เอาไงดีเกิดใหม่เป็นเจ้าหญิงแห่งบริทาเนีย

ลำดับตอนที่ #12 : ตอนที่ 12 การรบที่คาร์มไลร์

ปีศักราชบริทาเนียที่ 762 ฉัน... เกิดมาในปีศักราชบริทาเนียที่ 750 นั้นคือสิ่งที่ฉันรู้และเมื่อฉันได้ตายลงและมาเกิดใหม่อีกครั้งนึงในที่แห่งนี้เมื่อร่างใหม่ของฉันอายุได้ 4 ปี หรือเมื่อปีศักราชบริทาเนียที่ 754 หลังจากนั้นฉันก็ได้เรียนรู้อะไรหลายๆอย่างและโตมาเป็นเด็กสาวผู้มีใบหน้าอันงดงามที่ชื่อว่า ทาเนีย บริทาเนียหรือทาเนเรีย อาร์ส บริทาเนียและตอนนี้ ปีศักราชบริทาเนียที่ 762 ฉันได้เป็นผู้ชี้นำความเป็นไปของสงครามเมื่ออายุได้ 12 ปี

"อืม~ ปวดหัวจัง... นั้น... ซิกฟรีสงั้นหรอ?"

"ใช่แล้วค่ะ"

"อืม~.... นี้ฉัน... สลบไปกี่วันแล้วเนี่ย...?"

"5 วันค่ะ ท่านทาเนเรีย"บ้าอะไรกันเนี่ย... 5 วันเลยงั้นหรอ... แต่ก็ช่างเถอะ ถือว่าพักผ่อนพอแล้วหล่ะ... แต่ว่า... ตั้ง 5 วันแล้วหรอ... พวกยักษ์น้ำแข็งไม่ตายกันหมดแล้วงั้นหรอ...

"นี้... ซิกฟรีสพวกอ๊อคตายไปเท่าไหร่แล้วและก็เอลซ่ามาถึงที่นี้รึยัง?"

"เอ่อ... พวกอ๊อคตายไปแล้ว 3 หมื่นค่ะส่วนเอลซ่าได้นำกองหนุนอีก 1 หมื่นมาถึงแล้วหล่ะค่ะ รวมถึงเธอได้พาขุนนางในอาณัติของท่านทาเนเรียด้วยค่ะ"

"หืม? ขุนนางงั้นหรอ?"เมื่อฉันพูดจบ ซิกฟรีสก็ช่วยพยุงตัวฉันขึ้นมาก่อนที่จะพาฉันเดินไปที่ห้องโถงในในห้องนั้นฉันเห็นที่นั่งอยู่ตรงกลางนั้นพร้อมกับขุนนางและแม่ทัพจำนวน 4 คนรวมเอลซ่าด้วยก่อนที่ฉันจะเดินลงไปนั่งลงบนเก้าอี้นั้น

"เอาหล่ะ พวกเจ้าเป็นใครส่วนเอลซ่าเจ้าไม่ต้องแนะนำตัวเองหรอกนะ"

"อะ... เอ่อได้ค่ะ"เมื่อฉันพูดจบแล้วขุนนางและแม่ทัพทั้ง 3 คนก็เดินออกมาเรียงกันเป็นแถวหน้ากระดานก่อนที่ทั้งสามคนนั้นจะคุกเข่าทำความเคารพฉันพร้อมกับแนะนำชื่อของตัวเอง

"ข้ามีนามว่า เร็นเก็นค่ะ เป็นนักวิชาการและกุนซือค่ะ"

"ส่วนดิชั้นมีนามว่าไอชะ เป็นแม่ทัพค่ะและนี้น้องสาวของชั้นมีนามว่าไอรินค่ะ"

"ข้ามีนามว่าไอรินค่ะ เป็นแม่ทัพเช่นเดียวกับท่านพี่ไอชะค่ะ"

"เอาหล่ะ พวกเจ้าลุกขึ้นได้แล้ว อีก 10 นาทีพวกเราจะเปิดศึกกับพวกอีอคที่เหลืออีก 7 หมื่นแล้ว"เมื่อทั้งสามคนแนะนำตัวเองเสร็จแล้วฉันก็สั่งให้ทั้งสามคนลุกขึ้นจากพื้นพร้อมกับเตรียมอาวุธของตัวเองให้พร้อม

"เอ่อ... ท่านทาเนเรียค่ะ พวกเรา... เอ่อ... ไม่มีอะไรค่ะ"

"เจ้ายะพูดว่า พวกเราจะสามารถชนะพวกอ๊อค 7 หมื่นนั้นได้รึป่าวน่ะ... มันขึ้นอยู่กับพวกเจ้าทั้ง 6 คน"

"เอ่อ... หมายความว่าไงค่ะ ขึ้นอยู่กับพวกเราทั้ง 6 คนน่ะค่ะ?"หลังจากที่ฉันพูดจบแล้ว เร็นเก็นก็พูดถามฉันขึ้นมาในทันที เห้อ~ จะบ้าตายนี้ฉันจะต้องมาอธิบายให้ลูกน้องตัวเองฟังด้วยงั้นหรอ

"ไอชะ ไอริน ซิกฟรีส เซเบอร์พวกเจ้าแต่ละคนถึงจะไม่เก่งเรื่องการวางแผน แต่พวกเจ้ามีทั้งพลังเวทย์และพละกำลังอันมหาศาจ ส่วนเจ้าเร็นเก็น เอลซ่าพวกเจ้าถึงจะอ่อนแอและมีพลังเวทย์มากเทียบเท่าทั้ง 4 คน แต่พวกเจ้านั้นเก่งในเรื่องการวางแผน เอาหล่ะพุดแค่นี้พวกเจ้าคงเข้าใจกันนะ"

"ค่ะ... พวกข้าเข้าใจแล้วค่ะ!!!"เมื่อฉันพูดจบทุกๆคนก็เดินออกจากห้องไปเตรียมตัวแต่ก็มีแค่เอลซ่าและเร็นเก็นแค่ 2 คนที่อยู่ในห้องกับฉัน

"เอาหล่ะ... นี้คือแผนของเรา พวกเจ้าคิดว่ายังไงกันบ้างหล่ะ"ฉันพูดขึ้นมาพร้อมกับเดินไปที่กระดานหนึ่งที่วางแผนที่สมรภูมิของคาร์มไลร์เอาไว้

.

.

.

.

"ฟู่~ ในที่สุดมันก็จะเริ่มแล้วซินะ.... ไอชะ ไอริน เซเบอร์"

"ก็ใช่นั้นหล่ะข้าเองก้อยากจะรบพุ่งไวๆแล้วหล่ะ"

"ก็ตามที่ท่านพี่พูดนั้นหล่ะค่ะ พวกเราจะทำลายกองทัพของพวกอ๊อคให้แหลกไปเลย!!!~"เมื่อทั้ง 3 คนนั้นพูดจบแล้วการจัดกองทัพก็เสร็จสมบูรณ์ก่อนที่ ฉันจะเดินขึ้นไปบนดาดฟ้าพร้อมๆกับที่ทั้ง 4 คนเดินไปคุมทัพที่ตัวเองได้รับหน้าที่ในการควบคุมได้แก่ เซเบอร์คุมทัพม้ากองกลาง ซิกฟรีสคุมทัพธนูกองกลาง ไอชะและไอรินคุมทัพทหารราบทั้งซ้ายและขวา

"เอาหล่ะ... ทำการบรรจุกระสุนปืนใหญ่ทั้ง 4 กระบอกได้"

"เอ่อ... ท่านทาเนเรียขอรับ ปืนใหญ่ได้บรรจุไว้ได้ 20 นาทีแล้วขอรับจะสั่งให้พวกเรายิงเลยไหมขอรับ?"

"ยังก่อน... สั่งการลงไปก่อนให้ทหารธนูทั้งหมดยิงธนูใส่พวกมันได้!!!"เมื่อฉันพูดจบทหารคนหนึ่งก็รีบไปส่งข่าวให้กองทัพที่อยู่ในสนามรบนั้นพร้อมกับกองทัพอ๊อคที่กำลังเคลื่อนพลเข้ามาเรื่อยๆ

"เอาหล่ะ... สั่งการไปให้ทหารราบกองหน้าซ้ายและขวาเคลื่อนพลไปข้างหน้ากันการรุกของพวกอ๊อคทั้ง 3 ทัพให้ได้ ส่วนทหารธนูทั้งหมดระดมโจมตีได้"

"ขอรับท่านเทรเซีย!!! ถ้างั้นพวกเราขอตีระฆังส่งสัญญาณเลยแล้วกันนะขอรับ"เมื่อนายทหารคนนั้นพูดจบระฆังส่งสัญญาณก็ดังขึ้นมาในทันที ก่อนที่พวกอ๊อคจะตกตื่นและเดินทัพเข้ามา out line ที่่ผมกำหนดเอาไว้ เอาหล่ะ... ที่นี้พวกแกก็เสร็จฉันหล่ะ

"ยิงป้อมปืนใหญ่ได้เลย!!!"

"ยิงปืนใหญ่ได้!!! ตู้ม!!!"เมื่ออเสียงพูดดังขึ้นมาได้ซักเดี๋ยวนึงเสียงปืนใหญ่ก็ดังขึ้นมาในทันที ลูกปืนใหญ่ทั้ง 4 ลูกพุ่งออกจากปากกระบอกปืนก่อนที่พวกมันจะตกลงด้วยแรงโน่มถ่วงของโลกตรงลงไปยังโซน out line และเข้าเป้าเต็มทั้ง 4 ลูก กองทัพพลเท้าของอ๊อคจำนวน 15,000 โดนลูกปืนใหญ่เข้าเต็มๆจนทำให้พวกมันเสียกำลังพลไปบางส่วน

"เอาหล่ะ... เมื่อเสียงปืนใหญ่ดังขึ้นมากองทัพพลเท้าของเราที่เป็นกองหน้าทั้ง 4 พันคนจะเดินทัพไปต้านพวกมันเอาไว้ ด้วยการที่พวกเรามีแม่ทัพผู้เก่งกาจทั้ง 2 อย่าง ไอชะและไอรินเป็นกองหน้ามีหรือที่พวกเราจะแพ้ศึกนี้น่ะ เอาหล่ะๆ ทั้งหมดบรรจุกระสุนปืนใหญ่ได้แล้ว เตรียมการยิงระลอกที่ 2 เอาไว้และรอสัญญาณจากฉันด้วยหล่ะ"

"ดะ... ได้เลยขอรับท่านดยุคทาเนเรีย!!!"เมื่อพูดจบทหารปืนใหญ่ก็ได้เอาดินปืนและลูกปืนใหญ่ใส่เข้าไปในปากกระบอกปืนใหญ่พร้อมกับใช้ไม้ดันดันลูกกระสุนปืนเข้าไปข้างในพร้อมกับดันปืนใหญ่เข้าไปยังจุดยิง

.

.

.

.

กองหน้า หน่วยพลเท้า ไอชะและไอริน

"ย๊าก!!! จัดการมันเข้าไป อย่าให้พวกมันรุกรานพวกเราได้อีก!!!"

"ทหารทั้งหมด ฟังคำสั่งใช้เวทยืเสริมกายภาพทุกอย่างและบุกทะลวงพวกมันซะ!!!"เมื่อไอชะพูดจบ ทหารทั้งหมดก็ร่ายเวทย์ขึ้นบัพขึ้นมาในทันที ก่อนที่พวกเขาทั้งหมดจะเข้าไปสุ้รบกับทหารอ๊อคนับหมื่น ถึงแม้ว่าจะแพ้เรื่องจำนวนแต่ว่าพวกอ๊อคนั้นเท่าที่รู้มาพวกมันนั้นไม่สามารถใช้พลังเวทย์ได้ ก็แปลๆได้ง่ายๆเลยว่าพวกนี้มันโง่มากแค่ไหน แต่การที่มันสามารถนำทัพใหญ่ได้ขนาดนี้ก็เพราะพวกมันเก่งนั้นหล่ะนะ

"เข้ามาเลยไอ้พวกอ๊อคแดงเวรตรรเอ๊ย!!! ย๊าก!!!"

"พวกเราตามท่านแม่ทัพไอชะไปเร็ว!!!"เสียงของกองทหารดังขึ้นมาพร้อมกับเสียงของไอชะที่นำกองทัพทหารราบ เพียงแค่ 2 พันคนพุ่งเข้าใส่กองทัพอ๊อค 5 พันที่เหลืออยู่เพียงแค่ หยิบมือนึงพร้อมกับการสนุบสนุนจากกองทัพธนู

"ทหารทั้งหลายเพิ่มบัพทั้งหมดที่ทำได้และลุยกับพวกมันไปเลย!!!"

"ขะ.... ขอรับ!!! ท่าน ไอริน!!!"ทหารในกองทัพของไอรินพุดขึ้นมาพร้อมกันก่อนที่จะร่ายเวทย์บัพให้ตัวเองและวิ่งเข้าใส่กองทัพอ๊อคฝั่งขวาที่เหลืออยู่เพียงหยิบมือเช่นเดียวกัน

"ท่านแม่ทัพซิกฟรีสขอรับ... พวกเราไม่ไปสู้กับพวกด้วยหล่ะขอรับ?"

"เจ้าโง่รึป่าว? พวกเราเป็นกองทัพธนูนะ การต่อสู้ในระยะประชิดน่ะไม่ใช่ธุระอะไรของพวกเรา พวกเราแค่ยิงธนูสนุบสนุนไปก็พอแล้วหล่ะ เอาหล่ะทั้งหมดเตรียมยิงธนูไฟได้"

"ขะ... ขอรับท่านซิกฟรีส พวกเราเตรียมธนูไฟรอคำสั่งท่านแม่ทัพ!!!"เมื่อนายกองทหารคนนั้นพูดจบทหารทั้งหมดก้ร่ายเวทย์ใส่ธนูในทันทีก่อนที่จะง่างลูกธนูไว้กับคันธนูพร้อมกับเล็งองศาในการยิงและการตกของธนุเอาไว้อย่างร่วงหน้า

"พร้อมยิงแล้วขอรับท่านซิกฟรีส!!!"

"งั้นหรอ... ถ้างั้นก็... ยิงได้!!!"เสียงออกคำสั่งของซิกฟรีสดังขึ้นมาก่อนที่กองทัพธนูทั้ง 6,900 จะปล่อยคันเบ็ดศรออกทำให้ลูกธนูถูกยิงด้วยแรงอันมากมายและพุ่งไปยังท้องฟ้าเหมือนกับห่าฝน ก่อนที่พวกมันจะร่อนตกลงไปยังพื้นด้วยแรงโน่มถ่วงของโลกตามเคยก่อนที่พวกมันจะตกลงไปฆ่าพวกอ๊อคเหล่านั้นให้สิ้นซาก

"อืม~ ดูเหมือนว่ากองทัพอ๊อคที่เป็นกองหน้าจะโดนกำจัดหมดแล้วซินะ... เอาหล่ะ... ให้กองทัพทหารเท้าของไอชะและไอรินถอยกลับมายังตำแหน่งเดิม"เมื่อฉันพูดจบทหารคนหนึ่งก็รีบวิ่งไปบอกคำสั่งของฉันในทันที... เห้อ~ น่าเบื่อชะมัด การที่ตัวเองออกคำสั่งและมีทหารไปบอกคำสั่งในแนวหน้าแบบนี้มัน... เสียเวลาชะมัดยาด ถ้าเกิดว่า... มีเครือข่ายเวทย์มนต์คอยส่งสัญญาณการสื่อสารหล่ะก็... มันอาจจะมีอะไรดีขึ้นมาก็ได้

"คึกๆ คึกๆ!!!"

"หืม~? นั้นมัน... เสียงอะไรกันน่ะ ควันพวกนั้นก็ด้วย... หล่ะ... หรือว่า!!! คำสั่งใหม่!!! ให้กองทัพพลเท้ากองหน้าทั้งหมดทำการป้องกันและให้กองทัพพลเท้าด้านหลังของกองทัพธนูกองหน้าไปเสริมทัพกับกองหน้าป้องกันการโจมตีสายฟ้าแลบของกองทัพม้าของพวกอ๊อคเดี๋ยวนี้!!! กองทัพธนูทั้งหมดร่ายเวทย์ใส่ธนูทั้งหมดเป็นเวทย์เจาะเกราะและระดมยิงไปที่กองทัพที่อยู่ข้างในกองควันนั้นทันที!!!"

"ขะรับ!!! ข้าจะรีบไปบอกเดี๋ยวนี้หล่ะ!!!"เมื่อนายทหารคนนั้นพูดจบ เขาก็รีบวิ่งลงไปจากดาดฟ้าในทันที น่าเบื่อชะมัด การที่ต้องใช้เวลาต้อง 5-10 นาทีในการรับคำสั่งถึงทหารทุกกองทัพน่ะ

.

.

.

.

"เอาหล่ะ... ทัพพธนูทั้งหมดร่ายเวทย์เจาะเกราะใส่ธนูทุกดอกและทำการระดมโจมตีไปที่กองทัพม้าของพวกอ๊อคนั้นโดยทันทีหลังจากที่ร่ายเวทย์เสร็จแล้ว กองทัพของพวกมันนั้นอยู่ด้านในกองควันนั้น ถ้าทำได้ก็จัดการพวกมันให้ได้มากที่สุด!!!"

"ทั้งหมดร่ายเวทย์เจาะเกราะใส่ลูกธนูได้เตรียมยิงให้พร้อมและโจมตีพวกมันให้เร็วที่สุด!!!"เมื่อผุ้บัญชาการหมู่พูดจบทหารทั้งหมดก็ร่ายเวทย์เจาะเกราะใส่ลูกธนูก่อนที่จะเล็งศรขึ้นฟ้าและกะให้ลงเป้าหมายโดยไม่พลาดซักดอกก่อนที่ลูกธนูทั้ง 6,900 ลูกศรจะถูกยิงออกจากคันธนูพุ่งไปบนฟ้าและตกลงไปยังกลุ่มก้อนควันนั้น

"ฮี้!!! อ๊าก!!!"เสียงร้องด้วยความเจ็บปวดของอีอคและม้าดังมาแต่ไกล ไอ้พวกนี้พอจะตายร้องกันดังจริงๆนะ เอาหล่ะๆ... ขอให้กองหน้ายันข้าศึกได้หล่ะกันนะ

"นี้ๆ พี่ค่ะ?"

"หืม~? อะไรงั้นหรอ ไอริน?"

"พี่ว่า... พวกเราจะชนะไอ้พวกทหารม้านั้นได้ไหมค่ะ?"

"อืม~... ก็ไม่รู้ซินะ? แต่ถ้าด้วยแผนการของท่านดยุคทาเนเรียและเร็นเก็นหล่ะก็คงจะชนะได้แน่นอนหล่ะน่า"เมื่อชั้นพูดจบแล้ว ไอรินก็หมดห่วง ก่อนที่เธอจะพุ่งสมาธิไปทีการรบเพียงอย่างเดียว แต่ถึงอย่างนั้นแผนการของท่านทาเนเรียกับเร็นเก็นก็รับประกันไม่ได้หรอกว่าจะชนะได้จริงๆน่ะ

"เอาหล่ะๆ ดูเหมือนว่าพวกนั้นจะเคลื่อนที่เร็วมากเลยซินะ... ปืนใหญ่คงจะใช้การไม่ได้มั้งเนี่ย... แต่ว่า... การโจมตีผ่านเขต Out line ตอนนี้ก็ทำไม่ได้ด้วย ถ้าอัดดินปืนเข้าไปอีกซัก นิดนึงน่าจะได้หล่ะมั้ง..."

"ถ้าทำแบบนั้น การยิง 1 ครั้งก็สามารถทำให้ปืนใหญ่พังได้เลยนะค่ะ"

"เห้อ~ ช่างมันเถอะ!!! พวกเราจะต้องจัดการกับกองทัพอ๊อคพวกนี้ให้ได้ แถมฉันก็ได้จดหมายด่วนมากจากพี่ไอร่าแล้วด้วย ถ้าพวกเราตีทัพนี้ไม่สำเร็จหล่ะก็ทัพหนุน 2 หมื่นที่จะเดินทางเข้าไปในดินแดนของพวกอีอคแดงจะไม่สามารถเคลื่อนพลได้เลย ถึงปืนใหญ่จะต้องพังก็ต้องทำให้ได้!!"เมื่อฉันพูดจบแล้ว ทหารที่ดูแลปืนใหญ่ก็รีบเอาดินปืนไปยัดใส่ปืนใหญ่เพิ่มในทันที ก่อนที่จะทำการดันเข้าไปอีกทีนึง

"เอาหล่ะ... ดูเหมือนว่า... พวกอ๊อคนั้นจะทำการรวมทัพเดินเท้าอีก หมื่นห้าพันเข้าด้วยกันและกำลังเดินทัพมาซินะ... แถมยังอยู่ใน Outline แล้วด้วย... เร็นเก็นเธอสามารถคุมทัพได้ประมาณเท่าไหร่?"

"เอ่อ... ชั้นสามารถคุมกองทหารได้ทั้งหมด 1 หมื่นคนค่ะ แต่ว่า... จะให้ทำอะไรงั้นหรอค่ะ?"

"คุมทัพกองหนุนที่เอลซ่านำมา 1 หมื่นพร้อมกับให้เซเบอร์เป็นกองหน้าบุกโจมตีเอาหล่ะรีบไปได้เลย เมื่อเสียงปืนใหญ่ดังและมันระเบิดเมื่อไหร่ก็ให้บุกเมื่อนั้นเลยนะ"

"ตะ... แต่ว่า!!!"

"ไม่มีแต่ทั้งนั้น!!! ถ้าพวกเราไม่เสี่ยงชัยชนะมันก็ไม่เกิดหรอกนะ!!!"เมื่อฉันพูดจบแล้วเร็นเก็นก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ แต่เธอก็หนักใจในแผนที่ฉันได้วางเอาไว้ให้ก่อนที่จะเดินลงจากดาดฟ้าและไปบัญชาการกองทัพ 1 หมื่นคนในทันที

"เอาหล่ะ... บรรจุกระสุนเสร็จแล้วซินะ... แล้วมันจะระเบิดจริงๆงั้นหอร?"

"ก็ประมาณนั้นหล่ะครับ ดินปืนสามารถใส่ได้จำนวนนึง แต่ว่าพวกเราใส่ไปแล้ว 2 เท่าครับถ้ายิงขึ้นมาหล่ะก็พวกเราจำนวนหนึ่งก็ต้องได้รับบาดเจ้บไม่ก็ตายครับ"

"ถ้างั้นแล้ว... มีเชือกรึป่าวหล่ะ?"

"เอ่อ... จะว่ามีก็มีอยู่น่ะครับ แล้วจะเอาไปทำอะไรงั้นหรอครับ? ท่านดยุค"เมื่อนายทหารคนนั้นพูดจบแล้วฉันก็คิดขึ้นมาได้ในทันที ถึงกองยิงปืนใหย่จะไม่ใช้เชือกก็เถอะ... แต่ว่าคราวนี้หล่ะที่เราต้องใช้กันจริงๆ

"เอาหล่ะ ทหารทั้งหมด เอาลุกปืนใหญ่และดินปืนไปเก็บไว้ในคลังได้เลย และไปเอาเชือกยาวๆมาทั้งหมด 4 เส้นและเอาเชือก 1 เส้นไปใส่ในปืนใหญ่ 1 กระบอกทำเหมือนกันทั้ง 4 แล้วค่อยจุดไฟตามที่ฉันสั่งหล่ะ"

"ดะ... ได้เลยขอรับท่านทาเนเรีย!!!"เมื่อฉันพูดจบแล้ว ทหารทั้งหมดบนดาดฟ้าป้อมปราการก็รีบเร่งทำตามที่ฉันสั่งในทันที ก่อนที่มันจะเสร็จสิ้นภายในเวลาเพียง 20 นาที ตอนนี้ในสนามรบกำลังชุระมุนกันอยุ่เลย... แต่ว่า... พวกมันก็กำลังข้ามเขต outline มาแล้ว ถ้าเป็นแบบนั้นหล่ะก็คงมีแต่จะต้องทำจริงๆนั้นหล่ะ

"เอาหล่ะจุดไฟใส่เชือกได้และก็หาที่หลบให้พร้อมกันแรงระเบิดด้วย!!!"

"ได้เลยขอรับ!!!"เมื่้อฉันพูดจบแล้วฉันก้รีบลงจากดาดฟ้าในทันทีเพื่อป้องกันแรงระเบิดก่อนที่เสียงปืนใหญ่จะดังขึ้นมาพร้อมกับแรงระเบิดในเวลาเพียง 5 นาทีเท่านั้นเอง

"ตู้ม!!!"

"หืม~ เสียงปืนใหญ่งั้นหรอ... เอาหล่ะ... กองทัพ 1 หมื่นคนเตรียมบุกได้ พวกเรามีหน้าที่เดียวคือจัดการพลเท้าของข้าศึกให้ย่อยยับให้ได้ทั้งหมดไป!!!"เมื่อสิ้นเสียงของชั้นทหารทั้งหมดก็จำนวน 1 หมื่นคนก็รุกคืบบุกโจมตีทัพอ๊อคที่กำลังใช่โอกาสจากการชุละมุนกันของกองหน้าเพื่อข้ามแดนมาทำลายป้อมปราการของพวกเรา

เอาหล่ะเพื่อเป็นการไม่เสียเวลาผมขอสรุปเลยหล่ะกันนะ

หลังจากที่กองทัพอีอคทั้งหมดโดนทำลายจนหมดสิ้นจนเหลืออยุ่แค่ 3 หมื่นพวกมันจึงตัดสินใจถอยทัพในทันที แต่เนื่องด้วว่า ไอร่าเตรียมกองทัพที่จะไปบุกพวกอ๊อคให้สิ้นซาก ทาเนเรียจึงไม่สามารถปล่อยให้พวกมันถอยทัพได้ง่ายๆ จึงตัดสินใจนำกองทัพทหารม้าจอมเวทย์รวมทั้งสิ้น 7,500 คนโดยมีซิกฟรีส เซเบอร์ ไอชะและไอรินตามไปด้วยหลังจากตอนนี้เป็นต้นไปจะเป็นการเดินทางเข้าไปในอาราเขตของพวกอ๊อคแดง(สำหรับใครที่ไม่พอใจสามารถบอกผมได้นะ เดี๋ยวเขียนต่อให้อีกซักนิดนึงเป็นการแก้ตอนที่ 12)

ขอแนะนำเหล่าลูกน้องลูกสนุนของทาเนเรีย

(ทำไมพิมพ์ซะกูรู้สึกว่าเป็นตัวร้ายเลยว่ะ)

ซิกฟรีส เกลเยอร์

อกครักษ์และอัสวินที่แข็งแกร่งที่สุดในอาณาจักรจะมีครั้งนึงที่ ซิกฟนีสนั้นเคยปะดาบกับ เซเบอร์มาก่อนครั้งนึงในตอนที่ 8 และได้แสดงความสามารถให้เห็นว่าเธอนั้นแข็งแกร่งเหมือนดั่งเซเบอร์

เร็นเก็น

นักวิชาการสาวและกุนซือในอาณัติของทาเนเรีย เธอเป็นอาจารณ์ของเอลซ่าและเธอนั้นยังเก่งในเรื่องนโยบายทางการทหารและการเมืองเป็นอย่างยิ่ง

ไอชะ

พี่สาวของไอรินเธอเป็นแม่ทัพที่เก่งกาจในทุกๆด้านเมื่อเธอต้องเข้าสู้สงครามนั้นเธอจะมักใช้ง้าวบ่อยที่สุดในการรบ ถึงหน้าตาจะดูสวยงามเพียงได้แต่เธอมิเคยปรารถนาถึงเนื้อคู่ของตัวเองและขอมีชีวิตกับสงครามดีกว่ามีชีวิตคุ่

ไอริน

น้องสาวผู้มากความสามารถของไอชะเธอคือความภาคภูมิใจของครอบครัวแต่ว่าเธอนั้นกับต่างจากที่เป็ยนมากเพราะเธอนั้นปรารถนาในสงครามและจับหอกเป็นอาวุธในการต่อสู้

เอลซ่า วิช วาริก้า

เพื่อนสนิทของทาเนเรียและเป็นขุนนางในอาณัติของทาเนเรียอีกด้วย ถึงเธอจะมีอายุมากกว่าทาเนเรียและสามารถเป็นพี่ได้ แต่เธอกับมองว่าทาเนเรียนั้นเป็นเพื่อนเหมือนกับที่ทาเนเรียมองเธอเป็นเพื่อนเช่นกัน