คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทที่ 1
บทที่ 1
ใน่ำืนที่เียบสั ถนนแถวานเมือ่อน้าโล่ ปลอารถลาและผู้น รถเมอร์สิเรส-เบนส์ เอส ลาส สีำสนิท ำลัถูวไล่้วยรถระบะสีำสมรรถนะสู รถทั้สอันับไล่ันมา้วยวามเร็วราวับะเหาะ รถันแร เรียมพร้อมที่ะปป้อหนึ่ีวิที่อยู่้านใน รถันที่สอมุ่หมายที่ะเ็บทุีวิที่อยู่้านหน้า
“ปั ปั ปั!!!”
เสียปืนัสนั่นไปทั่วอาาบริเว รถันหรูสัาิยุโรปสีำันแรแลบออนอเลนถนนเล็น้อย ่อนที่นับะบัพวมาลัยให้หันลับมาที่เิม และปลายเท้าเพิ่มน้ำหนัที่ันเร่ เพื่อเร่วามเร็วให้มาึ้น ึ่รถันหลั็ามไล่มาไม่ลละเ่นัน
“บอสระวันะรับ”
แนไทย บอี้าร์ฝีมือีหันมาบอเ้านายหนุ่ม พร้อมๆับที่ศานนท์ ฟรานเสโ ศัิเเา ปลเฟปืนึ่ออโเมิในมือ เรียมพร้อมที่ะปล่อยระสุนไ้ทันที
“นายสอนระวััว้วย”
ายหนุ่มบอนับรถอเา และบอี้าร์ู่ใ
“ปั ปั!!”
เสียปืนัึ้นไม่าระยะ
“บอสเป็นอะไรหรือเปล่ารับ”
แนไทยหันมาถาม้วยวามเป็นห่ว เานึอบใัวเอที่วันนี้เลือเ้าเสือำันระสุนันนี้มาใ้านแทนรถประำำแหน่อเ้านายที่ใ้อยู่ทุวัน
“ันไม่เป็นไร”
ศานนท์อบเสียเรียบเาหันไปมอรถันหลัที่ยัไล่ามมาิๆ วาู่มวาวโรน์
“ใรัน ที่มันบัอาัทำร้ายเรา”
แนไทยเปรยเสีย่ำ
“ศัรูเรา มีไม่ี่นหรอ ถ้าอยาให้แน่ใว่าใรมันเล่นสปร ลอบั เรา็้อทำให้ไอ้นที่มันำลัไล่ล่าเราพูออมาให้ไ้”
ศานนท์เอ่ยเสียเรียบ แนไทยมอสบาับเ้านายหนุ่ม ศานนท์พยัหน้า้าๆ บอี้าร์หนุ่มพยัหน้ารับ แล้วึหันไปหานที ึ่ทำหน้าที่เป็นนับรถ สอบอี้าร์หนุ่มใ้สายาในารสื่อสาร็เ้าใโยไม่้อพูอะไรออมาให้มาวาม
“บอส ระวันะรับ”
นที สบสายาับับเ้านายหนุ่มผ่านระมอหลั พร้อมับหัพวมาลัยรถ นเ้าเสือำันหรูอนิ่สนิทวาถนนเอาไว้
“เบามือหน่อยนะแน เี๋ยวมันะพูไม่ไ้เสีย่อน”
ายหนุ่มสั่วาม เพราะรู้ว่ามือวาอเา มือหนัแ่ไหน แนไทยเบาไม่เป็น พ่ออัร่วอย่าเียว
“ผมะพยายาม”
บอี้าร์หนุ่มระล แล้วสอัวออไปนอรถ เาเล็เป้าหมายอยู่แ่เพียเสี้ยววินาที ่อนะปล่อยระสุนออารัเพลิเพียนัเียว แ่รถระบะสีำที่หมายะเอาีวิเ้านายอเาึ่ับามมาในระยะระั้นิ็เสียหลั ไถลล้าทาปะทะับ้นไม้้นให่นเสียัไปทั่วบริเว
“โรม!!”
ระบะสีำสมรรถนะสูอนิ่สนิท วันสีาว้อนให่พวยพุ่ออมาาหน้ารถ แล้วลอยหายึ้นไปบนอาาศ
เมื่อนทีปลล็อประู แนไทยึ้าวลมา พร้อมับปืนในมือ ึ่เป็นอาวุธู่าย ายหนุ่มวิ่นำหน้าไปยัรถันนั้น ศานนท์้าวามลูน้อนสนิทไป้าๆ แ่ละ้าวที่เาเหยียบย่าลบนพื้นถนน มั่น และส่าาม
“ายไหม”
ศานนท์เอ่ยถามบอี้าร์นสนิทสั้นๆ เมื่อสาวเท้ามาถึรถระบะสีำที่ยับเยินาแรระแทนลายสภาพเหลือเพียแ่เศษเหล็
“ไม่เหลือรับ เรียบร้อยทั้สอน”
แนไทยอบเ้านายหนุ่ม หลัาที่ละมือาแอ่ีพร บริเว้นออนับ
“ันบอให้นายเบามือแล้วนะแน”
ศานนท์บอเสียลั้วหัวเราะ แม้ว่าเพิ่ะผ่านเหุาร์เียายมาสๆร้อนๆ
“อโทษรับบอส”
“ไม่ใ่วามผิอนายหรอ ไปสืบมาให้ไ้ว่าใรส่มันมา”
ปลายประโยศานนท์สั่นสนิท้วยน้ำเสียเย็นเยียบ ยาที่ะาเาวามรู้สึ แ่นสนิทลับรู้ีว่า อารม์แบบนี้ น้ำเสียแบบนี้ นที่บัอาระุหนวเสือหลับ อาะ้อนั่นับเวลาที่เหลือ เพื่อรอารัสินโทษานายให่แห่ศัิเเา ึ่เาะสั่โทษาย หรือะเลี้ยไวู้เล่น ็สุแท้แ่ใอเาเอ
“รับ”
“เร็วที่สุนะแนไทย”
บอสหนุ่มย้ำ
“รับบอส”
บอี้าร์หนุ่มรับำ
เสียสมาร์ทโฟทรุ่นใหม่ล่าสุ ราาแพระยับามประสิทธิภาพารทำาน อศานนท์ัึ้น ายหนุ่มึละสายาาระานหุ้นในออมพิวเอร์ แล้วหันมามอื่ออนที่โทรเ้ามาึ่โว์อยู่หน้าอ เายิ้มบาๆ่อนะสไล์รับสาย
“ว่าไไอ้เสือ”
ายหนุ่มรอเสียลไป เาทัทายปายสายอย่ารื่นเริ
“ันไ้่าวว่าแถูถล่ม เป็นอะไรหรือเปล่าวะ”
“นายนี่มันมูไวริๆว่ะ ไอ้พฤษ์”
ายนุ่มระเ้าเพื่อน
“ไอ้ยศรู้เรื่อหรือยัวะ”
พฤษ์ส่เสียถาม มาามสาย
“รู้แล้ว มันโทรมาหาัน่อนหน้าแไม่นาน”
“ใรมันล้าล้วอูอาวะไอ้นนท์”
เ้าอธุริส่ออมูล่าหมื่นล้าน ึ่รั้ำแหน่เ้าอผับัลาเมือเอ่ยถามเพื่อนรัอย่าสสัย ในวารธุริ ไม่มีใรไม่รู้ถึวามเ็าอศานนท์ ไอ้นนี้มันล้ารอบันายให่แห่ศัิเเา มันรนหาที่ายัๆ
“ำลัให้นสืบอยู่ ยัไม่แน่ใเหมือนัน”
ศานนท์อบเสียเนือยๆ เหมือนไม่ใส่ใอะไรนั
“เย็นนี้เอันที่ผับอันีว่า มาให้ันเห็นับาหน่อยสิ ว่าแยัรบสามสิบสอ”
“ไ้”
ายหนุ่มรับำสั้นๆ
“เี๋ยวันโทรบอไอ้ยศเอ”
“เออ ามนั้น”
ศานนท์วาสาย แล้วหันมาสนใระานหุ้นในออมพิวเอร์้านหน้า่อ
ความคิดเห็น