เปลี่ยนใจ...

เมื่อวานไม่ได้เล่นเน็ต ไม่ได้แตะคอมฯ ทำตัวเอื่อยเฉื่อยมาก ยังดีที่สามารถเขมือบนิยายได้จบหนึ่งเล่ม ดูซีรีย์กับน้องไปนิดหน่อย นอกนั้นก็กินๆ นอนๆ นั่งดูน้องที่รักเล่นเกม (?) แต่รู้สึกว่าทำอะไรไร้สาระมากอยู่ดี

พอวันนี้ได้แตะเน็ตแล้วรู้สึกมีชีวิตชีวาขึ้นมาทันที ได้ข่าวสารใหม่ๆ ที่ห่างหายไป มีคนต้องการตัว ต้องการความช่วยเหลือ อีกทั้งเป็นงานที่อยากทำ และยินดีช่วย เลยรู้สึกดี

...อาการติดเน็ต ติดงาน ติดเขียนบล็อก ติดเขียนนิยาย กำเริบเสียแล้วสิ
เป็นพัฒนาการของวิชากินกบล่ะมั้ง...

เข้าเรื่องตามชื่อบล็อกสักทีดีกว่า...

ตอนนี้เปลี่ยนใจแล้ว รอกลับไปลุ้นเกรดออกเหมือนเดิมก่อนแล้วค่อยคิดว่าจะลงมือปรับปรุงบทความแจกโค้ดดีไหม เพราะว่า บังเอิญไปเห็นบทความอื่นที่สอนโค้ดเอาไว้ค่อนข้างดีเหมือนกัน พอเห็นว่ามีคนอื่นทำพอใช้ได้อยู่แล้วก็ขี้เกียจทำล่ะ (เพราะเราเองก็คงทำแค่พอใจในระดับหนึ่ง) เลยต้องกลับไปรอลุ้นให้เงื่อนไขเป็นจริงก่อนค่อยทำดีกว่า

ปล่อยบทความให้เก่าทิ้งร้างไว้อย่างนั้นก็รู้สึกดีแบบแปลกๆ อยู่นะ แน่นอนว่าส่วนหนึ่งก็ค้างคาใจ ว่าทำไมไม่ทำให้ดีๆ ไปเลยล่ะ อีกส่วนก็นึกขำว่า ถึงทำส่งๆ แค่นี้ คนเขาก็ชอบก็พอใจกันแล้ว แล้วก็หาทางเอาไปใช้กันได้เองแหละ

อีกอย่าง แฟนพันธุ์แท้บทความนี้ก็มีขึ้นบ้าง ลงบ้าง เป็นสีสันดี (แต่โดยภาพรวมแล้วก็ขึ้นตลอดแหละ) เป็นบทความที่เห็นเลขแฟนพันธุ์แท้ลดแล้วไม่สะทกสะท้านเท่าไหร่ เพราะมันก็สมควรจะมีคนอยากถอดออก แต่ถ้าเป็นนิยายล่ะก็ จะรู้สึกเฟลเล็กๆ ขึ้นมาทันที (ที่เคยเตือนตัวเองว่า เลิกสนใจตัวเลขวิ่งขึ้นวิ่งลงนั่นแหละ)

บทความนี้ยังเป็นสิ่งยืนยันด้านความเป็นเป็ด และความเอาแต่ใจของเราได้ดีเป็นอย่างยิ่ง ทั้งยังทำให้เห็นนิสัยคนเราหลายๆ อย่าง เป็นตัวเปรียบเทียบได้ดี ดังนั้นก็เก็บไว้ดูเป็นที่ระลึกอย่างนี้ต่อไปแหละนะ 55+

สรุปว่าช่วงหลังสงกรานต์ก็คงเขียนนิยายไป ส่วนเรื่องบทความแจกโค้ดก็ฝากชะตากรรมไว้ตามแต่ท่านอาจารย์จะลิขิตก็แล้วกัน...

ถ้าไม่เริ่มลงมือทำทันที อารมณ์มันเปลี่ยนไปจริงๆ แฮะ...

เปลี่ยนใจ...

ความคิดเห็น