ตื่นมาอีกทีก็กลายเป็นอีกคนไปซะแล้ว

ลำดับตอนที่ #25 : Part24:อารมณ์โกรธ

ตึง!!! ฝ่ามือเรียวบางเขากอบกุมที่บริเวณขอบบาเรียที่ครอบคลุมร่างของดัชเดชและดยุกมอร์แกนรุ่นก่อนหรือก็คือท่านพ่อท่านแม่ของเธอจนเกิดรอยร้าว

พลังมานาโดยรอบเริ่มปั่นป่วนจนราซิสสัมผัสได้

"ใจเย็นก่อนนะราเซีย"ราซิสเอ่ยบอกน้องสาวของตนหลังจากรับรู้เรื่องราวทุกอย่างที่เขาเล่าให้ฟัง

ณ ตอนนี่ในห้องมีเพียงแค่สองพี่น้องอยู่ด้วยกันเพื่อนของราเซียและอาจารย์โกเลียสรออยู่ที่ห้องรับแขกของบ้าน

"ตั้งแต่เมื่อไหร่คะ...."ราเซียเอ่ยถามเสียงแผ่วเบามองภาพที่บุพการีทั้งสองหลับใหลไม่ได้สติแม้ว่าสีหน้าจะผ่องใสแต่ริมฝีปากที่ซีดเซียวทำให้เธอรู้สึกโกรธ

เธอรู้ดีว่ามันไม่ควรจะโกรธเพราะตามจริงพวกท่านทั้งสองก็ไม่ได้สนิทอะไรกับตัวเธอมากมายแต่ไม่รู้ทำไมเธอถึงได้โมโหและโกรธขนาดนี้

"ครึ่งปีหลังจากน้องขาดการติดต่อ"ราซิสเอ่ยบอกมองมานาโดยรอบที่เริ่มกลับมาสงบพร้อมทั้งบาเรียที่เริ่มซ่อมแซม

น้องสาวของเขาไปดูงานหรือทำอะไรมากันแน่นะ ราซิสได้แต่สงสัยแต่ไม่ได้เอ่ยถามออกมารอดูคำพูดต่อไปของน้องสาวตน

"เห็นพี่บอกว่าเป็นมือขวาของจอมมารคนปัจจุบันสินะคะ"ราเซียแค่นยิ้มมองภาพที่ระบบฉายให้ตนได้เห็นเพียงผู้เดียว หญิงสาวผมสีเขียวแก่นัยน์ตาสีทองที่มีสีหน้าเรียบนิ่ง

"อืม พี่รู้จากการรายงานของคนที่อยู่ในเหตุการณ์แล้วรอดมาได้"ราซิสเอ่ยบอกเขารู้เพียงเท่านี้และกำลังตามสืบเรื่องทุกอย่างว่ามีใครข้องเกี่ยวด้วยหรือไม่

"ปีศาจที่ชื่อวาลัคคือชื่อของหล่อนค่ะ น้องจะฆ่ามันเอง"ราเซียเอ่ยออกมาเป็นการประกาศสงครามกับมือขวาของจอมมารคนปัจจุบัน

"ราเซีย.."ราซิสมองน้องสาวตนที่ยืนยิ้มก่อนรอยยิ้มบนหน้าจะหายไปแทนที่ด้วยพลังมานามหาศาลที่ถูกปลดปล่อยออกมา

พลังมานาครอบคลุมทั่วทั้งคฤหาสน์จากฝีมือของราเซียทุกคนที่อยู่ในบ้านไม่สิคฤหาสน์หลังนี้รู้สึกได้ว่ามันมีบางอย่างเกิดขึ้น

"เห้อ หนูก็แค่ปลดปล่อยออกมาก่อนมันจะระเบิดซะก่อนค่ะ"ราเซียเอ่ยด้วยรอยยิ้มที่มักแย้มยิ้มประจำก่อนหันไปมองบุพการีทั้งสอง

"3 2 1...."

"?"

ตึกๆ เสียงฝีเท้าหลายคู่ดังขึ้นก่อนจะหยุดชะงักที่หน้าห้องที่สองพี่น้องอยู่

"ราเซียเธอเป็นอะไรหรือเปล่า!?"เสียงของโรซี่ดังขึ้นเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงร้อนรนแต่ก็ไม่ได้เปิดประตูเข้ามา

"ให้ท่านพ่อท่านแม่ได้พักผ่อนต่อดีกว่าค่ะ เราออกกันไปเถอะพี่ราซิสไม่สิท่านดยุก"ราเซียเอ่ยบอกยกมือทาบที่อกซ้ายก้มศีรษะให้ชายผู้เป็นผู้นำตระกูล

"เรียกพี่ราซิสเหมือนเดิมเถอะ"ราซิสเอ่ยบอกก่อนจะเดินนำออกไปด้านนอกห้องที่มีคนรออยู่

แกร๊ก! เสียงเปิดประตูดังขึ้นสามสาวที่รออยู่หน้าประตูรีบถอยห่างในทันที คนแรกที่เห็นคือชายผู้เป็นดยุกตามมาด้วยเพื่อนของพวกเธอ

"เมื่อกี้พลังเวทย์ของเธอเหรอราเซีย"โรซี่เอ่ยถามในทันทีเมื่อได้เห็นหน้าของเพื่อนสาว

ซาร่าและไครีย์หันมองหน้าราเซียเมื่อโรซี่พูดจบเมื่อกี้พวกเธอก็สัมผัสได้ว่ามันคือฝีมือของราเซีย ที่กำลังส่งยิ้มให้พวกเธออยู่

"ก็ใช่แหละ"ราเซียเอ่ยออกมาก่อนจะเดินออกมานอกห้องไมวายหันไปร่ายเวทย์ที่บานประตูทับไปอีกครั้ง

วงแหวนเวทย์ปรากฏใต้ฝ่าเท้าเป็นอักขระที่ไม่คุ้นตาเพื่อนทั้งสามร่วมทั้งพี่ชายของราเซียเช่นกัน

ยกเว้นไว้เพียงโกเลียสที่รู้จักเป็นอย่างดีถึงเขาจะตกตะลึงในคราแรกก็ต้องแปรเปลี่ยนสีหน้าเป็นเช่นเดิมเมื่อเจ้าตัวที่ร่ายเวทย์หันมามอง

นี่มันเหนือกว่าที่เขาคาดการณ์ไว้มาก เขาไม่อยากเชื่อเลยว่าเธอจะเป็นท่านผู้นั้น....โกเลียสคิด

|โฮสต์แบบนี้มันออกจะเอิกเกริกไปหรือไม่|เสียงระบบดังขึ้นในหัว

ไม่หรอกยัยวาลัคนั่นถึงจะเป็นมือขวาก็ควรจะรู้จุดยืนที่เหมาะสมของตนเองสิ คิดมาฉวยโอกาสตอนที่ข้า...ฉันไม่ได้สติมาเล่นงานคนในครอบครัวก็จงเตรียมตัวตายซะ

|สองปีที่โฮสต์หลับใหลมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่..|

เรื่องสนุกไงล่ะ...

|.....|

"เอาเป็นว่าถ้าให้กลับสถาบันตอนนี้ก็คงจะถึงมืดค่ำเสียก่อน ผมได้จัดเตรียมห้องรับรองให้ทุกคนแล้วเชิญพักผ่อนได้ตามสบาย"ราซิสเอ่ยกับแขกทั้งสี่ของตนที่จำเป็นต้องค้างคืน ณ ที่แห่งนี้

ที่จริงเปิดประตูวาร์ปก็ได้ แต่ช่างเถอะพักผ่อนหน่อยก็ดี ราเซียคิด

"อาจารย์คะพวกเราขอพักผ่อนสักคืนได้ไหมคะ"ราเซียเอ่ยถาม

"ตามใจเถอะ..."

"ขอบคุณค่ะอาจารย์"

"อยากกินขนมหวานอะไรไหม พ่อครัวบ้านฉันฝีมือดีมากเลยนะ!"ราเซียเข้าควงแขนเพื่อนทั้งสามก่อนจะดึงไปที่ห้องรับแขกเพื่อสั่งขนมที่ตัวเธอและเพื่อนๆอยากกิน

"เอ๊ะ!?"สามสาวพูดพร้อมกันแต่ก็ยอมถูกพาไปอย่างโดยดี

ตลอดช่วงบ่ายสี่สาวต่างจิบน้ำชาและขนมหวานในห้องรับแขกโดยไร้การรบกวนจากอาจารย์หรือพี่ชายที่เหมือนว่ากำลังหารือบางอย่างกันอยู่ จนกระทั่งช่วงค่ำพวกเธอถึงได้เจอพวกเขาทั้งสองอีกครั้งบนโต๊ะอาหาร

แถมตอนนี้ตัวของราเซียยังคงอยู่ในชุดยูนิฟอร์มของทางโรงเรียนหาได้เปลี่ยนเฉกเช่นที่ควรทำ มันเสียเวลาในการเปลี่ยอ่ะนะค่อยเปลี่ยนทีเดียวตอนที่จะนอนเลยแล้วกัน

"ราเซีย"เสียงของราซิสดังขึ้นเอ่ยเรียกน้องสาวที่กำลังทานอาหาร

"คะ..."ราเซียวางช้อนซ้อมลงเพื่อสนทนากับพี่ชาย

"กำหนดการสอบเลื่อนชั้นออกมาแล้วนะ"

"อ่า...ค่ะ"

"หากน้องไม่ไหวก็อย่าฝืนล่ะ จะเรียนช้ากว่าเพื่อนก็ไม่มีปัญหาหรอก"ราซิสเอ่ยบอกด้วยเสียงนุ่มนวลหวังให้น้องสาวไม่เป็นกังวล

"ไม่เป็นไรค่ะ ราเซียไม่มีปัญหาอะไรได้อาจารย์โกเลียสช่วยติวให้ทุกอย่างเลยผ่านไปได้ด้วยดี สิ่งที่จะสอบก็คงไม่ยากเกินความสามารถของน้องด้วย"ราเซียเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม เรื่องที่ติวอะไรนั่นเธอแกล้งทำเป็นไม่เข้าใจไปงั้นแหละเดี๋ยวมันจะผิดวิสัยซะก่อน

"อืม"

เสียงตอบรับอย่างเข้าใจของราซิสทำให้ราเซียได้กลับมาทานอาหารต่อจนจบช่วงเวลามื้อค่ำ

"ราเซีย...!"เสียงของซาร่าดังขึ้นในขณะที่ราเซียเดินขึ้นบันไดเพื่อกลับไปที่ห้อง เธอหันมองเพื่อนสาวเรือนผมสีเงินที่อยู่ตรงทางขึ้นของบันได

"มีอะไรเหรอ"

"เธอไม่เป็นอะไรจริงเหรอ?"ซาร่าเอ่ยถามออกมา

"เรื่องสอบน่ะเหรอ สบายมาก^^"ราเซียเอ่ยตอบด้วยรอยยิ้มก่อนหันหลังกลับเพื่อขึ้นบันไดไปขั้นต่อไป

"ไม่ใช่ฉันหมายถึงร่างกายของเธอ...."ถึงคำพูดของซาร่าจะงึมงัมราวกับพูดคนเดียวแต่ราเซียที่ได้ยินอย่างชัดเจนก็หันกลับมามองเพื่อนสาวของตน

สังเกตุเห็นด้วยเหรอ

"สบายมากไม่ต้องกังวล"ราเซียเอ่ยก่อนก้าวเท้าเร็วขึ้นเพื่อขึ้นบันไดและมุ่งหน้าไปยังห้องของตน

ปึง! ราเซียเปิดประตูก่อนปิดลงจนเกิดเสียงดังแต่ก็ไม่ลืมที่จะลงกลอนล็อคทับด้วยพลังเวทย์

"แค่ก--"ราเซียไอออกมาพร้อมใช้ผ้าเช็ดหน้าปิดลงที่บริเวณริมฝีปากเมื่อดึงมันออกก็เผยให้เห็นเลือดที่ติดอยู่

|โฮสต์!| ระบบร้องขึ้นด้วยความตกใจจนราเซียแค่นยิ้มออกมานึกตลกกับร่างกายของตนเอง

"ไม่ต้องตกใจไปมันเรื่องเล็กน้อย ที่ฉันคาดเดาไว้แล้ว"

อัปเดตวันที่15/04/65

ยัยน้องดูว้าวซ่าใช่ไหมคะ ใช่ค่ะยัยน้องของเราว้าวซ่าแถมไม่ธรรมดาด้วย