คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #26 : QUEEN V Speacial.
สอปีผ่านไป
อนนี้ผมยัทำานอย่าหนั แ่อาะไม่หนัเท่าแ่่อนหรอนะรับ
มีเลาี็แบบนี้แหละ ผมอยู่ับแทฮยอมาสามปีแล้วไม่เยมีวันไหนเลยที่ผมะเบื่อเา
ผมยิ่รัเามาึ้นทุวัน
แทฮยอทำหน้าที่ภรรยาไ้ีนผมรู้สึอายในบารั้ว่านีู่เป็นสามีที่ไม่ไ้เรื่อเอาะเลย
อนนี้ผมำลัะเอร์ไพร์เ้ารับ
ผมแอบไปหาูบ้านไว้หลายหลัแล้วะยให้เาเป็นอวั ึ่อนนี้ผม็ไ้แล้วรับ
บ้านสไล์โมเิร์นไม่ไ้ให่โมามายอะไร
เี๋ยวผมื้อฤหาสน์ให้แทฮยอนานอผม็ไ้บ่นอีว่าทำไมสิ้นเปลือ
ผมเลยเลือบ้านน่าอยู่ในพื้นที่ร้อยาราวาพอแล้ว เราอยู่ันสอนะเอาอะไรมา
ถึะพูอย่านั้นแ่ใผม็มีแพลนอีนะว่าะรับบุรบุธรรม
ผมรู้ว่าแทฮยอน่ะอบเ็ ๆ เป็นไหน ๆ
มันะสมบูร์ว่านี้ถ้าเรามีเ็สันนึมาวิ่เล่นในัวบ้านนนน โอ้ยยยย
พูแล้ว็ฟิน รอบรัวแสนสุสัน์ที่ผมวาฝันเอาไว้ในอาาศ
“ประธานรับ ..ประธาน ...ประธานนนนน
โว้ย!!! ไอ้พีุ่!!!!”
“ะ ๋า ๋าาาาาา ว่าไรับ”
“เลิเหม่อหาสาวสัทีไ้ไหม
ะุยานไหมเล่า”
“โถ่แทแทา
พี่เนี่ยเหรอะเหม่อหาสาว ลแล้ว
..ะเหม่อหาใร็มีแ่หนุ่มหน้าหวานแถวนี้นี่แหละ”
“ทำเป็นพูี ..ุอิมแบอม
าบริษัท JBG มาอพบแล้วรับ ให้เ้ามาเลยไหม”
“เอาสิ พี่ะไ้รีบ ๆ ุย รีบ ๆ
เลิ พี่ะไปธุระ”
“ธุระอีแล้ว
ธุระอะไรนัหนาสออาทิย์มานี่หายบ่อยเหลือเินนะ ะทำอะไร็ไม่ว่า
อย่าให้แทับไ้นะ แม่ะฟาให้ะอัเลือเลย”
“เี๋ยว ๆ แท ..แทแทะ
พี่ไม่ไ้หาอีหนูที่ไหน ทำไมพูั้น พี่มีธุระริริ้”
“เสียสูไปอี ็บอแล้วไ
ไม่ว่าหรอะทำไร็ทำ อย่าให้รู้นะ”
“้าาาาา หนูไม่มีทาไ้ฟาพี่หรอ
มีแ่พี่ะฟา้นอวบ ๆ นั่นอหนู่าหา”
“โว้ยยยย พีุ่บ้า!! >///< ี่ปี ๆ
ผ่านไป็หน้า้านเหมือนเิมเลย ไปแล้ว”
ผมนึหัวเราะในใ นบ้าอะไรน่ารัเป็นวรรเป็นเวร
น่ารัลอไม่ทำให้เบื่อสันิ ถึพอแ่านันริ ๆ แล้วแทฮยอะุมาึ้น็าม แ่ทุอย่าอเา็ยัเหมือนเิม
แสออมาว่ารัผมแบบไม่ปิบันพนัานทุนที่นี่อิาร้อนันเป็นแถว
และแน่นอนผมเอ็้วย วันนี้ผม็ะะแอบแทฮยอไปูบ้านหลัทีู่ไว้น่ะรับ
เห็นว่าิสระน้ำ เลยะไปูสัหน่อยว่าะสรารั้วเพิ่มีไหม
ลัวว่าถ้าผมรับเ็มาเลี้ยแล้วะเิอันรายอะไรหรือเปล่า
นาทีที่ำลันั่นึอะไรเพลิน ๆ ประู็ถูเปิออ ทำให้เห็นผู้มาใหม่
..เี๋ยววววววว มึ ..มึะับมือแทฮยอทำไม เี๋ยวววววววววววววววววววววว
เส้นเลือบนมับอผมมันระุึ้นมาเลยรับ
ในอนที่เปิประูแล้วแทฮยอยื่นเอสารให้เา
เาับมือแทฮยอพลายิ้มให้อย่ามีวามหมาย ไอ้สัส เี๋ยวมึะไม่ไ้ายี
“นั่สิรับ ยืนทำไม”
“..รับ ผมอิมแบอม
รอประธานบริษัท JBG
วันนี้ะมาุยเรื่อ ...”
อนนั้นเอแทฮยอเินมายืน้าหลัผมในานะเลา
แล้วหมอนั่น็หยุพูพลา้อนสายาึ้นไปมอแทฮยออย่ามีเลสนัย แมร่เอ้ยยยยยยยย
แทฮยอเห็นผมเริ่มะำหมัเลยแะที่เสื้อผมเล็น้อยเป็นเิบอให้ผมอารม์เย็นล
ะเย็นยัไวะ นี่แมร่ะเ๊าะเมียูเห็น ๆ ไ้ ...มึไ้!!!!
“เรื่อารเ็นิารร่วม้าอเราน่ะรับ”
–แบอม
“อผมูเอสารหน่อย” -อุ
“รับ ..นี่รับ” –แทฮยอ
หลัาเราพูุยเรื่อาร้านเนิ่นนาน
นเป็นเวลาเที่ยวัน ผมลอบมอนาฬิา
่อนะถอนหายในิหน่อยผมนัไอ้นาบริษัทรับสร้าบ้านเอาไว้อนเที่ยรึ่
แทฮยอมอผมทีู่เหมือนเ้าะรู้แล้วว่าผมะออไปธุระ ึึเอสารรหน้าผมออไป
“เราะเ็นสัาันในอีสอวัน้าหน้าละันนะรับ
อนนี้ท่านประธานอผม้อไปธุระ่อ
ยัไเิุแบอมไปรับประทานอาหารที่เราัไว้ให้ที่ห้อรับรอ่อนนะรับ” -แทฮยอ
“รับ ไม่มีปัหา” –แบอม
“เี๋ยวผมามไปรับ” –แทฮยอ
“หืมมมม” –อุ
เมื่อไอ้นนอเินออาห้อไป
ผม็หันไปยิ้วเป็นเิถาม
“แท็้อามไปูแลเาสิรับ
็นี่านให่นะ เราะเ็นสัาร่วมัน เี๋ยวเาไม่พอใไม่เ็นึ้นมาะทำไ แทู็รู้ไม่ใ่ไม่รู้น่าว่าเ้าิอะไรอยู่
แทระวััวเอไ้ พีุ่ไ้อห่ว ไปทำธุระอพี่เถอะ
แล้ว่อนไป็ินนี่เ้าไป้วย ทำมาให้็ไม่รู้ัิน
ปวท้อึ้นมาไม่ไปนอนเฝ้าหรอนะ”
ผมยัไม่ทันไ้อ้าปาอบอะไรแทฮยอ็สะบับ๊อบใส่ผมแล้วเินออไป
โอยยยยย ็อยาะบอว่าะไปูบ้านให้หนูไะ
แ่็พูไม่ไ้เพราะอยาเ็บเอาไว้ให้เอร์ไพร์ แล้วเนี่ยยยยย มาทำอนแบบนี้พี่ะทำยัไ
ไหนะยัไอ้บ้านั่นทีู่็รู้ว่ามาเ๊าะเมียู
ะให้พี่ไปูบ้าน้วยใร่มเย็นเป็นสุนี่ท่าะยา ผมยัแนวิใส่ปาัวเอ่อนะเินถือระเป๋าออไปอย่าใว้าวุ่น
บ่ายโมรึ่
ผมลับเ้ามาในบริษัทอีรั้
่อนะไม่เห็นร่าอเลานสวยอผม
ผมเลยเินไปที่ห้อรับรอแแล้วเป็นอย่าที่ผมิ
ผมเห็นแทฮยอนั่หัวเราะิัอยู่ับไอ้บ้าแบอมนั่น
แ่ถึอย่านั้นผม็เห็นว่าแทฮยอนั่ห่าออไปสัหน่อยไม่ไ้นั่ิันนน่าเลีย
็ยัีที่เ้าวาัวเป็น ผมเปิประูเ้าไป สอนนั่นหันมามอผมเป็นาเียว
“ยัไม่ลับเหรอรับ” -อุ
“...ยัรับ
บัเอิวนุเลานสวยอุุยเพลินไปหน่อย” -แบอม
“รับบบบ เลานสวยอผม
เาอัธยาศัยีมาน่ะรับ” -อุ
“ถ้าไม่ว่าอะไรผมะอเบอร์โทรับไลน์เป็นารส่วนัวหน่อยไ้หรือเปล่ารับ”
–แบอม
“เอ่อ... ะไม่เหมาะหรอรับ
ให้ีิ่อันที่บริษัทนี่็พอแล้วนะรับ” –แทฮยอ
“โหยย ไม่เปิทาให้ผมเลยเหรอรับ”
–แบอม
โอยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
หมัูระุ นี่มึอย่าโ่สิวะ มอนิ้วนา้า้ายอเาหน่อยยย
เามีเ้าอแล้วโว้ยไอ่ห่าาาา นาทีนั้นเอผมึเินเ้าไปหาเาสอน
แล้วมอหน้าไอ้รอประธานนั่น ่อนะยมือ้ายอแทฮยอไปรหน้าเา
“เห็นนี่ไหมรับ”
“รับ? ออ
..แ่านแล้วน่ะเหรอรับ ผมไม่ไ้ีเรียสเรื่อแบบนี้หรอ”
“หืมมมม หน้า้านไปหรือเปล่าุ”
“เอ๋ ทำไมพูแบบนั้นล่ะรับ”
“็นทีุ่ีบอยู่เนี่ย เมียผมไ”
“หืมมมม”
หมวามอทนรับ
แทฮยอหน้าแออมา่อนะีลบนไหล่ผม แน่ะะะะ อบให้ิเมียับนอื่นแล้วมาทำึน
เี๋ยวเถอะ ะับฟา้นให้เ็เลยืนนี้ โอ้ยยยยยย ิแล้ว็อยา
ไม่ไ้ินเมียัวเอมาสัพัแล้วนะเนี่ย ไอ้นรหน้าผมทำหน้าเหลอหลาออมา
่อนะยิ้ม ยิ้มเหี้ยไรอมึ
“โอเ ๆ ผมเ้าใแล้วรับ” -แบอม
“เอ่อ.. แล้วเรื่อสัา” -แทฮยอ
“ไม่เป็นไรรับ
เรื่อาน็ส่วนเรื่อาน เรื่อนี้็ส่วนเรื่อนี้ ผมแยแยะไ้” -แบอม
“เฮ้ออออ ่อยโล่อ พีุ่
นี่็เยอะริ ้อนานี้ไหมละ แทเินแล้วนะ” -แทฮยอ
“ไม่เ็น็ไม่เป็นไรพี่ไม่าย
แ่ถ้ามีใรแย่เมียพี่ไป พี่ายแน่นอนนนนน แล้วพี่็ะามไป่ามัน้วย” –อุ
“โอ้ยพอ ๆ เลิพูเรื่อนี้ -/////-” –แทฮยอ
“อา ผมเสียายัเลย ผมน่าะมาเอแทฮยอ่อนุ”
–แบอม
“เี๋ยวเถอะมึ อยามีเรื่อเหรอ” –อุ
“ผมล้อเล่นนนนนน เ้าใแล้วรับ
ยัไอีสอวันเอันนะรับ เี๋ยวผมมาเ็นสัา ผมไป่อนนะ ุเลานสวย” –แบอม
ว่าไม่ว่าเปล่ามันับมือแทฮยอไป่อนะประทับริมฝีปาลบนหลัมือ
เล่นเอาผมวันออหู แล้วมัน็หัวเราะออมา่อนะาไป
“พีุ่... หึแทแบบนี้บ่อย ๆ นะ
น่ารัอะ”
“-///-“
โอโหไปไม่เป็น เอเมียม..
สอเือนผ่านไป
ผมบอแทฮยอว่าผมะพาเามาเที่ยว
ให้นอนไป่อน แล้วเี๋ยวถึแล้วะปลุ แ่ริ ๆ
ผมำลัพาเามาที่บ้านใหม่อเรารับ ผมแ่อะไรเสร็หมแล้วพร้อมอยู่
บ้านหลันี้เป็นื่อเา้วยนะ ผมยให้เาเป็นอวั ผมับรถมาเรื่อย ๆ นถึ
ผมับเ้าไปอในบ้านอย่าเียบเียบ บ้านหลันี้ไม่ไ้อยู่ไลาที่ทำานมานั
เพื่อให้เราเินทาสะว ผมลอบมอน้าน้าอผม นที่ผมรัสุหัวใ ไม่รู้ว่าทำไมผมถึรัน
ๆ นี้ไ้มามายนานี้ ผมเลี่ยปอยผมรหน้าอนัวเล็นิหน่อย
่อนะเอ่อยปาเรียให้เาื่นาภวั์
“แทแทะ ถึแล้วนะ ื่นเถอะ”
“..อา ที่นี่ ..ที่นี่ที่ไหนรับ
หืมมม บ้านใรเนี่ย”
“บ้านอิมแทฮยอไรับ”
“หืม... หืมมมมมม พีุ่ เี๋ยวนะ ..หรือว่า”
“^____^”
“พีุ่อาาาาาาา”
แทฮยออผมเป็นนลามารับ
พูแ่นี้ผม็รู้แล้วว่าเาเ้าใ แทฮยอน้ำาเอ่อออมาเล็น้อย
วหน้าสวยทำหน้าเหมือนะร้อไห้แ่็ลับยิ้มออมา
“อาที่หายไปบ่อย ๆ
นี่เพราะแบบนี้หรอรับ”
“ใ่สิ ..พี่ว่าเราวระทำแบบนี้ั้นานแล้ว้วย
แล้วอีอย่า..
ะมีัวเล็มาวิ่เล่นในบ้าน็วระให่หน่อยไม่ใ่อนโอุอู้แบบนั้น.. เนอะ”
“..พีุ่ ฮืออออออออออ
พีุ่”
แทฮยอาวาวับำว่า ‘ัวเล็’ เาอยามีลูผม็พอะเาออ ผมเอ็อยามีอะเนอะ นาทีนั้นเอเายิ้มว้าแล้วร้อไห้ออมา
่อนะโมานั่ร่อมผมบนรถแล้วอแน่น ๆ เล่นเอาผมิีไม่ไ้เลยรับ โอโหหหหห
เอแบบนี้
เาอผมพราร้อไห้สะอึสะอื้น้วยวามีใอยู่สัพั่อนะผละออมามอหน้าัน
เาประทับริมฝีปาลมาบนปาผม่อนมันะเปลี่ยนเป็นวามเร่าร้อนึ้นมา เฮ้ยยยยยย
ในรถ็ีไปอีนะ ..
“พะ...พีุ่ เอ่อออ
..ใ้หว่าาแทมัน ...”
“อื้อ พี่รู้สึอะ ลอบนรถไ้ไหม
พี่อยาลอ”
“โว้ยยยยยย ไอ่บ้า!! อแบบหน้า้าน ๆ อีแล้วนะ ...แ่ ..็ไ้
ถือว่าไ้บ้านหรอนะ”
“ุ้มไหมละะนสวย ไ้บ้าน
เี๋ยวไ้เ็ ๆ แล้วยัไ้พ่อเ็สุหล่อนนี้้วยนะ”
“บ้า!! พีุ่อา อื้อออออ”
แทฮยอพูไม่ทันบ
ผม็ประทับริมฝีปาลไปอีรั้ ่อนที่เราะทอสอบโ๊รถันสัหน่อย ...อิอิ
❀ TALK ❀
บบริบูรร์แล้วเ้อ ;) ❥
อะ ลรูปเสหน่อย เป็นเียริเป็นศรี่ะ หลัว้อมมาเอ อิอิ ❥
ความคิดเห็น