วิธีใช้เครื่องหมายวรรคตอนในนิยาย
เครื่องหมายวรรคตอนในภาษาไทยมีมากมายหลายชนิดด้วยกัน ตั้งแต่ มหัพภาค นขลิขิต อัศเจรีย์ ปรัศนีย์ อัญประกาศ สัญประกาศ บุพสัญญา ยติภังค์ ฯลฯ ทั้งหมดนี้รวมเป็นสัญลักษณ์ที่เราสามารถขุดคุ้ยมาแต่งเติมนิยายของเราให้น่าอ่านได้ทั้งนั้น และในนิยายยังมีสัญลักษณ์เฉพาะอีกมากมายให้เลือกใช้ตามอัธยาศัย เช่น ตัวหนา ตัวเอียง อักษรสี เป็นต้น ในที่นี้เราจะยกตัวอย่างเครื่องหมายวรรคตอนและสัญลักษณ์ที่ใช้บ่อยครั้งในนิยายให้ศึกษากันนะคะ
มาดูตัวอย่างการใช้เครื่องหมายวรรคตอนและสัญลักษณ์แต่ละอันกันดีกว่า !!
๑. มหัพภาค (.) หรือที่คุณเรียกกันเสียน่ารักน่าเอ็นดูว่า ไข่ปลา นั่นแหละ (บางทีก็ใช้เรียกรวมกัน) วิธีใช้ในนิยายโดยสากลแล้วควรจะใช้ติดกันสามจุดเพื่อความเรียบร้อยสวยงามและประณีต รวมทั้งเป็นทางการ เช่น
"ฉันรักเธอ" กับ "ฉัน...รักเธอ"
คุณลองอ่าน ๒ ประโยคนี้ในใจพร้อมทั้งสังเกตุวิธีการอ่านของตัวเอง
แล้วมาเปรียบเทียบกับสิ่งที่เรากำลังจะพูดถึงต่อไปนี้ดูซิ
"ฉันรักเธอ" เป็นประโยคคำพูดที่ง่ายมาก เวลาใช้กับตัวละคร ตัวละครนั้นก็แค่เอ่ยปากพูดออกมาแบบปกติเท่านั้น และแทบจะไม่แสดงเห็นถึงอารมณ์อะไรเลยหากไม่มีคำบรรยายเติมหน้าหรือต่อท้าย บางทีถ้ามองอีกแง่มุมหนึ่ง ตัวละครนั้นคงเอ่ยปากออกมาอย่างมั่นใจเต็มที่เลยว่าเขาต้องรักเธอคนนั้นแน่ๆ
"ฉัน...รักเธอ" ประโยคนี้ถ้าอ่านตามที่จุดไข่ปลาได้ช่วยยืดระยะเวลาของคำพูดเอาไว้ระหว่างคำว่า "ฉัน" กับ "รักเธอ" จะสังเกตุได้เลยว่า ตัวละครที่กำลังพูดประโยคนี้คงต้องตื่นเต้น เขินอาย หรือลังเลที่กำลังจะพูดประโยคนี้อยู่แน่ๆ เพราะเขาหรือเธอไม่ได้เอ่ยปากออกมาในทีเดียว แต่ได้ทิ้งช่องไฟเอาไว้ก่อนที่จะพูดจุดที่สำคัญของประโยคออกมา
ข้อแนะนำ: ควรใช้เพียงสามจุดเท่านั้นเพราะเป็นทางการสากลและเรียบร้อยที่สุด สามารถพิมพ์ชิดตัวอักษรทั้งสองฝั่ง หรือจัดจุดไข่ปลาทั้งสามให้ชิดฝั่งใดฝั่งหนึ่งตามอารมณ์ของตัวละคร เช่น
"ฉัน...รักเธอ"
"ฉัน... รักเธอ"
"ฉัน ...รักเธอ"
อีกวิธีหนึ่งที่สามารถใช้แทนสองวิธีที่กล่าวมาคือ หากต้องการเว้นวรรคจุดไข่ปลาเพื่อให้มองเห็นชัดเจนควรเว้นช่องไฟของจุดให้เท่ากัน เพื่อแสดงให้เห็นถึงความรอบคอบและใส่ใจของนักเขียน และทำให้ดูเรียบร้อยด้วย เช่น
"ฉัน . . . รักเธอ"
ข้อแนะนำ: ทั้งสามวิธีเป็นวิธีที่พบเห็นในนิยายทั่วไป แต่วิธีที่นิยมที่สุดคือวิธีแรก
๒. สัญประกาศ (_) ตัวหนา และอักษรสี สัญประกาศในภาษานักเขียนอย่างเราๆ ก็ เส้นใต้ นั่นแหละค่ะ อย่าเพิ่งนึกแปลกใจนะจ๊ะ ว่าทำไมเราถึงนำเครื่องหมายวรรคตอนและสัญลักษณ์พวกนี้มาสอนรวมกัน เพราะคำตอบนั้นง่ายมากเลยก็คือ ทั้ง ๓ วิธีนี้ใช้ในกรณีเดียวกัน !!! โอ้... น่าแปลกมากเลยใช่ไหม ? ( ตรงไหน ) เอาเป็นว่ามาเริ่มศึกษาเลยดีกว่านะ
*ข้อควรจำ*
หากใช้เส้นใต้ ตัวหนา หรือ อักษรสี หรืออย่างใดอย่างหนึ่งเพื่อเน้นข้อความ ตามหลักสากลแล้วห้ามใช้ควบทั้ง ๒ สัญลักษณ์ไว้ด้วยกันโดยเด็ดขาด ซึ่งโดยปกติที่พบเห็นแล้วคุณมักจะใช้ทั้ง ๒ อย่างเลยด้วยเหตุผลที่ว่า "มันเด่นดีค่ะ/ครับ" แต่ถ้าเทียบตามหลักสากลแล้วนับว่าเป็นการใช้สัญลักษณ์ที่ผิดนะคะ เช่น
"หนูเกลียด ยัยคนนั้น มากเลยค่ะ" <-- ในกรณีนี้ที่จริงแล้วแค่ใส่ตัวหนาเพียงอย่างเดียวก็ได้อารมณ์เกลียดยัยคนนั้นเข้าไส้พอแล้วล่ะค่ะ ไม่จำเป็นต้องใส่สัญประกาศเข้าไปด้วยเลย
แต่ในบางกรณีอาจยกเว้นให้ใช้ ๒ สัญลักษณ์รวมกันได้ ( แต่ที่จริงใช้อย่างเดียวก็เพียงพอแล้ว ) เช่น
วิธีทำ <-- ถ้าอยากจะเน้นมากขนาดนี้ก็ไม่ผิดอะไรหรอกค่ะ
๓. นขลิขิต ( ) หรือวงเล็บ ไม่รู้ทำไมนักเขียนบางคนชอบใช้มากเกินไปโดยไร้เหตุผล จนดูรกและทำให้นิยายดูหมดความเป็นนิยายไปเลย เช่น
"ผมว่าชื่อเมืองปารีสในฝรั่งเศส (ประเทศ) มันฟังดูแปลกๆ นะครับ" <-- ประโยคนี้อ่านแล้วตลกมากเลยใช่ไหมเอ่ย เพราะว่า ปารีส นี่ถึงเน้นไปก็ไม่ได้ช่วยให้ได้อรรถรสอะไรขึ้นมาเลย แล้วยิ่ง ฝรั่งเศส (ประเทศ) ก็ไม่รู้ว่าจะใส่วงเล็บคำว่า ประเทศเข้าไปเพื่ออะไรเพราะไม่ว่าใครก็ทราบดีอยู่แล้วว่าฝรั่งเศสคือ ประเทศ !!
ชาร์ลส์ [Charles] หรือ ชาร์ลส์ (Charles) <-- หากเป็นชื่อตัวละครที่อ้างมาจากชื่อภาษาต่างประเทศ เราก็สามารถใส่วงเล็บไว้ที่ท้ายชื่อนั้นได้เลย เพื่อเน้นให้ผู้อ่านอ่านชื่อตัวละครของเราได้ถูกต้องยิ่งขึ้น และในกรณีนี้จะใช้วงเล็บโค้งหรือเหลี่ยมก็ไม่ผิดค่ะ เว้นแต่ว่าเป็นคำบรรยายประโยค หรือในบทความ คุณควรจะใช้วงเล็บโค้งนะคะ เช่น
"ใครจะไปชอบหมอนี่ลงกันเล่า !! หน้าอย่างกับปลาทูหูกาง (ถึงจะเรียนเก่งก็เหอะ)" <-- อย่างนี้ถึงจะถูกต้อง
อีกกรณีหนึ่งในการใช้สัญลักษณ์ ๒ อย่างคู่กันก็คือ การใช้สีอักษร สามารถใช้รวมกับสัญลักษณ์อื่นๆ ได้แทบทุกโอกาสเพราะถือเป็นกรณียกเว้นเฉพาะสิ่งพิมพ์ แต่หากเป็นงานเขียนมักจะไม่มีใครใช้เพราะเปลืองเวลาและยุ่งยาก
๔. อัญประกาศ ("_") , ('_') หรือเครื่องหมายคำพูด อย่างที่รู้ๆ กันว่ามีไว้ใช้ครอบคำพูดในนิยาย โดยปกติแล้วอัญประกาศแบบฟันหนู ("_") จะใช้กับคำพูดปกติ ส่วนอัญประกาสแบบหยดน้ำ ('_') จะใช้กับความคิดของตัวละคร ซึ่งตามหลักสากลจะใช้ครอบติดกับคำพูดหรือความคิดนั้นไปเลย แต่นักเขียนบางคนจะเว้นช่องไฟเพื่อให้อ่านง่ายขึ้น เช่น
"นี่นายทำอะไรน่ะ จะบ้าหรือยังไง"
" นี่นายทำอะไรน่ะ จะบ้าหรือยังไง "
๕. อัศเจรีย์ (!) และ ปรัศนี (?) วิธีการใช้นั้นยังไม่พบความตายตัวแน่นอน เพระแต่ละสำนักพิมพ์ หรือแต่ละนักเขียนต่างก็มีความชอบและกฏในการเขียนแตกต่างกันไป ไม่ว่ายังไงก็ตามเราอยากยกตัวอย่างให้เห็นถึงความแตกต่างของความเรียบร้อยของแต่ละวิธีใช้ ซึ่งคุณสามารถเลือกใช้ได้ตามความชอบของคุณเลยค่ะ เช่น
"กรี๊ด !!!"
"กรี๊ด!!!"
"กรี๊ด !!! "
"กรี๊ด!!!"
จะเห็นได้ว่าความแตกต่างนั้นเรียกได้ว่าแทบจะเล็กน้อยมาก คล้ายกับการเว้นช่องไฟบริเวณเครื่องหมายคำพูดนั่นแหละ บางสำนักพิมพ์หรือผู้เขียนก็นิยมที่จะเว้นช่องไฟเพื่อให้อ่านง่ายขึ้น แต่บางที่ก็พิมพ์ติดกันตามหลักสากล ทั้งนี้ก็ขึ้นอยู่กับตัวอักษรที่ใช้ เพราะอักษรบางชนิดเมื่อใช้ร่วมกับเครื่องหมายคำพูดแล้วจะบังทับอักษรบางส่วนไปทำให้คนอ่านอ่านไม่เข้าใจในบางจุด เช่น
" ทำอะไรน่ะ ? "
"ทำอะไรน่ะ?"
" ทำอะไรน่ะ? "
"ทำอะไรน่ะ ?"
ถึงจะเป็นความแตกต่างเพียงเล็กน้อยก็จริง แต่ข้อควรระวังที่สุดก็คือ เลือกใช้แบบใดแบบหนึ่งเพียงแบบเดียวในนิยายเรื่องหนึ่ง หรือทุกเรื่องเพราะหากคุณใช้ผสมปนเปกัน ความไม่เรียบร้อยจะเข้าหานิยายของคุณทันที และนักอ่านจะสังเกตุได้ทันทีเลยว่าคุณไม่ได้ใส่ใจตรงจุดนั้น
ข้อแนะนำ: การใช้เครื่องหมายปรัศนี (?) ในภาษาไทยนั้นไม่ควรจะใช้เลย เพราะในภาษาไทยตัวคำถามสามารถแยกออกจากปฏิเสธอย่างเห็นได้ชัดอยู่แล้ว เช่น
"ทำอะไรน่ะ"
แม้จะไม่มีเครื่องหมายคำถามเหมือนตัวอย่างข้างต้น แต่คนอ่านก็เข้าใจว่าเป็นคำถามอยู่แล้วจริงไหมคะ ไม่ต้องเขียนให้ผิดระเบียบภาษาไทยก็ได้
ส่วนจำนวนของเครื่องหมายอัศเจรีย์ สามารถใช้ในจำนวนไม่เกิน ๓ อันเท่านั้นตามน้ำหนักของเสียงที่ต้องการ เช่น ถ้าตกใจเพียงเล็กน้อยให้ใช้เพียง ๑ อัน หากตกใจพอประมาณให้ใช้ ๒ หากตกใจสุดขีดค่อยใช้ ๓ เป็นต้น ไม่ควรใช้เกินจากนี้เพราะจะทำให้ดูตลกและรกจนเกินไป
๖. ยติภังค์ (-) เป็นขีดเส้นเล็กๆ ที่มักปรากฏอยู่ในคำพูดของตัวละครบางตัว เครื่องหมายยติภังค์มีไว้ใช้สำหรับคำพูดในประโยคที่ถูกเว้นระยะห่างนาน ตามหลักความเป็นจริงก็คงนานเกินช่วงอึดใจ...ประมาณว่าหายใจไปอีกสองสามทีแล้วถึงจะพูดต่อ เช่น
"ข้าไม่นึกว่าเจ้าจะทำอย่างนั้น - - มันทำร้ายจิตใจของข้ามากรู้หรือเปล่า" <-- ตัวละครได้หยุดคำพูดจากประโยคแรกและประโยคที่สองเป็นระยะเวลาพอสมควร เพื่อครุ่นคิดว่าจะพูดในประโยคต่อไปดีหรือเปล่า
ทั้งนี้ทั้งนั้นไม่ว่าจะใช้สัญลักษณ์ไหนวิธีไหน ก็ขอให้เป็นวิธีที่ถูกต้องมีระเบียบและเป็นที่พอใจของคุณและคนอ่านก็เพียงพอแล้ว ที่สำคัญอย่าลืมว่า หากเห็นข้อผิดพลาดก็นำกลับไปปรับใช้ในนิยายของคุณด้วยล่ะ !!
"Slow but Sure = ช้าๆ ได้นิยายเล่มงามค่ะ อิอิอิ"
o(.>...<.)o
ความคิดเห็น