อ่านเรื่องนี้แล้วคิดเลยค่ะว่าฟ้าแบ่งพรสวรรค์ในการเขียนให้พวกพี่ๆหมดแล้วหรอ ทั้งพี่วีทั้งพี่กัลแต่งออกมาได้สนุก นี่ขนาดเริ่มนะคะยังน่าติดตามขนาดนี้ นานวันเข้งคงติดงอมแงมแน่
พระนางเอกแต่ละครเปิดตัวมาทำให้อยากรู้เสียเหลือเกินค่ะว่าพระเอกของแต่ละคนจะเป็นยังไง คุณยายก็ช่างเจ้าเล่ห์จนแอบลุ้นว่าสาวๆจะทันเกมไหมน้าา แต่ยังไงก็ชอบคุณยายชมจันทร์อยู่ดีแหละค่ะ(โดยเฉพาะตอนจิกกันคุณคล้ายจันทร์ที่ดูยังก็เหมือนม่เลี้ยงใจร้าย ขี้อิจฉาแม้คุณเธอจะไม่ใช่แม่เพียงจันทร์ก็เถอะ)
พระจันทร์แต่ละคืนน่าหลงใหลแตกต่างกันเสมอจริงไหมคะ ก็คงเหมือนนางเอกแต่ละคนที่สวย และมุมที่ทำให้เราหลงรักแตกต่างกัน จนกว่าจะได้รู้ว่าแต่ละคนมีเรื่องราวความรักเป็นยังไงครบทุกคน จิก็จะยังติดตามเสมอค่ะ และก็จะยังติดตามนิยายของพี่วีเสมอค่ะ^^

ชอบเรื่องนี้ค่ะสนุกดี ตั้งแต่เล่มแรกปริศนาก็เริ่มทยอยกันเข้ามาทำให้เรื่องดูน่าติดตามและน่าค้นหา แต่ละเล่มก็จะเห็นการเปลี่ยนแปลงของตัวละครเช่นแอมมี่ก็ดูมีเหตุผลมากขึ้น ดัสค์เริ่มแสดงอารมณ์ขึ้นมานิดหน่อย เป็นต้น ความสงสัยในปริศนาของตัวละครทำให้เกิดการคิดและนำไปสู่การแก้ไขปริศนา และการเกิดเหตุการณ์ต่างๆซึ่งเกิดมาจากปริศนาทำให้เรื่องราวกับปริศนาดูเข้ากัน ยังมีการเบรกความเครียดลงด้วยความหวานของตัวละครทำให้ไม่เครียดจนน่าเบื่อ แต่หนังสือนี้น่าติดตามแล้วยังทำให้เกิดความสนุกที่คอยลุ้นว่าคำตอบของปริศนาคืออะไร เกิดอะไรขึ้นต่อไปทำให้เราวางหนังสือเล่มนี้ไม่ลงค่ะ

จิอ่านแล้วรู้สึกสนุกค่ะ สนุกที่ได้ดูการเปลี่ยนแปลงทางอารมณ์ของพิมมาตา

รู้สึอ่านแล้วน่าติดตามค่ะ ตัวละครก็ดูไม่วุ่นวายดี เนื้อหาแต่ละตอนก็เยอะพอดูไม่ต้องให้นักอ่านรู้สึกสะดุด

มีการอัพอย่างต่อเนื่องทำให้นักอ่านไม่ต้องคอยที่จะอ่านตอนต่อไปนานจนเกินไป

และเรื่องนี้ทำให้เห็นมุมมองความรักของแต่ละคนได้ดี

แต่บางครั้งก็ดูดำเนินเรื่องเร็วไปนิด แต่รวมๆแล้วสนุกมากค่ะ

อ่านเรื่องนี้ก็ได้ข้อคิดไปอีกแบบ แถมยังสนุก หน้าติดตามอีกด้วย^^

'Calendar Castle'ตอนแรกอ่านชื่อเรื่องนี้จากลิ้งค์ที่ถูกเชื่อมมาจากเดรกเกอร์ก็ไม่ค่อยได้สนใจหรอค่ะ เพราะไอคำว่า'Castle'มันทำให้นึกถึงเจ้าชายเจ้าหญิงนี่น่า ไม่รู้สิคะบางที่จิอาจคิดว่าเจ้าชายเจ้าหญิงมันดูเด็ก แต่พอได้มาอ่านเท่านั้นแหละ กลับไม่ใช่อย่างที่คิดทำให้จิสนใจมาก ไม่มีเจ้าชาย ไม่มีเจ้าหญิง มีแต่เทพเจ้า ฤดูกาลและเกมที่คาดไม่ถึง เกมที่นานวันเข้ายิ่งทวีความเข้มข้นตามบุคคลที่ได้รับภารกิจ เกมที่เมื่อฤดูกาลผันเปลี่ยน ผู้เล่นก็ต้องแตะมือสลับกันตามไป เกมที่มีแต่จะยากและซับซ้อนขึ้น เกมแห่งความลับที่ไม่ว่าฝ่ายไหนก็ไม่อาจจะเปิดเผยข้อมูลได้ทั้งหมด
ในคฤหาสน์ดู'เหมือนจะ'เป็นไปตามแบบแผน ลงตัวไปเสียทุกอย่าง แต่ความจริงทุกอย่างล้วนแต่ซับซ้อนกว่าที่คิด เกมที่ทุกฝ่ายต่างเป็นครอบครัวเดียวกันแต่กลับเป็นศัตรูกัน มนตร์เสน่ห์ของเกมแต่ละฤดูแตกต่างกันตามผู้เล่นที่เปลี่ยนไปทำให้คฤหาสน์แห่งนี้ดูเหมือนมีมนตร์ มีเสน่ห์ในการเชิญชวนให้ผู้อ่านพร้อมจะรับรู้เรื่องราวและขบคิดไปพร้อมกับผู้เล่น
ความคิดของจิในผู้เล่นแต่ละคนตั้งแต่วินเทอร์เดินเข้ามาในเกมนี้คนแรกจิคิดว่าเขา เปรียบเหมือนผู้นำทางอันฉลาดเฉลียว เยือกเย็นดั่งน้ำแข็งที่ไม่มีวันละลาย แม้ต้องเจออุปสรรค์คนที่สองคือน้องน้อยสปริงเธอเหมือนดอกไม้อันบอบบาง ใสซื่อแต่ก็เข้มแข็งพอที่จะฝ่าพายุฝนอันรุนแรงด้วยความอ่อนโยนของเธอ ไม่ย่อท้อแม้ต้องเจอกับสิ่งขวางกัน คนที่สามพี่ซัมเมอร์ เธอคือแสงแดดอันร้อนแรง แต่เป็นความร้อนแรงที่แฝงไปด้วยความอบอุ่น เธอพร้อมจะแผดเผาทุกอย่างเมื่อพบว่าสิ่งนั้นเป็นภัยต่อคนที่เธอรัก เธอคือผู้ส่องสว่างให้เห็นทางเลือกที่แม้จะมืดมน ต่อมาเป้นพี่ชายใหญ่พี่ออทัมน์ ใบไม้ที่แสนลึกลับ อารมณ์ที่ดูแปรปวนในอกของเขาเหมือนใบไม้ที่กำลังจะผลัดใบแต่อย่างน้อยเขาก็เป็นพี่ชายที่อบอุ่นเสมอ
นิยายเรื่องนี้ถึงจะมีความซับซ้อนแต่ซ่อนความน่าหลงใหลจนวางไปลง เป็นนิยายที่ทำให้ระทึกและอินตามได้ตลอดเวลา เป็นนิยายที่สนุกมากค่ะ(อยากบอกมากค่ะว่าเป็นFCพี่ซัมเมอร์ แบบเชียร์ติดขอบเวทีเลย>

เป็นเรื่องที่สนุกค่ะ เปิดมาก็เริ่มแรงแล้วก็ก็แรงขึ้น ฮอตขึ้นเรื่อยๆ

ยิ่งเชิญขวัญเป็นคนที่ไม่ยอมใครสมกับเป็น'Queen'ด้วยแล้วทำให้เนื้อเรื่องเข้มข้นเข้าไปใหญ่

ซีโร่ก็ร้ายเงียบทำให้เนื้อเรื่องน่าค้นหา ซินเดียก็แผนสูงใช่ย่อย

ต่างคนต่างร้ายแต่ก็ดูลงตัวดีค่ะ^^ เหมือนสาดความร้ายใส่กันแล้วรอดูผล

ถ้าสาดไม่เนียนก็โดนจับได้ แต่ถ้าเนียนอีกฝ่ายก็เจ็บ

แต่ไม่ว่ายังไงก็จบลงด้วยดี แหม ซีโร่นี่ขี้หึงใช่ย่อยนะคะ^^~

ไม่ว่าเมื่อไหร่นิยายพี่กัลก็ยังสนุกเหมือนเคยนะคะ และตัวละครทุกตัวก็น่าหลงรักเช่นเดิม จนบางครั้งยังคิดเลยว่าอยากเป็นตัวละครของพี่กัลจัง
เรื่องนี้ดูล้ำยุค ไฮเทคแตกต่างจากนิยายแฟนซีที่พี่กัลเคยแต่งแต่ก็ยังซ่อนปริศนาเหมือนเดิม และที่สำคัญยังสนุกมากๆๆๆเหมือนเดิม คงต้องเรียกว่าซินเดอเรลล่ายุคใหม่สินะคะ อยากบอกว่าแอบหลงรักซานล่ะค่ะ แม้ออกมาไม่บ่อยแต่ชอบอ่ะ>

ชอบบทความนี้มากเลยค่ะ รูปสวยโฮกเลยชอบๆๆ><
ปกติเวลาเพื่อนแต่งนิยายจิจะช่วยหารูปให้รู้เลยค่ะว่ากว่าจะหารูปสวยๆถูกใจได้มันยากมากกกก
พี่ฮุ่ยหารูปเก่งมากเลยอ่ะ จิยังหารูปได้มันสวยเป็นนี้เลย อิจฉาๆ>O<
แล้วทำหน้าบทความสวยด้วย อยากทำได้บ้างแต่ไม่เก่งอ่ะT T

เป็นกำลังใจให้นะคะอยากบอกว่า ชอบร้านนี้สุดๆไปเลย

รักร้านลุงหนวดค่า~ ^O^

ติดตามมาตั้งแต่ต้นแล้วค่ะ อ่านแล้วสนุกดี อ่านแล้วไม่งงเพราะจากที่อ่านดูจะแฮปปี้ไปทีละคู่ คู่ของพี่วีร์กับน้องแพงจะเป็นแนวหวานๆ โรแมนติก คู่คุณธีร์กับพลอยก็จะออกแนวเปรี้ยวๆ เผ็ดๆ มีเศร้านิดๆ ส่วนพีร์กับพริมก็จะออกแนวไม่เข้าใจกัน ส่วนตัวละครอื่นก็สร้างขึ้นให้เรื่องเข้มข้นมีสีสันขึ้น บางตัวละครก็ทำให้เกิดปมของเรื่อง อ่านแล้วรู้สึกน่าติดตาม รอคอยว่าเมื่อไหร่จะอัพ ก็ขอเป็นกำลังใจให้และจะติดตามต่อไปค่ะ^^

ความรู้สึกต่อ why love:ชอบมากกกก(ก.อินฟินิตี้เลย)ค่ะ ชอบมาตั้งแต่แรกแล้ว ตั้งแต่เด็กหอเลย ก็เฮียแกน่ารัก เจ้าเล่ห์ ปาก ชอบแกล้ง(เอิ่ม..แต่รู้สิจะชอบโดนเนออนตลบหลังอยู่เรื่อยนะ 555)แล้วดูท่าเฮียแกแอบหวงน้องนิดๆ ตั้งแต่นั้นมาก็ตั้งหน้าตั้งตารอเฮีียแกมาตลอด คิดมาตลอกเลยว่าผู้หญิงของเฮียจะเป็นยังไง หน้าตาแบบไหน จะต่อกรกับเฮียแกไหวหรือเปล่า(แอบเป็นกำลังใจกับสาวผู้โชคร้าย เอ๊ย ดีนิดๆด้วยที่มาเจอกับเฮีย) แล้วในที่สุดก็เปิดเผยตัวออกมาซึ่งก็ไม่ผิดหวัง เพราะอองฟองน่ะ บอกได้เลยว่า ถูกใจจิมากกก ชอบมากค่ะผู้หญิงที่ดูซื่อแต่แสบแสนแสบ ดูเอาแต่ใจแต่แคร์ความรู้สึกคนอื่น ทำให้ไม่ห่วงเลยค่ะว่าจะต่อกรกับเฮียได้หรือเปล่า เพราะเท่าที่อ่านมาน่าจะเป็นเฮียไวน์มากกว่าที่ต้องปวกตับกับกาแฟ เอ๊ย ความแสบของสาวเจ้าน่ะ แต่ในบางมุมอองฟองก็ดูน่าสงสาร(ตอนที่อยู่บ้านน่ะค่ะT T)จนรู้สึกได้เลยว่าถึงเธอจะแสบแค่ไหนแต่ก้ต้องมีใครสักคนดูแลเธอ และอองฟองก็คงหวังให้ใครคนนั้นคือเฮียของเรา แต่คงไม่ใช่แค่อองฟองที่หวังพวกเราก็คงหวังเหมือนกันที่จะให้เฮียไวน์เป็นคนคนนั้นใช่ไหมคะ^^
บอก May112 :ชอบนิยายพี่เมย์มากค่ะ อ่านมาตั้งแต่เด็กหอแล้วล่ะค่ะ อยากบอกว่าบ้างครั้งเคยแอบรู้สึกอิจฉาพระเอกของพี่เมย์ด้วย มีแฟนดี แฟนสวยแต่ตัวเองนิสัยไม่ดี เจ้าชู้ ชิ!!(แค้นส่วนตัวนิดหน่อยกับเฮียสองค่ะ อย่าสนๆ แต่ความจริงพี่ๆของเนออนก็..เจ้าชู้ทุกคนอ่ะนะ ไม่สิผู้ชายในเซ็ตนี้ก็เป็นเกือบทุกคน!!) บางครั้งรู้สึกพี่เมย์ใจร้ายมากที่ให้นางเอกที่แสนดี๊..ดี(หรือเปล่านะ)เจอกับพระเอกเจ้าเล่ห์ ถึงไม่เจ้าชู้(ในบางคน)ก็เถอะ แต่ยังไงก็ชอบนิยายของพี่เมย์มากค่ะ สู้ๆต่อไปนะคะ รออ่านเสมอ>w< อ่อ แต่อย่าหักดหมนะคะ ระวังสุขภาพด้วย^^
ฉากที่ชอบ:คงเป็นตอนที่เฮียไวน์ถึงให้อองฟองอยู่คอนโด แล้วชีส่งข้อความไปหาเฮียแกล่ะมั้งคะ เพราะมันก็สื่อได้ว่าเฮียแกเป็นห่วงอองฟองเหมือนกัน ไม่งั้นพอบอกหิวของไม่ส่งอาหารมา บอกเหงาคงไม่ส่งตุ๊กตามา อยากมีเพื่อนคุยคงไม่ส่งนกแก้วมา แม้สุดท้ายสิ่งที่อองฟองขอเป็นสิ่งสุดท้ายจะทำให้เฮียแกโมโหแต่มันก็แสดงถึงความห่วงใยที่เฮียมีให้เหมือนกัน ไม่งั้นถ้าไม่ห่วง ไม่อยากเจอคงไม่มาหรอกใช่ไม่คะ^^