ตื่นมาอีกทีก็กลายเป็นอีกคนไปซะแล้ว

ลำดับตอนที่ #12 : Part12:มหาบาปทั้ง7

ในช่วงเช้าของวันใหม่เด็กสาวร่างบางเรือนผมสีน้ำตาลทองกำลังเดินทอดน่องรอบหอของตนสายตาก็ไม่ได้จดจ้องเส้นทางแม้แต่นิด เพราะกำลังจ้องบางอย่างที่เป็นภาพโฮโลแกรมที่ถูกสร้างขึ้นจากการโหลดข้อมูล

ไม่ได้บุกเป็นจุดๆแต่ตีโอบเข้ามา พวกปีศาจต้องการอะไรถึงได้รุกราน

"เฮ้อ..."เธอถอนหายใจเมื่อใช้ความคิดมาตลอดตั้งแต่ตื่นนอน ความจริงเธอไม่ควรจะมาพะวงแท้ๆ แต่เพราะข้อมูลที่ได้มาทำเอาเธอกังวลเหมือนกัน

เพราะมีพวกขุนนางบางประเภทร่วมมือกับปีศาจนะสิ เอาไปบอกรัชทายาทดีไหมนะ? ไม่สิ ตอนนี้เขาอยู่ชายแดนแถมเราก็ไม่มีหลักฐานยืนยัน

|สร้างหลักฐานเท็จที่มีความจริงอยู่|

"ความคิดดี...."ราเซียตอบรับโดยไม่ได้คิดก่อนจะหยุดความคิด  จะบ้าเหรอ ไม่ได้ๆ

|แต่เรื่องนี้ร้ายแรงมากเลยนะโฮสต์|

ก็จริงที่ควรรีบรายงาน แต่เธอเป็นแค่เด็กปีหนึ่งนะ ถึงจะเป็นลูกของดยุคก็ใช่ว่าพูดไปคนจะเชื่อ จะหัวเราะกลับมาแถมมองเป็นเรื่องไร้สาระอีก

"แต่จริงๆแล้วภารกิจหลักของฉันคือทำตัวให้รอดจากรูทหายนะ...ไม่จำเป็นต้องไปสนใจก็ได้"

|...|

"เฮ้อ ไม่ได้สิยังไงฉันก็ต้องอยู่ที่นี่ไปตลอดหนิ"

หรือว่าจะเกี่ยวข้องกับแม็กซิมัส เอาเป็นว่าวันนี้เราลองไปหาเทียร์ดูไหมนะ เขาอาจจะบอกบางอย่างได้

"บอกทั้งสามคนหน่อยดีกว่า..."ราเซียพูดขึ้นพร้อมกับกระดาษทั้งสามแผ่นที่โผล่ขึ้นมาบนมือพร้อมข้อความว่า'วันนี้มีธุระคงไปด้วยไม่ได้' ก่อนเธอจะเปิดช่องว่างทั้งสามที่เป็นโต๊ะหนังสือของเพื่อนทั้งสามที่ยังไม่ตื่นแล้วจัดการใช้สายลมนำพาเข้าช่องว่างแล้วก็ปิดลง

ระบบพาฉันวาร์ปไปที่ป่าศักดิ์สิทธิ์

|ทุกการวาร์ปจะเสีย100แต้ม|

มากขนาดนั้นเชียว!? ถึงเธอจะตกใจกับการที่แต้มสะสมจะหายไปมากแต่เธอก็จำเป็นต้องยอมเสียเพราะหอของเธอกับป่าศักสิทธิ์ค่อนข้างห่างไกลกันพอสมควร

เมื่อทำการเสียแต้มเรียบร้อยรูปลักษณ์บางอย่างเหมือนประตูก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าลวดลายเถาวัลย์ดอกกุหลาบ เธอสัมผัสกับมันเล็กน้อยก่อนประตูจะเปิดออกเกิดแสงสว่างวาบจนแสบตา

เมื่อเปิดตาขึ้นมาอีกครั้งสถานที่โดยรอบก็เปลี่ยนทันทีจากมีตึกของหออยู่ด้านข้างกลายเป็นต้นไม้โดยรอบที่สูงใหญ่เสียเหลือเกิน

"จะว่าไปต้องติดต่อยังไง?"

|จากการตรวจสอบโดยรอบเหมือนจะมีบาเรียเวทย์กั้นไว้อยู่|

"พอจะเจาะเข้าไปในบาเรียได้ไหม"

|จะลองดูแต่ต้องเสีย200แต้มนะ|

"อีกแล้วเหรอ ทำไมช่วงนี้ใช้แต้มบ่อยแท้"ราเซียบ่นขึ้นแต่ก็ต้องยอมเสียแต้มอยู่ดี

ใช้เวลาเจาะบาเรียไม่นานก็ได้ข้อมูลออกมาว่าภายในบาเรียมีสิ่งมีชีวิตอาศัยอยู่แต่ก็ไม่ใช่เผ่ามนุษย์

จะว่าไปแล้วเทียร์เหมือนจะเป็นเผ่าเอลฟ์สินะ

เป็นไปได้ว่าภายในบาเรียคงจะเป็นที่อยู่ของเทียร์ บุกเข้าไปเลยดีม่ะ

"..."ถึงแม้จะยังตัดสินใจไม่ได้ว่าจะเข้าไปยังไงแต่เธอก็เอาตัวเองมาเหยียบตรงหน้าบาเรียที่กางกั้นไว้แล้วถึงแม้ตรงหน้ามองเข้าไปยังจะมีแต่บ้าก็เถอะ

คงจะเป็นภาพลวงตา ไว้ลวงไม่ให้คนเข้าไปใกล้แต่จะว่าไปใครมันจะเข้ามากันเพราะในป่าศักดิ์สิทธิ์มีแต่สัตว์เวทย์อันตราย ยกเว้นเธอล่ะนะ

"คงจะต้องบุกเข้าไป ถึงจะบ้าระห่ำไปซักหน่อยคงไม่เป็นอะไร"ราเซียเอ่ยกับตนเองก่อนจะรวบรวมพลังเวทย์ไว้ที่ฝ่ามือของตนแล้วทำลายบาเรียเข้าไป

เปรี๊ยะ!

บาเรียสามารถแตกร้าวได้โดยง่ายราวกับว่าใครสักคนอยากจะเปิดให้กับเธอเข้าไปโดยเร็ว

ชิ้ง! แต่ยังไม่ทันที่ราเซียจะได้ก้าวเข้าไปคมดาบก็พาดที่คอทั้งสองฝั่งเสียแล้ว ราเซียลอบกลืนน้ำลายทำไมพวกทหารถึงมาไวแท้

"เอาดาบลง"น้ำเสียงที่คุ้นเคยดังขึ้นพร้อมกับการปรากฏตัวของเอลฟ์หนุ่มในชุดเต็มยศ

ทหารทั้งสองลดดาบอย่างว่าง่ายแต่ก็ไม่วายไม่ถอยห่างออกจากเธอ เธอไม่ใช่ศัตรูซะหน่อยถึงแม้จะทำลายบาเรียก็เถอะ

"เทียร์!"เธอเอ่ยเรียกชื่อของคนที่รู้จักทันที

"อย่าเรียกชื่อของราชาห้วนๆ"ทหารคนที่เอาดาบพาดคอเธอเอ่ยเตือนและพร้อมจะชักดาบอีกครั้ง

"ไม่เป็นไร นางเป็นคนรักของแม็กซิมัสก็เหมือนเป็นสหายข้าแล้ว"เทียร์เอ่ยบอกเหล่าทหารใต้บัญชาของตน

"ขออภัยที่ล่วงเกิน"ทหารทั้งสองรีบคุกเข่าทันทีจนเธอตั้งตัวไม่ทัน จะเอ่ยปฏิเสธก็ดูท่าว่าจะไม่ฟังกันเลย

"มาหาในวันนี้มีเรื่องจะคุยกับข้าใช่หรือไม่"เทียร์เอ่ยถามเหมือนรู้อยู่แล้ว

"รู้เหรอว่าฉันจะมาคุยเรื่องอะไร"

"รู้สิ ข้ามีลางสังหรณ์นิดหน่อย...ถ้างั้นเราไปหาที่คุยกัน ถ้าจะมาคุยกันตรงนี้ก็คงจะไม่เหมาะเท่าไร"เทียร์เอ่อนบอกก่อนจะนำเธอไปยังที่ ที่หนึ่งที่คาดว่าน่าจะไว้ต้อนรับแขกผู้มาเยือน

บรรยากาศที่เงียบสงบกับสายลมที่พัดมาอ่อนๆวิวทิวทัศน์ที่งดงามของหมู่มวลดอกไม้หลากสีสัน ราวกับว่าอยู่บนสวรรค์ก็ไม่ปาน

แต่นี่ไม่ใช่เรื่องที่เธอจะต้องมาโฟกัสเพราะตอนนี้มีเรื่องสำคัญกว่าที่จะสนใจดอกไม้หรือทิวทัศน์

"คงจะพอรู้แล้วใช่ไหมคะเรื่องการุกราน"ราเซียรีบเข้าประเด็นและพูดด้วยวาจาสุภาพ เพราะลองนึกดูแล้วชายหนุ่มตรงหน้าน่าจะอายุมากกว่าตนหลายปีเป็นแน่

"ก็รู้แล้วล่ะ..."

"คิดว่าจะเกี่ยวข้องกับเขาไหม?"

"แม็กซิมัสนะเหรอ เป็นไปได้เพราะจอมมาร(ที่ไม่ยอมรับ)ค่อนข้างจะหวาดกลัวพลังของเขาพอตัว"

ทั้งที่แข็งแกร่งแต่ทำไมถึงได้พลาดท่า เขาคิดอะไรอยู่เธอก็อ่านไม่ออกเลยแถมตั้งแต่ตอนนั้นตลอดสองเดือนที่ผ่านมาเธอก็ไปหาไม่ได้เลย

"แต่ก็โดนทรยศหักหลังเพราะไว้ใจมากเกินไป ประมาทไม่สมเป็นหมอนั่นเลย"เทียร์เอ่ยออกมาแต่ก็คล้ายบ่นไปในตัว

"แล้วถ้าเราสามารถนำเขาออกมาได้ล่ะคะ"

"เอาออกมาจากช่องมิตินะเหรองานยากหน่อยนะเพราะต้องใช้พลังจากบาปทั้ง7ในการนำพาออกมา"

เทียร์รู้จริงๆด้วย แต่ว่าบาปทั้ง7ที่ว่าคืสิ่งที่เราเคยได้ยินหรือฟังจากชาติก่อนหรือเปล่านะ

"ทำหน้าเหมือนพึ่งรู้ หมอนั่นไม่เคยบอกเจ้าเลยเหรอ?"

"ไม่ค่ะ เขาไม่ยอมบอกอะไรเลย"

"ดูเหมือนว่าข้าจะพลาดซะแล้วสิ..."เทียร์พูดด้วยสีหน้าไม่สู้ดี

ทำไมหน้าถึงได้ซีดขนาดนั้นล่ะ แต่ว่าเราก็จำเป็นจะต้องถามข้อมูลต่อเพราะข้อมูลบางอย่างระบบก็ไม่สามารถค้นหาได้

"แสดงว่าบาปทั้ง7เป็นสิ่งที่อยู่ข้างกายของเขาเหรอคะ แล้วตอนนี้ไปไหนกันซะละ"

"เมื่อผู้เป็นนายโดนผนึก บาปทั้ง7ก็เข้าสู่การหลับไหล ส่วนจะหลับไหลที่ไหนนั่นข้าก็ไม่รู้"

"เหรอคะ...แต่ถ้าสามารถหาที่ ที่พวกเขาหลับไหลได้ก็จะสามารถช่วยเขาออกมาได้สินะคะ"

"มันไม่ง่ายขนาดนั้นหรอกนะ"เทียร์เอ่ยขัดด้วยสีหน้าที่จริงจังกับเด็กสาวสุดๆ

"หรือว่าจะมีอุปสรรค..."

"มันต้องมีอยู่แล้ว..."

"เอาไงดีล่ะ แต่ยังไงก็ต้องช่วยออกมาให้ได้ด้วย"น้ำเสียงและแววตาที่มุ่งมั่นของราเซียทำเอาเทียร์ผู้เป็นสหายอดยิ้มขึ้นมาไม่ได้ จะว่าไปแล้วเหมือนเขาเคยได้รับม้วนกระดาษภาษาแปลกๆมาจากหนึ่งในเจ็ดบาปซะด้วยสิ

"จะว่าไปแล้วข้ามีบางอย่างให้เจ้าดู"ถ้ามันเป็นจริงอย่างที่เขาคิดคำพูดของเจ็ดบาปคนนั้นอาจจะเป็นจริงก็ได้ ว่าเด็กสาวคนนี้จะต้องอ่านบางอย่างบนม้วนกระดาษออกเป็นแน่

"นี่มัน...."ราเซียชะงักค้างเมื่อเปิดม้วนกระดาษขึ้นมาอ่าน

บ้าเอ้ย!ไม่คิดไม่ฝันว่าจะมาเห็นภาษาชาติก่อนของตัวเองในโลกใบนี้!!!

อัปเดตวันที่19/01/64

ไม่สิเหมือนไรท์จะเข้าใจผิดเกี่ยวกับการอัพนะคะคือความจริงเราจะอัพประมาณอัพ1ตอนเว้น1วันไม่ใช่สองวันต่อตอน!! เรื่องง่ายๆก็สับสนได้5555//เอ๋อแล้วค่ะ