(os/sf) #614Hadesz | chanbaek

ลำดับตอนที่ #9 : SF | Voluptuous blue 01(100per)

01

   "รหัส 04 ครับ พันธุ์ voluptuous blue พึ่งฉีดยาสลบไปเมื่อครึ่งชั่วโมงก่อน" 

   เสียงทุ้มโทนต่ำของนักศึกษาแพทย์หนุ่มวัยรุ่นเอ่ยอย่างนอบน้อม ใบหน้าหล่อเหลาคมเข้มแอบเหลือบมองชายร่างสูงผู้เป็นแพทย์รุ่นพี่พร้อมกับกระชับเอกสารเกี่ยวกับสัตว์วิเศษตัวล่าสุดไว้ในอ้อมอกอย่างดิบดี   ในยุคสมัยที่โลกเปลี่ยนแปลงไปอย่างไม่มีท่าทีว่าจะจบสิ้น มนุษย์แท้ธรรมดาหาได้อยากเสียยิ่งกว่าเพรชพลอย คนกับสัตว์ได้ก่อเกิดสปีชีส์ใหม่ๆมากกว่าพันชนิดจนกลายเป็นมนุษย์วิเศษไปเกือบครี่งค่อนโลก .. ยกเว้นก็แต่ .. แพทย์หนุ่มสุดฮอตประจำองค์กรคนนี้นี่แหละ 

   "สวยขนาดนี้ไม่มีใครเอาไปศึกษาหน่อยหรอครับ?"  'ปาร์ค ชานยอล' หลุบมองเจ้าสัตว์วิเศษตัวน้อยที่กำลังนอนขดตัวอยู่ภายในตู้ใบใสขนาดกลางพร้อมกับหักเรียวคิ้วลงด้วยความสงสัย ..  เกล็ดสีฟ้าอมน้ำเงินมันวาวเรียงตัวสวยเป็นระเบียบตั้งแต่หัวจรดหาง ลวดลายสีนิลถูกแซมประปรายตามข้างลำตัวราวกับวาดขึ้น มันหลับตาพริ้ม ถ้าเกิดเทียบเป็นมนุษย์ก็คงดูดีจนยากที่จะละสายตาแน่ๆ 

   'คิม จงอิน' ถอนหายใจดังเฮือก .. เม้มริมฝีปากหยักเข้าหากันก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้ล้อหมุน ก็ทั้งที่สวยขนาดนี้นี่แหละ แต่พอใครรับไป..เลี้ยงได้ไม่ถึงสามวันก็ต้องวิ่งแจ้นเอาเจ้างูตัวนี้กลับมาส่งที่องค์กร แถมคนที่รับไปศึกษาก็ไม่ใช่กระจอก มีแต่ระดับหัวหน้าฝ่ายแพทย์ หัวหน้าองค์กรศึกษาพันธุ์สัตว์ ถามถึงเหตุผลก็ไม่มีใครตอบได้ .. มีแต่สีหน้าเหนื่อยใจกับสังขารที่หอบหิ้วงูตัวนี้มาส่ง 

   งูผีหรือปล่าวเนี่ย ..ให้ตายเถอะ

   "ไม่มีใครเลี้ยงได้หรอกครับหัวหน้า" 

   "ทำไม?"

   "ไม่รู้สิครับ มันคงดื้อเพราะเป็นสายพันธุ์หายากด้วยแหละมั้ง"  การพูดอย่างเป็นกันเองทำให้บรรยายผ่อนคลายลง .. นิ้วแกร่งเคาะก๊อกแก๊กกับกล่องแก้วใสเบาๆเพราะรู้สึกสนใจที่จะศึกษาเจ้างูน้ำเงินตัวนี้อยู่ไม่น้อย  เรียวลิ้นฉ่ำดันกระพุ้งแก้มเล่น ความท้าทายมันชักกระตุ้นต่อมเอาชนะหมอหนุ่มคนนี้จนวิ่งวนอยู่แต่ในความคิด .. 

   "งั้นถ้าผมจะขอศึกษางูตัวนี้บ้าง.." 

   "..."

   "คงไม่ว่าอะไร ใช่หรือเปล่าครับ" 

  #614Hadesz

   เสียงเสียบคีย์การ์ดพร้อมกับไฟในห้องที่สว่างโล่ขึ้นหลังจากหมอหนุ่มเปิดประตูเข้ามายังห้องพักสุดหรูระดับห้าดาวสำหรับคนในองค์กร .. กล่องแก้วใบใสถูกหอบหิ้วมาตั้งไว้บนโต๊ะทำงานโดยมีสัตว์วิเศษตัวสีฟ้าที่เริ่มขยับตัวเพราะยาสลบใกล้หมดฤทธิ์  แบคฮยอนมึนหัว .. งูครามลายโดดเด่นขยับเกล็ดเปลือกตาขึ้นเพื่อกลับมาสู่โลกแห่งความเป็นจริง .. เสียงจัดข้าวของประกอบกับกลิ่นหอมเย็นที่ไม่คุ้นเคยทำเอาเจ้าตัวประมวลผลแทบไม่ทัน 

   กายสูงไม่ได้หันกลับมาสนใจเจ้างูของเขาเพราะกำลังยุ่งอยู่กับการจัดเก็บของในห้องให้เรียบร้อย .. นิ้วแกร่งเอื้อมปลดกระดุมเชิ๊ตสีขาว  กระตุกชายเสื้อออกมาแบบลวกๆเนื่องจากอากาศที่ร้อนอบอ้าวมาจากข้างนอก  .. และแน่นอนมันอยู่ในสายตาสัตว์ทดลองตัวนี้เสมอ 

   รูปร่างสูงโปร่งราวสองเมตรประดุจนายแบบ โครงหน้าหล่อเหลาถูกสวมด้วยแว่นกรอบทองขาวดูดีรับกับจมูกโด่งและริมฝีปากหยัก .. ดูดวงตานั่นสิ ..ดวงตาคมเข้มแฝงความดุเร่าร้อนจนอยากจะให้อีกฝ่ายนอนจ้องเขาด้วยสายตาแบบนั้นบ้าง  .. ให้ตายสิ ..หล่อ หล่อกว่าใครต่อใครที่แบคฮยอนเคยเห็น 

   เรียวลิ้นแลบเลียริมฝีปากตัวเองเมื่อมันเริ่มรู้สึกแห้งแตก .. การกระทำที่ดูดึงดูดแบบนั้นทำเอาเจ้างูตัวจ้อยอึดอัดใจที่จะอยู่ในตู้แล้วขดนอนอืดแบบนี้

   ถ้าได้ลองจูบคุณหมอคนหล่ออย่างเร่าร้อนบนเตียงดูสักครั้งจะเป็นยังไงนะ  .. :) 

  #614Hadesz

   ปาร์ค ชานยอล กลับเข้ามาในห้องอีกครั้งในช่วงสองทุ่ม เพราะหลังจากที่เก็บข้าวเก็บของอะไรเรียบร้อยเสร็จก็นึกขึ้นมาได้ว่าต้องลงไปซื้ออาหาร ..ให้งู ไอ้ตัวเขาเองก็ไม่เคยเลี้ยงสัตว์แปลกๆอะไรแบบนี้มาก่อนซะด้วยสิ แต่เพราะประวัติของมันดูน่าสนใจ ทำคนเค้าเลี้ยงไม่ได้มานักต่อนักแบบนี้ก็คงมีอะไรแสบๆอยู่ในตัวนั่นแหละ  ..ร่างสูงหอบถุงพลาสติกเข้ามาวางกองไว้บนโซฟารับแขก เบนสายตาไปยังกล่องใบใสก่อนจะพบว่างูของเขา .. มันไม่อยู่ซะแล้ว 

   เรียวคิ้วหักเข้าหากัน ตรงรี่เข้าไปยังโต๊ะทำงานก่อนจะพ่นลมหายใจด้วยความหงุดหงิด ..

   ให้ตาย .. วันแรกก็ออกฤทธิ์แล้วหรือไง 

   เสียงเปิดประตูห้องน้ำที่ดังขึ้นเล่นเอาหมอหนุ่มหันขวับ .. เรือนร่างอรชรสวมทับด้วยเสื้อคลุมอาบน้ำเดินออกมาจากด้านในอย่างแช่มช้า ..เรือนผมสีเทาแซมขาวเปียกลู่ ผิวกายนวลผ่องปรากฏสู่สายตาจนชานยอลต้องข่มใจมองเพียงแค่ดวงตาแสนยั่วยวนคู่นั้นแทน .. 

   "คุณเป็นใคร"  แบคฮยอนยิ้มกริ่ม .. พยักเพยิดหน้าไปทางกล่องใบใสให้เขาได้รับรู้  

   "งู?"

   "อย่ามาเรียกเราว่างูนะคุณหมอ"  ร่างบางขยับเรียวเท้าเดินเข้ามาใกล้ ..ช้อนสายตาขึ้นสบก่อนจะวางมือบางทาบลงกับแผงอกแกร่ง

   มัดกล้ามที่ซ่อนอยู่ภายในนั้นสัมผัสกับนิ้วสวยๆผ่านเสื้อเชิ๊ต .. ฟันคู่น้อยขบริมฝีปากล่างเชื้อเชิญให้อีกฝ่ายปลดกระดุมแล้วมาเล่นอะไรสนุกๆกับเขาบนเตียง  ปาร์ค ชานยอลขยับก้าวถอยหลัง ราวกับตกในภวังค์จนเผลอทรุดกายลงไปนั่งบนเก้าอี้ล้อหมุนอย่างไม่ทันตั้งตัว 

   "แล้ว..จะให้ผมเรียกว่าอะไร"  เสียงทุ้มเอ่ยถามพร้อมกับกลืนน้ำลายลงคอยามเมื่อเสื้อคลุมอาบน้ำตัวนั้นมันร่นลงจนเห็นไหล่เล็กแสนจะเซ็กซี่ของอีกฝ่าย .. ร่างบางขยับกายขึ้นนั่งตัก  ใช้มือหอมฟุ้งกลิ่นสบู่ลูบไล้โครงหน้าด้วยท่าทีออดอ้อน ไม่พอ ยังตั้งใจบดบั้นท้ายอวบอัดลงมากับส่วนนั้นของเขาอย่างขี้ยั่วอีกต่างหาก! 

   "เรียกเราว่าแบค..แบคฮยอน"  เสียงซี๊ดปากเบาๆของคุณหมอรูปหล่อกระตุ้นต่อมในเรื่องอย่างว่าของเจ้างูจนเสียอาการ .. เวลาที่เรียวคิ้วเข้มขมวดหากัน เปลือกตาหลับ ใบหน้าสมบูรณ์แบบกำลังมีอารมณ์จนขึ้นสีแดงลามไปยังใบหู .. เขาชักอยากจะทำมากกว่านี้ซะแล้วสิ 

   ใบหน้าหวานพริ้มอ้อนอีกคนจนใจสั่น .. โน้มกายลงไปหวังจะจูบยังริมฝีปากที่หลุดครางออกมาเพราะเคลิ้มไปกับร่างกายของเขา  .. หากแต่เสียงโทรศัพท์ที่แผดเสียจนดังลั่นทำเอาแบคฮยอนจิ๊ปากไม่สบอารมณ์

   "ไม่รับได้มั้ย?"  ชานยอลยิ้มมุมปาก .. กดจมูกหอมแก้มคนตัวเล็กพร้อมกับยกโทรศัพท์ขึ้นคุยงานต่อหน้าต่อตา.. 

   บ้าจริง!! 

-30

   ไม่รู้ว่านานเท่าไหร่แล้วที่แบคฮยอนนั่งจ้องคุณหมอแบบนี้ .. 

   ตั้งแต่โทรศัพท์เครื่องนั้นดังขึ้นร่างสูงก็ผลุดลุกออกไปคุยธุระส่วนตัวตั้งแต่หัวค่ำจนไม่รู้ว่ากลับเข้ามาในห้องตอนไหน เขาเองก็ฝืนความง่วงงุนที่รุมเร้าสาหัสไม่ได้จนผลอยหลับฟุบลงกับผืนเตียงแล้วมาตื่นเอาอีกทีตอนตีหนึ่ง .. เหงาเลยดิ คุณหมอก็นอนหลับอยู่ข้างๆเขาเนี่ย คุยธุระเสร็จไม่เห็นปลุกกันบ้างอ่ะ!  ร่างบอบบางนั่งขัดสมาธิเพื่อรอเวลาให้ตัวเองรู้สึกอยากกลับเข้าสู่ห่วงนิทราอีกครั้ง หลับตาสีพริ้มลงช้าๆ นึกถึงอากาศเย็นสบายและหมอนอุ่น

   อยากจะบ้า..ทำเหมือนมันง่วงง่ายขนาดนั้น 

   ดวงตาคู่สวยชำเลืองมองรูปร่างภายใต้ผ้าห่มผืนลื่นด้วยรอยยิ้มทะเล้น เวลานี้ใบหน้าของหมอหนุ่มปราศจากแว่นสีใส ความหล่อจากที่หล่อเป็นทุนเดิมอยู่แล้วคูณสิบเข้าไปแบบไม่ยั้ง .. ทำยังไงดี เขายังไม่ได้แม้กระทั่งจูบจากเรือนปากนั่นเลย..  แบคฮยอนขยับกายคลานเข้าไปใกล้อย่างเชื่องช้า กลิ่นหอมเย็นลอยเตะจมูกจนอยากจะฝังใบหน้าลงไปกับแผงอกแกร่งแน่นๆนั่นเสียเต็มแก่!  เตียงผืนใหญ่ยวบยาบ ..เจ้างูจอมยั่วย้ายตัวขึ้นคร่อมร่างสูงด้วยแววตาเป็นประกายเจ้าเล่ห์สมเป็นอสรพิษ หล่อจัง..หล่อจนอยากจะเห็นว่าเวลาที่อีกฝ่ายกำลังรู้สึกดีจนสะกดกลั้นเอาไว้ไม่อยู่มันน่ามองขนาไหน 

   นิ้วมือซุกซนกรีดกรายลงกับแผงอก .. แม้จะยังไม่เห็นว่าหลังเนื้อผ้าเป็นอย่างไรหากแต่กล้ามเนื้อแน่นที่ผ่านสาบเสื้อสัมผัสกับปลายนิ้วของเขานั้นกำลังกระตุ้นต่อมเรื่องอย่างว่าให้พลุ่งพล่าน  แบคฮยอนโน้มตัวลงไปเล็กน้อย เฉียดจมูกรั้นเชิดของตัวเองผ่านลำคอหอมกลิ่นครีมอาบน้ำแบบผู้ชายพร้อมกับกดจูบลงอย่างแผ่วเบา  

   "อือ.."  เสียงทุ้มครางต่ำในลำคอยามเมื่อปากจิ้มลิ้มดูดเม้มซอกคอของเขาจนเกิดเสียงจ๊วบจ๊าบขึ้นเล็กๆ  มือเรียวระหงคอยเสียดสีลงกับแผงอกกำยำช้าๆประกอบกับขยับบั้นท้ายตัวเองลงไปยังส่วนที่กำลังขึ้นคร่อม  .. อาา..รู้สึกดีจังเลย   เรียวคิ้วชายหนุ่มกำลังขมวด เขาไม่รู้หรอกนะว่าตัวเองกำลังฝันหรือมันเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นจริงกันแน่ หากแต่กลิ่นกายหอมหวานและปากนุ่มนิ่มบดจูบลงกับร่างของตัวเองนั้นทำปาร์ค ชานยอลแทบอยากจะหลับตาแบบนี้ตลอดไป ให้ตาย บ้าบอชะมัด.. 

   มือแกร่งเลื่อนสูงขึ้นเรื่อยๆ .. ชายหนุ่มลูบไล้เอวบางคอดพร้อมกับลูบกลุ่มผมสีเทาขาวราวกับตกอยู่ในห้วงภวังค์ ปกติเขาไม่ใช่คนหมกมุ่น ส่วนมากก็คบใครไม่จริงจังเพราะไม่มีเวลาให้ ถามถึงเรื่องบนเตียง..เหอะ เต็มสิบคุณหมอคนนี้คงติดลบอีกหลายเท่า อย่าว่าอย่างงั้นอย่างงี้เลยเถอะ แต่ใครจะเชื่อ..ว่ามนุษย์แท้ร้อยเปอร์เซ็นต์ไม่มีเชื้อสัตว์อื่นผสมแบบเขาน่ะ จะยังซิงอยู่ ..  "อาา..อ"  ปล่อยเสียงครางต่ำออกมาหนักๆเมื่อเรียวปากจิ้มลิ้มเสียดสีผ่านเม็ดยอดบนอกใต้เสื้อนอนสีเรียบ .. ถ้าฝันจริง คงเป็นฝันที่ฟินที่สุดแล้วละมั้ง 

   แบคฮยอนหลุดยิ้ม ..เห็นทีร่างสูงคงชื่นชอบในจังหวะการเมคเลิฟของเขาน่าดู .. 

   งั้นทำทั้งคืน..คงไม่ว่าอะไรกันหรอกเนาะ :) 

  #614Hadesz 

   เรียวคิ้วเข้มได้รูปขมวดเข้าหากันเล็กน้อย .. คงเป็นเวลาที่เขาต้องตื่นอย่างเช่นทุกวันเพื่อรีบไปตรวจงานยังหน่วยองค์กร ยิ่งช่วงนี้สัตว์วิเศษมีปัญญาเพิ่มขึ้นรายวัน ถ้าไม่ได้รับการดูแลอย่างใกล้ชิดอาจตายและสูญพันธุ์ภายในข้ามคืน ..ร่างสูงขยับเปลือกตาขึ้นเผยให้เห็นนัยน์เนตรคู่งามติดง่วง เรือนผมสีบลอนด์ทองไม่ได้เซตปรกตามใบหน้าหลาเหลานิดหน่อยหากทว่าดูดีจนไม่อาจละสายตา  .. อาการคอแห้งส่งผลให้กายสูงดีดตัวขึ้นนั่งพร้อมกับเกาท้ายทอยเบาๆเพื่อทำใจลุกไปหาอะไรดื่มดับกระหาย ทำไมมันเจ็บล่ะ ..เจ็บทั่วทั้งคอเหมือนโดนกัดยังไงก็ไม่รู้  ..  ชานยอลเลือกที่จะเมินเฉย ร่างกายของเขามักหาเรื่องแปลกๆมาให้สงสัยเล่นอยู่ไม่ซ้ำอาทิตย์ 

   เรียวเท้าแตะลงกับพื้นห้องเย็นๆ คาดการณ์เอาไว้ว่าอาจจะเจอกับสัตว์วิเศษขี้ยั่วในห้องครัวเพราะได้ยินเหมือนเสียงรื้อค้นอะไรสักอย่างออกมาจากตู้ 

   "Sh*t"  ร่างสูงจิ๊ปาก เพียงแค่แตะปลายนิ้วลงกับลำคอแกร่งความเจ็บจี๊ดก็ส่งผลกระทบต่อระบบประสาทของเขาจนต้องเผลอหลุดร้องออกมาทันที  ชายหนุ่มนิ่วหน้า.. เหลือบสายตามองกระจกที่ตั้งไว้ริมห้องพร้อมกับสบถออกมาอย่างไม่มีใครได้ยินบ่อยนัก .. ให้ตาย สภาพเหมือนโดนข่มขืนยังไงไม่รู้ 

   รอยคิสมาร์คสีช้ำประปรายตามลำคอสลับเป็นจุด ริมปากหยักที่ควรจะเป็นสีธรรมชาติกลับกลายเป็นว่ามีรอยกัดย้ำๆจนมันแดงเกินควร ไหนจะผมยุ่งๆ แล้วก็กระดุมเสื้อถูกปลดลงมาอยู่ถึงช่วงแผงอก .. ผมคงไม่ต้องเดาผู้ร้ายให้เสียเวลาหรอก ความปลอดภัยในองค์กรนี้เป็นเลิศ เหอะ..คงมีอยู่แค่คนเดียวที่หมกมุ่นกับอะไรแบบนี้ .. ชานยอลก้าวยาวๆไปยังโซนห้องครัว แอบได้ยินเสียงค้นของซึ่งสาเหตุก็คงเป็นแม่งูจอมยั่วรายนั้นน่ะแหละ แสบมาก มานอนแค่คืนเดียวก็ทำคอเขาเสียความบริสุทธิ์ไปซะแล้ว 

   ดวงตาคู่คมตวัดมองบานตู้เย็นที่เปิดค้างไว้โดยมีร่างบอบบางกำลังก้มๆเงยๆหาของทานเล่น แบคฮยอนไม่รับรู้ด้วยซ้ำว่ากำลังมีบางสิ่งยืนกอดอกมองตัวเองอยู่ห่างกันไม่ถึงเมตรครึ่ง ตอนนี้เขาหิว อยากกินไปหมด อยากกินแม้กระทั่งน้ำแข็งช่องฟรีซ  

   "ได้สิ่งที่อยากทานหรือยังครับ?" 

   "!"  ตัวเล็กยืดขึ้นเมื่อจู่ๆเสียงทุ้มต่ำอันแสนไพเราะนั่นลอยเข้ามาให้เขาได้ยิน ..ใบหน้าจิ้มลิ้มโผล่ออกมาจนเห็นดวงตาเรียวเล็กปิดหยียามเมื่อแยบยิ้ม มือบางตัดสินใจหยิบไอศกรีมแท่งรสนมพร้อมกับดันกายลุกแล้วปิดเครื่องทำความเย็นเบาๆ .. แงงง ทำหน้าดุแบบนี้ใครจะไปทนไหว  เสียงถุงพลาสติกถูกแกะจากเรียวนิ้วสวย แบคฮยอนไม่ค่อยได้ทานของหวานมากนักเพราะไม่มีไอติมอัดเม็ดไว้สำหรับงู อีกอย่าง..เขาเองก็ไม่ค่อยอยู่ในสภาพที่เป็นมนุษย์สักเท่าไหร่ด้วย

   "กินมั้ย?"

   "รอยนี่ฝีมือคุณหรือเปล่าครับ"  ร่างสูงไม่แม้แต่จะสนใจไอศกรีมที่ถูกเขาหยิบยื่นให้ ชานยอลชี้สภาพเหมือนโดนฟัดของตัวเองด้วยใบหน้าเรียบนิ่งแอบดุ ความเจ็บยังส่งผลให้เรียวคิ้วกระตุกเข้าหากันในบางครั้งจนต้องถอนหายใจอย่างนึกรำคาญ  .. แบคฮยอนเม้มปาก ตวัดดวงตาเรียวใสทำราวกับไร้เดียงสาไม่รู้เรื่องอะไรสักอย่าง ถึงหลักฐานจะทนโท่ก็เถอะ เมื่อคืนนี้คุณหมอเองก็ให้ความร่วมมือเขาอยู่เหมือนกันนี่นา

   "เปล่าน้า~"

   "ถ้าไม่ใช่คุณแล้วจะเป็นใคร?"

   "คุณหมอโกรธเราหรอ?"

   "..."   เขาไม่ได้โกรธ แต่วันนี้ตัวเองจะไปทำงาน รอยม่วงทั่วทั้งคอที่ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเกิดมาจากอะไรเด่นหรากลายเป็นเป้าสายตาตั้งแต่เดินเข้าองค์กรแน่ๆ

   "แต่..แต่เมื่อคืนคุณหมอก็ชอบ " ปากเล็กๆก้มกัดไอศกรีมในมือ ถึงจะทำตัวน่ารักเหมือนเด็กขนาดไหน หากดวงตาคู่หวานแสนยั่วยวนชวนแต่จะคิดถึงเรื่องบนเตียงแบบนั้นมันกลับทำให้ของหวานในมือร้อนแรง ไม่อินโนเซ้นท์เลยสักนิด ผมบอกได้คำเดียวเลยว่าไม่!  .. เรียวเท้าค่อยๆขยับซ้ายทีขวาที จงใจละเมียดลิ้นฉ่ำลงกับแท่งไอศกรีมตรงหน้าที่มองยังไงก็ดูพอร์นเกินกว่าจะเป็นการทานขนมธรรมดา  แบคฮยอนยิ้มหวาน ยื่นสิ่งที่อยู่ในมือให้ชายหนุ่มพร้อมกับยกเรียวนิ้วขึ้นดูดคราบน้ำตาลจนเกิดเสียง 

   "ช่วยเรากินหน่อยสิ"  ดวงตาคมเข้มตวัดมองท่าทีเหมือนลูกแมวขี้ยั่วด้วยอาการแน่นิ่ง เขากำลังคิดและประมวลผลการแสดงออกถึงความต้องการทางด้านเซ็กส์ของเจ้างูตัวนี้ .. มันดูแปลก แปลกมากจริงๆ  .. ใบหน้าหล่อเหลาติดดุโน้มลงไปใกล้ๆจนสัมผัสได้ถึงไอเย็นจากของหวานรสนม ก้มมองแท่งเรียวสีขาวในมือนุ่มนิ่มพร้อมกับช้อนตามองคนน่ารักด้วยรอยยิ้มกรุ่มกริ่มอย่างที่ไม่ค่อยมีใครได้เห็นบ่อยนัก .. 

   "แท่งแค่นี้ก็อิ่มแล้วหรอครับ?"

   "..."

   "ถึงว่า..ปากเล็กๆ .. จะไปทำอะไรได้" 

   "นี่! คุณหมอ"  ตัวเล็กขมวดคิ้วจนย่นชิดติดเป็นเส้น ยู่ริมฝีปากจิ้มลิ้มด้วยความรู้สึกขุ่นเคืองเพราะกำลังโดนสายตาคู่นั้นดูถูก! 

   "เราทำได้มากกว่าที่คุณหมอคิดอีก!"

   "เช่น?"

   "ไม่บอกหรอก ยกเว้นว่าคุณหมออยากจะให้เราทำ"  ดวงตาน่ารักหลุบมองต่ำพร้อมกับส่งยิ้มเยาะเย้ยมุมปาก เด็กงูนี่มันร้ายชะมัด..คิดสภาพไม่ออกเลยว่าคนก่อนๆหน้าเขาจะเจอกับอะไรมาบ้าง ชานยอลแค่นหัวเราะด้วยน้ำเสียงทุ้มๆเป็นเอกลักษณ์ ตัวก็แค่นั้น ซ่าดีนักเดียวพ่อกับจับฉีดยาเข้าให้! 

   "แน่ใจนะว่าจะทำ?"

   "หือ? ตอนนี้เลยหรอ?"  คนตัวโตขยับเรียวเท้าเข้าไปหาร่างเล็กช้าๆ คราบไอศกรีมรสนมเลอะริมฝีปากสีหวานพริ้มดึงดูดสายตาให้เขาเผลอจ้องแทบจะตลอดเวลา จะว่าไป..พอได้มองใกล้ๆแบบนี้ sex appeal ก็เยอะใช่เล่น ทำคนสเป็คสูงอย่างหมอชานยอลวูบๆวาบๆใจสั่นได้ก็ตั้งหลายที  ดูสิ..ยังจะมาเลียปากเชื้อเชิญเขาอีก!  .. มือแกร่งดันไหล่เล็กให้แผ่นหลังชนกับผืนกำแพง ยกเรียวนิ้วขึ้นปาดปากน้อยๆแต่เหมือนอีกฝ่ายก็ซนคอยแต่จะไล่งับมันอยู่เรื่อย  .. ชายหนุ่มใช้มือข้างที่เหลืออยู่หยิบของจากด้านหลัง ผ้าเช็ดพื้นสีหม่นๆถูกหยิบยื่นให้แม่งูจอมยั่วท่ามกลางความมึนงง .. อะไร? เอาผ้ามาทำไม? 

   "คุณทำห้องครัวผมเลอะนะ เช็ดด้วย"  

   "คือ ทำ? ไม่ได้หมายถึง.."  ผมล่ะอยากจะหลุดขำดังๆให้คนตรงหน้าจริงๆ เหวออะไรขนาดนั้นล่ะพ่อคุณ .. 

   คุณหมอคนหล่อเหลือบสายตามองดวงหน้าจิ้มลิ้มอย่างนึกเอ็นดู มองยังไงก็เด็กชัดๆ อายุถึงยี่สิบหรือยังก็ชักไม่แน่ใจ เกิดวันดีคืนดีเผลอหน้ามืดทำอะไรกันขึ้นมาจริงๆเขาคงได้เข้าไปนอนตบยุงเล่นในคุกแหง  มือเรียวรับผ้าสีหม่นจากร่างสูงพร้อมกับขมวดปมคิ้ว นิสัยไม่ดี! มาทำให้เขาตื่นเต้นแล้วก็จากไป เชอะ! 

  #614Hadesz

   เสียงเคาะแป้นคีย์บอร์ดก๊อกแก๊กดังเล็ดรอดออกมาจากห้องทำงานที่ยังคงเปิดโคมไฟทิ้งไว้บ่งบอกว่าเขายังไม่ได้ล้มตัวลงนอนอย่างเช่นคนอื่นๆ  .. วันนี้ทั้งวันปาร์ค ชานยอลไม่ได้เข้าองค์กร เหอะ..ก็เพราะใครล่ะ เล่นฝากรอยบนคอจนม่วงช้ำไม่เหลือที่ให้ฝากอีก อันที่จริงเขาก็ไม่ได้อยากจะโกรธหรอกนะ แต่พอเห็นหน้าหวานๆอ้อร้อเข้าหน่อยก็มันเขี้ยวจนอยากจะจับมาฟัดเองให้เลิกนิสัยขี้ยั่วนี่จริงๆ!  

   ดวงตาคู่คมภายใต้เลนส์แว่นราคาแพงจดจ่ออยู่กับคอมพิวเตอร์ตรงหน้า จะว่าเป็นโอกาสดีก็ได้ที่เขาได้หยุดอยู่ห้องเพื่อทำการทดลองสัตว์วิเศษตัวนี้อย่างจริงจัง..  เอาจริงๆก็เล่นเอาเหนื่อยกว่าคนตัวเล็กจะยอมให้เขาตรวจ มันเลยจำเป็นที่จะต้องใช้ข้อบังคับ ผลสรุปก็..นู่นน่ะ..เจอยาสลบเข้าไปก็นอนหลับอยู่บนเตียงตั้งแต่บ่าย   .. ร่างสูงเจาะเลือดของอีกคนมาเพื่อตรวจสอบตามหลักทางการแพทย์ อันที่จริงห้องเขาก็ไม่มีเครื่องมือทดลองอะไรขนาดนั้น จะมีก็แค่เครื่องสแกนผลเลือดแบบหยาบๆแต่ก็พอที่จะบอกรายละเอียดอะไรได้บ้าง 

   เรียวคิ้วเริ่มขมวด ถึงจะยังวัดผลได้ไม่มากแต่แอนติเจนสังเคราะห์พวกนี้มันถูกแทรกซึมเข้ากับเลือดของร่างบางราวกับโดนฉีดมาก่อนหน้านั้นแล้ว ..  สารอันตราย ส่งผลต่อการทำงานของเซลล์ประสาทและสมอง ส่อพฤติกรรมให้แบคฮยอนมีอารมณ์ทางเพศที่มากเกินกว่าคนทั่วไป  เรื่องบ้าอะไรเนี่ย ... ต้องมีคนฉีดยาพวกนี้ให้อีกฝ่ายแน่ๆ  .. คุณหมอหลับตาแน่น อยากรู้ว่าก่อนหน้านั้นแบคฮยอนเจอกับใครมาบ้าง ทำไมต้องฉีดสารพวกนี้ให้ด้วย  มันผิดกฎหมาย ผิดกฎขององค์กรอย่างไม่ต้องสงสัยเลยแม้แต่นิด!    ชายหนุ่มเบนสายตาเหลือบมองเจ้างูตัวจ้อยที่ขดตัวนอนอยู่ใต้ผ้าห่มอุ่นๆ .. ใครจะไปรู้ .. ชีวิตของแบคฮยอน..อาจจะมีประวัติที่เลวร้ายมากเกินกว่าคนๆนึงจะทนไหวก็ได้ 

TBC 

*มาอัพไม่บ่อยคับ แต่คิดถึง ฮือออ