X-note : Mix End

ลำดับตอนที่ #27 : -- คำตาม --

คำตาม

เคยคิดว่าจะเขียนบันทึกประกอบการเขียนแฟนฟิกเรื่องนี้มานานแล้ว แต่ระหว่างที่เขียนอยู่ก็จดจ่อกับการเขียนให้จบก่อนเปิดเทอมอยู่อย่างเดียว (กลัวเปิดเทอมแล้วไม่มีเวลา ซึ่งก็ไม่มีจริงๆ) เขียนจบก็เริ่มเอานิยายมาลง อุตส่าห์แต่งหน้านิยาย เอาแฟลชมาลง พร้อมทั้งอัพไอดีใหม่ให้เข้ากับธีมนิยาย แต่สุดท้ายพอทำทุกอย่างเสร็จสรรพเหลือแค่รออัพเนื้อหาเท่านั้นก็เริ่มหมดแรง (ไปกับโปรเจกต์และการบ้านต่างๆ) จึงไม่ได้เขียนบันทึกที่ตั้งใจเอาไว้สักที แล้วก็ไม่ได้โปรโมตนิยายเรื่องนี้เพิ่มเติมเลยด้วย แค่เรียกเพื่อนๆ ที่คิดว่าน่าจะสนใจเข้ามาดูเท่านั้น...

จุดประสงค์ในการเขียน X-note : Mix End นี้ส่วนหนึ่งเป็นเพราะค้างคาใจจากตอนที่เล่นเกม ตอนที่เล่นเกมจบแรกๆ มีความคิดเต้นอยู่ในหัวว่า “เรื่องนี้มันน่าจะรวมกันได้สิ” แต่ในตอนนั้นก็ไม่ได้เริ่มต้นลงมือเขียนทันที แค่เก็บความรู้สึกค้างคานั้นไว้ (เพราะอยู่ในช่วงใกล้สอบด้วย) ต่อมาพอได้ปิดเทอมยาวโดนไม่คาดฝันเพราะสถานการณ์น้ำท่วม เราก็ไม่รู้จะทำอะไร อยากเขียนนิยายแต่ก็เขียนไม่ออก (ช่วงนั้นอยู่ในด้านมืดของชีวิตมาก... ด้วยสาเหตุอะไรขอละไว้ไม่เล่ารายละเอียดแล้วกัน ...และบางทีช่วงนี้ก็อาจจะมีอิทธิพลด้านมืดนั้นตกค้างอยู่ด้วย) อยากกลับมาเขียนนิยายอันเป็นสิ่งที่รักให้ได้ (“นิยาย” ในที่นี้หมายรวมถึงนิยายทุกเรื่องของเรา ไม่ใช่แค่ X-note) แต่ไม่รู้จะทำอย่างไร เพราะไม่มีจุดยืนเลย ทุกความคิดตีกันในหัว มองเห็นความเป็นไปได้มากมายสำหรับเนื้อเรื่องในนิยาย แต่ไม่รู้จะทำอย่างไร...ไม่รู้จะต้องเลือกทางไหนถึงจะสร้างสรรค์เรื่องราวที่ยอดเยี่ยม...เส้นทางที่ดีที่สุดของตัวละครออกมาได้ และรู้สึกรังเกียจสิ่งที่ตัวเองผลิตออกมาในช่วงนั้นเป็นอย่างยิ่ง แต่สุดท้ายจึงมาจบลงด้วยการเลือกเนื้อเรื่องใน X-note ที่เคยเล่นเป็นจุดยึด การเขียนเนื้อเรื่องไปโดยดำเนินตามตัวเกมแทบทั้งหมดในตอนต้น การถอดความบทสนทนาโต้ตอบและบทบรรยายภายในเกมราวกับแปลมา และการทราบแน่แก่ใจว่าเรื่องนี้มีตอนจบที่แน่นอนอยู่แล้ว ทำให้เราสามารถเขียนแฟนฟิกนี้ไปจนจบโดยไม่ฟุ้งซ่านได้

หลายคนที่เคยอ่านและติดตามผลงานเรื่องก่อนๆ ของเรามา (หรืออ่านเรื่องนี้ก่อนแล้วไปตามอ่านเรื่องอื่นดู) คงจะเห็นได้ว่า X-note : Mix End นี้มีสำนวนและรูปแบบการเขียนที่แตกต่างออกไปมาก แต่อย่างไรก็ตาม คิดว่าถ้ามีผลงานใหม่ที่เป็น Original ของตัวเองแล้ว สำนวนการเขียนคงไม่ได้ต่างไปจากเดิมมากนัก การเขียนนิยายเรื่องนี้ถือว่าเป็นแนวทดลองสำหรับเรา เป็นแนวฝึกหัดที่ผสมระหว่างงานแปลสมัครเล่นกับการพยายามทำให้รูปแบบออกมาคล้ายนิยายรักวัยรุ่นในปัจจุบัน ซึ่งก็ดูจะเป็นแนวทดลองลูกครึ่งที่ไม่ค่อยประสบผลสำเร็จนัก (ว่าง่ายๆ คือสำนวนยังครึ่งๆ กลางๆ ไม่มีแนวที่แน่ชัดอยู่นั่นเอง)

เราคิดว่าเนื้อเรื่องในต้นฉบับของตัวเกมเป็นอะไรที่น่าประทับใจ ตรึงตาตรึงใจผู้เล่นได้เป็นอย่างดี แม้จะไม่สมบูรณ์แบบจนไร้ที่ติเสียทีเดียว แต่ก็เป็นอะไรที่ใช่สำหรับเรา และด้วยความรู้สึกค้างคาที่ฝังอยู่ในใจนั้นเอง เราจึงตัดสินใจเขียนเรื่องนี้ขึ้น เพื่อขจัดความรู้สึกค้างคาที่ว่านั่นออกไปเสีย

ที่สำคัญก็คือ X-note : Mix End ทำให้เรากลับมาเขียนนิยายได้อีกครั้ง เราซึ่งเคยมุ่งมั่นว่าจะเขียนแต่เรื่อง Original เท่านั้น ไม่คิดว่าจะเขียนแฟนฟิกให้เรื่องใดๆ โดยไม่จำเป็น เพราะชอบอ่านแต่เนื้อหาที่เป็น Original และคิดว่าตัวเองสามารถย่อยแรงบันดาลใจได้แน่ๆ จึงได้รู้ซึ้งว่า การทำอะไรเพื่อผู้อื่นด้วยความบริสุทธิ์ใจ ด้วยความเคารพและชื่นชมผลงานของผู้สร้างจริงๆ ก็ไม่ใช่อะไรที่เลวร้ายนัก เราอยากขอบคุณ Zeiva จริงๆ ที่สร้างสรรค์เกมดีๆ เช่นนี้ขึ้นมาช่วยเรา

พูดถึงเนื้อหาของเกมแล้วก็คงหนีไม่พ้นต้องพูดถึงตอนจบของเรื่องสักหน่อย คนที่อ่านนิยายตั้งแต่ต้นมาจนถึงตอนนี้ก็คงรู้แล้วละว่าเราอวยใครเป็นพระเอก แต่ถ้าคนอื่นจะคิดต่างหรือชอบใครมากกว่าก็ไม่ว่ากัน จะลองอยากเขียน Mix End หรือ Ending แบบอื่นๆ ของเกมนี้มาแบ่งปันจินตนาการกันก็ได้ (แต่เนื่องจากนี่เป็นนิยายของเรา ดังนั้นพระเอกคงหนีไม่พ้นคนที่เราชอบที่สุดแหละนะ) ส่วนความสัมพันธ์และประเด็นบางอย่างในเรื่องที่ดูคลุมเครืออยู่เป็นความตั้งใจของเรา (และ Zeiva) ที่ต้องการให้เป็นเช่นนั้น เนื่องจากบางเรื่องในตัวเกมก็ไม่ได้เฉลยบอกชัดๆ ตั้งใจจะให้คนเล่นคิดกันต่อเอง และบางส่วนก็คล้ายจะเป็นการปูทางสำหรับภาคต่อ (เนื้อเรื่องของเร็กซัสใน Area-X) สำหรับใครที่เรียกร้องฉากหวานๆ หรืออะไรเพิ่มเติมก็ต้องขอปฏิเสธเช่นกัน เนื่องจากเราไม่ถนัดเขียนฉากแบบนั้น และแนวเกมเองก็วางไว้ในลักษณะนั้นด้วย

เรื่องภาพประกอบในช่วงท้ายของเรื่องกำลังสองจิตสองใจอยู่ว่าจะเอามาลงดีไหม เพราะที่จริงก็มีภาพประกอบช่วงนี้มากอยู่ แต่ก็กลัวว่าจะเป็นการสปอยล์คนที่เปิดดูแต่ภาพก่อนมากเกินไปถ้าเอามาลง และบางภาพก็อยากให้ลองไปตามดูเอาในเกมมากกว่า เอาเป็นว่าในจุดนี้ขอฟังเสียงผู้อ่านหน่อยแล้ว ถ้ามีคนที่อยากให้เอามาลงและไม่มีใครคัดค้านก็จะทยอยเอามาลงให้ตามความขยันและเวลาที่มี

เราเป็นพวกไม่ชอบพูดเอาอกเอาใจใคร เป็นพวกที่คิดว่าทำอะไรก็ทำๆ ไปตามหน้าที่นั่นแหละถูกต้องที่สุดแล้ว และหน้าที่ของเราในฐานะคนเขียนนิยายหรือแฟนฟิกก็คือ เขียนเรื่องให้จบ ผลิตเรื่องให้อ่าน ...ก็เท่านั้น การเอาเนื้อเรื่องมาลงเป็นตอนหนึ่งหนึ่งก็เป็นแค่การเอามาลง ไม่จำเป็นต้องพูดอะไรมาก ตัวนิยายต้องการจะบอกอะไรก็น่าจะพูดด้วยตัวมันเองได้อยู่แล้ว ถ้าไม่ใช่ก็คงเป็นเราที่ด้อยฝีมือเอง ส่วนผู้อ่านก็คือมีหน้าที่อ่าน อยากจะคอมเมนต์แสดงความคิดเห็นติชมอะไรหรือไม่ก็เป็นสิทธิ์ของเขา จะเข้ามาอ่านเงียบๆ และจากไปเราก็ไม่ว่าอะไร ...เราเข้าใจดีว่าโลกมันก็เป็นแบบนี้แหละ ดังนั้นเราจึงไม่อยากขอร้องหรืออ้อนวอนให้ใครมาอ่านมาแสดงความคิดเห็นต่อนิยายเราหรอก

...นั่นคือความคิดอันแสนเย่อหยิ่งยโสทระนงตนของเรา ถ้าพูดในแง่ Marketing ที่เพิ่งเรียนมาคงต้องบอกว่า Fail จริงๆ แต่เราก็ยอมรับว่านี่คือตัวเรา เป็นสิ่งที่เราเป็น และก็อาจจะเป็นอย่างนี้ต่อไปถ้าไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง

อย่างไรก็ตาม สุดท้ายสิ่งสำคัญที่เป็นกำลังใจให้เราเอา X-note : Mix End มาลงจนจบได้แต่ก็ไม่ใช่สิ่งอื่นใดนอกจากผู้อ่านทั้งหลายนี่แหละ ถ้าไม่มีคนอ่านเลย เราอาจเลิกอัพเอากลางคัน แล้วไม่เอามาลงต่อทั้งๆ ที่นิยายก็แต่งจบแล้ว เพราะถ้าไม่มีคนอ่านคนติดตามก็ไม่รู้จะเอามาลงไปทำไม

ขอบคุณทุกท่านที่คอยติดตามเป็นกำลังใจให้สู้ต่อไป ไม่ว่าจะเป็นการเพิ่มเรื่องนี้เป็นเรื่องโปรด โพสต์ความคิดเห็นแสดงตัวตน หรือติดตามอ่านอยู่เงียบๆ ก็ตาม

ขอบคุณทุกท่านที่ทำให้รู้ว่าเราไม่ได้โดดเดี่ยวอยู่ในโลกแห่งนี้ ยังไม่คนที่มีความชอบและรสนิยมที่คล้ายกับเราอยู่

เมื่อก่อนเคยคิดว่า เป็นผู้อ่านทั้งหลายที่ต้องเข้ามา “คว้า” นิยายของผู้เขียนเอาไว้ไม่ให้หลุดมือไป แต่ที่จริงอาจเป็นผู้เขียนต่างหากล่ะที่พยายามที่จะ “คว้า” ผู้อ่านเอาไว้อย่างบ้าคลั่ง

สำหรับเราแล้วผู้อ่านก็คือ... “คนที่ไม่อยากปล่อยไป”

Caje

February 16, 2012