ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Painful
"หนูหนีันไม่พ้นหรอ"
ร่าบานอนหมแรอยู่บนเียหรูนาิไส์ เสียร้อไห้สะอื้นราวับว่าำลัะาใัไปทั่วห้อ
"ปล่อยหนูไปเถอะนะะ อย่าทำอะไรหนูเลย ฮือออ" าฮยอนส่ายหน้าและส่เสียอ้อนวอนอร้อนที่ำลัเินมาหาเธอ
"ันไม่ทำให้หนูเ็บมาหรอ ถ้าผ่านืนนี้ไป ันสัาว่าะให้ทุอย่าที่หนู้อาร" ายหนุ่มนั่ล้าๆร่าเล็และยื่นมือไปลูบศีรษะอย่าอ่อนโยน่อนะ่อยๆโน้มัวลไปใล้ๆใบหน้าที่เ็มไป้วยหยน้ำา
"ฮือออ ไม่เอา!"
"โอ๊ย!"
าฮยอนออแรถีบทำให้ายหนุ่มเสียหลัล้มลไปอับพื้น เธอใ้โอาสนี้วิ่หนีไปที่ประูห้อ แ่ทว่าร่าที่ออยู่ับพื้นว้าไปที่้อเท้าทำให้เธอล้มลเสีย่อน
"พูีๆไม่รู้เรื่อใ่มั้ย!?" ายหนุ่มร่าอเธอลไปับพื้นเย็นและใ้หลัมือบลไปที่ใบหน้าอเธอ้วยวามโมโห
"ฮืออออ เลว!" าฮยอน่า้วยน้ำเสียสั่น นั่นทำให้นรหน้ายิ่โมโห เาบไปที่แ้มาวนเิรอยแและรอยเลือที่มุมปา
"ุยุนโฮ! ุทำอะไรน่ะ!?"
อบุสวรร์....
อบุอะไร็ามที่ลใใหุ้นายอเปิประูห้อเ้ามา...
อยุนโฮรีบผละัวออาาฮยอน และทิ้ร่าเล็ให้นอนหายใรวยระรินอยู่บนพื้นแ็ ุนายอรีบวิ่เ้ามาประอร่าอเ็สาวที่ใบหน้ามีรอยม่วบวม้ำและำลัะหมสิล
"ผม...ผมอโทษ" ยุนโฮทรุัวลและ้มหน้าลร้อไห้
สภาพยุนโฮอนนี้ไม่่าอะไรับนัโทษ ถ้าเป็นนอื่นสสาร...แ่สำหรับาฮยอน...เธอรู้สึสมเพนแทบอยาะ่าเาให้ายามือัวเอ
"ุมันเลวยุนโฮ ุล้า่มืนเธอไ้ยัไ เธอยัเ็มานะ" ุนายอพู้วยน้ำเสียสั่นเรือ
"ผม...ผมเมา"
"เมา...ุเล่นยาอีแล้วหรอยุนโฮ!" ุนายอ่อยๆวาาฮยอนไว้ับพื้นและลานเ่าไปทุบียุนโฮ้วยวามโมโห
เสียโวยวายปนเสียสะอื้นอุนายอยิ่ทำให้าฮยอนรู้สึสมเพเธอ แ่อีใหนึ่็สสารนีๆอย่าเธอที่้อมาเอสามีเลวๆแบบนี้
"ถ้าลูรู้ึ้นมาะทำยัไ ฮืออออ"
"อย่าบอยุนโอ ไม่ว่ายัไอย่าบอลูเ็า ผมไม่อยาเลวในสายาลู"
เพี๊ยะ!
ุนายอบไปที่หน้าอยุนโฮนเิรอยแ เธอนั่พับเพียบและฟุบหน้าลับพื้น้วยวามเหนื่อย
ทั้เหนื่อยาย...และเหนื่อยใ
.
.
.
.
แฮยอนเลี่ยเส้นผมนุ่มที่ปรอยู่บนใบหน้าเรียว อุหภูมิาร่าที่อยู่ในอ้อมออเายัึ้นสูอยู่เลย ท่าทาะเป็นหนัมาสินะ ีที่เมื่อวานเาามเธอไปไม่ั้นไ้เป็นลมที่รถเมล์ไปแล้ว
"่วย้วย ฮืออออ"
แฮยอนหลุออาห้ววามิและ้อไปที่ใบหน้าอาฮยอน เม็เหื่อที่ผุึ้นทำให้เาพอเาออว่าาฮยอนำลัฝันร้าย...ว่าแ่เธอฝันเรื่ออะไรอยู่นะ...
"าฮยอน" เาเย่าไหล่อเธอเล็น้อยเพื่อเป็นารปลุให้ื่น...แ่ลับไม่ไ้ผล "หลับลึมาเลยสินะ"
มือหนา่อยๆยื่นไปับเหื่อที่ใบหน้าอนรหน้า เป็นรั้แรที่เาไ้พินิใบหน้าอาฮยอนใล้ๆแบบนี้ เาพึ่รู้ว่าิมาฮยอนมีี้แมลวันุเล็ๆที่เปลือาวาเหมือนเา
เห็นแ้มสีมพูระเรื่อ็อไม่ไ้ที่ะไม่เลื่อนมือไปสัมผัสมัน เาใ้มือลูบวนไปทั่วแ้ม่อนะเผลอบีบอย่าหมั่นเี้ยว
"อื้ออออ" เสียราเป็นสัาบอว่าาฮยอนำลัะื่น
"อึอั" าฮยอนบ่น้วยเสียเบาๆ่อนะพยายามออแริ้นเล็น้อย ท่าทาแบบนี้มันทำให้แฮยอนหมั่นเี้ยวนเานึแล้เธอ้วยารอให้แน่นึ้นไปอี
"อื้ออออ" เสียราื้อๆและารมวิ้ว้วยวามหุหิอนัวเล็ทำให้แฮยอนเผลอยิ้มออมา
"ื่นไ้แล้ว" เาแล้พูเสียัและเย่าัวนี้เาให้ื่นึ้น และรั้นี้ไ้ผล...
าฮยอน่อยๆลืมาึ้นและพยายามหรี่าปรับรูม่านาให้ินับแสที่เล็ลอออมาาผ้าม่านสีเทาในห้ออแฮยอน
"ื่นไ้แล้วหรอ?" แฮยอนแล้ถาม้วยน้ำเสียยียวน
"ยัมั้" แล้วเา็ไ้ำอบที่ยียวนลับไป
"ไม่เอาหน่า ะวนทะเลาะอะไรแ่เ้า ไหนอมอร์นิ่ิสหน่อยเร็ว" แฮยอนพูพลาทำปายื่นและหลับารอูบาาฮยอน
าฮยอนรู้ีว่าถ้าหาเธอไม่ทำามนรหน้า็ู่เรื่อเธออี นัวเล็มอนที่ำลัหลับาอย่าไม่เ้าใ แฮยอนอนนี้เหมือนเป็นนละนับแฮยอนที่โรเรียนเลย
และถ้าถามว่าเธออบแฮยอนนไหน...
บอไ้เลยว่าเธออบแฮยอนที่อยู่รนี้และอนนี้...แฮยอนที่ทำให้หัวใเธอเ้นรัวราวับอไม้ที่ลับมาีวิีวาอีรั้
ฟอ
าฮยอนูบไปที่แ้มาวีอนรหน้า เธอรีบลุออาเียและเินออาห้อทิ้ให้แฮยอนนอนสิหลุอยู่นเียว...
ที่ทำอย่านี้เพราะเธอไม่อยาให้แฮยอนเห็นว่าหน้าอเธอแนาไหน
แฮยอนเบิาึ้น้วยวามใหลัาที่นัวเล็หอมแ้มเาฟอให่ ใบหน้าเห่อร้อนึ้นและ่อยๆึ้นสีแลามไปถึหู้วย
แฮยอนลุึ้นพิหัวเียและระบายยิ้มออมาอย่าห้ามไม่ไ้ เิมายัไม่เยมีผู้หินไหนมาหอมแ้มแล้วทำให้เารู้สึเินนานี้เลย
าฮยอนเป็นนแรที่ทำให้เารู้สึแบบนี้...
หาแ่เาะอบาฮยอนมาไปว่านี้ไม่ไ้...เาอบาฮยอนไม่ไ้ริๆ
"ถ้าไม่บัับให้ันทำอะไรแล้ว ันอัวลับ่อนนะ" าฮยอนบอแฮยอนที่ำลันั่ทาน้าวอยู่พลาเ็บอใส่ระเป๋านัเรียนัวเอ
"ให้ันไปส่มั้ย?"
"ไม่เป็นไรหรอ"
"อืม" แฮยอนพยัหน้าเป็นเิรับรู้่อนะ้มลไปทาน้าว่อ เาไม่ล้าสบาับาฮยอนเหมือนับที่าฮยอนไม่ล้าสบาเา...็เป็นเพราะเหุาร์่อนหน้านี่แหละที่ทำให้เาเป็นแบบนี้
แฮยอนลอบมอร่าบาที่ำลัสะพายระเป๋าและเินไปหยิบรอเท้าผ้าใบรั้นวารอเท้า่อนะนั่ันเ่าผูเืออย่าไม่เร่รีบและเินออาห้อไปโยไม่พูลาเ้าอห้อัำ
แม้แ่ำอบุ็ไม่มี...
ใร้ายริๆเลยนะิมาฮยอน...
_______________________________________________
เนื่อาวันนี้เป็นวันเสาร์าฮยอนึไ้เลียร์านหรือรายานวิา่าๆที่้อส่ภายในอาทิย์หน้าให้หม เธอใ้เวลาเือบทั้วันในารหมมุ่นอยู่บนโ๊ะหนัสือ
หลัาที่เลียร์านมาเือบทั้วันร่าบา็ัแัเสื้อผ้าที่หมไว้อยู่เป็นอาทิย์ในะร้าใบให่
"อ๋า ลืมเสื้อนัเรียนัวนออยู่ในห้อแฮยอนแน่เลย" าฮยอนบ่นและิปาอย่าหุหิ เธอเินไปที่โ๊ะหนัสือและัารโทรหาแฮยอน แ่ยัไม่ทันไ้โทร็มีเสียเาะประูเสีย่อน
เธอใ้าส่อไปที่่อประูแมว...
เป็นรุ่นพี่อึนอูนี่เอ...ว่าแ่เารู้ไ้ไว่าเธออยู่หอนี้
"เอ่อ รุ่นพี่อึนอูมีอะไรรึป่าวะ?" าฮยอนเปิประูและเอ่ยทัร่าสูที่ำลัหอบออย่าพะรุพะรั
"พี่ื้อนมมาฝาาฮยอนน่ะ"
"หื้ม? ในโอาสอะไรหรอะ?" าฮยอนหัวเราะในลำอ่อนะเผยยิ้มออมาอย่าน่ารั "ให้นม้อมีโอาส้วยหรอ ือพี่แ่เห็นนมแล้วิถึน้ออ่ะ" อึนอูพูและมอาฮยอน้วยสายาหยาเยิ้มนาฮยอน้อเป็นฝ่ายหลบา่อน
"ั้นรุ่นพี่็มาิน้วยันเลยสิะ" ร่าเล็เอ่ยวน่อนะหยิบถุนมในมือนรหน้าและเินนำเ้าไปในห้อ
เ้าอห้อัแนมลานและนำไปเสิร์ฟให้แที่ำลันั่เล่นโทรศัพท์อยู่บนโฟา
อึนอูและาฮยอนุยันเรื่อสัพเพเหระ เ่นเรื่อราวและวามทรำในวัยเ็ เรื่อรอบรัว รวมไปถึเรื่อารศึษา่อในระับมหาวิทยาลัยอรุ่นพี่อึนอู
หลัาที่ทานเสร็อึนอูะเ้าไป่วยาฮยอนล้าานแ่็โนปรามไว้ ไ้อย่าไรล่ะ...รุ่นพี่าอึนอูเป็นนื้อนมมาให้เธอทานแท้ๆะให้่วยล้าาน็ยัไอยู่
"่ำแล้ว เี๋ยวพี่ลับ่อนนะ" อึนอูย้อมือนาฬิา่อนะว้าระเป๋ามาสะพายอย่ารีบเร่
"เอ่อ ั้นเี๋ยวหนูไปส่้าล่านะะ"
"เห้ย ไม่เป็นไร ส่แ่หน้าห้ออาฮยอน็พอแล้ว" อึนอูรีบปิเสธทันที่อนะเินนำไปเปิประูและหันลับมามอาฮยอนที่เินามมาิๆ
"อบุนะาฮยอนนี่ ินอร่อยมาเลย"
าฮยอนมวิ้วเล็น้อย่อนะโ้อบุให้รุ่นพี่และยืนรอให้อึนอูเินไปนลับสายา่อนะเินเ้าห้อ
หมับ!
ยัไม่ทันะไ้ปิประูเธอ็โนมืออใรบานว้าแนเอาไว้่อนะโนลาเ้าห้อไปพร้อม้วยเสียปิประูที่ัลั่นห้อ
"แฮยอน!"
"ใ่ ันเอ" แฮยอนเสีย่ำและโยนถุผ้าที่เธอเาว่าน่าะเป็นเสื้อนัเรียนอเธอ่อนะเหวี่ยร่าเล็ไปนำแพ
"โอ๊ย! เ็บนะ!" าฮยอนมวิ้วและ้อไปที่แววาอนรหน้าอย่าหุหิ
"ไ ินันอร่อยมาป่ะ"
"หุบปาไปเลยนะ!"
"หุบปาหรอ หึ!" แฮยอนูบไปที่ริมฝีบาและบเม้มนาฮยอนแน่ใว่า้อเิรอยแผลแน่ๆ เธอพยายามิ้น...แ่ยิ่ิ้น็ยิ่เ็บ
าฮยอนปล่อยให้แฮยอนทำามวาม้อารอัวเอ ปล่อยให้เาทำ...นว่าะพอใ
แฮยอนผละออาร่าเล็เพื่อให้เธอไ้หายใ่อนะาอาาศายไปเสีย่อน
เสียหอบหายใอทัู้่ัไปทั่วห้อหลัาที่แฮยอนหยุารระทำทุอย่าและ้อเม็ไปที่ใบหน้ารั้นอาฮยอน
"เธอับอึนอูเป็นอะไรัน?" แฮยอนถามึ้นหลัาที่มอนัวเล็นิ่เียบไปโยที่ไม่อบโ้อะไรเา
"พี่น้อ มีอะไรอีมั้ย ถ้าไม่มี็ออาห้อันไป"
"พี่น้อแ่มาหาถึห้อ เหอะ ลีว่ะ"
"ล็ำสิ"
"าฮยอน!" แฮยอนว้าไปที่้อมืออาฮยอน้วยวามโมโห เาบีบ้อมือแรนาฮยอนส่เสียท้ว "โอ๊ย! เ็บ"
แฮยอนบรามแน่นและมอไปที่าฮยอนอย่านึโมโห เาไม่เยหัวเสียับใรแบบนี้มา่อนเลยริๆนะ
"อร้อเถอะแฮยอน นายไม่ี่เ่าไ้มั้ย ันเหนื่อยแล้ว็ปวหัวมาๆเลย" าฮยอนส่เสียอ้อนวอนอีฝ่าย่อนที่น้ำาะ่อยๆลอเบ้า เธอรีบยมือปาน้ำาและมุหน้าลเพื่อไม่ให้แฮยอนเห็น
แฮยอนใเย็นลเมื่อเห็นน้ำาออีฝ่าย่อนะ่อยๆปล่อย้อมืออนรหน้าและว้าศีรษะเ้ามาบที่อ
"ันอโทษ" แฮยอนเอ่ยเบาๆ่อนะ่อยๆลูบหัวนัวเล็อย่าอ่อนโยน...เาแพ้อีแล้ว...แพ้น้ำาอิมาฮยอนอีแล้ว
_______________________________________________
"ืนนี้ันนอนนี่นะ" แฮยอนที่ำลันอนเล่นบนโฟาพูึ้นหลัาที่เห็นาฮยอนสวมุนอนเินออมาาห้อน้ำ
"ไม่!" ำอบ็ไม่่าาที่เาเาไว้เท่าไหร่ ว่าแล้วว่าาฮยอน้ออบแบบนี้
"เธอัใันหรอ?" ไ้ยินอย่านั้นาฮยอน็หันไปสบาับเ้าอำถาม ลืมไปเสียสนิทเลยว่าแฮยอนุมวามลับอเธออยู่
"วันนี้ันอยาพัผ่อนริๆ อร้อนะ"
"แ่็อยู่ับไอ้อึนอูเป็นั่วโมไ้"
"ันับพี่อึนอูไม่ไ้ทำอะไรันริๆ เาแ่ื้อนมมาฝาและัน็แ่วนเามาิน้วย เ้าใรึยั ถ้าเ้าใ็ออาห้อันไปไ้แล้ว" นัวเล็พูั้แ่หน้าห้อน้ำนไปถึหน้าประูห้อ เธอเปิประูอ้ารอให้แฮยอนออาห้อ
"แล้วไปสนิทันอนไหน ทำไมมันเรียเธอว่าาฮยอนนี่ สนิทันมาเลยหรือไ?" แฮยอนลุึ้นนั่และ้อไปที่าฮยอนอย่าาั้น
"ทำไม? หึหรอ?"
าฮยอนแ่อยาแล้และวนประสาทเยๆ แ่ำอบที่ไ้ลับมาลับทำให้หัวใอเธอปั่นป่วนเอ
"ใ่..."
"...."
"ืนนี้ันะนอนที่นี่" แฮยอนพู้วยน้ำเสียนิ่่อนะนอนลเล่นโทรศัพท์ามเิม
"เฮ้อ~ ามใ ั้นันไปนอนแล้วนะ" าฮยอนถอนหายใและเินเ้าไปในห้อโยที่ไม่ทันรู้ัวว่าอีนามเ้ามา
แฮยอนิทิ้ร่าัวเอนอนลบนเียสีฟ้าอ่อน่อนะเท้าแนมอาฮยอน้วยสีหน้ายียวนามแบบอเา
"ออไป นี่มันห้อันนะ" ร่าเล็พยายามผลัร่าสูออาเียแ่็ไม่ไ้ผล "รุล้ำันเินไปรึเปล่า"
"่ว ะนอน" ร่าสูทำท่าไม่หยี่ระับำำหนิอาฮยอน เาัหมอนและนอนลทันที "นอนไ้แล้ว ปิไฟ้วย" แถมยัออำสั่ให้เธอลุไปปิไฟ้วย
ลใรเป็นเ้าอห้อันแน่...
"เมื่อืนเธอฝันว่าอะไรหรอ?" หลัาที่ไฟถูปิและาฮยอนล้มัวลนอนไ้ัรู่ เสียทุ้ม็เอ่ยถามึ้น้วยวามอยารู้
"ฝันร้ายหรอ?" ยัไม่ทันที่ร่าบาะไ้อบอะไรลับไปน้าๆ็เอ่ยึ้นมาอีหนึ่ำถาม
"อืม...ใ่"
"แล้วฝันว่าอะไร?"
"็เรื่อเน่าๆอันนั่นแหละ"
"เรื่อที่เธอมีอะไรับผอ.โรเรียนเ่าน่ะหรอ" เสียอแฮยอนในอนนี้ฟัูนิ่และน่าลัวนาฮยอน่อยๆหันหน้าไปทาเาพร้อมับมอเ้าไปนัยย์าออีฝ่าย
"ถ้าันบอว่าันโน่มืน นายะเื่อันมั้ย" ร่าบาถาม้วยน้ำเสียหยั่เิ แววาสั่นระริทำให้แฮยอนเลิิ้วึ้น
ไม่มีทา...พ่ออเาไม่มีทา่มืนผู้หิ...
พ่อที่แสนีอเา...
ิมาฮยอนไม่ไ้ถูพ่อเา่มืน...แ่เธอเป็นนยั่วให้พ่ออเาหลลเหมือนที่พ่อเาเยเล่าให้ฟั่าหา
"เธอมันนหลอลวาฮยอน" เาเสีย่ำลนฟัูน่าลัว
"ไม่เื่อ็เรื่ออนาย ั้นัน็ไม่อยาเล่าแล้วแหละ ันะปล่อยให้หัวในายเื่อแบบที่นาย้อาระเื่อ หึ เอาริๆนาย็ไม่่าอะไรับนที่โรเรียนเ่าอัน"
"...."
"พวเาเลือะเื่อาสิ่ที่เล่า่อันมา แ่ไม่มีใรเลือที่ะเื่อนที่เป็นเหยื่ออย่าันเลย"
บำาฮยอน็หันหลัหนีให้แฮยอน น้ำา่อยๆไหลออมาอย่าลั้นไม่ไ้ เธอพยายามเ็บเสียร้อไห้เพื่อไม่ให้อีฝ่ายไ้ยิน แ่อีฝ่าย็ไม่ไ้โ่นถึั้นูไม่ออ
เาอยาเอื้อมมือไปว้านที่ำลันอนสะอื้นแทบาย...หัวใเาสั่แบบนั้น
แ่ทิิมันอยู่เหนือว่าวามรู้สึ เาหลับาเพื่อปัวามิโ่ๆเมื่อี้ออไปและพยายาม่มาหลับ้วยหัวใที่หน่วแบบที่ไม่เยเป็นมา่อน.....
_______________________________________________
อนที่ 4 มาแล้วววว สุสัน์วันเิแฮยอนย้อนหลัแล้ว็แฮปปี้วาเลนไทน์เย์ย้อนหลั้วยนะะ อย่าลืมอมเม้นและเฟบเพื่อให้ำลัใไรท์้วยน้า♡♡♡
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น