เอาไงดีเกิดใหม่เป็นเจ้าหญิงแห่งบริทาเนีย

ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่ 6 อาร์สดยุคคนปัจจุบัน ไอร่า อาร์ส ไบรเซ็นไทร

"หืม!? ญาติงั้นหรอค่ะ?"

"ใช่แล้วหล่ะค่ะ ดูเหมือนว่าอาร์สดยุคก็มีสายเลือดของราชวงณ์ของบริทาเนียด้วยน่ะค่ะ"

"หืม? นี้หนูมีพี่สาวอีกคนงั้นหรอค่ะ?"ผมพูดขึ้นมาด้วยความสงสัย แต่ว่าที่ผมรู้ในตอนนี้ผมมีแค่พี่สาวอยู่แค่คนเดียวนั้นคือ อลิสไม่ใช่หรอ? แล้ว อาร์สดยุคคนปัจจุบันจะเป็นคนในตระกูลของผมได้ไงกันหล่ะ?

"เอ่อ... ไอร่า อาร์ส ไบรเซ็นไทร ถึงจะนามสกุลไบรเซ็นไทร แต่แม่ของท่านไอร่าคือเจ้าหญิงแห่งบริทาเนียค่ะ เป็นน้องสาวขององค์ราชา อาเธอร์ บริทาเนียที่สองค่ะ"

"แล้ว... หนูกับท่านพี่อลิสก็เป็นลูกของท่านพ่อ อาเธอร์ที่สองซินะ?"เมื่อรู้ถึงขนาดนั้นแล้ว ผมก็สงสัยและถามเพื่อความแน่ใจถึงสายเลือดของผมและพี่อลิส

"ก็ประมาณนั้นหล่ะค่ะ"

"แล้ว... ไอ... ไอร์.. เอ่อ ไอร่าคนนี้เมื่อไหร่จะมางั้นหรอค่ะ?"

"ก็พรุ่งนี้ก็มาถึงแล้วหล่ะค่ะ น่าจะประมาณ ช่วงเช้าสายๆนั้นหล่ะมั้งค่ะ?"

"ถ้าเป็นแบบนั้น... หนูก็อยากจะทำอะไรเป็นการต้อนรับไอร่าหน่อยน่ะค่ะ แต่ว่าหนูไม่รู้ว่า ไอร่าชอบอะไรน่ะค่ะ"เมื่อผมพูดจบ ซายูริ ก็ทำหน้าคุ้นคิดอย่างไม่สบายใจขึ้นมาซักพักหนึ่ง ก่อนที่เธอจะดีดนิ้วของตัวเองให้ดูเหมือนคิดออกหรือนึกออกก่อนที่จะพูดขึ้นมา

"เอ่อ... ถ้าจำไม่ผิด ท่านไอร่าคงจะชอบตุ๊กตาหมีน่ะค่ะ..."

"ตุ๊กตาหมีงั้นหรอค่ะ.... ตัดสินใจได้แล้วหล่ะค่ะ!!! หนูจะทำตุุ๊กตาหมีให้กับไอร่าเองค่ะ!!! ช่วยเอาเครื่องมือมาให้หนูได้ไหมค่ะ?"

"ได้เลยค่ะ... แต่ว่า... เจ้าหญิงจะทำได้งั้นหรอค่ะ?"

"ได้ซิค่ะ!!! คนเราน่ะ เมื่อตัดสินใจทำอะไรแล้วก็ต้องทำให้สำเร็จค่ะ!!!"เมื่อผมพูดจบ ซายูริก็ถอนหายใจขึ้นมาเฮือกใหญ่ก่อนที่จะเดินไปเอาของที่ผมต้องการมาให้กับผม

"นี้ค่ะ เจ้าหญิง"

"ขะ... ขอบคุณมากเลยค่ะ คุณซายูริ เอาหล่ะนะค่ะ"เมื่อผมพูดขอบคุณซายูริแล้ว ผมก็หยิบเอาด้ายมาร้อยเข็มในทันที ก่อนที่จะชิ้นผ้าสีน้ำตาลขึ้นมาไว้บนมือพร้อมกับหยิบเอาผ้าสีสีไข่หรือสีเท่าอ่อนๆมาวางไว้ตรงกลางของผ้าสีน้ำตาลนั้นและใช้เข็มเย็บผ้านั้นอย่างชำนาญมือ

"อุ๊บ!? จะ... เจ็บจัง..."

"อ๊ะ!!! ช่วยระวังหน่อยซิค่ะ เจ้าหญิงเลือดของเจ้าหญิงมีความสำคัญมากเลยนะค่ะ ดังนั้นแล้วโปรดระวังในการกระทำของตัวเองด้วยค่ะ!!!"ซายูริพูดต่อว่าผมพร้อมกับเข้ามาซับเลือดของผมที่ไหลออกมาจากนิ้วมือที่โดนเข็มจิ้ม ก่อนที่เธอจะหยิบเอาผ้าพันแผลมาพันนิ้วข้างที่เลือดไหลออกมา

"ขะ... ขอบคุณมากค่ะ ซายูริ"

"ไม่ต้องขอบคุณก็ได้ค่ะ... นี้เป็นหน้าที่ของคนรับใช้อย่างดิชั้นอยู่แล้วหล่ะค่ะ"

"แต่... ก็ขอบคุณค่ะ"ซายูริพูดขึ้นมาด้วยรอยยิ้มมันทำให้ผมเขินอย่างบอกไม่ถูกได้แต่แค่พูดว่าขอบคุณเธอทั้งๆที่ซายูริไม่ต้องการคำขอบคุณเลยแม้แต่น้อย

"แต่ว่าถ้าไม่รังเกียจหล่ะก็ให้ดิชั้นทำตุ๊กตาให้ไหมหล่ะค่ะ?"

"เอ่อ... ได้จริงหรอ? ซายูริ"

"ได้ซิค่ะ ดิชั้นทำแบบนี้อยู่บ่อยๆเวลาไม่มีอะไรทำนั้นหล่ะค่ะ"ซายูริพูดพร้อมกับเดินมานั่งที่เก้าอี้พร้อมกับหยิบเข็มพร้อมกับผ้าขึ้นมาและทำการเย็บตุ๊กตาหมีให้ผมเพื่อเป็นของขวัญการพบกันของผมและไอร่า

"เสร็จแล้วหล่ะค่ะ แบบนี้ได้รึป่าวค่ะ?"

"วะ... ว้าว!!! นะ... น่ารักจังเลย ถ้าเป็นแบบนี้ไอร่าต้องชอบแน่ๆ"หลังจากผ่านไปได้ไม่นานนัก ซายูริก็ทำตุ๊กตาเสร็จแล้ว ถึงจะบอกว่าไม่นานนัก แต่ว่างานฝีมือของซายูริถือว่าดีมากๆ ไม่ดูน่าเกลียดน่ากลัวเลยด้วย ถ้าจะให้ดีคงจะต้องใส่เสียงเข้าไปในตุ๊กตาด้วย

"เอ่อ... นี้ซายูริหนูอยากจะทำให้ตุ๊กตาหมีเสียงพูดน่ะค่ะ พอมีใครทำได้บ้างไหมค่ะ?"

"เอ่อ... ถ้าจะให้เสียงน่ะหรอค่ะ? คงจะต้องให้ซิกฟรีสแล้วหล่ะค่ะ เพราะว่าท่านซิกฟรีสเรียนเวทย์มนต์ได้หลายแขนงดังนั้นแล้วน่าจะมีเวทย์ที่ทำแบบนั้นได้ค่ะ"หลังจากที่ซายูริพูดจบผมก็ตัดสินใจที่จะไปหาซิกฟรีสในทันที

"เฮ้!!! ซิกฟรีสมาช่วยเราหน่อยได้ไหม?"

"จะให้ช่วยอะไรงั้นหรอค่ะ...?"หลังจากที่ผมเดินมาถึงลานฝึกผมก็พบกับซิกฟรีสพร้อมกับเหล่าอัศวินชั้นสูงหลายๆคนที่กำลังฝึกฝนและซ้อมต่อสู้กันอยู่... ผมเรียกชื่อของซิกฟรีสออกมาในทันที ก่อนที่ซิกฟรีสจะได้ยินเสียงของผมและเข้ามาหาผม ตอนนี้ซิกฟรีสไม่ได้ทำความเคารพผมเพราะผมขอกลับเธอเอาไว้ว่ารู้สึกแปลกๆ เวลามีคนมาทำแบบนี้กับตนเอง

"หืม~? อยากจะให้ตุ๊กตามีเสียงงั้นหรอค่ะ?"

"ใช่แล้ว!! พอดีได้ยินว่าไอร่าชอบตุ๊กตาหมีน่ะ เราก็เลยทำตุ๊กตาหมีที่ซายูริทำให้เราและใส่เสียงเข้าไปด้วย แล้วเมื่อไอร่ามาเราจะให้ตุ๊กตานี้กับไอร่าคิดว่าเป็นไงหล่ะความคิดของเราน่ะ?"

"เอ่อ... ก็ใช้ได้ค่ะ แต่ว่าถ้าเป็นตุ๊กตาหมีธรรมดาๆ กลัวว่าไอร่าจะไม่พอใจจึงมาขอให้ดิชั้นทำเสียงให้ตุ๊กตา

ซินะค่ะ?"

ชะ... ใช่แล้วหล่ะ!! เราต้องการทำแบบนั้นหล่ะ"เมื่อผมและซิกฟรีสพูดคุยกันจบแล้ว เธอก็ได้ร่ายเวทย์มนต์ เวทย์หนึ่งขึ้นมา

"เอาหล่ะค่ะ พูดได้เลยค่ะ อยากจะให้ตุ๊กตาพูดว่าอะไรก็พุดเลยนะค่ะ เจ้าหญิง"

"เราคือภูติหมีเอง~"เมื่อผมพูดขึ้นมาการใส่เสียงก็จบลง และผมได้ใส่ระบบในการพุดไว้ตรงจมูกเมื่อแตะไปตรงนี้ ตุ๊กตาหมีตัวนี้ก็จะพูดขึ้นมา เวทย์มนต์นี้มันสุดยอดจริงด้วย!!!

"แค่นี้ ท่านดยุคไอร่า คงจะดีใจมากเลยนะค่ะ"

"ค่ะ!!! หนูก็อยากจะเห็นรอยยิ้มของไอร่าเหมือนกันค่ะ!!!"

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

"ใกล้จะถึงแล้วครับ ท่านไอร่า"

"งั้นหรอ..."ชั้นมีนามว่า ไอร่า อาร์ส ไบรเซ็นไทร ถึงจะนามสกุล ไบรเซ็นไทร แต่ชั้นก็มีเลือดของราชวงณ์บริทาเนียไหลเวียนอยู่ในร่างกาย ชั้นเกิดมาจากท่านพ่อ เดวิด อาร์ส ไบรเซ็นไทรและท่านแม่มาเรีย อาร์ส บริทาเนีย ไม่ต้องตกใจไปหรอกเพราะ แม่ของชั้นเป็นน้องสาวของท่านลุงอาเธอร์ บริทาเนีย

"เอาหล่ะครับ พวกเรามาถึงแล้วครับ ท่านไอร่า"

"ขอบใจนะ เซบาสเตียนที่ขับรถม้ามาส่งน่ะ"ชั้นพุดขอบใจเซบาสเตียนพ่อบ้านของชั้นก่อนที่เขาจะพาชั้นลงมาจากรถม้าที่ชั้นนั่งมา

"ยินดีต้อนรับจ๊ะ ไอร่าได้พบกันอีกแล้วนะจ๊ะ"

"อ่า... ค่ะท่านพี่..."

"เอ๋ท่านพี่ไอร่า งั้นหรอค่ะ? หนูนึกว่าจะโตมากกว่านี้ซะอีกนะค่ะเนี่ย?"เสียงของเด็กผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้นมา ชั้นเลยหันไปมองหาเด็กที่พุดขึ้นมาเป็นต้นเสียง เมื่อชั้นหันไปทางต้นเสียงนั้น ชั้นก็พบกับเด้กผุ้หญิงผู้มีผมสีขาวราวกับหิมะ

"นี้เธอ... ทาเนียงั้นหรอ?"

"ใช่แล้วค่ะ หนูชื่อ ทาเนียค่ะ ทาเนีย บริทาเนียและนี้หนูให้นะค่ะ"ทาเนียพุดขึ้นมาพร้อมกับยื่นกล่องกระดาษบางอย่างให้กับชั้น ก่อนที่เธอจะรีบวิ่งเข้าไปในปราสาททันที เห้อ~ น้องสาวงั้นหรอ... ไม่แค่พี่สาวแต่ตอนนี้ชั้นยังมีน้องสาวอีกด้วย ท่านพ่อ ท่านแม่ ท่านลุง ท่านป้า สิ่งที่ท่านได้ทิ้งไว้ให้หนู หนูจะปกป้องให้ได้ค่ะ

"เอาหล่ะ... ไอร่าตามทาเนียไปแทนชั้นทีนะ ตอนนี้ชั้นยังเคลียห์งานไม่เสร็จน่ะ ถ้างั้นก็ไปแทนทีนะ"

"อ่า... ได้เลยค่ะ ท่านพี่"เมื่อชั้นพูดกับท่านพี่อลิสจบแล้วชั้นก็เดินเข้าไปในปราสาททันทีและตามหาทาเนียส่วนท่านพี่และแม่ทัพขุนนางคนอื่นๆก็กลับไปทำงานหน้าที่ของตนเองต่อ

"เฮ้!!! ทาเนียอยู่ที่ไหนงั้นหรอ!!!"

"อยู่นี้ค่ะ!!!"ชั้นตะโกนเรียกทาเนียหลังจากที่เพราะชั้นก็ไม่รู้ด้วยว่าทาเนียอยู่ห้องไหนและในขณะที่ชั้นกำลังหลงทางอยู่นั้นเองเสียงเรียกขานของทาเนียก็ดังขึ้นมา ชั้นเลยตัดสินใจเดินไปที่ต้นเสียงที่ดังขึ้นมา

"ห้องนี้รึป่าวนะ?"

"เอี๊ยด!!!"เสียงประตูดังขึ้นก่อนที่ชั้นจะเดินเข้าไปข้างในห้องนั้น เมื่อชั้นมองไปที่ทั่วห้องนั้น ชั้นก็พบกับทาเนียที่กำลังนั้นอยู่บนเก้าอี้กลางแจ้งหน้าระเบียง พร้อมกับสาวใช้คนหนึ่งที่มีผมสีฟ้าอ่อน

"อ๊ะ!!! ท่านพี่ไอร่ามาห้องของหนูทำไมหรอค่ะ?"

"ก็ไม่ได้กะจะมาหาตอนนี้หรอกนะ แต่ว่าท่านพี่บอกให้มาน่ะ พี่ก็เลยต้องมาอ่ะนะ"

"... งั้นเองหรอค่ะ... ท่านพี่อลิสเป็นถึงกษัตริของอาณาจักรแล้ว ไม่มีใครที่จะขัดคำพูดของท่านพี่ได้หรอกค่ะ"นั้นซินะ... ขัดคำสั่งไม่ได้ก็จริงอยู่ แต่ว่าการที่มีอำนาจมันก็อันตรายเหมือนกันนะ ถ้าใช้ไปในทางที่มิชอบน่ะ

"เมื่อ 2 ปีที่แล้ว พี่ได้ข่าวมาจากเมืองหลวงว่า ท่านพี่ได้ระดมกองทหาร 3 หัวเมืองที่อยุ่ใกล้เมืองหลวงที่สุดไปจัดการกบฏที่บอรืตัสเซียซินะ?"

"ใช่แล้วค่ะ ตอนนั้นหนูก้อยู่ที่นั้นด้วยค่ะ"

"อะ.... เอ๋!!? ไปอยู่ที่นั้น ตอนนั้นเนี่ยนะ!? ทาเนียไม่คิดว่าจะโดนฆ่าเลยงั้นหรอ? ตอนนั้นเธอยังอายุแค่ 4 ขวบอยู่เลยนะ!?"ชั้นพูดตะคอกทาเนียในทันที เกี่ยวกับสิ่งที่ตัวเองได้ทำลงไป เห้อ~ ให้ตายซิการมีน้องสาวมันก็ไม่ได้้ดีอะไรซักเท่าไหร่เลยนะ เห้อ~

"เอ่อ... ท่านพี่ค่ะ... หนูอยากจะรู้แผนที่ของดินแดนนี้น่ะค่ะ ไม่ใช่แค่อานาเขตของบริทาเนีย แต่รวมถึงอาณาจักรทุกอาณาจักรและก็ทุกจักรวรรดิด้วยหล่ะค่ะ"

"หืม~? คิดจะทำอะไรงั้นหรอทาเนีย ไม่ได้คิดว่าจะขึ้นเป็นใหญ่แทนท่านพี่หรอกนะ?"

"ไม่ได้คิดจะเป็นปรปักษ์กับท่านพี่อลิสซะหน่อยนี้ค่ะ แค่อยากจะรู้ว่าแผนที่ของโลกเป็นยังไงน่ะค่ะ"

".... เห้อ~ งั้นหรอ... เป็นเด็กผู้หญิงที่อยากรู้อยากเห็นจริงๆนะเธอเนี่ย... ทาเนีย ถ้างั้นก็เอาหล่ะนะ มหาเวทย์ World Maps On"เมื่อชั้นร่ายเวทย์จบจริงๆก็ไม่ได้ร่ายเวทย์หรอกแต่มันเป็นคำพูดที่สั่งให้ระบบเวทย์ทำงานขึ้นมาเท่านั้นหล่ะ และหลังจากที่ชั้นได้พูดประโยชน์ดังกล่าวจบไป ก็มีแสงสีน้พเงินขีดเป็นเส้นและวาดแผนที่ขึ้นมาบนโต๊ะที่ชั้นกับทาเนียนั่งอยู่และปรากฏขึ้นเป็นแผนที่โลกขนาดย่อมๆ

"เอาหล่ะ ตรงนี้คือ บริทาเนีย ส่วนอาณาจักรที่อยู่ตรงแหลมนี้คือบิสคร็อตตี้นะ"

"อืม... แล้วอาณาจักรเล็กๆที่คืออาณาจักรอะไรบ้างงั้นหรอค่ะ?"

"อืม~ อาณาจักรพวกนี้เป็นอาณาจักรที่แยกตัวออกมาจากจักรวรรดิ์โรมเก่าน่ะ ตอนนี้อาณาจักรทั้งสองนี้ก็ยังทำสงครามกันอยู่ว่าใครจะได้เป็นโรมใหม่ ซึ่งมีโรมันเหนือกับโรมันใต้น่ะ ทั้งสองอาณาจักรนี้รบกันตลอดเวลาแต่เวลาที่ทั้งสองฝ่ายไม่ได้สู้รบกันจะเป็นช่วงที่เตรียมทหารไม่ก็กำจัดพวกอ๊อตกับซาฮากินน่ะ"ถึงชั้นจะอธิบายไปแบบนั้น แต่จริงๆแล้วทั้งสองอาณาจักรนี้รบกันได้ตลอดเวลาเพราะอาณาเขตการปกครองนั้นหล่ะนะ

"ซาฮากิน? อ๊อค? มันคืออะไรงั้นหรอค่ะ?"

"อ่อ~ ไอ้พวกนี้คือมอนเตอร์น่ะ วึ่งซาฮากินจะอาศัยอยู่ในน้ำหรือใต้น้ำ ส่วนพวกอ๊อคก็อาศัยอยู่แถวที่แห้งแล้ง ส่วนนึงที่อาณาจักรบริทาเนียไม่สามารถขยายดินแดนได้มากกว่านี้ก็เพราะเจ้าพวกนี้หล่ะ..."

"เอ๋!? ทำไมถึงขยายต่อไม่ได้หล่ะค่ะ?"ทาเนียพูดถามชั้นขึ้นมาในทันทีด้วยความสงสัย ถึงจะอธิบายไปเด็กก็คงไม่เข้าใจหรอก แต่ว่าไม่อยากจะให้ไม่รู้ต่อไปแบบนี้หล่ะนะ... เอาเป็นว่าบอกไปเลยหล่ะกันนะ

"เขตแดนของพวกอ๊อคหรือดินแดนของพวกมันนั้นเป็นเขตแห้งแล้งน่ะ ถ้าบริทาเนียขยายอาณาจักรไปทางที่พวกอ๊อคอยู่และกำจัดพวกมันได้หมด แต่สิ่งที่พวกเราจะได้นั้นคือ [ไม่มีอะไรเลย] เป็นดินแดนว่างเปล่าที่มีแต่ความแห้งแล้งที่เคยมีป่าและแม่น้ำสะอาดอยู่น่ะ ถ้าจะทำให้กลับมาเป็นเหมือนเดิมก็คงจะ

ต้องใช้เวลา ถึง 20 ปีเลยทีเดียว"

"โหดร้ายจัง... ทำไมพระเจ้าถึงได้สร้างสิ่งมีชีวิตแบบนี้ให้อยู่บนโลกด้วยหล่ะค่ะ?"

"ไม่รู้ซิ เพราะว่าเอาไว้ขัดการวิวัฒธนาการของพวกเรามนุษย์ก็ได้หล่ะมั้ง"ตั้งแต่สมัยของกษัตริยอร์คหรือสมัยที่ท่านปู่ยังมีชีวิตอยู่ก็เคยได้พูดเอาไว้ว่าดินแดนของพวกอ๊อคน่ะไม่ต้องไปเอาหรอก เพราะสิ่งที่พวกเราจะได้มานั้นคือความว่างเปล่าและความแห้งแล้งไปอีก 20 ปี

"เอ่อ... พี่ไอร่าค่ะ? แล้วเกราะรุปจันทร์เสี้ยวนี้มันอะไรหรอค่ะ?"

"อ้อ... ไอ้นี้งั้นหรอ มันคือเกาะ.... มันคือเกาะจอมมารน่ะ"

"กะ... เกาะจอมมาร!?"

"เอ่อ... เอาเป็นว่าเอาไว้แค่นี้ก่อนหล่ะกันนะ พี่จะเข้าไปในเมืองทาเนียจะไปด้วยกันไหมหล่ะ?"

"เอ๋!? ออกไปได้ด้วยงั้นหรอค่ะ!?"

"ก็ต้องได้อยู่แล้วซิ แต่ว่าต้องให้ซายูริไปด้วยนะ"

"ได้เลยค่ะ!!! เย้!!! จะได้ออกไปข้างนอกแล้ว!!!"เห้อ~ เป็นเด็กจริงๆนั้นหล่ะนะ ทาเนียน่ะ เอาหล่ะจงหายไปซะแผนที่

หลังจากนั้นชั้น ทาเนียและซายูริก็เดินเข้ามาในเมืองด้วยการปลอมตัวกันนั้นเอง เพื่อไม่ให้คนรู้จักหรือประชาชนทักนั้นหล่ะนะ

"รู้สึกหิวจังเลยแฮะ... นี้ซายูริช่วยไปซื้ออะไรมาให้ชั้นกับทาเนียกินหน่อยได้ไหม?"

"ได้ค่ะ เอาเป็นว่าระหว่างที่ดิชั้นไม่อยู่รออยู่ตรงนี้นะค่ะ"

"ได้เลยๆ รีบๆกลับมาหล่ะ"เมื่อชั้นพูดจบซายูริก็รีบวิ่งไปซื้อหาอะไรมาให้ชั้นกับทาเนียได้กินกัน แต่ว่าชั้นก็ไม่ใช่พวกชอบรอด้วยซิ

"เห้อ~ นานจัง? แล้วทำไมซายูริยังไม่มาอีกหล่เนี่ย?"

"น่าๆ พี่ไอร่าค่ะ ช่วยๆรออีกหน่อยนะค่ะ"

"อืม~... ก็ได้ๆ แต่ไม่รู้หรอกนะว่าชั้นจะรอได้นานแค่ไหนน่ะ"หลังจากที่ชั้นพูดจบแล้วชั้นก็เดินเข้าไปยืนรอในตอกใกล้ๆกับสถาณที่ๆซายูริให้ชั้นกับทาเนียรออยู่ แต่ทาเนียก็เดินตามชั้นมาด้วย

"ห่าว~ ง่วงจัง อุ๊บ!!! หะ... หายใจไม่ออก!!! ทา... ทาเนียหล่ะ!!!"

"หนูน้อยช่วยๆหลับไปด้วยเถอะนะ"

'ยะ... แย่หล่ะ!!! ไอ้พวกนี้มัน... พวกแก๊งลักพาตัวนี้นา!!!'หลังจากนั้นไม่นานชั้นก็ขาดสติไปในทันที