คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 3
Chapter 3
_______________________________________________________
ทันทีที่เข้ามาถึงห้อง ร่างสูงของเต๋าก็เดินปลีกตัวไปอาบน้ำ ชำระล้างร่างกาย ร่างเล็กของคชาที่เดินตามเข้ามาก็มองไปทางประตู้ห้องน้ำอย่างอาฆาต!!! ฮึ้ยยย!!! ขโมยจูบกูไม่พอ เจือกแย่งห้องน้ำอีก!! เต๋าแม่งแย่! คนเหี้ย! นิสัยไม่ดี!
“ซี้ดด เจ็บปาก!” คนตัวเล็กลุกขึ้นไปส่องกระจก ก็พบว่าริมฝีปากตัวเองแตก แล้วไอ้คนที่ทำปากเขาแตก ก็ไอ้คนตัวขาวนั่นแหละ! กัดปากกูมาได้ ไอ้ฟายยย!!
แต่คิดๆแล้ว แทนที่เขาจะขนลุก กลับรู้สึกเขินแทน เขา ... จูบกับไอ้เต๋า ... จูบกับเต๋า ... จูบเต๋า ... จูบ .... เฮ้ยยย!!!!!! ผิดจุดมุ่งหมาย!!! คชา! อย่าลืมสิ! มึงแมน!!!! =[]=!!!! มือบางยกขึ้นมาขยี้ริมฝีปากตัวเองแรงๆ สงสัยต้องใช้แอลกอฮอล์ล้าง! จูบไอ้เต๋า ... อือ ... เฮ้ย!!! อี๋ตังหากล่ะ!!!
คนตัวเล็กเดินวนไปวนมาภายในห้องเพื่อหาแอลกอฮอล์ เอ ... จำได้ว่าเอาไว้ในกล่องยา แล้วกล่องยาอยู่ไหนอะ? ทำแผลครั้งล่าสุด แล้วเขาเก็บไว้ที่ไหนหว่า? แล้วทำแผลครั้งล่าสุดตอนไหน? .. อ๋ออออ! ตอนไอ้เต๋ามีเรื่องกับเพื่อนในคณะ โดนต่อยปากแตก ก็ได้เขานี่แหละทายาให้! คชาเป็นคนดีใช่มั้ยล่ะ?! แน่นอน! ไม่ต้องชม หน้าตาก็บ่งบอกว่าเป็นคนดี ฮัชช่า! =w=b
ร่างสูงของเต๋าเดินออกมาจากห้องน้ำ ก็เห็นคนตัวเล็กกำลังเดินหาอะไรซักอย่าง หาอะไรของมันว่ะ? เปิดตู้เย็นแล้วไปเปิดดูในเครื่องซักผ้า?! =__________=
“หาอะไรว่ะชา?” ร่างสูงเอ่ยถาม มือหนาใช้ผ้าขนหนูผืนเล็กขยี้ผมที่เปียกน้ำของตัวเอง
“หาแอลกอ .... โห้ววววว!!! O[]o”ร่างเล็กที่หันมาตอบคำถามถึงกับยืนอึ้งอยู่กับที่ โห้วว!!! ร่างสูงที่เปลือยท่อนบน โดยมีผ้าเช็ดตัวพันแค่ส่วนล่าง หน้าท้องแกร่งมีซิกแพคขึ้นเป็นลูกๆ แล้วไหนจะหยดน้ำที่เกาะพราวตามร่างกายอีก ทำให้คนตัวเล็กเผลอยืนมองอยู่เป็นเวลานาน
“แอลกอโห้วอะไรของมึงว่ะคชา?- -”เป็นญาติกะแอลกอฮอล์อ๊ะป่าวน้อออ?
“...” O[]o ยังคงอึ้ง
“อะไรของมึง? เป็นไร?!”
“...” O[]o ยังคงไม่ตอบ
“โห ... แมงวันบินเข้าปากไป 1 ฝูงแล้ว”
“...” O[]o
“นั่นๆ เห็นขี้ฟันด้วยอี๋~”
“...” O[]o
“น้ำไหลยืดล่ะมึง!”
“...” O[]o
“-*- ไม่หุบปากกูจับมึงปล้ำแน่!!”
“...” OxO ปิดปากทันที!
“หึหึ ตกลงหาอะไร?”
“หาแอลกอฮอล์ ..”
“เอาไปทำไรว่ะ?”
“เช็ดปาก ..” .____. มันจะด่าผมปัญญาอ่อนปะ?
“เช็ดปาก? เช็ดทำเหี้ยไร! เอาแอลกอฮอล์เช็ดปาก ถ้ามันเข้าปากมึงนี่สะอาดถึงไส้ติ่งแน่!”
“ฮื่ออ อย่าดุสิ! T^T” คนไม่รู้ไม่ผิดนี่หว่า!!!
“มึงนี่น้า ต้องให้กูดูแลตลอดเลย แต่ไม่เป็นไร กูยอมดูแลมึง” มือหนาขยี้ผมนุ่มของร่างเล็ก
“ .. ไอ้เหี้ย!!!”
“อ่าวสัส! ด่ากูไม?!=[]=”
“ไอ้เหี้ยเต๋า!!” คนตัวเล็กเอ่ยด่าร่างสูงอีกครั้งพร้อมกับใบหน้าแดงๆ
“ด่ากูทำไมเนี่ย?!”
“ก็ .. ก็มึงเหี้ยอะ!”
“ห๊ะ?! อะไรของมึงเนี่ย!”
“กูไม่คุยด้วยแล้ว!!” มือบางผลักคนตัวสูง แล้วรีบวิ่งไปห้องน้ำ แต่ทันใดนั้น ร่างสูงกูฉุกคิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ มือหนาคว้าเอวบาง แล้วดึงมาอยู่ในอ้อมกอด
“เขินหรอครับ?” กระซิบเสียงนุ่มที่ข้างใบหูเล็ก ส่งผลให้ใบหน้าหวานขึ้นสีแดงจัดทันที! เห็นคชามันเขินแล้วผมอดแกล้งไม่ได้ว่ะ!
“ข ... เขินอะไรของมึงล่ะ! ปล่อยกูเลยน่ะ!!”
“ไม่เขินแล้วหน้าแดงทำไมอะ?^^”
“กู .. กูร้อนไง! เนี่ยกูร้อน! กูต้องไปอาบน้ำ!”
“อย่าแถสิที่รัก” เนียนหอมแก้มไปซักที
“ไอ้เชี่ยต๋าววว!!! ทะลึ่งน่ะมึงอะ!” มือบางพยายามดันตัวร่างสูงให้ออกห่าง แต่แหม~ นานๆทีโอกาสจะมีน่ะครับ! ขอให้ผมคุ้มหน่อยเห๊อออ!
“กูก็ทะลึ่งกับมึงคนเดียวอะ”
“อ ... ไอ้เชี่ย!”
“ที่กูกอด ที่กูหอมแก้ม ที่กูจูบ กูก็ให้มึงได้แค่คนเดียวอะ” ยิ่งพูด ใบหน้าหวานก็ยิ่งแดง ถ้าทำได้ เขาคงเอาหัวมุดเสื้อแบบเวลาเต่าหดหัวเข้ากระดองแล้ว!!! T^T
“…” ริมฝีปากบางเม้มแน่น ใบหน้าก็ร้อนวูบวาบ แล้วยิ่งร่างสูงก้มลงมาใกล้เท่าไหร่ เขาก็ยิ่งรู้สึกว่า หน้าร้อนกว่าเดิม
“ชา ... กูชอบมึงจริงๆน่ะ” ลมหายใจร้อนๆปะทะใบหน้า ริมฝีปากได้รูปของอีกฝ่ายขยับเข้ามาใกล้ จมูกโด่งของคนตัวสูงแตะกับจมูกรั้นของร่างเล็ก อีกเพียงแค่นิดเดียว ... ริมฝีปากจะแตะกัน ... อีกแค่นิดเดียว ...
พลั่กกก!
“โอ้ยย!! ไอ้เชี่ยคชา!!!!” ร่างสูงล้มลงไปนอนกับพื้นทันที ก็ไอ้ตัวเล็กมันใช้ศอกถองมาที่ท้องเขาเต็มๆแล้วเผ่นแน่บเข้าห้องน้ำทันที
“ชาเอ๊ยยย ฤทธิ์เยอะนักน่ะมึงอะ!” ส่งนิ้วกลางตามแผ่นหลังเล็กๆนั่นไป คนตัวเล็กหันมาแลบลิ้นใส่ก่อนจะส่งนิ้วกลางกลับคืนมา
รอก่อนเถอะมึง! เดี๋ยวกูจะทำให้มึงลุกไม่ขึ้น 3 วันเลยไอ้คชา!
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ประกาศๆ ขณะนี้ นาย นนทนันท์ อัญชุลีประดิษฐ์ได้อพยพลี้ภัยมานอนบ้านเพื่อนอีกคนแล้ว เนื่องจากสถานการณ์ทางบ้านของนนทนันท์ไม่ปลอดภัย อยู่ในเขตอันตราย อันตรายต่อความมาดแมนของนนทนันท์ นนทนันท์ต้องป้องกันป้อมปราการไม่ให้เสียหาย และป้องกันความมาดแมนด้วยการหนีมานอนบ้านไอ้เฟรม! =w=b
“มึงบ้าปะว่ะ?!”
“บ้าอะไรล่ะ?! ไอ้เต๋าสิบ้า! มึงคิดดูดิว่ะ? เป็นเพื่อนกันมานานเท่าไหร่แล้ว แล้วอยู่ดีๆมันมาทำงี้กับกูอะ!”
“ก็แค่มันมาชอบมึงแล้วอยากได้มึงเป็นเมียแค่เนี๊ยะ?!”
“แค่เนี๊ยะบ้านลูกของปู่มึงเส๊!! กูเป็นผู้ชายน่ะเว้ย!!”
“แล้วไง?! ปกติกูก็เห็นมึงนัวเนียกะมัน นวดกันบ้างแหละ นั่งตักกันบ้างแหละ หอมแก้มกันบ้างแหละ โห นี่กูนึกว่ามึงกับมันได้กันแล้วน่ะ!”
“เพื่อนสนิทเขาก็ทำงี้ไม่ใช่รึไงว่ะ!-3-”
“กูพูดตรงๆน่ะ จากใจ มึงไม่เห็นต้องทำไรเลยคชา นั่งรอเป็นคุณนายประจำตระกูลเพียงพอก็จบล่ะ คิดมากทำไม๊!”
“มึงมาเป็นกูมั้ยไอ่ห่า!!!” มือเรียวยกขึ้นตบกบาลเพื่อนตัวสูง
“สัสนี่! ไอ้เต๋าไม่ใช่สเป็คกู! แต่ถ้าเป็นมึง .. ก็ว่าไปอย่าง =..=”
“ลามปามล่ะสัส!”มือเรียวเคาะหัวเพื่อนตัวสูงอีกที แล้วเดินไปที่ห้องครัวเพื่อหาของกิน เฟรมมองตามเพื่อนตัวเองที่เดินเข้าไปในครัว แล้วถอนหายใจเบาๆ
“แล้วถ้ากูคิดจริงจังล่ะว่ะคชา?” ร่างสูงพูดกับตัวเองเบาๆ ไม่นาน เพื่อนร่างเล็กก็เดินออกมาพร้อมกระป๋องเบียร์
“ตู้เย็นบ้านมึงแม่งมีแต่ของพวกเนี้ย! หัดหาของสดมาไว้บ้างสิว่ะ แดกแต่เบียร์ กระเพาะพังพอดี” ร่างเล็กบ่นแล้วโยนกระป๋องเบียร์ไปให้เพื่อนตัวสูง
“บ่นมาก! มาอยู่บ้านกูเลยปะล่ะ?! ไหนๆมึงก็หนีออกจากบ้านมาล่ะ”
“กูไม่ได้หนีออกจากบ้านซักหน่อย! กูแค่มาลี้ภัย!”
“คชา มึงหนีไอ้เต๋า หรือมึงหนีใจตัวเองกันแน่ว่ะ?”
“... กูไม่รู้ว่ะเฟรม เมื่อก่อนมันไม่ก็เป็นแบบนี้ แต่พอไอ้เต๋ามันบอกว่าชอบ มันบอกว่ารัก กูรู้สึกเหมือนตัวเองทำอะไรไม่ถูก ยิ่งเวลาถูกมันจูบ ถูกมันกอด กูเหมือนไม่ใช่ตัวของตัวเอง กูไม่ชอบแบบนี้เลยว่ะ”
“…” เฟรมมองใบหน้าที่สับสนของเพื่อนตัวเล็กแล้วถอนหายใจเบาๆ จุกดีน่ะ มึงพูดตรงๆแบบนี้ กูโคตรจุกอะคชา
ครืด ครืด
เสียงโทรศัพท์เครื่องหรูของคชาสั่น ทำให้ทั่งคู่หลุดออกจากห้วงความคิด
“ฮัลโหล” เสียงใสกรอกลงไป
//อยู่ไหน?//
“อยู่บ้านเฟรม”
//จะกลับเมื่อไหร่?//
“อือ เดี๋ยวกลับ แต่ไม่รู้จะกลับวันไหนน่ะ”
//ไปทำอะไรบ้านเฟรม?//
“กู .. กูมาทำโปรเจคงาน”
//ให้ไปรับมั้ย?//
“ไม่เป็นไร ไม่ต้องมารับ”
//แล้วนี่กินข้าวยัง?//
“อือ กินข้าวแล้ว”
//อย่านอนดึกมากน่ะ เดี๋ยวไม่สบาย เป็นห่วง//
“อือ รู้แล้ว”
//ฝันดีครับ//
“อือ ... ฝันดี” ร่างเล็กกดวางสาย แล้วนั่งมองหน้าจอโทรศัพท์มือถือ ความคิด ความรู้สึกตีกันมั่วไปหมด รู้แต่ว่าความคิดตอนนี้คือ ทำไมกูต้องตอบคำถามแม่งหมดเลยว่ะ? ส่วนความรู้สึกคือ รู้สึกดี ... ละมั้ง!
“รู้ใจตัวเองได้แล้วคชา” เฟรมพูดแล้วลูบผมเพื่อนสนิท
“เฟรม กูยังไม่ลืมกิน่ะ”
“แล้วใครใช้มึงลืม? มึงไม่ต้องลืมน้องเขาก็ได้ แค่เก็บไว้ในความทรงจำ แล้วก็เปิดใจรับคนอื่นเข้ามาซะ กิไม่ใช่เนื้อคู่มึงหรอก”
“เปิดใจรับคนอื่นอะรับได้ แต่ให้รับผู้ชายไซต์ควายแบบไอ้เต๋ากูรับไม่ได้!!T^T” เครียด!!! แดกเบียร์แก้เครียดดด!!!
ทั่งคู่นั่งก๊งเบียร์ ก๊งเหล้ากันจนดึก ร่างบางของคชาก็ผล็อยหลับไป เฟรมมองใบหน้าหวานยามหลับสนิทของเพื่อนตัวเล็ก
“เป็นกูได้มั้ยว่ะคชา? เป็นกูได้มั้ยที่มึงจะหันมามอง เป็นกูได้มั้ย?” พูดเบาๆกับคนที่หลับสนิท และไม่มีทางที่จะได้ยินคำพูดของเขา
ร่างสูงช้อนคนตัวเล็กขึ้นมา แล้วพาไปนอนบนเตียง มือหนาห่มผ้าให้ ก่อนจะลูบผมนุ่มของเพื่อนเบาๆ
“ฝันดีน่ะ ขอแค่มีกูอยู่ในฝันมึง กูก็พอใจแล้ว…”
****************************************************************************************************************
น้ำมาบ้านเราแล้ว สวัสดีจ้ะ .___.
ขอบคุณทุกคอมเม้นและกำลังใจ (:
ความคิดเห็น