ได้หายใจนี่ดีจริงๆ

แม้ไร้วาสนา แต่เราก็สร้างคลื่นหนุนส่งตัวเองได้

เพียงต้องการแรงส่งตอนแรกเริ่มเท่านั้น ที่เหลือเราจะปล่อยให้เป็นไปตามน้ำ...

การปีนเขาสูงๆ นี่ก็เหนื่อยเหมือนกัน แต่ก็คุ้มล่ะน่ะ แค่ต้องการโอกาส... ให้คนอื่นได้เห็นเราบ้าง ก็เท่านั้นเอง

ตอนแรกก็ลังเล ไม่แน่ใจ เป็นทุกข์ และเป็นกังวล แต่ตอนนี้ก็คิดว่า อย่างนี้แหละดีแล้ว

--------

เกรดออกแล้วอีกสามตัว ยังคงเป็นไปอย่างที่ต้องการ แต่วิชาที่น่าเป็นห่วงที่สุดยังไม่ออกอยู่ดี ก็ต้องดูกันต่อไป

อย่างน้อยก็รู้สึกสบายใจขึ้นมาล่ะ ถ้าเราไม่ได้... ก็คงมีเพื่อนได้แทนอยู่ รุ่นเราคงไม่ทำให้ผิดหวังนัก

--------

อ่านหนังสือจบไปสองเล่มครึ่ง...

ช่วงที่ผ่านมานี่ไม่ค่อยได้งานสักเท่าไหร่ อาจเป็นเพราะเรื่องใกล้จบเลยยิ่งเขียนยาก แต่ก็อาจเป็นแค่ข้ออ้างด้วยเหมือนกัน กำหนดการก็ยืดหยุ่น...ลดหย่อนผ่อนปรนมาหลายครั้งแล้ว แต่คราวคงต้องพยายามทำให้เสร็จจริงๆ ล่ะ

--------

ท่านย่าอยากให้เราช่วยที่บ้านค้าขายในช่วงปิดเทอม... แต่เราไม่ชอบ ไม่มีฉันทะที่จะทำ

อยู่บ้านนี้มาตั้งแต่เด็ก ทำได้เท่าไหนก็ยังเท่านั้นอยู่ดี

ที่บ้านก็ไม่ได้มีใครบังคับหรอก ท่านแม่เคยบอกว่า ถ้าทำอยู่เท่านี้ก็คงได้อยู่เท่านี้ ส่งเราไปเรียน ให้ทำในสิ่งที่อยากทำคงดีกว่า

เรื่องอนาคตของร้านจะเป็นอย่างไร เราก็ไม่ได้คิด ตอนนี้ก็คงที่ดี แต่ถ้าคนทำแก่ตัวลงกว่านี้ก็คงทำไม่ไหว ปิดร้านไปก็ไม่เป็นไร เราไม่ได้คิดยึดติดอะไรมากหรอก คิดว่าท่านพ่อท่านแม่ก็เช่นกัน

มีแต่ท่านย่าเท่านั้นก็ยังคงชอบค้าขาย ยังคงดื้อดึงเปิดร้านเก่าไว้ ทั้งๆ ที่ไม่มีใครมาซื้อแล้ว และลูกๆ ทุกคนก็อยากให้ปิดไปเลยกันทั้งนั้น

เราคิดว่าเราและน้องคงเลี้ยงท่านพ่อท่านแม่ไหวอยู่แล้ว

ถ้าจนตรอกจริงๆ ค่อยกลับมาขายของก็ได้ เราคิดว่าเรื่องค้าขายน่ะเรียนไม่ยาก ถ้าจำเป็นจริงๆ ค่อยมาเรียนที่จะทำทีหลังก็ได้

ตอนนี้ก็ทำในสิ่งที่ชอบ และจำเป็นต้องทำในตอนนี้ก่อนก็ล่ะกัน...

บางอย่างก็เปลี่ยนแปลงช้าๆ ตามเวลา... แต่บางอย่างก็เปลี่ยนแปลงรวดเร็วทีเดียว

ได้หายใจนี่ดีจริงๆ

ความคิดเห็น