หลงทางรัก ( รักนิรันดร์ไม่มีจริง )

    " น้องนุ่น  พี่เบียร์แอบชอบน้องนุ่นล่ะ   แล้วน้องนุ่นชอบพี่เบีนร์ไหมคะ "  หนุ่มน้อยมองสบตาสาวน้อยที่ตอนนี้หน้าแดงสุกยิ่งกว่าตำลึงอย่างเอ็นดู

                      " นุ่นว่านุ่นชอบอชิตแล้วล่ะเอื้อม  แต่เราไม่กล้าบอกเขาหรอก "  สาวน้อยก้มหน้างุดด้วยความเขินอาย  ตลอดเวลาที่ทำได้คือแอบมองอย่างมีความสุข

                      " อชิตของบีนะ  ห้ามใครมาแย่งไปด้วย  ไม่งั้นเป็นเรื่องแน่ๆไม่เชื่อลองดู "  นุ่นที่กำลังนั่งกินข้าวกับอชิตและเพื่อนๆกลุ่มใหญ่ก็พากันมองหน้ากันอย่างประหลาด 

               เพราะไม่คิดว่าบีจะมาประกาศโต้งๆเอาแบบนี้     อชิตก็เอาแต่นั่งเงียบเฉยๆ   แต่นุ่นเองที่ใจแฟบลงไปทันทีที่ได้ยิน   แถมบียังวางจานข้าวลงนั่งเบียดกระแซะอชิตจนออกนอกหน้าเสียด้วย

                      " ไปกับเราดีกว่านุ่น  เราดูแลนุ่นเองก็ได้อย่าไปสนใจใครเลย  รับรองอยู่กับเราได้หัวเราะทั้งวันแน่ๆ "  เสียงของน้ำเหนือที่ดังออกมาอย่างเอาใจเพื่อนรีกตรงหน้า

                         ความรักที่พันผูกของหนุ่มน้อยสาวน้อยในวัยเด็ก  ต่างพลิกผันเมื่อวันเวลาได้ผันผ่านไป   ยิ่งเติบโตก็ยิ่งเรียนรู้กันได้มากขึ้น   

                        ......กับบางคนที่เป็นคนที่สนิทกันได้ดีดังเดิม

                        ......กับบางคนต้องหันหน้ามาห่ำหั่นกันโดยไม่ตั้งใจ

                        ......และกับบางคนที่ต้องพากันเสียน้ำตาให้กับความทิฐิที่มีมากเกินไป

                       จนสุดท้ายจะเหลือแค่หนึ่งเดียว  ที่จะหวนเดินกลับมายังจุดที่เข้าใจกัน