คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : เพื่อนสนิทในโรงเรียน
วันนี้ถือเป็นวันแรที่สายฝนไปโรเรียน
นับาวันที่สายฝนประสบอุบัิเหุ เนื่อาสายฝนำใรไม่ไ้เลย
และูเหมือนเพื่อนในั้นเรียน็ูะไม่่อยสนใเธอ้วยเหมือนัน นอาไผ่ เอม
และแพรวที่เรียเธอเ้ามาในลุ่มเพื่อสอบถามสารทุ์สุิบ โยสายฝนไ้สอบถามื่อเพื่อนๆใหม่อีรั้
เนื่อานวามำเสื่อม
“ฝน!
เป็นไบ้าล่ะ ีึ้นแล้วหรอ” ไผ่สอบถาม้วยวามเป็นห่ว
“ร่าายีึ้นแล้ว
แ่ำอะไรไม่ไ้เลยนี่สิ” สายฝนอบอย่าเหนื่อยใ
“ัน็เือนเธอแล้ว
ว่าอย่าหนีเรียนออไปเที่ยว ถึเธอะไ้สามีรวย็เถอะ” เอมพูแนวสั่สอน
“ันเป็นนานั้นเลยหรอ”
สายฝนถามอย่าแปลใ เพราะไม่ิว่าะเป็นนิสัยอัวเอ
“ันเห็นเธอูสบายอย่านี้
็เลยว่าะทำามบ้าน่ะ” แพรวเห็นีเห็นามับสายฝนน่อน
“อย่าเลยแพรว
ยืมมูเาหายใยัไ็หายใไม่ทั่วท้อหรอ ถ้าเรายืน้วยลำแ้อัวเอไ้็ไม่้อไป้อนอื่นน่ะ”
สายฝนไม่อยาให้เพื่อนทำามอย่านเพราะรู้ีว่าอนนี้นทุ์ใแ่ไหน
ระหว่าที่สนทนาันสัพั
็มีลุ่มเ็เรียนเินผ่านลุ่มสายฝนแล้วมอมาอย่าูถููแลน
“ทำไมพวเามอเราแบบนั้นล่ะ”
สายฝนแปลใ
“็พวเราเป็นเ็เเรไม่ั้ใเรียน
เา็เลยมอเราแบบูถูไ” ไผ่อธิบาย
“ิแล้วมันน่าเ็บใ
ันอหัเพราะแฟนหันไปบเ็เรียนแทน้วยล่ะ” แพรวพูแบบแ้นใ
“แ่ันอิาพวเานี่สิ
ถ้าเรียนีอย่าพวเาบ้า ัน็สามารถไปสอบิทุนไปเรียนมหา’ลัย แ่เพราะันน็ไม่ไ้เรียน่อแล้วน่ะ” เอมพูอย่าทท้อ
“เอาน่า
เผื่อมีหนทาอื่น อย่าเพิ่ทท้อเลยนะ” ไผ่พยายามให้วามหวัเพื่อน
“พวเราเ้าเรียนเถอะ
ถึเวลาแล้ว” แพรวพยายามับทเพื่อไม่ให้บรรยาาศูแย่
พอถึเวลาเ้าเรียน
ลุ่มอสายฝนไ้นั่เรียนหลัสุอห้อ แ่ที่น่าแปล็ือไม่ว่าเรียนวิาอะไร
สายฝน็สามารถยมือึ้นอบำถามอาารย์ไ้เือบทุ้อ
นระทั่ลุ่มเพื่อนเ็เรียนเริ่มหันมาสนใสายฝนมาึ้นเพราะเวลาสอบเ็บะแนนหรือสอบลาภา
สายฝนลับไ้ะแนนระับท็อบแหน้าเ็เรียนบาน้วย้ำ โยเพาะวิาอมพิวเอร์เหมือนเป็นวิาที่เธอถนัที่สุ
ึ่สายฝน็แปลใัวเอเหมือนัน
เพราะัวเธอรู้สึว่านี่เป็นีวิปิอัวเธอเอ
ันั้นเมื่อสายฝนมั่นใัวเอแล้วว่าสายฝนสามารถเรียนเ้าใเือบทุวิา
และในอีสามเือน้าหน้าะเปิสอบิทุนารศึษาเพื่อเรียน่อมหา’ลัยฟรี สายฝนึยอมิวให้เอมทุวันเพื่อให้เธอิทุนมาให้ไ้โยมีแพรวับไผ่ไปร่วมนั่ิว้วย
และแล้วเอม็สามารถสอบิทุนารศึษาไ้สำเร็ เอมถึั้นเลี้ยไอศรีมเพื่อนๆันเลยทีเียว
ส่วนเพื่อนอีสอน็มีผลารเรียนีึ้นอย่าัเน
ทำให้ลุ่มเพื่อนลุ่มอื่นเปลี่ยนทัศนิที่มี่อลุ่มอสายฝนใหม่หม
**********************************************
ลอระยะเวลาที่สายฝนไปเรียนแบบมุ่เรียนอย่าเียวไม่สนใสามีอเธอเลย
แม้ัวัน์ะรู้สึโล่ใแ่็รู้สึแปลใที่เห็นสายฝนเปลี่ยนไปอย่ามา
แม้แม่อสายฝนะพยายามเสี้ยมให้ลูสาวสนใสามีอเธอแ่ไหน สายฝน็ไม่สนใที่ะทำ
“นี่ลูทำแบบนี้ไม่ไ้รู้มั้ย
สามีอลูมีสิทธิ์หย่าับลูไ้นะ”
“ฝน็อยาหย่า่ะแม่”
“แล้วพวเราะเอาเินมาาไหนันล่ะ”
“ฝนมั่นใว่าฝนมีหนทาหาเินเอไ้่ะ”
“แยัเป็นแ่เ็ม.
6 ะมีวามสามารถอะไรอย่านั้นไ้ ห๊า” แม่เริ่มพูึ้นเสียใส่ลูสาว
“ั้นแม่็อยูแล้วัน่ะ”
สายฝนยัพูแบบใเย็น
**********************************************
ทา้านพ่อสามีพอเห็นัวัน์ไม่ยอมสนใภรรยาัวเอเลย
็เลยเือนลูายบ้า
“ลูวรเอาใใส่สายฝนบ้านะลู
ยัไเธอ็เป็นภรรยา”
“พวเราไม่มีอะไรันสัหน่อยรับ
สอแม่ลูนั่นัาเพื่อับผม็เท่านั้น”
“แ่อย่าไรลู็เป็นนัธุริื่อัที่นั่าวอยิาม
หาพวเาเห็นลูปล่อยปะละเลยน้อเา พวนั่าวอาล่าวเสียๆหายๆไ้นะลู”
“เอาเป็นว่า
่วนี้ผมเริ่มมีานน้อยล ผมะเป็นนไปส่สายฝนไปโรเรียนเอ็แล้วัน” ัวัน์พยายามับทให้บเรื่อ
**********************************************
สายฝนใอย่ามาที่ัวัน์เป็นนไปส่ัวเอไปเรียน
สายฝนิแล้ว็เรีย้อมาทนอึอัับสามีอัวเอ พอเธอึ้นไปบนรถอัวัน์็เียบไม่ยอมพูอะไรเลย
ัวัน์เลยพยายามวนุย
“ไปเรียนเป็นไบ้าล่ะ”
“็ี่ะ”
“อย่าั้น็ี
ไ้่าวว่าผลารเรียนอเธอีึ้นมาเลยนี่”
“่ะ”
“ฝนว่าุไม่้อฝืนใมาส่ฝนไปเรียน็ไ้นะะ”
“ทำไมล่ะ
ยัไ็เป็นหน้าที่สามีที่ีไม่ใ่หรอ” “เอาเถอะ
่วนี้ทนหน่อยแล้วัน สัพััน็ไม่ว่าแล้ว”
พอเพื่อนๆเห็นสามีอสายฝนมาส่ฝนที่โรเรียน็พาันฮือฮา
บาน็อิาที่ฝนมีสามีหล่อเหลาแถมรวยอี่าหา แ่ในใฝนับอยาหลุาพันธะนี้ให้รู้แล้วรู้รอเลย
ฝน้อาระหลบเสียแวอเพื่อนฝูเลยเินเลยไปยั้านหลัอโรเรียน็ไปพบับอาารหลัหนึ่
ึ่ป้ายเียนบอว่าเป็นมรมนัสืบ ในใฝนแปลใมาว่าทำไมถึรู้สึุ้นนัว่าัวเอเยเป็นนัสืบมา่อน
แ่วัยประมาฝนะเป็นนัสืบไ้ยัไ ันั้นฝนึัสินใึ้นไปูมรมนี้
ความคิดเห็น