ลำดับตอนที่ #28
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #28 : ชั่วโมง หายไป
ตอนใหม่มาเสริฟแล้วนะค้าาาาาาาาา เรามาดูกันนะคะ ตอนนี้ไรท์ดัดแปลงออกจากของดั้งเดิมเลยนะคะเนี้ย เราจะไม่เหมือนใครค่ะ งั้นไปดูกันเลยนะคะ~
หลังจากประกาศผลสอบปลายภาคเสร็จและเตรียมตัวไปฝึกอบรมที่ได้จากการชนะห้อง A
บ้านของคารุมะ
'ปึ้ก!!!'เสียงของทุบกำแพงฝีมือเด็กหนุ่มหน้าหวานเจ้าของผมสีแดงสตอเบร์รี่ดังลั่นไปรอบบริเวณ
คารุมะบรรยาย
"โธ่เว้ย!!!"ผมสบถอย่างอารมณ์เสียเพราะ...ผลการสอบของผม...ไม่ได้ดีอย่างที่คาดไว้
'...คงต้องอบรมตัวเองก่อนจะไปทัศนศึกษาแล้วล่ะ'ผมคิดก่อนเดินขึ้นบันไดเข้าห้องที่สลักคำว่า 'คารุมะ' ไปแล้วก็เริ่มฝึกสิ่งต่างๆให้คล่องไปเรื่อยจนถึงเวลาเข้านอน
เวลา 00:35 น.
'ปัง!!!' เสียงการทำลายประตูบ้านผมดังลั่นจนทำให้ผมสะดุ้งจากการหลับใหล
"อะไรฟ้ะ!!!"ผมพูดแล้วรีบลงไปข้างล่าง แต่ก็ต้องชะงักเมื่อเจอตัวต้นเหตุแล้วตัวของผมก็เริ่มสั่นด้วยความกลัวเล็กน้อย
"ก แกมัน...ทำไมมาสภาพยังงี้ แล้วก็ออกไปด้วย!!! ชั้นทำอะไรแกห้ะ!!"ผมพูดเพราะสภาพของข้างหน้าต่างจากที่ผมเคยเห็นมาก่อน
"แหม่ๆ กล้าไล่ชั้นเลยงั้นเหรอ ลืมไปแล้วรึไงว่าชั้นทำอะไรให้เธอไปน่ะ"คนๆนั้นพูดแล้วฉีกยิ้มกว้างจนน่าสยอง
"อ ออกไปซะ!!"ผมพูดแล้วแอบควานหาโทรศัพท์เพื่อที่จะโทรไปหาอาจารย์โคโระหรือใครก็ได้มาแต่ก็มีแต่ความว่างเปล่า
"หาสิ่งนี่อยู่หรอ อย่าคิดว่าจะทำได้ล่ะ"คนๆนั้นพูดแล้วโยนสิ่งของที่ผมจะใช้ แล้วก็กำโทรศัพท์แน่นจน
'เพล้ง!!!'
"ชิ!!"ผมสบถแล้วถอยออกห่างให้ไกลที่สุด
"ทำไมแกไม่ไปหาคนอื่นถึงหาแต่ชั้น!!"ผมตะโกนออกไปโดยที่ผมติดกำแพงแล้วคนๆนั้นก็เดินเข้าเรื่อยๆ
"เหตุผลน่ะหรอก็แกเป็นตัวจุดชนวนชั้นดีให้พวกของแกไงล่ะ"คนๆนั้นพูดแล้วเอามือข้างหนึ่งข้างหนึ่งมาเชยคางคารุมะแล้วบีบคางจนผมก็รู้สึกเจ็บ
"ป ปล่อย..."ผมพูดแล้วพยายามจับมือที่บีบคางผมให้ออกจากคางแต่กลับไปขยับแถมยังเพิ่มแรงบีบเข้าไปอีก
"ปล่อยก็โง่แล้วล่ะ"คนๆนั้นพูดแล้วก็เตรียมต่อย
เข้าที่ท้องของผม ส่วนผมก็สบัดมือที่เชยคางออกแล้วเลี้ยวตัวหลบทันที
"แหม่ ดื้อจังเลย อยากเจ็บตัวรึไง"คนๆนั้นพูดน้ำเสียงที่เริ่มมีน้ำโหเล็กน้อน
"ก็คิดว่าจะทำอย่างงั้นแหละ"ผมพยายามพูดด้วยน้ำเรียบเพื่อไม่ให้เขารู้ว่าผมกลัวเขาอยู่ แล้วผมก็รีบวิ่งไปหลบวิ่งไปต่างๆแล้วผมก็รีบเข้าห้องผมแล้วหลบไปที่ใต้เตียง
"หื้ม~ อยู่ไหนหว่า"คนๆนั้นก็เริ่มที่จะเดินไปแล้วสำรวจที่ต่างๆ แล้วก็ไปที่สุดท้ายนั้นก็คือ...ห้องของผมที่ผมซ่อนตัวอยู่
"หื้ม? มีเส้นผมอยู่แถวเตียงด้วยงั้นก็อยู่แถวๆเตียงสินะ"คนๆนั้นหยิบเส้นของผมอล้วเริ่มมองรอบๆเตียง
'ฉลาดกว่าที่คิด ไม่รอดแน่!!!'ผมรู้แล้วว่าผมคงไม่รอดผมแล้วล่ะ แล้วรอเวลาที่ผมไม่อยากให้เจอ
"ไง พ่อหนุ่มให้หาตั้งนาน"และแล้วเวลาที่ผมเกลียดที่สุดก็มาถึงเวลาแห่งจุดจบของเหตุการณ์นี้ แล้วคนๆนั้นก็จับคอของผมแล้วลากให้ออกจากใต้เตียงแล้วชูขึ้นจนปลายเท้าลอยขึ้นแล็กน้อย
"ปล่อยชั้นนะ ไอเลว!!!!"ผมพูด(ตะโกน)แล้วดิ้นไปมา
"หึ หมดเวลาสนุกแล้ว ฝันดีนะเจ้าหนู"คนๆนั้นพูดแล้วต่อยเข้าที่ท้องของผมอย่างแรงจนผมสลบไป แล้วเค้าก็ทิ้งจดหมายที่โต๊ะอ่านหนังสือของผมนั้นคือสิ่งที่ผมจำได้ก่อนที่จะหลับไป
วันออกเดินทางไปอบรมและลอบสังหารอาจารย์โคโระ เวลา 05:30 น.
ณ จุดรวมนักเรียนห้อง E ที่อาคารห้อง E
ไรท์บรรยาย
"นุรุฟุฟุ ทุกๆมาครบแล้วใช่มั้ยครับ??"อาจารย์โคโระพูดแล้วกวาดตามองรอบๆ
"แล้วมาเร็วทำไมฟ่ะ เวลาออกเรือเวลาเจ็ดโมงไม่ใช่เรอะ!!!"มาเอฮาระพูดด้วยความหงุดหงิดเนื่องจากนอนไม่พอ
"ก็เอาไว้เผื่อสำรวจของแล้วลืมของไว้ครับ~"อาจารย์โคโระพูดด้วยท่าทางอารมณ์ดี
"หึๆ คารุมะ นายมาเปลี่ยนเลยนะ!!....คารุมะ...."นากามุระที่ตอนแรกตาเป็นประกายแล้วเวลาต่อมานากามุระก็เสียงแผ่วลง และมองไปรอบๆ สร้างความงงงวยให้ทุกคนมาก
"มีอะไรรึเปล่าครับ คุณนากามุระ??"อาจารย์โคโระที่นากามุระเอาแต่กวาดตามองพวกเราอยู่อย่างงั้น
"คารุมะ...หายไปไหนล่ะ!!!!"นากามุระพูดแล้วทำท่าลุกลน
.
.
.
" "เห้ย!!!!" "ทุกคนในห้อง E ตะโกนออกมาดังลั่น
"ย อย่าบอกนะว่าโดนจับตัวไปอีกล่ะ"ฮายามิพูดด้วยท่าทีครุ่นคิด
"ไม่เอานะ แบบนั้นน่ะ"ยาดะพูดแล้วทำท่าจะร้งไห้
"งั้นพวกเราก็ไปหาที่บ้านมั้ย"สึกายะพูดออกความคิดเห็น
"งั้นก็ลองไปกันเถอะครับ"อาจารย์โคโระพูด ห้อง E ก็รีบตรงไปที่บ้านของคารุมะโดยที่นางิสะนำทางให้
บ้านคารุมะ
"จ จริงหรอเนี่ย"อิโซงาอิพูดด้วยน้ำเสียงสั่นๆ เพราะแค่หน้าบ้านประตูบ้านก็พังแล้ว
"ร เรายังไม่รู้ว่าคารุมะเป็นอะไรรึเปล่า เราไปลองเข้าไปเถอะ"นางิสะพูดด้วยความเป็นห่วง แต่เมื่อเข้าไปห้อง E ก็แทบใจหายเพราะสภาพด้านในเห็นรอยการขัดขื่นเต็มไปหมดและร่องรอยการรื้อเช่นกัน
"เราลองไปห้องนอนกัน"นากามุระพูดด้วยความกลัวเมื่อเห็นสภาพในบ้าน และเมื่อไปในห้องนอนก็ไม่พบคารุมะอยู่แต่เห็นจดหมายฉบับหนึ่งว่างอยู่ และเมื่อเปิดดูนั้น...
'ถึง พวกแกห้อง E
ถ้าแกเห็นจดหมายนี้แกคงรู้แล้วว่าคารุมะของพวกแกหายไป และคงรู้ใช่มั้ย?? ว่าชั้นต้องเป็นตัวต้นเหตุแน่ และคำตอบคือใช่ ชั้นเอาคารุมะของพวกแกมาแล้วตอนนี้พวกแกคงร้อนรนแย่แน่เลย ถ้าพวกแกอยากได้คืนไปล่ะก็มาหาชั้นที่เกาะโอกินาวะ ที่แกได้สิทธิ์ตอนสอบละกันนะ และถ้าไม่มาก็อย่าคิดจะได้เห็นคารุมะของพวกแกเลย!!!!
จาก บุคคลแค้น'
" "......." " เมื่ออ่านจดหมายจนครบ ห้อง E ก็ถึงกับทรุดไปตามๆกัน
"ชั้นว่าเค้าต้องแค้นพวกเราแน่ๆ"จิบะพูดอย่างมีเหตุผล
"งั้นเราต้องแบ่งกลุ่มแล้วล่ะ กลุ่มหนึ่งลอบสังหารอาจารย์โคโระ กลุ่มสองตามหาคารุมะนะ"อิโซงาอิที่หลุดจากความวิตกก็ออกความคิดเห็น
"นั้นสินะ อย่างงั้นน่าจะมีโอกาสมากที่สุดแล้วล่ะ"สึกิโนะแล้วลุกขึ้น
"งั้นเราต้องตามล่าเจ้าโรคจิตซะแล้วล่ะ"
โอ้!!!! ตอนใหม่มาแล้ว//เสียงเอคโค่ ลองคิดนะคะว่าใครบังอาจมาทำร้ายคารุของพวกเรา(?) แล้วเดี๋ยวอีกประมาณสองสามตอนของร้ายจะออกมาแล้วล่ะค่ะ เราค่อยมาเจอกันสัปดาห์หน้านะคะ
See you
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น