คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Dawn 7
คาบแรกของเขาคือวิชาคาถา ที่วันนี้เรียนรวมกันกับบ้านกริฟฟินดอร์ แฮรี่สังเกตได้ว่าเด็กกริฟฟินดอร์หลายๆคนไม่ถูกกับสลิธีริน และสลิธีรินหลายคนก็ไม่ถูกกับกริฟฟินดอร์เช่นกัน เดรโกให้เหตุผลกับเขาว่า สองบ้านนี้เป็นคู่กัดกันมายังงี้สักพักแล้ว คาดว่าน่าจะเป็นเพราะสาเหตุทางการเมืองหรืออะไรก็ตามของพวกผู้ใหญ่และโดนยัดใส่สมองลูกๆของพวกเขา
“แต่ฉันไม่สนใจหรอกนะว่าใครจะเป็นกริฟฟินดอร์ หรือสลิธีริน จนกว่ามันจะส่งผลกับชีวิตประจำวันของฉัน” เดรโกเอ่ยกับเขาขณะที่ทั้งสองกำลังเปิดตำราวิชาคาถาเบื้องต้นของศาสตราจารย์ฟลิตวิก
“ฉันก็คิดยังงั้น” แฮรี่สนับสนุน ก่อนจะชะโงกหน้าดูหนังสือของเดรโกแล้วเปิดตาม ศาสตราจารย์ร่างเล็กอธิบายเกี่ยวกับคาถาลอยตัวพื้นฐานก่อนจะให้พวกเขาเสกให้ขนนกลอยขึ้นให้ได้ แฮรี่เห็นเด็กกริฟฟินดอร์ เซมัส ฟินนิกัน ทำขนนกระเบิดตูมทันทีที่ศาสตราจารย์เอ่ยจบ ใบหน้าเด็กคนนั้นดำไปด้วยเขม่าควัน เขาไอเล็กน้อย และเห็นรอน วีสลีย์ ทำหนังสือจากอีกฟากหล่นเนื่องจากสะบัดไม้มั่ว เดรโกกำลังพยายามร่ายคาถาใส่ขนนก แต่มันไม่ค่อยจะลอยเท่าไหร่
“นายคิดว่า ถ้าฉันสะบัดไม้มั่ว ลูกตาใครจะกระเด็นจากเบ้าหรือเปล่า” เขาหันไปถาม ยังไม่กล้าลองเองเท่าไหร่
“ฉันว่ามีโอกาสนะ” เดรโกตอบกลับมาก่อนจะหันไปใส่ใจกับขนนกของตัวเองต่อ แฮรี่ตัดสินใจลองบ้าง
“วิง ... วิงการ์เดียม เลวีโอซ่า ...” เขาชี้ไม้ไปที่ขนนก มันนิ่ง ไม่ลอยขึ้นแต่อย่างใด แฮรี่เบ้ปาก เหลือบดูเดรโกที่ขะมักเขม้นกับการทำให้ขนนกลอยเช่นกัน เขาลองครั้งที่สอง สาม และสี่ แต่ก็ดูจะไม่ได้ผล
... เธอสะบัดไม้ผิด ... ทอมเอ่ยด้วยเสียงเรียบๆ
แฮรี่รู้สึกว่าร่างกายด้านขวาชาวูบ เด็กหนุ่มลองขยับแขนขาด้านซ้ายและพบว่ามันยังขยับได้ดังใจตามปกติ แต่ด้านขวาไม่ได้แล้ว เหงื่อไหลอาบใบหน้าจิ้มลิ้มอย่างรวดเร็ว ก่อนที่แขนขวาข้างที่ถือไม้กายสิทธิของเขาจะยกขึ้นเอง
“วิงการ์เดียม เลวีโอซ่า” ใช่ ... ขนนกลอยแล้วท่ามกลางความตกใจของทุกคน ... ย้ำ ทุกคน! เพราะเขาก็ตกใจเหมือนกัน แต่ตกใจเพราะจู่ๆแขนขวาก็ขยับเอง ปากก็พูดไปเอง ไม่ใช่ตกใจที่ขนนกลอยได้ ... ไอ้คนทีจะทำยังงี้ได้มันก็มีคนเดียวแล้ว ...
‘พี่ทอม พี่ทำอะไรของพี่เนี่ย’ เดาได้ไม่ต้องสืบเลยว่าพี่ทอมกำลังยึดร่างกายซีกขวาไว้ และกำลังใช้มันเสกคาถาลอยตัวเบื้องต้น
... ทำแต้มให้บ้านไง ...
“20 แต้มสำหรับสลิธีริน เก่งมากคุณพอตเตอร์” ศาสตราจารย์ฟลิตวิกเอ่ยเสียงดัง ท่ามกลางสายตาชื่นชมจากเพื่อนๆบ้านเดียวกัน แฮรี่อยากจะเถียงเหลือเกินว่าคนที่เก่งไม่ใช่เขาแต่เป็นพี่ทอมต่างหาก
“นายนี้ซุ่มใช้ได้ แฮรี่” เดรโกเอาศอกกระทุ้งเขา ตอนนี้เขาขยับแขนขวาได้ดังใจนึกแล้วแต่เหงื่อยังไหลพรากอยู่ สังหรณ์ใจแปลกๆว่าเมื่อมีครั้งแรก ก็จะมีครั้งที่สอง สาม สี่ และต่อๆไปตามลำดับ แฮรี่กลืนน้ำลายดังเอื๊อก
“จริงรึ อัลบัส ที่ทอม มาร์โวโล่ ริดเดิ้ลยังไม่ตาย” ชายร่างอ้วนมีหนวดหรอมแหรมเอ่ยถาม น้ำเสียงออกจะหวั่นวิตกเล็กน้อย
“เด็กนั่นแยกวิญญาณเป็นส่วนๆ ต่อให้เขาโดนคำสาปพิฆาตไปเต็มๆ เขาก็ไม่ตายหรอก คอร์นีเลียส” ชายชราเอ่ยด้วยเสียงราบเรียบ รักษามาดอาจารย์ใหญ่ที่น่านับถือไว้ แต่ในใจกลับหวั่นวิตกไม่แพ้กัน
“ถ้าเขายังไม่ตาย แล้วเขาหายไปไหน ?”
“คงจะรอเวลาสร้างร่างใหม่อยู่นั่นแหละ” อัลบัสเอ่ยขึ้น แต่ก็สุดจะเดาว่าทอม มาร์โวโล่ ริดเดิ้ลคนนั้นจะสร้างร่างใหม่ด้วยวิธีการยังไง “ผมเอาศิลาอาถรรพ์มาไว้ในโรงเรียนเป็นการล่อให้เขาเข้าไปเอามัน จากนั้นเราค่อยกำจัดเขาอีกรอบก็ย่อมได้”
“ปีนี้เด็กพอตเตอร์นั้นเข้าบ้านสลิธีริน แถมคุณเองก็ตีสนิทเด็กนั้นไม่ได้ คุณจะทำยังไงละคราวนี้” คอร์นีเลียสถามอย่างไม่มั่นใจนัก พวกเขาปล่อยคำทำนายปลอมเกี่ยวกับเด็กที่เกิดวันที่เจ็ด เดือนเจ็ด จะเป็นผู้ทำลายเจ้าแห่งศาสตร์มืด และมันควรจะเป็นแฮรี่ พอตเตอร์ที่มาเต้นตามเกมเขา
“ผมคิดว่าเราใช้ลองบัตท่อมก่อนได้ คอร์นีเลียส”
“หวังว่าแผนการของคุณจะสำเร็จนะ อัลบัส” อีกฝ่ายเอ่ยด้วยน้ำเสียงเจือความวิตกไม่หาย ก่อนจะโยนผงฟลูใส่เตาผิงกลับไปยังกระทรวงเวทมนตร์ อัลบัส ดัมเบิลดอร์ขมวดคิ้วมุ่น หลายๆอย่างเริ่มจะไม่เป็นอย่างที่เขาคาดแล้ว การที่เด็กพอตเตอร์เลือกที่จะไปสลิธีริน นับว่าผิดคาดอย่างหนักจริงๆ
-------------------------------------------หมดแล้วจ้ะ เบิ้ลให้เพราะจะหายไปนานมากๆ ยังไงก็ ตามนั้นแหละค่ะ
หมดเทอมนี้ ปีนี้ ไว้ยังไงจะมาเคลียร์ให้ หรือถ้าว่างก็จะมาไล่โกยให้ค่ะ
ความคิดเห็น