คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : สับสน.. (จูเนียร์ )
ุื่อสัย์ับวามรัมาแ่ไหน.... ถ้าหารันั่น มีมาว่าสอหล่ะ...ุะมอว่าเาเลวรึเปล่า ผมปาร์ินยอเมื่อ่อนผมเป็นนไม่เื่อว่าวามรัมันะมีมาว่าสอ ผมิว่าวามรัะ้อมีแ่หนึ่ รัไ้รั้ละหนึ่เท่านั่น หารันั่นมาว่าสอแปลว่ารันั่นไม่ริ แ่อนนี้ ผมลับไม่ิแบบนั่น ั้แ่ผมไ้เอ
อิมแบอม เพื่อนสนิทอนรัอผม มาร์ฮยอ เราทั้สอพบันโยนรัอผมแนะนำให้เรารู้ััน ั้แ่วินาทีแรที่สบานัยน์าสีำู่นั่น หัวใอผม็เ้นแปลๆ ผมเป็นอะไรนะ ทั้ที่ไม่วร......
ในเวลาที่ผมเศร้า หรือเหา เพราะมาร์ฮยอไม่เยแสออมาว่ารู้สึยัไับผม แม้ว่าเราะไ้ื่อว่าเป็นนรััน แ่ผมลับไม่เยรู้สึไ้รับวามรัอมาร์ฮยอเลย หรือว่าผมิมาไป แ่ในเวลาที่ผมเศ้า หรือเหา เา...อิมแบอม เามาะโผล่มายืน้าๆผมเสมอ
วามรู้สึเ็บรอแปลๆๆ เิึ้นับผมอีรั้ เมื่อผมรู้ว่า อิมแบอมฮยอเามีนรัอยู่แล้ว มันเหมือนนาน้ำ ยิ่ไ้เห็นท่าทีที่สนิทสนมับนรัอเา ผมยิ่เ็บปว เหมือนใรเอามีมาแท้ำๆที่อ้าย น้ำาผมไหลออมาโยไม่รู้ัว
" นายเป็นอะไร รึเปล่า ูเนียร์... " มาร์ฮยอเอ่ยถามผมเสียนุ่ม พร้อมับปรายนิ้วมือที่เ็น้ำาที่ไหลเ็มใบหน้าผม เอ๋ะ... ผมร้อไห้หรอ ผมหันหน้าไปทาอื่น ปั้นยิ้มให้มาร์ฮยอ พร้อมับบอว่าไม่เป็นไร ทั้ที่ในใแทบะยืนไม่ไหว ทั้สบสน โรธัวเอที่เผลอไป ทั้ๆที่นที่ไ้ื่อเป็นนรัยืนอยู่้าๆแทบแท้ๆ มันนี่เลวริๆ
" นายไม่เป็นไร้ีแล้ว ะลับเลยไม เี๋ยวพี่ไปส่ " มาร์ฮยอพูยิ้มอ่อนๆ ทำให้ให้ผมยิ้มามไ้ไม่ยา ผู้ายนนี้สิ ือนรัอผม ไม่ใ่เา....ไม่ใ่อิมแบอม
" ฮะ ... " เราเินเียู่ันไป โยไม่รู้เลยว่ามีบุลสอนมอาม้วยสายาที่่าัน สายาหนึ่เ็บปวทรมาน อีสายาหนึ่มอูโยไม่อบใ ...
ผมนั่อยู่ับมาร์ฮยอในห้อิรรม รอประุมะรรมาร ผมหันไปูมาร์ฮยอที่ำลัิอะไรบาอย่า หาอนนั่นผมไม่ไปอบับมาร์ฮยอ ผมะมีวามสุว่านี้มั้ยนะ...ผมเฝ้าเวียนวน ถามใัวเอ บาทีหาผมไ้เอับเบีฮยอ่อน ผมอาะมีวามสุว่านี้็ไ้ รึเปล่า?
" นายเหม่ออะไรอยู่ เห็นทำหน้าเรียั้นาน.." มาร์ฮยอพูึ้น เอือมมือมาับหัวผมโยไปมา
" มาร์ฮยอฮะ " ผมลั้นใถาม ำถามที่้าาใ
" มาร์ฮยอมีวามสุริๆเหรอ ที่บับผม "
".............."
" อบผมหน่อยไ้มั้ยฮะ? " ถึแม้มันะเป็นำถามี่เ่า สัแ่ไหน แ่ผม็อยาะไ้ยินเพื่อที่ะไ้ย้ำใัวเอว่า อย่าหวั่นไหวไปับอีนหนึ่ ..... ่วยย้ำให้ผมมั่นใหน่อยไ้มั้ยฮะ มาร์ฮยอ..
มาร์ฮยอไม่ไ้อบำถามผม แ่ึผมเ้าไปอแทน ผมไม่แน่ใว่าภาษาายมันะบออะไรเราไ้แน่ั แ่อนนี้ลับทำให้ผมอุ่นใึ้น ผมรู้ว่าเราสอนเริ่ม้นบัน มันยัไม่ไ้เิเป็นวามรั ผมรู้ว่ามาร์ฮยอมีใรนหนึ่ในใ แ่อนนี้มาร์ฮยอเปิใให้ผม ผมิว่าผม็วรื่อสัย์ับวามรัอมาร์ฮยอ
ึ.... ผมหันไปรประู ใหายวูบวามรู้สึมั่นใ่อนหน้านี้ ไม่รู้ว่ามันหายไปไหน เมื่อไ้เผิยับเบีฮยอที่ยืนูผมเม่น ไม่รู้ว่าผมรู้สึไปเอหรือเปล่า สายาอเบีฮยอูเ็บปวสับสน ปนเปไปหม
"ทำอะไร หัเรให้อะรรมารบ้าสิ " เบีฮยอพูเสียนิ่
"เบีฮยอฮ่ะ ผมเ็บ " เสียเรียอยอแทำให้ผมและเบีฮยอื่นาภวั์ ผมหันไปมอมาร์ฮยอที่ยิ้มน้อยๆ พร้อมเินเ้าไปบไหล่เบีฮยอเบาๆ พร้อมหันมาทาผม ทำให้ใอผมหล่นวูบ รู้สึผิสับสนไปหม
" เลิประุมแล้วเี๋ยวพี่มารับนะ " มาร์ฮยอเินออไป อนนี้ในห้อผมเหลือเบีฮยอ ยอแ และผม ทำให้ผมทำัวไม่ถู เมื่อเอสายาเบีฮยอ้อมาอย่าไม่ลละ
" เบีฮยอ....." ยอแเหมือนะพูอะไรบาอย่า แ่เบีฮยอัะ่อน ทำให้ผมรู้สึเสียวสันหลัแปล
" นายออไป่อนนะ เราำลัะประุม! ัน " เบีฮยอพูึ้น โยไม่หันไปมอนร่าบาที่มออย่าัพ้อ พร้อมหันมามอหน้าผมอย่า่อว่า ทำให้ผมหน้าา เหมือนนที่โนับไ้ ว่าทำอะไรผิ ไม่รู้ว่าน้ำามันลอออมาั้แ่เมื่อไหร่ ผมไม่สามารถทนับสายาัพ้อ่อว่าอยอแไ้เลย อโทษ ำนี้น้อยไปสำหรับยอแ แ่ผมไม่รู้ะอโทษน้อเล็ยัไแล้ว ผมมันเลวริๆ!
ยอแเินออไป้าๆ ทันทีที่ประูปิ เบีฮยอ็รมาพร้อมึผมเ้าไปอ
" อย่าทำอี " เสียอเบีฮยอสั่นนน่าลัว
" ผมเป็นนรัอมาร์ฮยอนะฮะ " ผมเอ่ยเบาๆ พร้อมลั้นเสียสะอึ ไม่ให่ร่าสูที่อผมอยู่รู้
" ันรู้ แ่ันไม่อบ " เบีฮยอพู ผมเยหน้ามอเบีฮยอ สายาที่แสนะเ็บปวนี้ เราไม่วร ไม่วรเลยริๆ
" เราหยุแ่นี้ีไมฮะ นอเราเ็บปวเพราะเรามามาแล้ว " ใ่ มาเินะพอแล้ว ผมวรยุิเรื่อนี้
อุ๊บ!! ริมฝีปา สีแทับริมฝีปาผม อย่าเอาแ่ใ พยายามหลอล่อให้ผมเปิปา โยอาศัยวาม่ำอว่า นสุท้ายผม้อหายใรับอาาศเ้าไป นเป็นโอาสให้เบีฮยอรุล้ำเ้ามาในโพรปาผม อย่าเอาแ่ใ ลิ้นร้อนๆวัไล่ลิ้นผม อย่ายอล้อ สิผมำลัาหายไป้าๆ ถาผมไม่เห็นสายาที่แสนะเ็บปว้านหลัเบีฮยอ
ยอแน้อเล็! เ็น้อยยืนมอพวผมอย่าัพ้อ น้ำาที่ไหลเ็มใบหน้าแววาที่แสให้เห็น ถึหัวใที่แสลาย เหมือนหลุมำที่ทำให้ผมนรทั้เป็น อโทษ ำนี้ไม่พอแล้ว สำหรับนเลวๆอย่าผม ไม่รู้ว่าว่าน้อเล็ยืนมอพวผมนานเท่าไหร่ แ่ทันที่ที่ประูปิล ผมพลัเบีฮยออออย่าแร!! พอแล้ว!! พอที!!!
" พอที!!!!! ยุิเถอะับ!!! ฮือ...ฮึ.." ผมพูพร้อมสะอึ าอยาะ้าวไปเอ่ยอโทษร่าบาที่ยืนอยู่หลัประู แ่ผมมันี้ลาเินไป
" ูเนียร์นายเป็นอะไร!! เราทำันออะบ่อย! " เบีฮยอพู้วยน้ำเสียหุหิ พร้อมะ้าวเ้ามาหาผมอีรั้
" อแ..." ผมพูไ้แ่นั่น เบีฮยอสะั สีหน้าีเผือหันหลัพร้อมวิ่ออไป... เราสอน่าทำบาป อย่าไม่น่าให้อภัย พระเ้ารับ ไ้โปร ยโทษให้พวเรา อโอาสให้เราไ้ไถ่บาป อโอาสให้เราไ้แ้ไวามผิพลา ผมับเบีฮยอ เราวรยุิวามสัมพันธ์ผิบาปนี้ แม้หัวใอเราะรััน แ่เรา่ามีน้าายแล้ว เราวรื่อสัย์่อน้าาย....อพระอ์ โปรประทานวามเ้มแ็ ในารัสินใรั้นี้อผม้วยเถอะรับ..... ผมรัเบีฮยอนะฮะ น้ำาอผมไหลออมา้าๆ มันะเป็นน้ำาสุท้ายที่มีให้แ่เ้าอหัวใอผม เบีฮยอ...
..............................................................................................................................
ความคิดเห็น