คิดกันไว้รึยังว่าจะเชียร์พรรคไหน?
พูดก็พูดเถอะนะ คอฟฟี่มีพรรคในดวงใจตั้งแต่จำความได้แล้ว ยังจำได้ว่าสิบหกว่าปีที่แล้วยังคุยกับเพื่อนนว่าบรรหารเป็นนายกที่ไม่เอาไหนขนาดไหน ทีนี้ พอคอฟฟี่ฟังข่าวว่ามีการบล็อกไฮทักษิณ คอฟฟี่เลยเช็คดู ยังเข้าได้อีกแน่ะ เลยทำตัวเป็นพลเมืองดีแจ้งไปทั้งไอซีทีและสำนักงานตำรวจให้สกัดกั้นโดยด่วน!!!
แต่ก็อีกนั่นแหละ ถึงคอฟฟี่จะเซ็งสุดขีดตอนศาลตัดสินทักษิณรอดคดีซุกหุ้นเมื่อเกือบวิบปีที่แล้ว แต่ถ้าให้สมัครมาเป็นนายกเนี่ย...เอาทักษิณกลับมายังดีซะกว่า!!! กับคนที่ "ผมลงไปแล้วน้ำมันจะลดมั้ย?" เอามาเป็นนายกหาพระแสงของ้าวอะไร ประเทศชาติได้ล่มจมป่นปี้แน่ เพราะงั้น ตอนคอฟฟี่เดินออกจากโรงเรียนแล้วได้กลินขนมโตเกียวหอมน่ากิน ก็เลยเดินไป ครั้นเห็นตู้กระจกติดสติ๊กเกอร์พรรคพลังประชาชน คอฟฟี่ก็สบัดตูดไปให้พ้นๆเสียจากโตเกียวนั่น!
เอาล่ะๆ คนอ่านอย่าเพิ่งหนีก่อนล่ะ เรายืนยันนะว่าควรแยกแยะการอ่านนิยายในเด็กดีกับอุดมการณ์ทางการเมืองของคนเขียนน่ะ!!! คนอ่านอย่างเพิ่งหายนะ T^T
มาเล่าเรื่องดีๆกันมั่ง คอฟฟี่ไปเขาใหญ่มาเมื่อวันจันทร์น่ะ นัดรวมหน้าโรงเรียนหกโมง หลังจากเบียดเสียดกับหนุ่มรุ่นน้องและอั้นฉี่ซักสามชั่วโมงกว่าเราก็ไปถึงเขาใหญ่ ฟังเขาบ่นนิดๆหน่อยๆและรับอาหารเช้าเป็นข้าวเหนียวห่อใบตองก้อนเท่ามดอิ่มกับปีกบนทอดอันเท่านิ้วก้อยสามอันแห้งๆ เราก็เข้าป่ากันตอนสิบโมงครึ่ง เพลิดเพลินกับธรรมชาติ เจอเก้งตัวนึงริมถนนก่อนขึ้นเขา นอกนั้นไม่เจอไรเลย นอกจากอึ่งอ่างกับเห็บ แม้แต่นกยังไม่ได้ยินเสียงเลย!!!
ช่วงแรกๆก็ดี เฮฮาปาร์ตี้ เดินไปถ่ายรูปไป เพื่อนคอฟฟี่มันเดินก็เหนื่อยแล้วเลยเหลือคอฟฟี่ถ่ายรูปอยู่คนเดียว มุกเพื่อนสนิทคอฟฟี่เต็มกล้องเลยอ่ะเพราะเราเดินด้วยกัน เดินได้สักชั่วโมงเริ่มเซ้ง ไกด์หันมาบอกว่าเพิ่งเดินได้โลเดียวจากห้าโล o_O แถมยังมีเห็บตลอดทาง เพื่อนคอฟฟี่พร้อมใจโพกหัวปิดหน้ายังกะซารส์ระบาดรุนแรงแถวๆนั้น
ไกด์มันก็เดินเร็วเป็นบ้า!!! ก็มีหยุดพักอธิบายเหมือนกันนะ แต่พวกเรามันอยู่นยๆกลุ่มไง เดินไปถึงตรงที่เค้าอธิบายเค้าก็เริ่มเดินต่อกันแล้ว!!! คอฟฟี่เป็น “โซ่ข้อกลาง” ทั้งทางเลย วิ่งตามพวกข้างหน้าให้ทัน แล้วหันไปเร่งพวกข้างหลังให้เร็วๆ แต่สุดท้ายเราก็คลาดกันจนได้!!! ตอนข้ามขอนไม้ที่พสดผ่านลำธารใหญ่ มัวแต่หันไปช่วยเค้าเดินเลยไม่ได้มองตามข้างหน้าให้ทัน หลงป่าสิคะท่านทั้งหลาย!!! ทีคอฟฟี่ เพื่อนอีกห้าคน และรุ่นน้องไร้ประโยชน์อีกซักสิบคนได้ เราเดินตาททางเดินและมองหาสีแดงที่เค้าป้ายไว้ตามทาง บางทีมีทางแยกอีกเอ้า ต้องเพ่งกันว่าจะไปทางไหน โทรถามก็ไม่ค่อยชัด ที่สุดเราก็ข้ามอีกลำธารพ้นป่าดิบไปโผล่ตรงเนินสูงใหญ่หญ้าแห้ง บรรยากาศเหมือนผีชีวะภาค 3 เลยน่ะ คอฟฟี่อาสาเป็นหน่วยกล้าตายปีนเนินขึ้นไปดู หญ้าสูงนะ อาจจะหลงได้ง่ายๆ เลย เพื่อนๆคงไม่อยากเห็นคอฟฟี่หายไปรีบเรียกกลับลงมาแล้วร่วมกันถ่ายรูปเป็นที่ระลึก -_-^ จากนั้นเราก็พร้อมใจกันเดินขึ้นเนินไป ครั้นแล้วเราก็เห็นหอชมวิว!!! เพื่อนคนนึงของคอฟฟี่กรี๊ดกร๊าดวิ่งนำไปเลย ถ้ามีซอมบี้อยู่ก็ถูกจับกินไปแล้วนั่น...
ออกจากป่าถึงจุดหมายตอนสองโมง หิวเป็นบ้า ค่าอาหารที่จ่ายไปเกือบสองร้อยได้ผลตอบแทนเป็นถาดหลุมปัญญาอ่อนที่ไม่อร่อยสักนิด จากนั้นก็อัดตัวเองขึ้นรถบัสไป outlet กัน ที่ขายของแบรนด์เนมาคาถูกน่ะ หมายกำหนดการจะให้อยู่ชั่วโมงครึ่งเหลืออยู่ยี่สิบนาทีเพราะสายมากแล้ว ถึงนั่นสี่โมง คอฟฟี่เหมากะหรี่ปั๊บมา ถูกมากเลย แล้วก็ไปดูไร่ข้าวโพด เลี้ยวรถเข้าไปครึ่งชั่วโมงตัดสินใจเลี้ยวออก บ้าชะมัดเลย ไปถ่ายรูปกับทุ่งทานตะวันแทน ก็มีไม่กี่ดอกหรอกนะแต่ก็พอทำเนา
ปิดท้ายด้วยการไปไหว้หลวงพ่อขาว หมายกำหนดการว่างั้น เราได้แต่เลี้ยวรถเข้าไปจอดในลานจอดรถให้เรานั่งอาบไอบุญอยู่ในรถสักนาทีแล้วหหันกลับ เหอๆ ถึงโรงเรียนสองทุ่ม หมดสภาพอย่างแรง!!!
นี่วันนี้คอฟฟี่ก็ต้องไปทำงานที่โรงเรียนด้วยเนี่ย ถูกมัดมือชกส่งไปแข่งคอมพิวเตอร์แหละ เพราะงั้นช่วงนี้จะยุ่งมาก ไม่รวมการบ้านกองโตกับงานกลุ่มที่อาจารย์ทวงก่อนสั่งนะ บ้าจริงๆเลย แต่จะรีบมาอัพโดยเร็ว คอฟฟี่ก็อยากเห็นมันจบบทเหมือนคนอ่านนั่นแหละ!!!
ความคิดเห็น