คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Ep.6 ถ้าอยากที่จะชัดเจน
ร่าบารน้ำ้นพิทูเนีย่าที่อนนี้มีลิลลี่สีส้มมาปลูแมบ้า
พึ่บ
มือและท่อนแนหนาโอบรัเอวนัวเล็นสะุ้โหย
"เฟที่นี่โรเรียนนะ"เธอล่าวุๆ
ฟอ
เาหอมแ้มเธอไปฟอให่และเหมือนเมินำพูเธอไปแล้ว
"เฟ ถ้าเ็มาเห็นะแย่นะ"
"ันล็อห้อและเ็บเสียแล้ว"
"เมอร์ลิน นายหยุเลยนะันเอาน้ำสาริๆนะเนี่ย"เธอู่ิล
เาไม่ไ้หยุแ่้มลมาูบเธอ นวรึและพยายามสอไร้หาสัมผัสหวานไม่่าารสไวน์ั้นีที่ะอุ่มและสูมลิ่นลิลลี่
"พอแล้วเฟ"่วนี้เธอเสียัวให้เามาเลยทีเียว
"แมนี่"
"หืม?"
"มาทำให้มันัเน"
"หมายวามว่าไ เฟ"เธอใที่เห็นเาพูแบบนั้น
"วามสัมพันธ์อเรามาทำให้ัเน ันไม่สามารถบอไ้ว่าันไม่รัเธอแ่รันี้มัน่าาที่เยมี"
"นายำลัอันบนะเฟนายิีริๆใ่ไหม"
"แน่นอนที่สุ"เาล่าวใล้ใบหู่อนะอมยิ้ม
"ันะอบอย่าอื่นนอาลรึไ"เธอล่าวแวแล้วยิ้มหวานอบ
"หืม?"
เเวอรัสหยิบแหวนเินเล็ๆึ้นมาสลัเป็นอลิลลี่สวย่อนะสวมเ้านิ้วเธอ
เธอล้วมือลระเป๋าหยิบแหวนวเล็สลัอพิทูเนียสวมให้เา
เธออ่านใเาออั้แ่ไปเที่ยวโลมัเิ้ลรั้นั้นทำให้เธอแอบสั่ทำแหวนไว้และเธอรู้ว่าเาสลัทำแหวนนี้เอ
เาหอมแ้มเธอสอ้าเอามือทาบลบนเอว
"ันะไปหาเธอที่ห้อ"เาล่าวเบาหวิวแล้วเินหนีาไป
ห้ะ
ที่ห้อ อะไรไปหาอะไรที่ห้อ?
ไม่ๆเธอไ้ยินอะไรที่ผิไป
เย็นนี้เาไม่ไ้มาินอาหารหรือว่าเธอมาิน้าแล้วเาไป่อนแล้วนะ?
ร่าสาวอายุ30ว่าๆผมสีม่วสๆเินลุ่ยๆสาวเท้าเ้าไปในห้อ็้อเบิามอ
เเวอรัสนอนในุเสื้อเิสีาวาเายาวใส่สบายสีำอ่านหนัสือ
"เฟ นายวรไปนอนไ้แล้ว "เธอบอเา
เาไ้ยินแ่เลือที่ะเมินแล้วึเธอลมานอนอ
ประูห้อปิลและเหมือนเาะร่ายาถาล็อห้อับเ็บเสีย
"ันยัไม่อาบน้ำเลยนะ เฟ" เาไม่สนใ่อนะฝัมูลออาวๆ
"เี๋ยวนะเฟ นะนายะทำไร"เธอล่าวออมาร้อนลนพอวร
เสื้อลุมโนเาึออมา
เาถอเสื้อัวบนเผยล้ามเนื้อแน่นสมายารีรหน้า
เธอวระเินนะแ่หลัาประมวลผมเสร็เธอ้อหน้ามุ่ย
"นายิะมีอะไรับั้น?"
"อื้ม"
"นายแน่ใ?"
"ใ่"
"เอาริเถอะ ันพึ่ลบันเมื่อสี่ั่วโมว่าๆที่แล้ว"เธอล่าวยิ้มแหย่ๆ
"ันรัเธอแ่ไม่เหมือนที่รัลิลลี่ ัน้อารรอบรอและทุอย่าอเธอ"เาล่าวออมาแล้ว้มมาเหมือนะเริ่มาน่อ
"แปป อเวลานอ แ่เฟือถ้าท้อล่ะ"
"แ่เลย"
"ไม่ิทวน?"
"อื้อ"
"ลัวเ็บ"เธอยิ้มี้เล่น่อนะพูออมา เธอหุบยิ้มพอเห็นใบหน้าไม่พอใอเาที่เห็นเธอัทุรั้ที่เาอยาะปลปล่อย
"เอ่ออ ว๊ายย"ยัไม่ทันะไ้เอ่ยอะไรร่าหนา็หมวามอทนเธอลไปเริ่มิรรมะแล้ว
++++++++++++++++++++++++++
เธอยอมรับว่าวามสัมพันธ์อเรามันไปเร็วมา
แ่็ปิเสธไม่ไ้ว่ามันเป็นอะไรที่ใ่ที่สุทั้สอฝ่ายที่ไม่เิมเ็มแ่เลือที่รัใน้อเสียที่นอื่นมอว่ามันแย่ๆนั่น
ร่าบาที่นอน่มาิ็ลุึ้นมา
วามระบมอสะโพทำหน้าที่มัยิ้มหวานเหยเทันที
แู่นที่นอน้าๆะูภูมิใในผลานนเอมาว่าที่ินะ
"ไม่้อมายิ้มนะเฟันปวเอวไปหมแล้ว"
เธอล่าวออมาทันที
เายัไม่วายึเธอไปอแน่น บปาับหูอเธอ
"สัาับันว่าะไม่ทิ้ันที แมนี่"
"ันอยาให้นายเป็นพ่ออลูนะ ะทิ้ไปไ้ยัไ หืม?"
เธอหัวเราะิๆัๆ่อนะ้อนาึ้นมามอ
เาอุ้มเธอึ้นมาเธอออเาแน่น
เาเปิประูห้อน้ำ
นี่เป็นวามทรำที่มีวามสุที่สุอเธอในีวิ
ร่าหนาอเลียวร่าเล็ในอ่าอาบน้ำสีาว่อนที่ะทานอาหารและแยย้ายไปสอน
เพราะวามระบมรสะโพทำให้เธอหน้าบูแทบทั้วันนนัเรียนไม่อยาะทันั
แ่าาเเวอรัสทีู่ะมีวามสุมานน่าแปลใ
นัเรียนหลายๆั้นปีิว่าเาสอนสลับร่าันแหเลย
แมนี่นั่้อแหวนสลัรูปอลิลลี่็ยิ้มปริ่มแม้ะปวเอวหน่อยๆ
"สวัสีรับศาสร์ราารย์เมเอร์ริส"
"อ่าว ี้ามัลฟอย นั่่อนสิ๊ะ มีอะไรเหรอ?"
"ุมีวามสัมพันธ์ยัไับอาารย์สเนปรับ"
"บัน๊ะ"ำอบเสียหวานทำเอาเ็ปีหนึ่บ้านูะั
"เาเป็นพ่อทูนหัวับผม และ และผมม่ะไม่ยอมรับุหรอนะ"าเาแ่ำ
"เรียหม๊ามี๊็ไ้น้าา ให้ันเป็นแม่ทูนหัวเธอไ"
"ผะผมไม่มีทายอมรับเลือสีโลนอย่าุ!!!!!"
"้าๆ "เธอไม่สนใเ็หนุ่มะว่าเธอยัไ่อนที่เธอะลูบหัวเาเบาๆแล้วยั็อโแลใส่มือเา
"ลับหอไ้แล้วน้า เ็ี " เธอมอมัลฟอยที่เินระแทเท้าออไป เธอรู้ีว่าเ็นนั้น้อแบรับถานะลูายระูลัอย่าไรแ่วามริเา็่าอ่อนแอวามร่าวแ็นั่นที่แสแ่ปป้อเาเท่านั้น
เธอวระทำวามรู้ัับเ็นนั้นสินะ
เ็นนั้นมีอะไรที่โหว่ล้ายเเวอรัส้วย
"เธอุยอะไรับเรโ"
"ันบอวามสัมพันธ์อเราให้เารู้"
"เธอบอไปี่นแล้ว"
"แ่เรโ"
เาไม่ไ้ัวลอะไร
"ถ้านายไม่อบเราะปิมันไ้"
"ันไม่ไ้บอว่าะไม่้อบอใรแมนี่"
เาเินรมาหาเธอ
ฟอ
"ให้ายเฟ ั้แ่เ้ายันเย็นเลยนะ!!!"
"ปิภาเรียนนี้ เราะไปพบับรุ่นพี่ัน"
"หืม??"
"ระูลมัลฟอย ลูเียสเป็นรุ่นพี่ัน ันอยาให้พวเารู้วามสัมพันธ์อเรา"
"ทำไม"
"ันเป็นพ่อทูนหัวอลูายเา ันและรอบรัวมัลฟอยเป็นอีผู้เสพวามาย เาอาไม่ไว้ใและิว่าเธอเ้าหาันเพราะ้อารนำพวเาเ้าอัาบัน เธอวรรู้ใ่ไหมว่ามีผู้เสพวามายหลายนที่เลียเียแ้นลูเียสที่ทรยศอมมาร"
เธอหลุบา่ำล
"แน่นอน นายไว้ใันไหมเฟ"
"ทำไมะไม่ไว้ใเธอ"
"ันเป็นนอระทรว มีล้านเหุผลที่พวเาะไม่อบัน ถ้าเิเหุาร์ที่นาย้อัสินใว่าะเื่อใร นายะเื่อันไหม"
"ันเื่อและไว้ใเธอที่สุ"
"ันรันายมาว่าที่นายรู้ะอี"
"ันรู้ "เาอบสั้นๆ้อนามอ่อนะเริ่มบรรเลวามหวานผ่านรสสัมผัสอฝีปาันและันอีรั้
++++++++++++++++++++++
วามสัมพันธ์เราสอนัเนและเหนียวแน่นึ้นไม่ใ่เพราะเรามีวามสัมพันธ์ทาายแ่เพราะเราสอน่าหลรัใน้อเสียและอี
เธอและเาเลือที่ะำและเล่าอีที่เลวร้ายให้ันฟั
เลือที่ะไม่เปลี่ยนแปลัน
รัในวามอ่อนแออันและัน
และรัในปมฝัแสนเลวร้ายอันและัน
เามัะมานอนที่ห้อเธอเป็นประำ
อบโผล่มาอนึๆแล้วึเธอไปนอนอ
อบพร่ำำว่า
'อย่าาันไป'
ให้เธออมยิ้ม
เาอบที่ะมอเธอที่อบแปรฟันหลายๆรั้ๆ
เาอบเวลาื่นเ้ามาุนนอน้าๆให้ื่น
อบที่ะมานั่เป่าผมนหัวม่วนี่
อบลิ่นห้ออเธอและเามีลิ่นลิลลี่สะพัทั่ว
อบเย็นวันเสาร์ที่เธอะลาเามาูหนัสยอวัทั้ๆที่ัวเอลัว
อบที่เธอพร่ำบอรัเาเมื่อิว่าเาหลับ
อบารทลออาหารแปลๆที่เธอพยายามยัเหยีย
อบมอเธอเ้นท่าแปลๆและโห่ร้อเพลแนว่าๆ
อบที่เห็นเธอแ่เพลเล็ๆให้เาฟั
อบที่เธอแอบทำอเล็ๆน้อยๆให้เาทั้พวุแ ทั้ผ้าพันอบ้า
อบที่เธอมัะพร่ำบอว่าเาืออพิทูเนีย
และเา็อยาที่ะเป็นพิทูเนียให้แ่เธอนเียว
"เฟ ันรันายอนนี้นายรัันใ่ไหม"
"ใ่ ันรัเธอ"เธอยิ้มหวานแล้วแทรัวมานอนอ
แอร้ บไปแล้วับอนที่6
อบันอ่ะป่าว!!!!!
ฮั่นแน่ เราไม่ไ้แ่ nc เน้อพอีหาเว็บแ่ลไม่ไ้ อนนี้็ำลัหวานเลย55
เอันอนหน้านะะ ุิ
ความคิดเห็น