อัจฉริยะจอมเกียจคร้าน (ยังไม่เริ่มลง)

ความตอนหนึ่งในหนังสือคำคมชีวิตรวบรวมโดยคุณชายแห่งสารทฤดู กล่าวไว้ว่า...

‘ริเสเพลก็จงเสเพลอย่างห้าวหาญ รักเกียจคร้านก็จงเกียจคร้านอย่างทระนง’

ความหมายก็คือ วิญญูชนนั้นยืดได้หดได้ ขอเพียงกระทำเรื่องราวอย่างเปิดเผยตรงไปตรงมา ซื่อสัตย์ต่อใจตน

ตราบใดที่ความสุขของท่านมิได้เบียดเบียนผู้อื่นก็ไม่จำเป็นต้องละอายแก่ใจ

จะเป็นบุรุษเสเพลหรือจอมเกียจคร้านที่ผู้คนติฉินนินทาก็ล้วนสามารถเงยหน้าไม่อายฟ้า ก้มหน้าไม่อายดินได้ทั้งสิ้น...

---------------------------------------------------------------

ในเมื่อใต้หล้ามีเรื่องสำราญมากมาย ไยต้องขยันแสวงหาความลำบากใส่ศีรษะด้วยเล่า

พรรคจื้อโหยวแห่งแดนตะวันออกร่ำรวยมั่งคั่งชนิดโปรยเงินลงทะเลตงไห่คงถมได้เป็นเกาะ

สุดยอดปรารถนาของผู้สืบทอดตำแหน่งประมุขอย่างว่างชิวนั้นเรียบง่ายยิ่ง

นั่นคือใช้ชีวิตสุขสบาย นั่ง ๆ นอน ๆ บนกองเงินกองทอง

ทว่า...มันกลับไม่ง่ายดายนัก

เทพเซียนบนสวรรค์ยังมีวันต้องเผชิญด่านเคราะห์ นับประสาอะไรกับมนุษย์เดินดิน

เพื่อชีวิตเกียจคร้านแสนสงบ ว่างชิวต้องตระเตรียมลู่ทาง ทุ่มเททั้งสมองทั้งแรงกายไปเท่าไร

เขาเหน็ดเหนื่อยขนาดนี้แล้ว ใครหน้าไหนก็อย่าได้บังอาจมาขัดขวาง!

-------------------------------------------------------

UPDATED 25/09/2020 

เรื่องนี้ขอเข้าไหดองก่อนนะคะ ไม่ทันปีนี้แน่ๆ แล้ว ปีหน้าค่อยว่ากันน้าา >.< 

ขอบคุณทุกคนที่แวะเข้ามาค่ะ

อาหลัน

---------------------------------------------------

ติดตามความคืบหน้าผลงานและพูดคุยกันได้ที่เพจ อาหลัน ค่ะ^^