อำลาเพื่อนเก่า...Ep.2

ถึงแม้เราจะอยู่คนละห้องแต่เราก็เป็นเพื่อนกันได้ไม่ใช่เหรอ
เราไม่เข้าใจหรอกนะ..ว่าทำไมห้องพวกเธอถึงได้ไม่ชอบห้องเราขนาดนี้
แต่สำหรับเรา เราไม่ได้ไม่ชอบพวกเธอ..เราอยากเป็นเพื่อนกัยทุกคนด้วยซ้ำไป

แล้วก็วันปัจฉิมที่ผ่านมา..
พวกเธอได้เป็นคนจัดการแสดง.. 
ทำไมพวกเธอต้องแกล้งกันขนาดนี้ด้วยล่ะ
เพื่อนของเราอยากขึ้นโคฟ แค่ 2 เพลง ไม่ถึงสิบนาทีด้วยซ้ำ
เราไม่เข้าใจว่า เวลาแค่นี้ มันไม่น่ากินเวลาการแสดงของพวกเธอ
จนต้องให้เวลาเราแค่นาทีครึ่ง

เธอรู้มั๊ยตอนนั้นเพื่อนเราร้องไห้หนักมากแค่ไหน..เราสงสารเพื่อนของเรามาก
ตอนนั้นเราโกรธพวกเธอมาก
เราถึงกับพูดออกมาเลยว่า

"ถ้าพวกนั้นไม่อยากให้เราขึ้นโชว์.. 
เราก็ไม่จำเป็นต้องไปเอาศักดิ์ศรีของเราไปให้พวกนั้น เพื่อให้ได้แค่ขึ้นโชว์"

ใช่..ศักดิ์ศรี..กินไม่ได้ก็จิง
แต่เกียรติของพวกเราล่ะ ถ้าเราไม่ให้เกียรติตัวเอง ..ก็ไม่มีใครให้เกียรติเราหรอก

แล้ววันต่อมา ที่เพื่อนของเราไปเจรจากับพวกเธอ 
เราไม่เข้าใจว่าทำไมต้องทำแบบนั้น
เพื่อนของเราก็พูดประมาณว่า..

"ถ้าเราไม่ทำแบบนี้..ถ้าเราไม่ใช้ไม้อ่อนเข้าไป เราคงไม่ได้ขึ้นโชว์"

เพื่อนของเราอยากขึ้นโชว์มากขนาดไหน...ตอนนั้นเราเข้าใจเลย
เราอยากบอกว่าเพื่อนของเราว่า
ไม่เห็นมีความจำเป็นที่ต้องไปง้อคนพวกนั้นให้เสียเวลา
แต่เราก็ไม่ได้พูดออกไป...

หลังจากวันนั้น..จนวันนี้ 
เราไม่เข้าใจว่า ทำไมพวกเธอถึงต้องคอยด่า 
คอยเอาพวกเราไปนินทาลับหลังว่าพวกเราเลว
บอกตรงๆ เลย..เราคิดว่า พวกเราดีกว่าพวกเธอเยอะมากๆ
อย่างน้อยพวกเราก็ไม่เคยเอาพวกเธอมานินทาหรือด่าลับหลัง
ถึงจะมีบ้าง..แต่ก็ไม่ใช่ทั้งหมด

อย่าเอาความผิดของคนส่วนน้อยมาตัดสินคนส่วนมาก

แล้วก็อย่าเอานิสัยส่วนตัวมาตัดสินคนอื่น..