..จะโกหกอะไรฉัน..ฮึก...ก็ได้ แต่อย่าพูด...แบบเมื่อกี้..ฮึก..ฮือออ....”

“ฉันขอโทษ ในเมื่อแกไม่เชื่อในคำพูดของฉัน แต่แกคงจะเชื่อที่สิ่งนี้บอก”แชงคูสว่าแล้วจับมือของบากี้ทาบที่อกของตน

“ตรงนี้..ของฉันไม่เคยโกหก แกได้ยินสินะ สิ่งที่หัวใจฉันบอก”ชายผมแดงว่าแล้วลูบหัวอีกคนที่เอาหน้าของตนซุกที่อกของชายผมแดง ด้วยหวังจะไม่ให้ชายผมแดงเห็นหน้าของตนที่ปนไปด้วยหลายความรู้สึกปนกันทั้งประหลาดใจและดีใจและขำในความโง่ตัวเองก่อนหน้านี้

“ห้าม..หัวเราะฉันนะ”เสียงอู้อี้ของคนในอ้อมกอดชายผมแดงว่า แต่เมื่อไม่พบเสียงตอบรับจึงเงยหน้าขึ้นมามองชายที่กอดตน ก็พบว่าอีกฝ้ายมองมาที่ตนยิ้มๆ

“แกแอบขำฉันใช่ไหม!!”บากี้แหวขึ้นมาทั้งที่ชายผมแดงก็เพียงแค่ยิ้มให้กับอีกฝ่ายเท่านั้น

“ทำไมฉันต้องขำนายด้วยล่ะ”ชายผมแดงว่าแล้วยิ้มให้อย่างอ่อนโยน

“ก็นายก็รู้สึกใช่ไหมล่ะ..หัว..ใจ..ของฉันน่ะ”ประโยคที่บากี้พูดว่าเบาแล้วแต่ท้ายประโยคกลับเบายิ่งกว่า

“ได้ยินสิ...”พูดพร้อมกับจุมพิตอีกฝ่าย แต่..!!

“กัปตันบากี้คร้าบบบ กัปตันบากี้อยู่ไหนคร้าบบบ พวกเรามาช่วยแล้วนะครับกัปตัน!!”

“กัปตันบากี้!!!!!! เห้ยพวกแกแยกกันไปหาตรงทางนั้น!!” เพราะเสียงโวยวายของโจรสลัดที่ติดตามบากี้ ทำให้แชงคูสถูกผลักออกด้วยมือของชายเจ้าของชื่อ

“ให้ตายสิ ลูกเรือแกนี่มันวุ่ยวายจริงๆ”แชงคูสว่าแล้วคนที่ผลักตนกำลังยืนเช็คหน้าตัวเองจากกระจกพกและลอยตัวขึ้นไปให้พวกโจรสลัดที่มาตามหาตนพบ

“โวยวายอะไรกันฮะพวกแก ฉันก็อยู่นี่แล้วไง”บากี้ว่า

“กัปตันบากี้ ดีจริงๆที่คุณปลอดภัย พวกเราเป็นห่วงแทบแย่”

“พวกแกเป็นห่วงผิดคนแล้วเฟร้ยยย ไม่มีอะไรมาทำอันตรายฉันได้ทั้งนั้น พวกแกก็รู้ไม่ใช่หรอไงว่าเพราะอะไรน่ะ!!”บากี้ว่าอย่างอวดเบ่งต่างกับคนที่ร้องไห้อยู่ก่อนหน้านี้ลิบลับ

“เพราะคุณคือกัปตันบากี้ผู้ยิ่งใหญ่น่ะสิคร้าบบบบบบบบบบ!!”พวกโจรสลัดว่าส่วนบากี้ก็หัวเราะอย่างพอใจ

“ยืนเซ่ออะไรอยู่ล่ะ กลับเรือกันได้แล้ว”บากี้หันมาบอกแชงคูส

“อา เข้าใจแล้ว”แชงคูสว่าแล้วเดินกลับเรือไปกับบากี้และ....พร้อมกับขบวนโจรสลัดสุดโหวกเหวกที่สรรเสริญบากี้ตามมาด้วย ถึงแม้ในใจของชายผมแดงจะคิดว่าอยากอยู่กับอีกคนอย่างเงียบๆด้วยกันสองคนก็ตาม


end-