เอาไงดีเกิดใหม่เป็นเจ้าหญิงแห่งบริทาเนีย

ลำดับตอนที่ #13 : ตอนที่ 13 ช่องแคบการ์ฟิชไดร์

3 วันหลังจากการรบที่คาร์มไลร์ ฉันและทหารทั้งหมด 7 พัน 5 ร้อยรวมถึงไอชะ ไอริน ซิกฟรีสและเซเบอร์ตามฉันมาด้วย

"หืม~ ทั้งหมดหยุดก่อน!!!"

"เอ๊ะ!? มีอะไรหรอค่ะ ท่านทาเนเรีย?"

"ใช่แล้วหล่ะค่ะ ถ้าพวกเราผ่านทางนี้ไปได้ พวกอ๊อคก็อยู่แค่เอื้อมเองนะค่ะ"เมื่อซิกฟรีสและไอรินพูดจบ ทหารม้าทั้งหมดก็หยุดเดินทัพในทันที ข้างหน้าของพวกเรานั้นคือหน้าผาและช่องแคบขนาดเล็ก

"ท่านทาเนเรียค่ะ... ถ้าพวกเราผ่านช่องแคบนี้ไปได้ พวกเราก็จะสามารถทำลายกองทัพของพวกอ๊อคที่หนีไปได้แล้วนะค่ะ"

"ซิกฟรีสเธอคิดถูกแล้วหล่ะ... แต่ว่าถ้าพวกเราโดนซุ่มโจมตีหล่ะจะเกิดอะไรขึ้น กองทัพของพวกเราทั้งหมด รวมถึงพวกเรา 5 คนจะตายกันหมดเลยนะ"

"เอ่อ... แต่ว่า... พวกอ๊อคพวกนั้นมันโง่จะตายนะค่ะ?"

"ถึงจะโง่แต่พวกมันก็ไม่ได้โง่กันทั้งหมดนี้นา"เมื่อฉันพูดจบแล้ว จึงได้สั่งให้กองทหารม้าทั้งหมด ขี่ม้าเข้าไปใกล้ๆกับหน้าผาและช่องแคบนั้นเพื่อสำรวจ

"เอาหล่ะ... ถ้าพวกเราทั้งหมดเข้าไปทางช่องแคบกันหมดจะรับประกันได้จริงๆงั้นหรอว่าพวกเราไม่ตายกันหมดน่ะ เพราะอย่างนั้นหล่ะ ฉันจึงอยากให้แบ่งทหารกันอีกครั้งนึงน่ะ"

"เอ๋!? แบ่งทหารงั้นหรอค่ะ ท่านทาเนเรีย แต่ว่า... จะแบ่งทหารไปทำไมกันหล่ะค่ะ?"

"นั้นซิ ถ้าพวกอ๊อคมันดักทางออกไว้ พวกเราก็แค่ซัดพวกมันให้เดี้ยงก็จบแล้วไม่ใช่รึไงค่ะ?"หลังจากที่ซิกฟรีสพูดจบ ไอชะก็พูดเสริมขึ้นมาในทันที แต่ว่าความคิดของไอชะนั้นมันตื้นเขินเกินไปจนผมไม่กล้าจะพุดซักเท่าไหร่

"ท่านทาเนเรียขอรับ พวกเราได้สำรวจความสูงของผานี้มาแล้วครับ ความสูงของมันประมารซัก40 เมตรได้ครับ แต่ว่า... จะให้พวกเราสำรวจไปทำไมงั้นหรอครับ?"

"ก็สำรวจให้แน่ใจก่อนไงว่าจะไม่โดนซุ้มโจมตีน่ะ... แถมเพื่อความปลอดภัยของฉันและทุกๆคนอีกด้วย"ฉันตอบคำถามของทหารคนหนึ่งไป ก่อนที่จะเดินไปใกล้ๆกับหน้าผานั้น ดูจากรูปการแล้วก็สูงอยู่พอตัวแฮะ... แต่ว่า... ใช้อะไรวัดกันถึงได้รู้ว่ามันสูงเท่าไหร่น่ะ

"เอ่อ... แล้ววัดด้วยอะไรงั้นหรอถึงได้รู้ความสูงของหน้าผานี้น่ะ?"

"เอ่อ... พวกเราใช้เวทย์มนต์เทเลพอร์ตไปข้างบนน่ะค่ะก็เลยรู้ค่ะ ท่านทาเนเรีย"ทหารม้าหญิงคนหนึ่งพูดขึ้นมา ก่อนที่ฉันจะมองขึ้นไปยังผานั้นและค่อยๆมองไปทางช่องแคบนั้นอีกทีนึง.....

"นี้ซิกฟรีส เซเบอร์ ไอชะ ไอริน พวกเธอคงรู้อยู่แล้วใช่ไหมว่ากองทัพของพวกอ๊อคที่หนีหางจุกตูดไปน่ะมีทั้งหมด 3 หมื่นแต่ฉันกับพาทหารม้าแค่ 7 พันกว่าๆเนี่ยนะ ฮ่าๆ!!! ช่างบ้าดีเดือดอะไรแบบนี้เนี่ยฉัน"

"เอ่อ... อย่าติตัวเองเลยค่ะ มาสเตอร์แต่ว่าไว้วางใจดิชั้นเถอะค่ะ ชั้นจะจัดการพวกมันด้วยท่าไม้ตาย แพนท่อมของชั้นเองค่ะ"

"อืม~ ขอบใจนะ เซเบอร์แต่ว่าลำพังแค่ แพนท่อมเอ็กคาริเบอร์อย่างเดียวน่ะคงจะทำอะไรไม่ได้มากหรอก เอ๊ะ!? แต่เมื่อกี้มีทหารคนหนึ่งบอกว่าใช้เทเลพอร์ตขึ้นไปสำรวจข้างบนมาใช่ไหม?"

"เอ่อ... ใช่แล้วขอรับ... แต่ว่า.... มันทำไมงั้นหรอ?"

"พวกเราจะใช้เวทย์เทเลพอร์ต ทำการซุ่มโจมตีพวกอ๊อคแดงกัน"

"อะ... เอ๊!? ละ... ลอบโจมตีงั้นหรอค่ะ?"ซิกฟรีสและไอชะพูดขึ้นมาพร้อมกัน ด้วยสีหน้าที่งงโงย แต่ว่าซิกฟรีสก็เคยมีประสบการณ์ในการในการลอบโจมตีอยู่แล้ว แต่ตนเองคงจะไม่เอะใจว่านี้เป็นการลอบโจมตีหล่ะมั้งนะ

"อย่างแรงเลยคือ พวกเราจะแบ่งกลุ่มออกเป็นทั้งหมด 3 กลุ่มด้วยกันโดยที่ 2 กลุ่มแรกจะมีจำนวนเท่ากันส่วนกลุ่มที่ 3 จะมีจำนวนมากกว่า 2 กลุ่มแรกแผนการณ์นี้จะต้องมั่นยำอย่าพลาดแม้แต่วินาทีเดียวหรือ ห้ามพลาดเลย ถ้าเกิดแผนการนี้ผิดพลาดหล่ะก็ ได้ตายกันหมดแน่"

"แล้ว... จะแบ่งออกเป็นเท่าไหร่งั้นหรอค่ะ ท่านทาเนเรีย?"

"ถามว่าแบ่งเท่าไหร่น่ะหรอ เอาเป็นว่า กลุ่มที่ 1 และ 2 มีจำนวนทหารทั้งหมด 1,750 ต่อกลุ่ม ส่วนกลุ่มที่ 3 มีตำนวนทหารทั้งหมด 3,000 โดยที่กลุ่มที่ 1 และ 2 จะต้องขึ้นไปบนหน้าผาของทั้งสองฝาก โดยที่ต้องเอาม้าเข้าไปด้วย แต่ว่า... เทเลพอร์ตสามารถเอาม้าไปได้ด้วยรึป่าวหล่ะ?"

"เอ่อ... ได้ครับแล้ว... หน่วยที่ 3 หล่ะครับจะเอายังไงกับกลุ่มนี้งั้นหรอครับ?"เมื่อนายทหารคนหนึ่งพูดจบฉันก็คิดขึ้นมาได้ในทันที แต่ว่าการโจมตีครั้งนี้สำเร็จก็ชนะหล่ะนะและเมื่อฉันคิดได้อย่างนั้นฉันจึงยกมือข้างซ้ายขึ้นมาก่อนที่จะชี้ไปที่อีกฝากหนึ่งของช่องแคบนี้ในทันที

"ทหารม้าทั้งหมด 3 พันคนจะต้องเสี่ยงตายเดินทางผ่านช่องแคบนี้และเข้าโจมตีกองทัพอ๊อคที่อาจจะดักรออยู่ก็ได้ ดังนั้นแล้ว ฉันขอประกาศผู้นำทัพของทั้ง 3 ทัพนี้เอาหล่ะ ทั้งหมดรวมตัว!!!"เมื่อฉันพูดจบไปได้ไม่นาน ทหารทั้งหมดก็เข้ามารวมกันและตั้งแถวเรียงกันเป็นแถวหน้ากระดานละ 10 คนและนับเลขจากคนซ้ายแถวแรกไปจนสุด

"เอาหล่ะ ทหารทั้งหมด รวม 3,500 คนก้าวมาข้างหน้าซะและทำการแบ่งกลุ่มกันเป็น 2 กลุ่มโดยที่ทั้งสองกลุ่มจะมีจำนวน 1,750 คนถ้วนและทำการแบ่งเป็น 2 กลุ่มโดยการแบ่งกลุ่มแรกตั้งแต่ 1-1,750 ส่วนกลุ่มที่ 2 นับตั้งแต่ 1,751-3,500 เอาหล่ะแบ่งกลุ่มได้แล้ว!!!"เมื่อฉันพูดจบ ทหารทั้งหมด 3,500 คนก็แบ่งกันออกเป็น 2 กลุ่มหลังจากนั้นฉันก็คิดขึ้นมาในใจว่าควรจะให้ใครเป็นหัวหน้ากลุ่มดี แต่ก่อนที่ฉันจะได้ตัดสินใจฉันก็เปลี่ยนมาจัดกลุ่มที่ 3 ที่เป็นกลุ่มที่สำคัญที่สุดของฉันในตอนนี้

"เอาหล่ะทหารทั้งหมด 3,000 คนพวกนายจะถูกจัดเป็นกลุ่มที่ 3 และเป็นกลุ่มที่สำคัญที่สุดเนื่องจากกลุ่มนี้จะต้องรับความเสี่ยงขนาดหนักเอาหล่ะฉันจะประกาศหัวหน้าของกลุ่มนี้หล่ะนะ กลุ่มที่ 3 หัวหน้าของกลุ่มนี้คือ.... เซเบอร์"

"เอ๊ะ!? มาสเตอร์ มาสเตอร์จะให้ชั้นเป็นหัวหน้าหน่วย 3 งั้นหรอค่ะ? ตะ... แต่... ทำไมกันหล่ะค่ะ?"

"ฟังนะเซเบอร์ หน่วยที่ 3 น่ะเป็นหน่วยที่สำคัญที่สุดแล้วเพราะแผนการนี้กลุ่มที่ 3 มีความเสี่ยงสูงมากที่จะตายกันหมด การที่ฉันให้เธอเป็นหัวหน้าหน่วย 3 นั้นคือเพื่อให้แน่ใจว่าพวกเราที่มีกำลังด้อยกว่าพวกอ๊อคจะชนะโดยที่เสียทหารเพียงแค่ 32% ดังนั้นแล้วช่วยฉันทีเถอะนะเซเบอร์"เมื่อฉันพูดจบเซเบอร์ก็เงียบไปซักพักก่อนที่เธอจะถอนหายใจออกมาและตกลงรับปากกับฉันในทันที ถึงจะรู้ว่าเสี่ยงแต่เธอก็ยังคงทำมัน สมแล้วที่เป็นเซอแวนต์ของฉันและเป็นบรรพบุรุษที่ไม่กลัวตายเลยจริงๆนะ

"เอาหล่ะ ถ้างั้นหัวหน้าหน่วยที่ 1 คือซิกฟรีส ส่วนหน่วยที่ 2 ไอชะ ไอริน ฉันให้เวลาถามถ้ามีอะไรคล่องใจก็ว่ามาได้เลย"

"เอ่อ... แล้วพวกเราจะทำยังไงค่ะถ้าเกิดว่าไปถึงแล้วเจอกับพวกอ๊อคน่ะค่ะ?"

"ถามได้ดี ฉันลองคิดไตร่ตรองอีกทีนึงแล้วนะ ฉันจะไปกับหน่วยที่ 1 ด้วยและเพื่อให้การโจมตีได้ผลมากที่สุดและไม่โดนพวกเดียวกัน ฉันจะให้หน่วยที่ 1 และ 2 ไปก่อนหลังจากนั้น 1 นาทีให้หน่วยที่ 3 ผ่านทางช่องแคบและเตรียมตัวโจมตีทัพอ๊อคในทันที เซเบอร์เมื่อออกจากช่องแคบแล้วใช้ แพนท่อมอัดกองทัพอ๊อคเลยนะ"

"ได้เลยค่ะมาสเตอร์"เมื่อฉันพูดจบแล้ว ทุกๆคนก็ทราบคำสั่งของฉันและเตรียมพร้อมที่จะโจมตีในทันที แต่ว่ายังไงก็ตามแต่เอ่อ... ช่างมันเถอะ

"เอ่อ... แล้วถ้าพวกเราทำไม่สำเร็จจะมีกองหนุนมาช่วยไหมค่ะ ท่านทาเนเรีย?"

".......... .......... We' need a hero To save my life But I can't need a Hero"เมื่อพูดจบแล้ว ฉันก็เดินเข้าไปรวมกับหน่วย 1 ในทันที ก่อนที่หน่วย 1 และ 2 จะทำการเทเลพอร์ตกันขึ้นไปบนหน้าผาของทั้งสองฝากพร้อมกับม้า ส่วนกลุ่มที่ 3 ก็รอเวลาเพื่อจะทำตามแผนที่วางเอาไว้

"เอาหล่ะ หน่วยที่ 1 และ 2 ฟังคำสั่งเคลื่อนพลได้!!!"

"โอ้!!!"เมื่อ ฉันพูดจบแล้วทหารหน่วยที่ 1 และ 2 ก็โห่ร้องขึ้นมาก่อนที่จะขี่ม้าไปสุดทางช่องแคบในทันที โดยที่มีหน่วยที่ 3 ตามหลังมาหลังจากรอการดีเลย์เวลา 1 นาที

.

.

.

.

"เห้อ~ ให้ตายซิ... พวกมันดักรออยู่จริงๆด้วยซินะ"

"ค่ะ... แถมพวกมันยังเตรียมตัวพร้อมแล้วด้วย... เอ่อ... จะเอายังไงดีค่ะ ท่านทาเนเรีย"

"ก็ตามที่พูดไปก่อนหน้านี้ไง... ถ้าพบพวกมันทำการยิงเวทย์... ไม่ซิ มหาเวทย์ใส่พวกมันเลยทันที การโจมตีแบบฉับพลันทำให้พวกเราที่มีกำลังรบเพียง 1 ใน 4 มีโอกาสชนะมากขึ้นเป็นเท่าตัวนะ ซิกฟรีส เอาหล่ะทั้งหมดเตรียมตัวโจมตีได้!!! ใช้มหาเวทย์เพลิงกัมปนาตใส่พวกมันซะ!!!"

"Yes Sir!!! Majesty!!!"เมื่อพวกทหารพูดจบทหารทั้งหมดก็ทำการร่ายเวทย์ มหาเวทย์เพลิงกัมปนาตในทันที หลังจากนั้นฉันก็ลองมองไปที่อีกฝากนึงของหน้าผานี้และมองเห็นกลุ่มของไอชะและไอรินที่กำลังทำการร่ายเวทย์อยู่เหมือนว่ากำลังจะร่ายเวทย์มหาเพลิงกัมปนาตที่สั่งไปก่อนจะมาถึงนะ

"ด้วยนามเทพแห่งไฟและแสง จงมอบพลังอันยิ่งใหญ่เพื่อทำลายกองทัพของศัตรูผู้นอกรีตของท่านด้วย ด้วยทหาเวทย์นี้ข้าจะทำให้ศัตรูของท่านจักสลายกลายเป็นผุยผงด้วยมหาเวทย์เพลิงกัมปนาต Flame of Throne!!!"เมื่อการร่ายเวทย์จบลงการโจมตีก็เริ่มขึ้น ทหารทุกๆคนยกเว้นฉันที่สามารถใช้เวทย์มนต์ได้อย่างปกติได้ร่ายเวทย์ มหาเวทย์เพลิงกัมปนาตใส่เจ้าพวกอ๊อคทั้ง 3 หมื่นนั้นจนพวกมันแตกกระจายกันไม่เป็นท่าเลยแม้แต่น้อย เพลิงเผาพื้นดินอันแห้งแล้งทำให้ควันสีดำที่เกิดจากเถ้าถ่านลอยฟุ้งขึ้นไปบนอากาศนั้น

"เอาหล่ะ... ดูเหมือนว่าจะทำสำเร็จนะ"เมื่อฉันพูดจบหน่วยที่ 3 ที่นำโดยเซเบอร์มาถึง ก่อนที่เธอจะใช้แพนท่อมของเธอในการโจมตีกองทัพอ๊อคที่เหลืออยู่ ซึ่งหลังจากนี้ฉันและกองทัพที่เหลือก็เดินทางต่อในทันที ซึ่งการรบสุดท้ายกับอ๊อคแดงนั้น จะเป็นที่ฐานของพวกมันหรือก็คือที่อยู่อาศัยของพวกมันเองนั้นหล่ะ แต่ว่า... ฉันเองก็คงจะไม่ขอเล่าหรอกนะว่ามันเกิดอะไรขึ้นเพราะไอ้ตรงที่จะไปตีเมืองของอ๊อคแดงน่ะขอตัดไปเลยหล่ะกันนะ