เอาไงดีเกิดใหม่เป็นเจ้าหญิงแห่งบริทาเนีย

ลำดับตอนที่ #21 : ตอนที่ 21 ชนเผ่าคนแคระ

"ที่นี้... ซินะ... ดินแดนของ... พวกคนแคระน่ะ..."

"เหมือนกับว่า... เป็นภูเขาทั้งลูกเลยแฮะ..."ราฟทาเรียพูดขึ้นมาพร้อมกับมองไปที่ภูเขาและเมืองที่พวกคนแคระอาศัยอยู่ พื้นที่ราบก็มีพวกนั้นก็สร้างหล่ะนะ แต่ว่าพวกนี้ก็สร้างสถาปัตยกรรมได้ดีเหมือนกันแฮะ... แถมยังสร้างจากหินล้วนๆเลยด้วย...

"เฮ้!!! ไอ้พวกเอลฟ์สกปรกพวกแกบังอาจมาเหยียบถิ่นของพวกข้าทำไมกัน!?"คนแคระคนหนึ่งนำกองทัพจำนวน หยิบมือหนึ่งเข้ามาหาฉันก่อนที่จะตะโกนว่าพวกเอลฟ์ที่อยู่ด้านหลังของฉันและราฟทาเรีย

"นี้พวกแกหุป--- ทำไมหล่ะองค์หญิงทาเนเรียให้ชั้นด่าพวกมันไม่ได้รึไงฮะ!?"

"เธอกำลังทำให้แผนของฉันล้มนะราฟทาเรีย ช่วยระวังคำพูดของตัวเองด้วยเถอะนะ"ก่อนที่สถาณะการจะแย่ลงไปฉันก็รีบเอามือของฉันไปปิดปากของราฟทาเรียในทันทีก่อนที่เธอจะหันมาทางฉันและถามฉันในทันที ฉันก็เลยตอบๆไปตามตรงก่อนที่ฉันจะลงจากหลังม้าและเดินไปหาพวกคนแคระนั้น

"หืม~? เจ้าเป็นใครกันสาวน้อยดูจากหูของเจ้า เจ้าไม่ใช่เอลฟ์สกปรกๆพวกนี้นี้นา แต่ว่าทำไมเจ้าถึงมาอยู่กับไอ้พวกนี้ได้กันหล่ะ"

"อะ... อืม~... ฉันมีนามว่าทาเนเรีย อาร์ส บริทาเนียเป็นน้องสาวขององค์กษัตริ อลิส บิรทาเนียและน้องสาวของไอร่า อาร์ส ไบรเซ็นไทร การที่ฉันอยู่กับพวกเอลฟ์นั้นเพราะฉันมาเจรจาน่ะ"หลังจากที่ฉันได้ตอบคำถามของคนแคระไปแล้ว เขาคนนั้นก็ได้ทำการลูบหนวดของตนเองก่อนที่จะเออ ออไปที่ฉันไม่รู้อะไรเลย

"แล้วนี้เจ้า... จะมาเจรจากับพวกข้าด้วยงั้นรึ!?"

"ฉันแล้วหล่ะ ดังนั้นแล้ว ฉันขอไปพบผู้นำของพวกคุณเพื่อเริ่มการเจรจาเลยจะได้ไหมค่ะ?"

"อืม~ ได้ซิเพราะข้ามีหล่ะผู้นำของคนแคระ มีนามว่าโจซาอา คาแร็คซ่า"เมื่อผู้นำของคนแคระที่อยู่ต่อหน้าฉันได้แนะนำตนเองแล้ว เขาก็ชวนฉันเข้าไปในหมู่บ้านของพวกเขาในทันที แต่พวกเอลฟ์กับเข้าไปไม่ได้ก็พอจะเข้าใจอยู่หรอกนะว่าไม่ถูกคอกันน่ะ เดี๋ยวเอาเป็นว่าฉันจะเจรจาไกร่เกลี้ยให้หล่ะกันนะ...

"เอาหล่ะ... ข้ากำลังรอเจ้าอยู่เลย ยาวาน เจ้าหญิง ไอ้หนวดยาวขาวนี้มีชื่อว่า ยาวาน โอเกรณ์เป็นเพื่อนของข้าเอง"

"ข้ามีนามว่า ยาวาน โอเกรณ์ ท่านคือ?"

"อ่า~ ฉันมีนามว่า ทาเนเรีย อาร์ส บริทาเนียเป็นเจ้าหญิงแห่งบริทาเนีย ฉันมาที่นี้เพื่อจะเจรจาน่ะ"เมื่อฉันได้แนะนำตัวเองให้กับผู้นำเผ่าคนแคระทั้งสองได้รู้จักแล้วการเจรจาก็เริ่มขึ้นมาในทันที

"เอาหล่ะที่ฉันมายังที่นี้ก็เพื่อจะขอเจรจาขอกำลังพลจากพวกคุณ เพื่อจะนำกำลังพลที่ได้มานี้กลับไปช่วยอาณาจักรบริทาเนียของฉันค่ะและทำการล้างบางพวกกองทัพมังกรของพวกดราฟราเกซิสด้วยค่ะ"

"อืมๆ พวกเราก็ไม่ค่อยจะสนหรอกนะ แต่ว่ามีมังกรมาด้วยอย่างงี้ถ้าปล่อยโอกาสนี้หลุดไปก็คงจะไม่มีวันได้อีกหล่ะมั้งนะ..."

"เดี๋ยวซิ โจซาอา!!! ถึงพวกเราจะต้องการสู้กับมังกร แต่ถ้าเราไม่รู้ความต้องการจริงๆขององค์หญิงพวกเราก็จะเสียเปรียบเอานะ!!!"เมื่อท่านโจซาอากำลังจะตกลงคำขอของฉันยาวานก็ได้พูดขัดขึ้นมาทำให้ การเจรจายังดำเนินไปต่อ

"เจ้าหญิงความต้องการจริงๆของท่านคืออะไรกันแน่!?"

"ความต้องการจริงๆของฉันน่ะหรอค่ะ? ก็ไม่มีอะไรมากก็แค่ต้องการทำลายอาณาจักรที่คิดจะต่อต้านบริทาเนีย ผนวกดินแดนของคนแคระและเอลฟ์เข้ามาในจักรวรรดิแล้วหลังจากนั้นก็ทำการทำลายจักรวรรดิทิ้งและสร้างกำแพงที่มีความยาว มากกว่า 1 พันไมล์คลอบคลุมอาณาจักรบริทาเนียเอาไว้และก่อตั้งประเทศบริทาเนียขึ้นมาเป็นประเทศแรกในดินแดนบรูพานี้"

"นั้นคือ... สิ่งที่ท่านต้องการซินะ... เป็นความขวัญที่ยิ่งใหญ่เอามากๆเลยหล่ะนะ... แต่การที่ท่านต้องการจะทำอย่างงั้นพวกเราจะได้อะไรตอบแทนหล่ะ..."หลังจากที่ฉันได้พูดบอกความต้องการจริงๆของฉันจบแล้ว ท่านยาวานก็ได้พูดชมความขวัญของฉันขึ้นมาก่อนที่จะถามถึงค่าตอบแทนที่พวกเขาจะได้รับในเรื่องนี้

"สิ่งที่พวกท่านจะได้นั้นคือสันติของมนุษย์ คนแคระและเอลฟ์ไปตามกาลนานจนกว่าอาณาจักรจะล่มสลาย แล้วฉันรู้มาอย่างนึงว่าพวกคุณกำลังคิดค้นอาวุธชนิดใหม่ที่มีขนาดเล็กกว่าปืนใหญ่ซินะค่ะ... เพราะงั้นแล้วฉันจะมอบแบบแปลนของสิ่งๆนั้นให้พวกคุณสร้างแต่ว่าอาวุธพวกนั้นจะเป็นของที่ใช้ร่วมกันหล่ะหว่างคนแคระและมนุษย์นะค่ะ"

"เอาตามใจเจ้าเถอะแต่... แบบแปลนที่ว่าอยู่ไหนหล่ะ"

"อยู่ในนี้ค่ะ"เมื่อฉันพูดจบฉันก็เอานิ้่วไปชี้ที่หัวของฉัน ก่อนที่ยาวานและโจซาอาจะแสดงสีหน้าโมโหขึ้นมาก่อนที่พวกเขาจะว่าฉันกลับมา

"เฮ้ย!!! แบบนี้มันหมายความว่าไงมีแบบแปลนอยุ่ในหัวแต่ยังไม่ได้ร่างมันขึ้นมาเนี่ยนะ...!? จะให้พวกเราเชื่อใจเจ้าจริงๆงั้นหรอ?"

"ก็ต้องเชื่อซิค่ะ เอางี้เป็นไงหลังจากที่จบศึกนี้เมื่อไหร่ ฉันขอเวลา 1 ปีในการร่างแบบแปลนให้พวกคุณเอาไปสร้างแต่กับกันพวกคุรจะต้องสร้างอาวุธจากแบบแปลนที่ว่ามาให้ทางฉัน 3 หมื่นกระบอกค่ะ ว่าไงค่ะจะรับข้อตกลงนี้ไหมค่ะ"เมื่อฉันพูดจบ โจซาอาและยาวานก็ได้ทำการซุบซิบปรึกษากันก่อนที่จะตกลงกันระหว่างทั้งสองคนหรือก็คือปรึกษาเพื่อไม่ให้เสียผลประโยชน์นั้นหล่ะ... แต่ฉันคิดว่าฉันก็น่าจะให้ผลประโยชน์กับพวกเขาแล้วนะ

"เอาเป็นว่าตกลงหล่ะกันนะ ข้าจะให้กองทหารคนแคระกับท่าน 2 หมื่นนายพร้อมทั้งให้ยาวานเป็นแม่ทัพนำทัพไปด้วย"

"ขอบคุณมากเลยค่ะ... แต่ว่าฉันต้องการจะให้พวกคุณทำตามกฏของฉันข้อนึง"เมื่อพูดจบ โจซาอาและยาวานก้มองหน้ากันด้วยความสงสัยก่อนที่จะหันมาทางฉันและถามคำถามกับฉัน

"กฏอะไรหล่ะ"

"กฏมีอยู่ข้อเดียวไม่ว่าจะเผ่าพันธ์ไหนก็มีสิทธิเท่ากันค่ะ"

"งั้นรึ โอเคๆ แต่ว่าหลังจากจบศึกนี้เมื่อไหร่ช่วยทำตามสัญญาด้วยหล่ะ"เมื่อโจซาอาพุดจบ เขาก็พาฉันออกมาจากกระท่อมที่ทำการเจรจากันพร้อมกับยาวานก็ตามออกมาพร้อมกับฉันก่อนที่โจซาอาจะพาฉันกลับมาหาพวกทหารเอลฟ์และราฟทาเรียที่รอฉันอยู่

"ทาเนเรีย!!! ยัยบ้าเอ๊ยทำไมถึงนานจังหล่ะ รู้ไหมว่าฉันเป็นห่วงมากเลยนะ!!!"

"อืมๆ ช่างมันเถอะน่าฉันเจรจากับคนแคระเสร็จแล้วหล่ะ ได้กำทหารมาเพิ่มอีก 2 หมื่นแน่ะที่นี้ก็จะมีทหารรวมกันทั้งหมด 5 หมื่นหล่ะ"เมื่อพูดจบฉันก็เดินไปจับมือของราฟทาเรียก่อนที่จะพาเธอมาใกล้ๆโจซาฟาก่อนที่ฉันจะทำการจับมือของโจซาฟามาจับมือของราฟทาเรียก่อนที่ฉันจะพูดขึ้นมาว่า

"พวกคุณน่ะมีความแตกต่างกันทางพันธุกรรม เอลฟ์มีสติปัญญาหลักแหลม แต่คนแคระนั้มีกำลังอันมหาศาขถ้าพวกคุรนั้นเกลียดกันแค่เรื่องแค่นี้ก็จงเลิกความคิดนั้นไปซะและหันมาจับมือกันและทำในสิ่งที่ไม่มีใครมาทำมาก่อน"เมื่อพูดจบ ทั้งสองฝ่ายก็ยิ้มให้กันในทันที แสดงให้เห็นว่าสิ่งที่ฉันทำในวันนี้ไม่สูญเปล่าจริงๆ

"เอาหล่ะๆ พอแค่นี้ดีกว่านะ เพราะฉันเองก็รีบเหมือนกันนะค่ะ ท่านโจซาฟา"เมื่อฉันพูดจบ ท่านโจซาฟาก็ให้กองทัพคนแคะจำนวน 2 หมื่นนายมาให้กับฉันก่อนที่ฉันจะรีบ้เดินทัพต่อไปยังบริทาเนียในทันที