บันทึกในวันนี้คงถือได้ว่าเป็นบันทึกประจำวันจริงๆ...
ตั้งตื่นเมื่อคืน (ประมาณตอนเที่ยงคืน ถือว่าขึ้นวันใหม่แล้ว) ก็เข้าเน็ตมาเจอคำอวยพรล่วงหน้า และการ์ดวันเกิดจากคอฟฟี่ ถ้าไม่นับน้องไฟน์ที่อวยพรก่อนล่วงหน้าถึงลองวัน คอฟฟี่ก็ถือว่ามาเป็นแรกในแบบที่น่าประทับใจไม่เปลี่ยนเลยทีเดียว
ชอบการ์ดมาก เพื่อนๆ ที่หอที่ตอนนั้นอยู่ใกล้ๆ ก็เข้ามาดู ยังชอบว่าถ้ามีคนทำให้อย่างนี้บ้างก็ยอดเลย คอฟฟี่ทำให้เรามาสามปีแล้ว ดีขึ้นกว่าเดิมเรื่อยๆ อย่างนี้ยิ่งทำให้เรากังวลใจแล้วล่ะสิว่า วันเกิดคอฟฟี่ปีนี้จะให้อะไรดีนี่... (ถ้าคอฟฟี่บังเอิญผ่านเข้ามาอ่าน แล้วมีอะไรอยากได้เป็นพิเศษที่ไม่เกินกำลังเรา ก็บอกมาได้เลยนะ) คำขอของปีก่อน เคจยังทำให้ไม่ได้เลยล่ะ ฮือๆ
ข้อความแรกที่ได้รับทางมือถือมาจากเพื่อนเก่าเพื่อนแก่ ออมมี่ ก็ไม่เคยลืมวันหรือพลาดวันเกิดของเราไปเลย (เรามักจะอวยพรออมย้อนหลังทุกที แย่จริงๆ)
โทรศัพท์อวยพรแรกที่ได้รับในวันก็คาดไม่ถึง เป็นคนแถวๆ นี่เอง แต่ไม่คิดว่าจะจำได้น่ะนะ โทรมาในวันนี้ก็ชื่นใจแล้วล่ะ
ตอนเที่ยงเหมือนท่านน้องที่รักจะพยายามติดต่อมา แต่ว่าพอดีเราไม่ได้รับ หลังจากนั้นก็โทรมาอีกทีในตอนเย็น ก็คุยกันทั่วไป ฟังเพลง Happy Birthday หลายเวอร์ชัน (ขอเกาหลีไป ได้เกาหลีผสมไทย และจีน) ท่านน้องเล่าให้ฟังว่า ท่านพ่อที่รักโทรมาถามถึงวิธีส่ง SMS ด้วย (My lovely dad just use telephone to call and recieve.) ท่านน้องก็อุตส่าห์บอกทีละขั้น ส่วนท่านพ่อก็จดไว้ แล้วพยายามทำตาม แต่สุดท้ายพอเห็นว่ายุ่งยากนักก็บอกประมาณว่า เดี๋ยวให้ TA. (ลูกพี่ลูกน้องที่ตอนนี้อยู่ ป.6) ส่งให้ก็ได้
แต่สรุปแล้วยังจากคุยกับท่านน้องจบ ก็ได้ข้อความส่งมาว่า
HAPY BIRDAY TO XXXXX.
(XXXXX = my name called by my family.)
ตอนแรกก็ยังสงสัยอยู่เลยว่า ข้อความสะกดแบบนี้ เป็นท่านพ่อสะกด หรือท่านน้องชายสะกดมากันแน่ (ปิดเทอมที่ผ่านมา เราเป็นคนสอนพิเศษภาษาอังกฤษให้น้องชาย ถ้าได้แค่ระดับนี้ก็น่าแค้นนะ)
สุดท้าย ท่านพ่อโทรมา ก็ได้ผลว่า ท่านพ่อพิมพ์เองล่ะ ^^
ฮะฮะ น่าดีใจนะนี่ที่ในที่สุดพ่อเราก็ส่งเมสเซจเป็นสักที
ส่วนเซอร์ไพรสที่สุดในวันคงเป็นตอนที่กลับห้องหลังจากดูน้องทำคัตเอาต์เสร็จ กลับมาที่ห้องก็มืดสลัว มีเทียนจุดตามที่ต่างๆ ให้ความสว่างเล็กน้อย และเพื่อนร่วมห้องอีกสามคนก็ห้องเพลง Happy Birthday ให้ กินเค้กรอบดึกกัน อร่อยดีนะ ^__^
ของขวัญจากเพื่อนทั้งหลายก็ได้มาก่อนล่วงหน้า ที่มายไอดีนี้ก็มีคนรู้จักมากมายมาอวยพร มีหลายคนก็เหมือนจะลืมไป เราก็ไม่คิดมากอะไร เป็นปรกติธรรมดาโลกอยู่แล้ว
แต่ที่น่าคับแค้นใจที่สุดก็คือ ซายะยังคงหลงลืมวันเกิดเราเหมือนเดิม วันนี้ทั้งวันไม่มีการติดต่อใดๆ มาเลย ถึงจะรู้ว่าซายะโดยปรกติก็เป็นอย่างนี้อยู่แล้วก็เถอะ แต่มันก็...นะ...
ถือว่าเป็นวันคล้ายวันเกิดที่น่าจดจำอีกปีหนึ่ง
...ใครเขียนอวยพร หรือทักทายมาจากหน้าไอดี เดี๋ยวจะค่อยๆ ทยอยตอบกลับนะ รอหน่อยล่ะกันจ้า
^______^
ความคิดเห็น