ยอดรักเงาปรารถนา

“ฉันไม่ใช่นางบำเรอของคุณ อดัม ไมเออร์ ฉันเป็นภรรยาของคุณ”
“ใช่ เราเห็นตรงกันเรื่องนั้นนะที่รัก” 
แม้เขาจะเรียกเธอด้วยคำว่าที่รัก หากน้ำเสียงและแววตามันช่างดูน่าขัดหูขัดใจ ดวงตาคมกล้ามองเธออย่างระอา 
“และคนเป็นเมียก็มีหน้าที่อ้าขารอให้คนเป็นผัวเข้ามาใช้บริการทุกครั้งที่อยากไง ทูนหัว นั่นแหล่ะ บำเรอ เมียก็เหมือนนางบำเรอที่เราซื้อขาดด้วยอิสระความโสด และชีวิตหนุ่มที่หวงแหน เป็นค่าตัวที่แพงลิบลิ่วว่าไหม?”
วนัสนันท์กำมือแน่น มองใบหน้าของชายหนุ่มก่อนจะเอ่ยออกมา
“คุณพูดเล่นใช่ไหมอดัม”
“พูดเล่นเรื่องอะไร” 
น้ำเสียงของเขาว่างเปล่า สายตาที่มองมาก็เช่นกัน
“พูดเล่นที่บอกว่าฉันมีหน้าที่บำเรอ และการเป็นภรรยาของคุณนั้น เพราะว่าคุณอุตส่าห์เสียสละความโสดที่ยิ่งใหญ่ให้ฉัน เป็นค่าตอบแทนที่ฉันมานอนให้คุณร่วมรักด้วยทุกครั้งที่คุณอยาก”
“ทำไม การต้องนอนกับผมมันดูน่ารังเกียจอย่างนั้นหรือ ผมสาบานได้ว่าคุณเสร็จทุกครั้งและครั้งละหลายรอบๆนะวีนัส”