ตื่นมาอีกทีก็กลายเป็นอีกคนไปซะแล้ว

ลำดับตอนที่ #23 : Part 22:ฉันรู้นะ

ถึงไม่ได้อยากจะพูดแต่บางทีมันก็อดไม่ได้ที่จะพูดออกมา ซาร่าเพื่อนของพวกเรารู้สึกว่าสติจะไม่อยู่กับเนื้อกับตัวแล้ว ไม่ใช่ว่าเธอหลงใหลอะแวมไพร์คนนั้นหรอกแต่ว่าเธอกำลังตื่นเต้นกับการที่แวมไพร์ปรากฏตัวต่อหน้า

"ทำไมถึงได้ชอบแวมไพร์ขนาดนั้นล่ะ"ราเซียเอ่ยถามมองเพื่อนสาวที่สีหน้าสดใสมากกว่าทุกครั้ง ซาร่าหันมามองพวกเราก่อนแย้มยิ้มออกมา

"เพราะพวกเขาเป็นสิ่งที่น่าสนใจนะสิ ฉันเคยอ่านมาว่าแวมไพร์น่ะเมื่อเจอคู่แท้ของตนเองแล้วจะไม่หันมองใครอีก"ซาร่าพูดดวงตาประกายวาววับสองมือกอบกุมใบหน้าเคลิ้มถึงภาพการผูกพันธ์ของคู่แท้

คู่แท้งั้นเหรอ ราเซียพยักหน้าหนึ่งครั้งนึกถึงตำราที่เคยอ่านว่ามีเรื่องแบบนี้หรือไม่

"อ่านจากนวนิยายโรแมนซ์ของเธอน่ะเหรอ?"ไครีย์พูดเธอรู้ดีว่าเพื่อนสาวเรือนผมสีเงินคลั่งไคล้ในนวนิยายมากขนาดไหน

"ไม่ใช่สักหน่อย"ซาร่าส่ายศีรษะปฏิเสธ

"แน่ใจ?"ไครีย์ถามย้ำ

"ก็นิดหน่อย แต่มันมีจริงนะเรื่องคู่แท้น่ะ!"ซาร่าหน้าขึ้นสีเล็กน้อยแก้มของเธอมันแถมจะแตกอยู่แล้วเวลายิ้มไหนจะท่าทางเขินอายด้วยการพองแก้มอีก

"แต่เธอไม่จำเป็นต้องตื่นเต้นขนาดนั้นก็ได้หนิ?หรือมีอะไรที่พิเศษกว่านั้น"โรซี่กล่าวออกมา

ซาร่าพยักหน้างึกงักกลุ่มผมปลิวไสวไปมาตามแรงที่เธอขยับศีรษะ

ราเซียมองท่าทางก่อนเอ่ยถามสิ่งที่อยู่ในใจภาวนาไม่ให้เป็นในสิ่งที่คิด เพื่อนสาวของเธอคงไม่ได้คิดอะไรแปลกๆอยู่หรอกนะ

"เธออยากเป็นคู่แท้ของแวมไพร์เหรอ!?"

"..!ใช่ที่ไหนล่ะ มนุษย์น่ะเป็นคู่แท้ของแวมไพร์ไม่ได้หรอก อายุขัยของสองเผ่าพันธุ์นี้แตกต่างกันจะตายไป"ซาร่าเอ่ยอธิบายพร้อมกับพลังเวทย์ที่ลอยฟุ้งขึ้นมาปรากฏภาพความแตกต่างของสองเผ่าพันธุ์

"แวมไพร์น่ะ! จะหยุดการเติบโตเมื่ออายุถึง25ปี ในขณะที่มนุษย์แก่ตัวลงตามช่วงอายุขัย"ซาร่าตั้งใจอธิบายมากหน้าตาจริงจังสุด

พวกเราได้แต่พยักหน้าเข้าใจในสิ่งที่ซาร่าตั้งใจอธิบาย

ไม่รู้ว่าผ่านไปกี่นาทีแต่สิ่งที่พวกเรามั่นใจคือมันนานมากพอสมควร กว่าเวทย์ที่คล้ายสื่อการสอนของซาร่าจะสลายหายไป

"ฉะนั้นมนุษย์เป็นคู่แท้แวมไพร์ไม่ได้!"แขนขวาทับแขนซ้ายในลักษณะของกากบาทของซาร่าเป็นการบอกว่าสิ่งที่เธอพูดนั้นเป็นเรื่องจริง

"เธอกำลังวิจัยเรื่องนี้เหรอ?"ไครีย์เอ่ยถาม

"อ่า ใช่"ซาร่าพยักหน้า

"นี่คือสาเหตุที่เธอพักผ่อนไม่เพียงพอ จนเกิดเกือบอุบัติเหตุในคาบปรุงยาเรอะ!?"ไครีย์เสียงดังขึ้นในทันทีทันใด

อุบัติเหตุในคาบปรุงยาเหรอ ราเซียหันไปมองโรซี่ที่พยักหน้ายืนยันถึงสิ่งที่ไรครีย์พูด

"โธ่! ก็มันน่าสนุกหนิอีกอย่างนะเรื่องแวมไพร์ที่มีคู่แท้น่ะพวกเขาก็จะมีพลังที่กล้าแกร่งมากยิ่งขึ้นด้วยวิธีบางอย่าง"ซาร่าเอ่ยบอกสีหน้าแดงก่ำเป็นตำลึงสุกในขณะเดียวกันพยายามหลบการไล่ตีจากเพื่อนสาวเรือนผมสีแดง

วิธีบางอย่าง แล้วทำไมซาร่าหน้าต้องแดงด้วย? ราเซียเริ่มสงสัยในวิธีที่ว่ามา

"ไม่ต้องพูดเลยนะ ฉันรู้นะว่าเธอพูดถึงอะไรฉันจะฟ้องท่านลุง!!"ไครีย์เอ่ยดุราวกับดุน้องสาวที่กำลังเปิดโลกในทางที่ไม่ควร

"เฮ้อ"โรซี่ถอนหายใจราเซียก็ยิ้มขำเล็กน้อยมองสองสาวที่วิ่งไล่จับกัน

"พวกเธอยังไม่ถึงห้องพักอีกเหรอ..."เสียงขรึมๆของอาจารย์โกลเลียสดังขึ้นเขาขมวดคิ้วมองลูกศิษย์ทั้งสี่ที่อยู่ในการดูแล

อาจารย์ไม่ต้องรักษามาดค่ะ เอ๊ะ!หรือว่าเป็นแบบนี้อยู่แล้วหว่า ราเซียมองก่อนมองเลยไปก็เห็นว่าเป็นเทียร์และคุณดราเวน

"กำลังพูดถึงวิธีการบางอย่างในการทำให้พลังกล้าแกร่งสินะครับ"ดราเวนพูดด้วยรอยยิ้มที่เหมือนว่าจะมาพร้อมคาริสม่าแสนอันตราย

"ใช่ค่ะ!--อุ๊บ"ซาร่าตะโกนออกมาแต่เป็นอาจารย์โกเลียสที่ใช้เวทย์ไม่ให้ลูกศิษย์พูดในสิ่งที่ไม่ควรออกมา

"ฮ่าๆ แต่เรื่องที่ว่ามนุษย์ไม่สามารถเป็นคู่แท้ได้น่ะมันถูกแค่ครึ่งเดียวนะครับ"ดราเวนเอ่ยบอก ซาร่าเริ่มตาเปล่งประกายอีกครั้งปากพะงาบคล้ายอยากถามแต่ไม่มีเสียงเพราะเวทย์มนต์ที่อาจารย์โกเลียสใช้

"แต่เพราะพวกเธอทนการเปลี่ยนผ่านไม่ไหวทำให้ส่วนมากพวกเธอจะตายน่ะครับ"ดราเวน

การเปลี่ยนผ่าน? ตาย? มันอะไรละนั่น ราเซียแสดงสีหน้าสงสัยแต่ไม่ได้เอ่ยถามก่อนเธอหันมองปากที่ขยับไปมาของซาร่าคล้ายถามว่าการเปลี่ยนนั่นคืออะไร เอาจริงดิ...

"มันก็เหมือนวิธีการที่ทำให้พลังกล้าแกร่งนั้นแหละครับ แต่แค่...."ดราเวนพูดแต่ต้องชะงักคำไปเมื่อเห็นว่าโกลเลียสจ้องมองเขาราวกับว่าจะเชือดคอทิ้งหากพูดออกมาต่อหน้าลูกศิษย์ของเขา

"ไปนอนกันได้แล้ว นักเรียนอย่างพวกเธอน่ะได้เวลานอนแล้วนะ"โกลเลียสดุเหล่าลูกศิษย์ก่อนใช้เวทย์นิทราใส่คนทั้งสี่ทั้งสามสลบลงยกเว้นราเซียที่ได้รับการป้องกันจากสิ่งที่ระบบสร้างขึ้นมา

"ให้ตายสิ...."โกลเลียส

"เดี๋ยวหนูพาพวกเธอเข้านอนเองค่ะ"ราเซียเอ่ยวงแหวนเวทย์ปรากฏใต้ฝ่าเท้ากระแสลมพัดพาเข้าประคองเพื่อนทั้งสามที่กำลังหลับอยู่ เธอเดินจากคนทั้งสามมามุ่งตรงไปยังห้องพักของตนที่มีอยู่ในเขตแดนของเทียร์

หลังสี่สาวจากไปโกลเลียสหันมองแวมไพร์หนุ่มทันที

"ฮ่าๆ ถ้าเธอไม่ยอมผมทำอะไรไม่ได้หรอกครับ"ดราเวนพูดถึงแม้ว่าสิ่งนั้นอาจจะทำให้พลังของตระกูลตื่นขึ้นมาก็ตาม

"หมายถึงคู่แท้ของนายน่ะเหรอดราเวน"เทียร์กล่าว

"ใช่แล้วล่ะ ให้ตามหาตั้งนานที่แท้ก็อยู่เผ่ามนุษย์"ดราเวนเอ่ยออกมาอดไม่ได้ที่ต้องลอบถอนหายใจ

"ก็นะ สู้ๆเขาล่ะเธอก็ดูสนใจนายหนิ"เทียร์

"สนใจความเป็นแวมไพร์มากกว่าน่ะสิ เรื่องแค่นี้ฉันบอกเองก็ได้"โกลเลียส

"โธ่~อินบทบาทอาจารย์ขนาดนั้นเลยเหรอครับ"ดราเวน

"หุบปากไป"โกเลียส

ราเซียผลักประตูเข้าห้องก่อนจัดแจงวางเพื่อนสาวทั้งสามให้อยู่ในท่าที่หลับสบายที่สุด เธอมองทั้งสามก่อนยิ้มออกมา

ราเซียไม่รู้ว่าตนเองควรชวนพวกเธอไปปลุกมหาบาปไหม แต่ถ้าเธอไปคนเดียวมันอาจจะไม่สำเร็จไม่ใช่ว่าตัวเธออ่อนแอหรอกนะ แต่จอมมารคนปัจจุบันน่ะค่อนข้างจะไว้ใจไม่ได้

"พวกเธอน่ะ อยากจะไปกับฉันไหม ฉันไม่รู้เลยว่าครั้งนี้ตัวเองจะทำสำเร็จไหม...."ราเซียเอ่ยถามเสียงแผ่วเบา

"ไม่ได้สิ พวกเธอควรจะปลอดภัยแค่เรื่องเมื่อสองปีก่อนนักเรียนอย่างพวกเธอก็ไม่สมควรพบเจอแล้ว"ราเซียปัดผมที่ปรกหน้าของโรซี่คำพูดคำจาที่ราวกับคนมากอายุทำให้ราเซียนิ่งไปชั่วครู่

เมื่อกี้ทำไมถึงได้พูดแบบนั้นล่ะ....

ราเซียแค่นยิ้มไม่เข้าใจตนเองก่อนเดินไปเปิดประตูระเบียงแล้วออกไปยืนภายนอกเพื่อรับลมที่พัดผ่านมา

ทำไมฉันถึงพูดแบบนั้นเหรอ ระบบ....

|โฮสต์....| ระบบไม่ได้ตอบสิ่งที่ราเซียเอ่ยถามมันเพียงพูดแต่คำเดียวและเงียบหายไป

"ระบบนายเป็นใครเหรอ?"ราเซียเอ่ยถามออกมา

|!!!|

"เมื่อสองปีก่อนฉันเห็นนะ แถมได้ยินด้วยว่านายน่ะ กำลังเจรจากับใครบางคนแถมยังออกมาเป็นเด็กหนุ่มตัวน้อยด้วย"

|โฮสต์ทราบได้อย่างไร|

"ตอนนั้นฉันไม่ได้หมดสติซะทีเดียวหรอกนะ"

|เราเป็นเพียงระบบ|

"โกหกมันไม่ดีนะ ลูว์"

|!?| ระบบชะงักนิ่งคาดไม่ถึงว่านายของตนจะทราบถึงขนาดนี้

|โฮสต์....|

"ก็ตอนนั้นที่ฉันไปซื้อสัตว์เลี้ยงภารกิจมันเด้งขึ้นมาหนิ ว่าจะต้องเป็นลูกสุนัขปอมเมอเรเนียน"ราเซียพูดหวนนึกถึงตอนที่ตนเองไปเลือกสัตว์เลี้ยงที่ร้านขายสัตว์เวทย์

|ภารกิจ:ซื้อสุนัขพันธุ์ปอมเมอเรเนียนเป็นสัตว์เลี้ยงก่อนที่จะทำพันธะ|

"ทั้งร้านก็มีเพียงนายเท่านั้นแหละลูว์"

อัปเดตวันที่14/04/65

อ้าว? ยังไงหนิ