ตื่นมาอีกทีก็กลายเป็นอีกคนไปซะแล้ว

ลำดับตอนที่ #18 : Part17:การโจมตีที่คาดไม่ถึง

"ราเซีย..."โรซี่เอ่ยเรียกชื่อเพื่อนสาวที่ยืนนิ่งราวกับใช้ความคิด ตอนนี้เพื่อนสาวเรือนผมสีน้ำตาลทองดูนิ่งมากจนโรซี่เริ่มหวั่นใจในสิ่งที่เพื่อนสาวกำลังคิด เธอทั้งสองสนิทกันมากครั้งไหนที่ราเซียมีท่าทีเช่นนี้ไม่เคยมีเรื่องที่ดีตามมาเลย

"ราเซียเป็นอะไรเหรอโรซี่"ไครีย์เอ่ยถามคนที่ยืนอยู่ข้างๆเธอทั้งสามเดินนำมาไกลเมื่อรู้สึกได้ว่าเพื่อนสาวนามราเซียไม่ตามมาถึงหันถามคนสนิทที่สุด

"เหมือนเธอโดนหยุดเวลาไว้เลย"ซาร่าแสดงความคิดออกมา

ครืน เสียงบางอย่างดังขึ้นพร้อมกับเกิดรอยแยกในมวลอากาศปรากฏร่างของสิ่งมีชีวิตที่ไม่คุ้นตามันยืนด้วยสองขามีขนปกคลุมยาวทั่วร่างกายเขาสองข้างที่ทั้งยาวและแหลมคมหันไปยังทิศทางที่เด็กสาวเรือนผมสีน้ำตาลทองยืนนิ่งอยู่

"ปีศาจ?ได้ไงกัน...."โรซี่พูดขึ้นอย่างไม่อยากเชื่อสายตาตัวเองเป็นไปไม่ได้ทำไมปีศาจถึงเข้ามาในเขตโรงเรียนได้ แต่แล้วทั้งสามก็ต้องเบิกตากว้างเมื่อมีมีดเล่มหนึ่งลอยขึ้นมาต่อหน้าปีศาจพุ่งตรงเข้าหาเพื่อนของพวกเธอ

| โฮสต์!!!! | เสียงตะโกนลั่นของระบบดังขึ้นในหัวจนราเซียหลุดจากภวังค์ความคิดของตัวเองยกแขนซ้ายร่ายเวทย์ป้องกันขึ้นมาในทันทีแสงสีเขียวปรากฏขึ้นบนมือของเธอ กระแสลมมากมายรวมกันกลายเป็นเกราะป้องกันเพื่อต้านทานมีดเล็กๆเพียงเล่มเดียว

"เวรเอ้ย!?"ราเซียสบถออกมาพร้อมยกแขนข้างขวาขึ้นมาเพื่อร่ายเวทย์ให้หนาและแข็งแกร่งขึ้น

| โฮสต์ต้านทานมันไม่ได้แน่ทั้งสถาบันจะแหลกเป็นจุณ หยุดเถอะ | ระบบในหัวของเธอร้องเตือนออกมาพร้อมฉายภาพในหัวให้เห็นว่าหากเธอไม่ถอนเวทย์ป้องมันจะระเบิดออกจนส่งผลกระทบบริเวณวงกว้างทั่วสถาบัน

"..."ราเซียยังคงร่ายเวทย์ต่อไปแต่เมื่อได้เห็นสิ่งที่ระบบฉายให้เห็นเธอก็ค่อยๆถอนเวทย์ลงแสงสีเขียวที่ส่องประกายบนฝ่ามือค่อยๆดับแสงลง

"ราเซียทำบ้าอะไร!"ไครีย์สบถออกมาเมื่อเห็นว่าเวทย์ลมที่ป้องกันมีดกำลังสลายหายไป

"เธอคิดจะรับมัน แสดงว่าถ้าเธอยังต้านมันไว้มีดอาจจะระเบิดจนเกิดความเสียหาย"ซาร่าที่เหมือนมองออกพูดขึ้นใบหน้าซีดเผือด ไม่ เธอไม่ได้มองออกแต่ราเซียเป็นคนส่งภาพนั่นเข้ามาในหัวเธอด้วยเวทย์มนต์สายลมของราเซีย

"จุดกำเนิดมีดคือไอปีศาจนั่นเราต้องจัดการมัน"โรซี่ที่เป็นคนนิ่งขรึมที่สุดผสานฝ่ามือร่ายเวทย์มนต์ออกมาพุ่งเข้าโจมตีปีศาจที่สูงไม่ต่ำกว่าสองเมตร

แต่ดูเหมือนว่าปีศาจจะไม่ได้สนใจแม้แต่น้อยว่าใครจะพุ่งเข้ามาหาเอาแต่เพ่งสมาธิเพื่อปลิดชิพเป้าหมายตรงหน้า

"ระดับมานารอบๆมันขนาดนั้นเลยนะ!!ให้ตายสิ"ไครีย์ตะโกนออกมาแต่ก็เข้ากระโจนตะลุมบอนเพื่ออัดเจ้าปีศาจรูปร่างประหลาด

ตูม!!! เวทย์ของสองสาวพุ่งเข้าหาปีศาจสะท้อนกระเด็นกลับไปหาพวกเธอทั้งสองคน โรซี่และไครีย์ทรุดหมอบลงไปในทันทีเหลือเพียงซาร่าที่ยืนนิ่งและราเซียที่กำลังหมดเกราะป้องกันได้แต่มองอย่างตกตะลึง

"มันต้องไม่ใช่วันนี้!"ซาร่าพูดขึ้นมาส่งกระแสเวทย์เพื่อรักษาเพื่อนสาวทั้งสองที่ลมหายใจกำลังบางเบาเช่นเดียวกับราเซียที่กำลังตั้งมั่นในการร่ายบทเวทย์บางอย่าง

"อยู่ๆก็จะมาฆ่ากันแบบนี้ ฆ่าฉันพอว่าทำเพื่อนฉันด้วยอันนี้ก็ไม่โอนะ"ราเซียพูดพร้อมปลายเท้าที่ลอยขึ้นเหนือพื้นเธอลอยสูงขึ้นเรื่อยๆเกราะเวทย์ของเธอหายไปแล้วมีดเล่มนั้นก็พุ่งมาหาเธอทันทีความเร็วของมันเทียบเท่ากับขีปนาวุธแต่ราเซียที่เพิ่มความเร็วพอๆกันเริ่มหลบหนีในทันที แต่ให้ตายเถอะปีศาจเขาแหลมมันบินตามเธอมาด้วย

"ราเซีย!!อย่า!"ซาร่าร้องตะโกนเมื่อเพื่อนสาวเริ่มเคลื่อนไหวภาพที่เธอได้เห็นมันมีมากกว่าสถาบันแหลกภาพที่เธอได้เห็นครั้งนี้ไม่ใช่ที่ราเซียส่งมาด้วยเวทย์แต่ใครบางคนร่ายมันเข้ามาในหัวเธอ

ราเซียที่ไม่ทันได้ยินคำพูดของซาร่าเริ่มเข้าโจมตีปีศาจเขาแหลมด้วยอาวุธประจำตัวพร้อมๆกับหลบหลีกมีดไปด้วย ปีศาจเขาแหลมที่บินตามมาตั้งรับการโจมตีของราเซียอย่างชำนาญไม่มีพลาดพลั้ง

เคร้ง!!! คมดาบเข้าปะทะเขาอันแข็งแกร่งของมันแต่ก็ต้องถอยออกมาเมื่อมันเสกดาบออกมาเช่นกัน ดาบที่มันถือเต็มไปด้วยไอหมอกแสนน่าขยะแขยงความดำมืดของใบดาบทำเอาราเซียต้องพูดบางอย่างออกมา

"ว่างๆก็เช็ดใบดาบบ้างนะ"

|เจาะวิถีเวทย์ของมีดเสร็จสิ้น เริ่มทำลายใน3 2 1|

ตูม!! มีดเล่มเล็กระเบิดกลางอากาศเมื่อระบบนับเลขจบ ราเซียแสยะยิ้มออกมาที่ในที่สุดเธอก็ไม่ต้องไปโฟกัสการหลบหลีกมุ่งไปที่การโจมตี

"เจ้าจะไม่มีวันได้เรียกพี่ข้าออกมา"ปีศาจพูดออกมามันคือเสียงที่ราเซียเคยได้ยินตอนที่สู้กับแม่นางเอกแสนโลกสวยที่พึ่งมาขอโทษเธอเมื่อคาบที่แล้ว

"ให้ตายสิทำไมซื้อหวยถึงไม่ถูกแบบนี้นะ"ราเซียหัวเราะออกมาพุ่งเข้าหาปีศาจร่างสูงเป็นเปรตวัดสุทัศน์ในทันที

"เจ้าสู้ข้าไม่ได้หากยังเป็นเช่นนี้"ปีศาจรับดาบของราเซียอย่างง่ายดายพูดขึ้นพร้อมสาดกระแสเวทย์จากฝ่ามือจนราเซียกระเด็นไปไกล ราเซียที่ทิ้งดิ่งรีบกลับมาตั้งตัวลอยตัวเหนือน่านฟ้าของสถาบัน

"รู้อะไรไหมตัวร้ายที่พูดมากไม่เคยตายดีสักตัว!"ราเซียตะโดนลั่นวงแหวนขนาดใหญ่ปรากฏใต้ฝ่าเท้ารากไม้มหาศาลโผล่ออกมาจากวงแหวนพุ่งเข้าหาปีศาจจับตรึงให้ลอยอยู่กลางอากาศรากไม้เริ่มบิดร่างของมัน

|สัมผัสถึงวิญญาณมันไม่ได้เลยโฮสต์ ร่างนี้มันไม่มีวิญญาณ|

"ควบคุมจากระยะไกล?"ราเซียแสดงสีหน้าเป็นกังวลออกมา แต่แล้วเธอก็ต้องชะงักงันก้มมองช่วงท้องของตนที่มีของแหลมที่เรียกว่าดาบทะลุออกมา

"แต่มันก็ดึงความสนใจเจ้าได้"ชายหนุ่มร่างสูงแสยะยิ้มจากด้านหลังของราเซียกระชากดาบออกจากร่างของเด็กสาวจนร่างของเธอกระตุกเฮือกตามแรงวงแหวนเวทย์ดับลงพร้อมกับร่างที่ร่วงลงมา

เธอเกลียดพวกแทงข้างหลังถึงมันจะทำให้ชนะก็เถอะ ราเซียคิดเปลือกตาเริ่มหนักอึ้งร่างร่วงหล่นลงมาด้วยความเร็วไม่มีใครหยุดยั้งได้

"ราเซีย!!"ซาร่ากรีดร้องออกมาเป็นจังหวะเดียวกันที่สองสาวที่สลบไปฟื้นขึ้นมาและได้เห็นเพื่อนสาวร่วงลงมา

|ให้ผมได้ออกไป|ระบบพูดขึ้นราวกับว่ากำลังเจรจากับใคนบางคน พร้อมปรากฏร่างออกมาเป็นร่างของเด็กหนุ่มเรือนผมสีรัตติกาลดวงตาทั้งดวงตามีเพียงสีดำสนิทไม่มีสีขาวให้เห็นแม้เพียงนิดก่อนร่างจะพุ่งเข้าหาร่างนายของมัน

"ไม่นะ...."เพื่อนสาวทั้งสามพูดออกมาพร้อมกันเมื่อเห็นว่าเด็กหนุ่มอุ้มเพื่อนของตนเข้ามาหาในสภาพที่ไร้สติ

"ตามผมมาสหายของโฮสต์"เด็กหนุ่มพูดพร้อมเรียกประตูวาร์ปออกมาพร้อมก้าวเดินเข้าไปในทันทีไม่รอฟังว่าทั้งสามจะตามมาหรือไม่

โรซี่ ไครีย์และซาร่ามองหน้ากันพร้อมพยักหน้าก่อนจะเดินตามเข้าไปในประตูวาร์ปทันที

อัปเดตวันที่10/09/64

เปิดหัวมาหลังจากหายไปนานราเซียก็เจ็บหนักเลยค่ะ ไรท์จะโดนแม็กซิมัสกระทืบไหมคะเนี่ย