คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : สืบเรื่องน้องสาว
ผายฤษ์ื่นสาย
พอลืมาึ้นมา ็พบว่าเพื่อนอเธอออไปทำานเรียบร้อยแล้ว
อนนี้ผายฤษ์มีอาาราบวมาารร้อไห้ทั้ืน
แ่ผายฤษ์ิว่าเรื่อมันเิึ้นแล้ว ไม่อาย้อนลับไปแ้ไอะไรไ้อี
เลยมุ่สืบเรื่อรหน้าเสีย่อน อนนี้ผายฤษ์เื่อร้อยเปอร์เ็น์แล้วว่า
รันีรนนี้ไม่ใ่ัวริอย่าแน่นอน เลยรีบอาบน้ำแ่ัวแล้วออไปพบพันะเพื่อนนัสืบทันที
************************************************
“นึยัไถึมาที่สำนัานนัสืบเลยน่ะ” พันะถาม
“เรื่อที่ให้นายสืบ นายสืบไ้หรือยั” ผายฤษ์ถาม
“อ้อไ้แล้ว ะว่าะโทรหาวันนี้นี่แหละ” พันะล่าวแล้วไปหยิบหนัสือพิมพ์เ่าใหู้
“อะนี่ ูะ มีสอ่าว ่าวหนึ่ือ แฟนุหมอัยทศน์
ื่อนาลันทา ประสบอุบัิเหุ แ่ฟื้นอย่าปาิหาริย์ มีสภาพวามำเสื่อม
แุ่หมอ็ูแลเธอเป็นอย่าี อนนี้ไ้่าวว่าท้อแล้วเรียบร้อย”
“และอี่าวล่ะ” ผายฤษ์เห็นว่าไม่เี่ยวับน้อนเลยถามอี่าว
“อี่าว็ือ มีบุลนิรนามับรถที่ถูวาระเบิ และเิระเบิลาถนน
เธอถูไฟลออย่าน่าสสาร ถูเผานเหลือแ่เถ้าระู
ไม่สามารถระบุัวนไ้ว่าเป็นใร เพราะไม่มีาิออามหาัวเลย
เถ้าระูเ็บไว้ที่วันาีน่ะ ิื่อไว้ว่าบุลนิรนาม” พันะล่าว
“เอาล่ะ อบุมา ัน้อไปแล้ว” ผายฤษ์ล่าว
“เฮ้ย ะรีบไปไหนน่ะ” พันะล่าว
“ไปที่วันาีไ อบใมานะ วันหลัะมารบวนใหม่ 555”
“เฮ้ย เราไม่ไ้ยินีให้เธอมารบวนนานั้นหรอนะ ว่าแ่ระวััว้วยล่ะ”
พันะล่าว
************************************************
ผายฤษ์ไปรับเถ้าระูที่วันาี โยอ้าว่าเป็นาิ
หลัานั้นเธอ็รีบไปสถาบันนิิวิทยาศาสร์เพื่อพิสูน์ีเอ็นเอว่ารันับเธอหรือไม่
เผื่อว่าะเป็นน้อสาวอเธอริๆ เาอเวลาหนึ่สัปาห์ให้มาฟัผล
ผายฤษ์ึลับไปที่หอพัทันที
แ่พอมาถึที่หอพัลับพบว่า้าวอและเสื้อผ้าอพรรพรหายไปทั้หม
ผายฤษ์สสัยเลยโทรสอบถามเพื่อนทันที
“เิอะไรึ้น ยายพรร ทำไมเธอถึย้ายออไปล่ะ
หรือว่าทนันไม่ไ้แล้ว” ผายฤษ์สสัย
“เอ่อ เปล่านะ ือว่า ัน้อย้ายไปทำานร่วมับเ้านายใหม่น่ะ” พรรพรพูะุะั
“เธอลาออาที่ทำานเ่าแล้วหรอ” ผายฤษ์สสัยเพราะานนั่าวเป็นอาีพที่พรรพรรัมา
“้า ันลาออแล้ว
้ออโทษ้วยนะที่ันไม่ไ้บอเธอไว้่อนเพราะเห็นเธอลับึน่ะ” พรรพรพูอย่าลัวๆ
“ยายพรร นี่เธอไม่ไ้โน่มู่ หรือโนทำร้ายใ่มั้ย” ผายฤษ์สสัยน้ำเสียอเพื่อน
“เปล่านะ ไม่ไ้โนทำร้าย ันไปทำานริๆ เื่อันเถอะนะ” พรรพรรีบแ้ัว
“ทำไมน้ำเสียอเธอูมีพิรุธนัล่ะ มีอะไรบอันไ้นะ
พวเราเป็นเพื่อนันไม่ใ่หรอ” ผายฤษ์ห่วเพื่อน
“ไม่มีอะไรริๆ เื่อันเถอะ เ้านายเรียแล้ว ัน้อวาสายแล้วล่ะ
ถ้ามีอะไรันะโทริ่อไปเอนะ” พรรพรรีบวาสาย
ผายฤษ์รู้สึสสัยเพื่อน แ่็้อยอมปล่อยไปในเมื่อเพื่อนอเธอไม่ยอมบออะไรเลย
อีทั้ในอนนี้เธอ็้อรีบสืบหาัวน้อสาวัวริให้ไ้เสีย่อน
เลยไม่มีเวลาไปสืบเรื่อพรรพร
************************************************
รีสอร์ทส่วนัวออำมรินทร์
อำมรินทร์สามารถัใาสายลไ้อย่ารวเร็ว
เพราะวามเป็นริแล้วเายัิถึน้อสาวอภาุมาศอยู่ลอ
แ่เพราะ่อนที่ะรู้ว่าภาุมาศมีน้อสาวฝาแฝ
เาไ้ลอสายลเป็นแฟนแล้วเรียบร้อย ทำให้เา้อรับผิอบเป็นแฟนสายล
แ่ในเมื่อสายลัสินใเลือนายอำนาเพื่อนอเาเอ อำมรินทร์็ยอมปล่อยสายลไป
“นายรับ
ผมสืบเรื่อน้อสาวฝาแฝอุภาุมาศไ้แล้วรับ” บอี้าร์รายาน
“เป็นไบ้าเธอเป็นใรและอยู่ที่ไหน” อำมรินทร์สอบถาม้วยวามีใ
“เธอเยเป็นำรวื่อผายฤษ์ เธอใส่หน้าาและแ่หน้าแปลโมนไม่เหลือเ้าโรเหมือนุภาุมาศเลยรับ
เพื่อไม่ให้พี่สาวอเธอไ้รับอันรายไป้วย” บอี้าร์ล่าว
“อะไรนะ เธอือผายฤษ์ ั้นเธอ็เยเป็นบอี้าร์อัน้วยน่ะสิ แย่แล้ว
ันันไล่เธอออไปแล้ว ะไปามัวเธอไ้ที่ไหนล่ะเนี่ย
ถึว่าเธอมีปานรูปผีเสื้อ้วย ันน่าะเอะใไ้ั้แ่แร” อำมรินทร์เสียาย
“อนนี้เธอไปมาไร้ร่อรอยรับ เหมือนะสืบอะไรบาอย่า
ยัหาัวเธอไม่ไ้เลยในอนนี้” บอี้าร์ล่าว
“ไม่เป็นไร สัวันันไ้เอผายฤษ์ ถ้าเอเธอในรอบนี้
ันะไม่มีวันปล่อยเธอไปไหนไ้อีอยู” อำมรินทร์มุ่มั่น
************************************************
เมื่อรบำหนหนึ่สัปาห์
ผายฤษ์ไปรับผลพิสูน์ีเอ็นเอที่สถาบันนิิวิทยาศาสร์ เพื่อูว่ามีีเอ็นเอรันับัวเอหรือไม่
แ่ผลลับบอว่าผลีเอ็นเอไม่รัน ึ่แสว่าไม่ใ่รันีร
ในใผายฤษ์ไม่รู้ว่าวระีใหรือเสียใี
แ่วระีใมาว่าเพราะแสว่าน้อสาวอเธอยัไม่าย
ันั้นผายฤษ์ึัสินใไปวัเพื่อนำอัิไปืนที่วันาีเผื่อมีาิมาิ่อรับอัิไป
และทำบุให้ับบุลนิรนามนนั้น
เนื่อาวันาีอยู่ิับโรพยาบาลัหวั
ทำให้ผายฤษ์มอเห็นผู้หินหนึ่ำลัะเป็นลม
ผายฤษ์ึรีบวิ่ไปรับัวไว้เพราะลัวผู้หินนั้นล้มหัวฟาพื้น
ผายฤษ์เรียให้บุรุษพยาบาลมา่วยรับร่าอเธอไว้ แล้วอุ้มเธอไปวาไว้บนเียรถเ็น
เพื่อพาไปที่ห้อุเินทันที ผายฤษ์ิามไปนระทั่รู้ว่าผู้หินนี้ือนาลันทา
ภรรยาุหมอัยทศน์ เธอเป็นลมเพราะำลัั้รรภ์ไ้สอเือนแล้ว
“อบุุมาเลยนะรับที่่วยภรรยาผมไว้” หมอัยทศน์ล่าว
“ิันยินี่วยอยู่แล้ว่ะ ไม่้อเรใ” ผายฤษ์ล่าว
“พอีว่าผมิธุระ้อรีบไปรวนไ้รับ ผมอฝาภรรยาอผมไว้สัรู่่อน
เี๋ยวผมลับมา ผมิว่าภรรยาอผมอาะอยาอบุุรับ” หมอัยทศน์ล่าว
“ไ้่ะ วันนี้ันว่าพอี ุหมอไม่้อห่วนะะ” ผายฤษ์ล่าว
ผายฤษ์นั่เฝ้าอยู่้าเียุนาลันทา สัพัเธอ็ฟื้น
แ่เมื่อเธอฟื้นลับมีอาารแปลๆ พอเธอมอมาที่ผายฤษ์ลับมีอาารปวหัวอย่าับพลัน
ผายฤษ์ใึรีบเรียหมอให้มาูอาารทันที ผายฤษ์เห็นหมอัยทศน์เินเ้ามาแล้ว
ำลัะเินหลบออไป แ่ทว่า….
ุนาลันทาลับรีบึมือผายฤษ์ไว้ “พี่ผายฤษ์
อย่าทิ้รัไป่ะ อยู่ับรั่อนนะะ”
ผายฤษ์ใพอๆันับุหมอัยทศน์ “ยัยรัใ่มั้ย
เธอเป็นน้ออพี่ใ่มั้ย”
“ใ่่ะ พี่ผายฤษ์ อย่าทิ้รัไปไหนนะะ”
ผายฤษ์มอหน้าุหมอัยทศน์เพื่ออำอธิบาย
“ุไปรอผม้านอ่อนนะรับ ผมอรวอาารภรรยาผม่อน
เี๋ยวผมะเล่าทุอย่าให้ฟั” หมอัยทศน์ล่าวอย่าใเย็น
ความคิดเห็น