ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : พี่สาว 3
______________________________________
_____________________________
ย้อนความเดิมตอนที่แล้ว
"นั่นไงละยุยจังสัญชาตญาณของแวมไพร์"
ฮารุมองชายหนุ่มทั้งหกที่ตอนนี้เริ่มเห็นเขี้ยว
ซะแล้ว
"เราหนีกันเถอะค่ะ พี่ฮารุ"ยุยบอกพี่สาวของ
เธอก่อนจะฉุดมือให้วิ่งหนีกันออกไป
"..."ฮารุเลือกที่จะเงียบแล้ววิ่งตามน้องสาว
ของเธอไป ถึงจะรู้ว่ายังไงก็หนีไม่พ้นก็เถอะ
_____________________________________
______________________________
"เราต้องหนีไป..ทางประตูใช่ไหมคะพี่"ยุยหัน
ถามพี่สาวที่ตอนนี้เริ่มเหนื่อยแล้ว
"ใช่เราต้องไปทางประตูให้เร็วที่สุด"ฮารุก็เลือก
ที่จะไปทางประตู เธอก็อยากหนีไปให้ได้เหมือน
กันนะ!
กึก! กึก!
"พี่ฮารุ!"ยุยหันไปมองหน้าผู้เป็นพี่สาวหลังจาก
เปิดประตูไม่ออก
"ยังไงก็หนีไม่พ้นหรอก.."อายาโตะที่โผล่มา
ด้านหลังกระซิบข้างหูยุย
"อร๊าย!"ยุยร้องขึ้นอย่างตกใจแล้วเอามือไป
ผลักอายาโตะ
"ยุยจัง!มาทางนี้กับพี่เร็วเข้า"ฮารุรีบคว้ามือของ
น้องสาวก็จะรีบวิ่งหนีกันไปอีกทาง
"ค่ะ!"ยุยรีบวิ่งตามทันทีโดยไม่ถามอะไรทั้งสิ้น
"ฮ่าๆๆๆๆ"
เสียงอายาโตะที่หัวเราะดังก้องไปทั่วบริเวณนั่น
จนฮารุคิดว่าที่นี่มัน คือบ้านผีสิงชัดๆ!!!
"พี่ฮารุตรงนั้นมีโทรศัพท์!"ฮารุชี้ไปที่โทรศัพท์
บ้านของที่นี่
"อะ!?"ฮารุหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อโทรหาใคร
บ้างคนแต่สายกลับขาด นี่เธอลืมเรื่องนี่ได้ไง
เนี่ย!
"ที่นี่ไม่ใช่โทรศัพท์หรอก~"เสียงของไรโตะดัง
ข้างหูของฮารุ
"พี่ฮารุระวังค่ะ!!"ยุยร้องเตือนพี่สาวของเธอที่
ตอนนี้กำลังตกอยู่ในสถานการณ์อันตราย
ผลัก!
ฮารุหันไปผลักไรโตะที่อยู่ด้านหลังเธออย่าง
แรงจนอีกฝ่ายถอยหลังไปสองสามก้าว จากนั้น
เธอก็พาน้องของเธอวิ่งไปอีกทางทันที
"ทานขนมด้วยกันไหมครับ..."คานาโตะที่โผล่
มาพร้อมกับขนมเต็มโต๊ะเอ่ยชวนเธอทั้งสอง
"พี่ฮารุขึ้นไปชั้นสองเถอะค่ะ!!"ยุกล่าวกับพี่สาว
ของเธอแล้วชี้ไปที่ชั้นสอง
"ไปสิเร็ว!"ฮารุบอกกับน้องสาวของเธอแล้วรีบ
วิ่งขึ้นไปยังชั้นสอง
แก๊ง!
"พี่ฮารุห้องนั้นค่ะ"ยุยชี้ไปที่ห้อง ห้องหนึ่งที่ถูก
เปิดออก
"รีบเข้าไปกันเร็วเข้า"ฮารุรีบวิ่งเข้าไปในห้องทัน
ทีแล้วทำการปิดประตู
ปึง!
"แฮ่กๆ"ยุยหายใจเข้าออกด้วยความเหนื่อยใน
การที่ต้องวิ่งหนีแวมไพร์
"ห้องนี้มัน..."ฮารุมองรอบด้านที่ของบางอย่าง
ถูกผ้าคลุมอยู่ และมีระเบียง!
"พะ..พี่ฮารุ อึก!"ยุยที่เงยหน้าเห็นอะไรบางอย่าง
ที่ระเบียงเรียกฮารุด้วยน้ำเสียงขาดๆหายๆ
ปึก!!
"ยุยจัง!"ฮารุรีบถลาไปหาน้องสาวของเธอทันที
ที่น้องสาวของเธอล้มลงกับพื้น
"คอร์เดเลีย..."ฮารุเรียกชื่อของวิญญาณตนนั้น
ที่ยืนตรงระเบียง กลิ่นอายที่ดูน่าขยะแขยงล้อม
รอบผู้หญิงคนนั้นมันทำให้ฮารุแทบสลบ
"พี่ สมุด.."ยุยหยิบสมุดบันทึกเล่มหนึ่งขึ้นมา
อ่าน เนื้อหาก็แนวว่าคุณพ่อไม่ใช่พ่อของพวก
เราสองคน
"..."ฮารุนิ่งเงียบ เรื่องแบบนี้เธอรู้อยู่แล้วหล่ะ
"มันหมายความว่าอะไรค่ะ พี่ฮารุ--"ยุย
"สงสัยคงจะต้องซื่อกุญแจมาใหม่แล้วสินะครับ"
เสียงของเรย์จิดังขึ้น
"จะจัดการ ก็รีบๆกันเข้าสิ รำคาญ!!"ซูบารุ
"นั้นสิครับ.."คานาโตะ
"นี่!เอามืออกจากน้องฉันนะ"ฮารุผลักอายาโตะ
ที่ตอนนี่เอามือเชยคางของยุย ดูท่าแล้วน้อง
ของเธอไม่มีแรงขัดขืนสักนิด เรี่ยวเเรงไปไหน
หมด!!
เพล้ง!!
เสียงบางอย่างแตกดังลั่นทำให้ทุกคนต้องหัน
ไปมองต้นเสียง
"โทษที.."ชู พูดขึ้นแล้วเดินเข้าไปหาฮารุที่นั่ง
ใกล้ๆกับยุย
"...."เดี๋ยวๆเดินมาหาทำไม!!
"เธอนะ..รู้มั้ย?ว่าน่ารำคาญแค่ไหน"ชูที่ตอนนี้
เอามือมาเชยคางของฮารุพูดขึ้น
"อึก...!!"ฮารุจ้องตาอีกฝ่ายกลับไปทำไม?จู่ๆดู
เหมือนไม่มีแรงละ!!
"แล้วรู้ไหม ว่าตอนนี้ฉันหิวมาก"ชูที่ตอนนี้เขี้ยว
เริ่มโผล่พูดขึ้น
"....."อย่าบอกนะว่าจะกินเธอ!!
"อ่า...กึก"ชูที่เริ่มควบคุมตัวเองไม่ได้จู่โจมกัด
ฮารุด้วยความเร็ว
"อัก!!"ฮารุร้องขึ้นด้วยความเจ็บ
ความรู้สึกที่เหมือนถูกกรีดด้วยใบมีดจู่โจมฮารุ
ด้วยความเร็วคมเขี้ยวที่ถูกฝังที่คอของเธอมัน
เจ็บปวดทรมานจนเกินบรรยาย ยิ่งเสียงเลือด
ที่ไหลลงคอของอีตาบ้าหูฟัง มันยิ่งทำให้เธอ
เจ็บเพราะว่าเขาเอาเลือดจากตัวเธอไปเยอะ
มาก!!
"ยุยจัง..."ฮารุยื่นมือไปที่น้องสาวของเธอที่ตอน
นี่กำลังมองเธอด้วยความตกใจ ก่อนที่ทุกอย่าง
จะดำมืดไป...
ขอโทษนะยุยจังที่ช่วยน้องไม่ได้เลย...
ขนาดตัวเองยังช่วยอะไรไม่ได้เลย...
______________________________________
_______________________________
เขียนแบบงงๆขนาดไรต์ยังไม่เข้าใจตัวเอง
เลยว่าเขียนอะไรลงไปอะ555
เจอกันใหม่ตอนหน้านะจ้ะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น