คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : ♬15
ดีใจที่ยังมีคนอ่านเเละชอบคู่นี้อยู่ค่ะ
คอมเมนท์เล็กๆน้อยๆก็เป็นกำลังใจให้เราเขียนต่อไปได้ :)
ยังไงฝากเเชร์ไปยังคนชอบทูยูเหมือนกันด้วยนะคะ
_________________________________________________________________________
ยูชอนกำลังจะจมเข้าสู่ห้วงนิทรา ตอนที่มีมืออุ่นๆแตะลงมาบนแก้ม มันอุ่นจนยูชอนอยากจะจับมือนั้นมาแนบแก้มแล้วนอนทั้งอย่างนั้น แต่เปลือกตาหนักอึ้งเกินกว่าจะฝืน
“เพลียมากหล่ะสิ?”
“อืออ”
เขาได้แต่ส่งเสียงครางตอบเพราะง่วงเต็มที พยายามเปิดเปลือกตาดูก็เห็นว่าอีกฝ่ายนอนชันแขนมองเขาอยู่ และกำลังเอื้อมมือมาเกลี่ยผมที่ปรกแก้มและตาไปทัดหูให้
“ยูชอน”
เสียงนุ่มๆที่เรียกชื่อเขานั้นไม่ทำให้ตื่นได้เต็มตาได้เท่ากับปลายนิ้วร้อนๆที่กำลังเกลี่ยริมฝีปากเขาหนักขึ้นเรื่อยๆ นั่นทำให้ยูชอนต้องเปิดเปลือกตาขึ้นจนได้ และพอได้สบตากับดวงตาคมๆที่จ้องมาก็ทำให้หน้าร้อนฉ่าจนต้องหลุบตาลงมองที่ปลายคางอีกฝ่ายแทน
“จูบได้หรือเปล่า?”
มุมปากหยักยกขึ้นเมื่ออีกฝ่ายปิดตาพริ้มแทนคำตอบ ยุนโฮยกตัวขึ้นเล็กน้อย เขาวางมือข้างหนึ่งไว้บนสะโพกของยูชอน ในขณะที่อีกคางดันปลายคางให้เชิดขึ้นเพื่อที่เขาจะได้จูบยูชอนได้ถนัด
“พรุ่งนี้ไปดูหนังกันนะ”
...
“หนาวเหรอ?”
“อื้อ โรงหนังนี่จะเปิดแอร์แช่แข็งคนดูหรือยังไงกัน?”
“เอานี่ไปใส่สิ”
ยุนโฮถอดแจ๊กเก็ตสีเทาที่เขาสวมมาด้วยยื่นให้ ยูชอนรับมาคลุมตัวก่อนจะหันไปถาม
“แล้วนายหล่ะ?”
“ไม่เป็นไร”
...
ยูชอนเหลือบมองอีกฝ่ายเป็นระยะ เขาเดาว่ายุนโฮคงจะหนาวเหมือนกัน เพราะตอนนี้ยูชอนเกือบจะแข็งแล้ว ขนาดเขามีแจ๊คเก็ตยังต้องคอยลูบแขนตัวเองอยู่ตลอด
“หนาวรึเปล่า?”
“นิดหน่อย”
“เอาเสื้อคืนไหม?”
“ไม่เป็นไร หนาวก็ใส่ไปเถอะ”
“งั้น...”
ยูชอนจัดแจงยกที่กั้นระหว่างเก้าอี้ของเขากับยุนโฮขึ้น มือเย็นๆยกแขนยุนโฮข้างหนึ่งขึ้นมาพาดโอบไหล่เขา ก่อนที่ยูชอนจะขยับเข้าไปเบียดอีกฝ่าย
“ใครๆก็บอกว่าฉันตัวอุ่น”
“เหรอ?”
ยุนโฮมองคนที่ขยับเข้ามาเบียด แต่ยังเกร็งหลังตัวตรงแด่ว ไม่ยอมเอนตัวมาพิงเขา นั่งไปอย่างนี้นานๆยูชอนคงจะเมื่อยแน่ๆ เขาขยับขาเบี่ยงไปอีกทาง ก่อนจะเลื่อนมือจากไหล่นั้นลงไปที่เอวสอบ แล้วจัดการกระชับเอวยูชอนให้เขยิบเข้ามาใกล้ตัว
“ขนาดนี้แล้วก็พิงลงมาเลยสิ เดี๋ยวปวดหลังหรอก”
ยูชอนกัดริมฝีปากตัวเองแน่น ก่อนจะขยับถอยหลังไปชิด แล้วเอนหลังพิงกับอกอีกฝ่าย ยูชอนขยับตัวยุกยิกหาท่าสบายอยู่พักหนึ่ง พอลงตัวแล้วก็ก้มมองมือที่พาดอยู่บนเอวแบบเขินๆ ยุนโฮจะรู้หรือเปล่าว่าเขาดูหนังไม่รู้เรื่องแล้ว
“ใจเต้นแรงจริงนะเรา”
ยูชอนหันขวับไปมองยุนโฮที่ยังคงจ้องไปทางหน้าจอตาไม่กระพริบ แต่ถึงยังไงเขาก็เห็นประกายวาววับในดวงตาคม และรอยยิ้มบนริมฝีปากหยักคู่นั้น นั่นทำให้ยูชอนขยับออกห่างจากอีกฝ่ายอัตโนมัติ แต่ยุนโฮก็กระชับวงแขนรอบเอวของเขาเอาไว้
“เขินหรือไง?”
ยูชอนกัดริมฝีปากตัวเองแน่นจนกลัวจะห้อเลือด มือใหญ่อบอุ่นที่ลูบไล้เอวเขาเพลินๆเหมือนลูบหัวลูบหลังทั่วไปทำเอายูชอนใจเต้นไม่เป็นส่ำ มาเดทกับยุนโฮแบบนี้ สงสารหัวใจตัวเองเหลือเกิน คงจะทำงานหนักน่าดู
“มองทำไม อยากจูบฉันเหรอ?”
ค่อนเรื่องตอนที่พระเอกนางเอบกำลังจูบกันอย่างดูดดื่ม ยูชอนก็ดันเหลือบตาไปมองริมฝีปากหยักของยุนโฮอัตโนมัติ พอเขาเห็นมุมปากบางเฉียบนั่นยกขึ้น ยูชอนก็รู้ว่าตัวเองพลาดแล้ว
“ป เปล่านะ”
เขาแก้ตัว พยายามโบกไม้โบกมือว่าเปล่า ไม่ได้คิดอย่างนั้นจริงๆ แต่ยุนโฮไม่สนใจหนังในจอสี่เหลี่ยมอีกต่อไปแล้ว เขาตะแคงหันมาทางยูชอนเต็มตัว และกำลังรั้งเอวยูชอนให้เขามาใกล้ตัวเขามากขึ้นจนลมหายใจเป่ารดกัน
“แล้วถ้าฉันอยากจูบนายหล่ะ?”
“...”
“ว่าไง?”
“ห ไหนว่าไม่อยากเล่นกับความรู้สึกฉ ฉันไง?”
ยูชอนพูดเสียงสั่นๆ เบือนหน้าหนีลมหายใจอุ่นที่คลอเคลียอยู่บนแก้ม พาเขามาดูหนังแล้วทำแบบนี้ ฆ่าเขาเลยดีกว่า ก่อนที่เขาจะตายเพราะหัวใจทำงานหนักเกินไป
“ถึงได้ถามก่อนนี่ไง”
“...”
“ไม่บังคับหรอก ไม่อยากให้ฉันทำ ก็ไม่ว่า”
ยุนโฮคลายวงแขนแล้วขยับตัวเพื่อจะหันกลับไปดูหนังต่อ แต่ยูชอนกลับดึงอกเสื้ออีกฝ่ายไว้เสียก่อน เขาเห็นรอยยิ้มมุมปากแสนเจ้าเล่ห์นั่นก็ได้แต่โวยวายอยู่ในใจ ยุนโฮรู้คงรู้อยู่แล้วว่ายังไงเขาก็ยอม แล้วนี่จะแกล้งให้เขาอายหรือไงกัน?
“หืม?”
“คือ ฉัน...”
“ทำไม?”
“อ อยาก...เอ่อ”
ถึงโรงหนังจะมืดแต่ยุนโฮก็รู้ว่าอีกฝ่ายคงกำลังเขินและจะต้องหน้าแดงมากแน่ๆ ให้ตายเหอะ หนังจบตอนนี้แล้วเปิดไฟในโรงเลยได้ไหม? เขาอยากเห็นหน้ายูชอนชะมัด
“ว่าไงหล่ะ?”
“จ จูบฉันหน่อยนะ!”
ยูชอนกลั้นใจพูดออกมารัวเร็วจนแทบตะโกนออกมา ยุนโฮรีบยกมือขึ้นปิดริมฝีปากอิ่มนั้นเอาไว้ก่อนจะยกนิ้วชี้ขึ้นแตะริมฝีปากตัวเองเพื่อบอกให้ยูชอนเบาเสียง
“ถ้าคนอื่นเขาหันมาเห็นเราจูบกัน ก็โทษตัวเองนะที่เสียงดัง”
ยุนโฮว่าก่อนจะแนบริมฝีปากลงทาบบนริมฝีปากอิ่ม เขากระชับเอวยูชอนเข้าหาตัว ในขณะที่อีกฝ่ายยกมือขึ้นมาโอบรอบคอเขาอัตโนมัติ
“อื้อ ย ยุนโฮ”
ยูชอนจิกคอเสื้ออีกฝ่ายแน่น เพราะอีกฝ่ายถอนริมฝีปากออกเพียงให้เขาฮุบเอาอากาศหายใจได้เพียงเฮือกเดียวแล้วก็สอดลิ้นเข้ามาใหม่ มือที่วางนิ่งอยู่บนสะโพกเริ่มลูบเคล้นไปทั่ว จนยูชอนหลุดครางเสียงดังออกมาหลายครั้ง
“เสียงดัง”
เอ็ดเขาแต่ก็ยังไม่ยอมหยุดแกล้งง่ายๆ ยุนโฮเกลี่ยผิวเนื้อบริเวณลำคอ ก่อนจะฝังฟันคมๆลงซ้ำรอยเดิม ทำเอายูชอนต้องย่นคอหนี แล้วตอนนั้นเองไฟในโรงภาพยนตร์ก็สว่างขึ้น ยุนโฮดึงแจ็คเก็ตขึ้นมาคลุมหัวคนที่หายใจหอบอยู่บนอก ส่วนเขารีบคว้าหมวกขึ้นมาสวมบดบังใบหน้า
“ไปกันเถอะ...ไว้หนังออกโรง เราค่อยหาแผ่นไปดูที่หอละกัน”
ความคิดเห็น