ลำดับตอนที่ #42
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #42 : การเดินทางไปเมืองหลวง
เ้าวัน่อมาันับสอสาวไ้มารอเ้าหัวทอนั่นที่หน้าประูเมือ พวเราสามน่าี่ Wild bone ึ่ปลอมเป็นม้า
ันอยู่ในุลุมสีำอบเินทีู่หรูหรา และใ้เสื้อลุมันสวมุสีำเปิหลั และาเายาวสีำเหมือนที่เยใส่ทุวัน
ส่วนเฟริเียนั้นอยู่ในุเสื้อลุมยาวสีน้ำเินอบทอ และทัน้วยเราะรึ่ัวบนสีเินที่ประับ้วยลายหมาป่า ไม้เลื้อย และอลิลลี่ และสวมาเายาวสีน้ำเินเ้มสวมทับ้วยเราะาสีเินเ้าู่ับเราะส่วนบน บนเอวอเธอมีาบยาวที่ใรเห็น็รู้ว่ามันเป็นอาวุธระับสูแน่นอน
ส่วนยูะนั้นอยู่ในุอนินาสีน้ำเินที่เหมาะแ่ารเลื่อนไหว และสวมุลุมสีำทับอีที ใ้เสื้อลุมอเธอ่อนอาวุธ และอุปร์นินาไว้อีมามาย เธอปิหน้ารึ่ล่าไว้เหมือนนินาทั่วไป
หาใรมาเห็นพวเราในอนนี้ิว่าเป็นลุ่มอนั้นสูแทนที่ะเป็นนัผภัยแร์ D ธรรมาๆ(Grisaia : ธรรมา?) ับทาสหูสัว์ธรรมาๆ ?? สอนแน่
"ไ เธอมาเร็วันะ"
ไม่นาน็มีเสียทัทายาเ้านหน้ารำาที่เป็นสาเหุอเรื่อทั้หมัมาา้าหลััน
ันหันหน้าลับไปแล้วพบับเ้าหัวทอ ับลุเราะในุเิม เสื้อผ้าเิมเหมือนที่เอันทุรั้ อนนี้หน้าเ้าหมอนั่นแ็้าโยมอมาทาพวเราสามน เหมือนเห็นสิ่มหัศรรย์ที่ไม่ิว่าีวินี้ะไ้พบเห็นับาัวเอ ลุเราะ็เหมือนัน แ่ไม่นานเา็ลับเป็นเหมือนเิม และแะไหล่อเ้าหัวทอเพื่อเรียสิเา
"นี่เป็นอ์หิแม่ทัพ และหนึ่ในสิบสอนับุแห่ Foresty สินะอเธอสินะ แ่เราะ ับอาวุธพวนั้นไปเอามาาไหนหน่ะ ูยัไ็เป็นอระับสูัๆ นี่เธอ ถึับให้ทาสสวมใส่ไอเทมระับเียวับเื้อพระวศ์...ไม่สินี่มันระับราาัๆ เธอเป็นใรันแน่"
"แ่ผู้หิธรรมาๆ เท่านั้นแหละ"
"ธรรมาที่ไหนันหาา"อ์ายอรับ!!!" "
"อะแฮ่ม...โอเ อโทษที่เสียมารยาท อนนี้เรา้อเินทาไปเมือหลว่อนเพื่อไปรวมับนที่เหลือ พวเามี 10 นถ้ารวมพวเราอนนี้้วย็ 15 น พวเาเป็นนั้นสู ับนัผภัยระับ A ที่อยู่ในวัยใล้เียับพวเราเป็นส่วนให่ ใน่วนี้พวปีศา่า่อวนพวเราในหลายๆ ทาพวนัผภัย และอัศวินระับสูๆ ึานล้นมือ พวเราเลยรวบรวมนเ่มาไ้ไม่มา เป็นเรื่อน่ายินีสำหรับเราที่ไ้นเ่ๆ อย่าทาสระับสูอเธอมา่วยอีแร"
"เอาหล่ะ พวเราะไปพัที่เมือหลวหนึ่วัน แล้ว่อยออเินทาันในอนเ้า ถ้าไปถึแล้วเธอเรียมพวอาหาร ับอที่ำเป็น่าๆ ให้พร้อมเลยนะ"
ันพยัหน้าอบเาไป พวเราบัับม้าให้ออเินทาไปเมือหลวทันที โยเ้าพวหัวทอนำอยู่้าหน้า ส่วนพวเราอีสามนนั่อยู่้าหลั
เ้าหัวทอให้เราหยุเพื่อพัม้าเป็นระยะ แล้วบาที็เอาอาหารออมาทาน พวเรามันั่แยออเป็น 2 ลุ่มือลุ่มอันับ ลุ่มอเ้าหัวทอ โยัวพาแยลุ่มือสอสาวทาสหูสัว์อันนั่นเอ พวเธอมัทำเป็นมอไม่เห็นพวเาอยู่ในสายา แล้วพาันไปนั่ห่าๆ
ในมื้อเที่ยพวเรานั่ินเบ็นโะันบนเสื่อลาทุ่อไม้ที่พบระหว่าทา เฟริเียอ้อนให้ันนอนหนุนั โยยูะอยป้อนอาหารให้ัน
"นายหิ อ้ามมมเ้า่ะ"
"นายหิา้าวเ้าะ"
"ันินเอไ้น่า ไม่้อป้อนหรอ แล้วนอนินมันะิอนะ แล้วนที่ำเป็น้อินมันพวเธอไม่ใ่รึ"
"""ไม่ไ้่ะ/เ้า่ะ ะให้ทาสิน่อนเ้านายไ้ยัไ/เ้าะ"""
"โอเ อยาทำอะไร็ทำ"
เิอะไรึ้นับพวเธอเนี้ยยยยยยย
ระหว่าที่ันำลัทาน้าวเ้าหัวทอ ับลุเราะ็มอมาทาันเป็นพัๆ และสายาอพวเาเ็มไป้วยอารม์ที่หลาหลาย ในมืออพวเามีอาหารอนัเินทาอย่าเนื้อแห้ และนมปัแ็ๆ ที่มีรอยอารทานไปแล้วส่วนหนึ่
"นั่นมันอะไรันหน่ะ บาั้น"
"ารปินิอสรีหล่ะมั้รับ"
"นี่มันารเินทาไลนะ...พวเธอทำเหมือนับมาเที่ยว แถมนั่นไม่เหมือนารไปปินิอสรีเลยันิเหมือนารไปปินิอนั้นสูับภรรยาที่พึ่แ่านัๆ แล้วเธอไปเอาไอ้อาหารน่าอร่อยที่เราไม่เยเห็นมาาไหนัน อ๊ะ...ริสิเธอมีเวทมิิหนิเฮ่ออออ"
"ไม่รู้ระหม่อมิไปเอหรือเปล่า แ่สอสาวหูสัว์นั่นทำเหมือนพวเราไม่อยู่ในสายา"
"เราว่าเ้าิไปเอหล่ะมั้นะ"
หลัาเราทานอาหารเที่ยันแล้วเรา็รอให้อาหารย่อย่อนะเินทาัน่อไป สอสาวทาสหูสัว์ยัามันไปทุที่ลอ พวเธอไม่ยอมออห่าันในระยะ 2 เมรเลย เราหยุพัม้าันอี 5-6 รั้นในที่สุเรา็ถึเมือหลวนไ้
รทาเ้าเมือหลวเราสามารถผ่านไ้โยไม่้อ่อแถวยาว เพราะเรามาับนั้นสู ระหว่าเ้าเมือมีน้อมอมาที่พวเรามามาย โยเพาะพวผู้าย
เมื่อพวเราเ้าเมือมาแล้ว เ้าหัวทอไ้แนะนำอฝาม้า และโรแรมีๆ ให้เาออเิน่าอที่ำเป็นให้แล้วบอว่า'พรุ่นี้ให้เรียมอทุอย่าให้พร้อม วันมะรืนะออเินทา' และาไป
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น