คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : EP.9 ก้าวร้าว
"ิเรียสสส"พอเอร์เรีย
"เฮ้ แบล็"ลิลลี่สะิูมันทำหน้าสิ!!าลอยเป็นรูปหัวใไหนะออร่า
"็ันเอเ็บ้านเรเวนลอน่ะสิ น่ารัม้ว"
ผมรอามอเพื่อนบ้านนที่เพ้อไปไลเสียเหลือเิน
่อนะหันไปสนในปานิ่มผมาราเมลที่าประายอ่านหนัสือสีำเ่าๆลอๆึ่ผมุ้นับมันมาพอวร
"เธออ่านอะไรโนอา?"ผมถามึ้นสีหน้าเรียบนิ่
"ศาสร์มืน่ะ ันอบมัน ไม่รู้สิันไม่่อยอบอะไรหวานแหววเท่าไหร่ แบบนี้าร์ีว่าไหมเเวอรัส?"
ผมมอนุย้อ่อนะส่ยิ้มมุมปาเมื่อิถึภาพนรหน้าที่หอมแ้มผมไปเมื่ออนเที่ย
"ยิ้มอะไรเเวอรัส"นยิ้มเ่หน้าบึ้ใส่ผมทันที
เธอยิ้มเ่ว่าลิลลี่ะอี
ผมอบเวลาที่ผม้อนเธอแล้วเธอไป่อไม่ถูน้อยอมำนน่อผม
มันน่ารั
ไม่รู้ว่าั้แ่เมื่อไหร่ผมเริ่มหวนัวเี้ยมาึ้นทุวัน เริ่มอยาแล้ อยาให้ใบหน้า่าๆมีแ่ผมที่เห็น
"เปล่าหรอ"ผมอบออไป
ผมรู้สึีใที่เราไม่มีอะไรแแยันนั
เธอื่นอบในศาสร์มืเหมือนับผม
ผมเป็นนเียวที่รู้ว่าเธอมีาถาแปลๆที่ไม่มีในหนัสือ
ไหนะเธอะอบเปลี่ยนไม้อเธอให้เป็นอาวุธที่เรียว่า ปืน แบบ่าๆ
เธออบุย้อในเรื่ออสราม อาวุธ าร่อสู้ นผมอมอว่าเธอแปลนาเ็สาวนอื่นไม่ไ้
ผมเริ่มนัวเนียนัวเี้ย ที่่วนีู้ทำัวน่าแล้ึ้นทุวัน
"อย่าวนันนะ ให้ายเถอะ ่วนี้นายวนันมาเินไปนะ เเวอรัส"นัวเี้ยบ่น
"ใรใ้ให้ทำัวน่าแล้ล่ะ"
"ไม่เยทำะหน่อย"
ผมมอนพอแ้มเป็นเ็ ่อนะยิ้มมุมปา่อยๆ้มลไปุไหล่และอนัวเี้ย
"บาทีัน็แอบิว่านายีบัน"
"่อให้ันไม่้อีบ เธอ็เป็นอันอยู่ีแหละ"ผมระิบเสียแหบพล่า
มอนัวเี้ยที่ทิ้ัวอิลมา
"แถวนี้ออร่ามพูแรเนอะเมส์"
"ัน็ว่าั้นเลยแบล็"ผมมอ่อนเลิิ้วให้พวัววน
นัวเี้ยหน้าเห่อร้อนนน่าแล้
"ไว้เอัน พว"ผมบอเสียเบาส่ๆ่อนทำสายาับไล่มารวามสุ
พวัววนรอาแล้วเินออไป
พอเห็นออไปลับา
ผม้อนามอนผมยาวสีน้ำาลที่มุบมิบอะไรสัอย่าอย่าน่ารั
ผมับผมสีน้ำาลึ้นมา บรรูบลเบาๆ
ผมเยูบแ้ม หู หน้าผา แ่ไม่เยทำิสมาร์หรือูบปาเธอเลย
เพราะผม้อารให้เียริเธอ
ผมอยาให้ผมับเธออายุเหมาะสมริๆ่อน
"อ่า อโทษทีนะเเวอรัส ันมีนัับเพื่อนสาวบ้านเรเวนลอ"
"ันไป----"
"ไม่ นี่เรื่อผู้หิ!!!!"
ผมเียบมอนรหน้าที่เถียเอาเป็นเอาายเพราะไม่ยอมให้ผมไป
แ่สุท้ายผม็แอบามไป
ผมเินามเธอมาถึ้นไม้ไม่มีน
ผมใ้าถาล่อหนใส่ัวเอ่อนะมอนผมาราเมลแสนเี้ยที่ระโไปอเ็สาวผมำสนิทบ้านเรเวนลอใส่แว่นลมสีน้ำาลาสีน้ำทะเล
"นี่ ีึ้นรึยั"โนอาถามึ้นรไปับมือสาวบ้านเรเวนลอทันที
"ันยัปวอยู่เลย"
ปวอะไร?ผมยัยืนฟั่ออย่ามีมารยาท(มั้)
"ประำเือน็ี้ อย่าิมา ปรึษาันไ้นะ "
"ันไม่ล้าบอใรเลยโน"
"มันเรื่อธรรมาอผู้หิใรๆ็เป็นหมน่ะแหละ"
"เธอเป็นรอบเือนแล้วเหรอ?"
"แน่นอนสิ แ่เธอ้อูแลารินมาึ้นนะไม่ั้นะปวท้อรอบเือน"
ที่แท้็เรื่อประำเือน ผู้หินี่ัวลมาไปหมเลยสินะ?
ผมเินออมาาุนั้นร่ายแ้าถา่อนะรนำไปที่หอพัสลิธีรินทันที
ผมเินเ้าไปในห้อนาให่ทิ้ัวลับโฟาสีเ้ม นั่ไว่้าอ่านหนัสือในมือ
"เธอเเวอรัสรึเปล่า?"
"หืม รับ"
"ัน เรเล เวิร์น"สาวผมสีเอรี่เอ่ยบอยิ้มแย้ม
"ันเเวอรัส สเนป"ผมล่าวไปามมารยาท่อนะสนใหนัสือพยาร์ในมือ
"นายสนใเหรอ?!!!"สาวผมเอรี่เอ่ยร้อ
"อืม"
"ัน็อ่านบ่อยๆนะ"
"อ่า เหรอ"
"ใ่ แ่ันไม่เ่ารพยาร์"
ผมมอนรหน้าที่าสีำสนิทหมอล
"นายสอนันไ้ไหม?"
"ไม่"
"อะไรันนิหน่อย"ผมมอาสีำอออ้อน
ให้ายสิ้้าี้ริ
"นายสอนีัน ัน้อไปแล้ว"
สุท้ายผม็้อยอมให้นที่พึ่รู้ัมานั่เนียนทำเป็นให้ผมสอนำลัะาหลัไ้สิ่ที่้อาร
รอเท้าส้นสู้าวลุยิ้มบอลาผมสีเอรี่หันวับ่อนที่ส้นสูัวสวยะสุับผ้าสีเียวะล้มหน้ามำ
ผมึแนนัวผอมลมานั่ร่อมบนัผม
ในห้อนั่เล่นอนนี้ไม่มีใรนัเพราะเาไปูาร้อมวิิัน
นผมเอรี่ หน้าแแ๋เ้าับผมสีเพลินั่น
"เเวอรัส !!!!!"ผมหันหน้า ามอเบิึ้นมามอ้นเสีย
โนอายืนหน้าบึ้ึเินเ้ามา ่อนผมะรีบผละาสาวระูลเวิร์นทันที
"นี่มันเรื่อเ้าใผินะ เธนเทอร์"
"แอย่ามาแหลนะ ยัยเวิร์น แอบเเวอรัสั้แ่ปีหนึ่ ไหนะเยเอายาสเน่ห์ใส่แ้วน้ำเาอี แิว่าันโ่เหรอ!!! อ่อ วันนี้แมาอ่อยให้ท่าผู้ายล่ะสิ แ่สั้นาปาะหยั่ับโสเภนี"ผมมอโนอาในมุมที่ผมไม่เยเห็น็ผะ เมื่อพบาสีส้มทีู่รุนแร
"อย่ามาว่าันนะ!!!"เวิร์นเถียลับน้ำาปริ่ม
"ินรุ่นพี่ลูเียสไม่ไ้มาวอหาอาวบ้านล่ะสิ อี้าน!!!"โนอาไม่ลละเินระแทเท้ามายืนประัหน้า
"โนอา!!เธอมันมาไป หัฟัอะไร่อนสิ"ผมอะัไม่ไ้
"นี่มันมารยานะ อย่าอีนี่ะร้อไห้เพราะน่าเหรอ"ผมมอิริยา้าวร้าวอนผมาราเมล็ระอา
"เธอล้มันเลย่วย"
"อ่อ ่วยร่อมันในที่สาธาระน่ะเหรอ!!"
ผมมอโนอาที่อนนี้้าวร้าวเินไปนผมเริ่มเหลืออ
"อ่อ ให้ท่าันีั อ่อยเ่นะยัยเวิร์นว่าแ่รอยาให้เาไปี่วล่ะ"
ผมแถบอยาะบ้าายับารหัวรั้นไม่ฟัใรอโนอา ทั้ๆที่เธอไม่เยทำัวแบบนี้
ผมมอหน้าเวิร์นที่น้ำานอหน้าแล้ว
"อย่าร้อๆ"ผมปลอบ
พึ่บบ
รี๊
ผมเบิาโพล
มอโนอาที่รมาระาผมสั้นสีเอรี่อเวิร์นไป
"เี๋ยววันนี้ะัให้หายแรเอ อีนี่!!!ราว่อนพี่ิสอไว้รอบนี้ไม่ยอมโว้ยย"
ผมมอาโ่อนะทนไม่ไ้น้อไประาเอาร่าอสาวระูลเวิร์นมาอุ้มไว้
"เเวอรัส!!!"
"ไปสบสิอารม์ะ ันไม่อยาุยับนสิไม่ี"
"ันสิรบย่ะ!!!!"
นัวเี้ยอนนี้าสีส้มนั้นแสวามรุนแรนไร้วามน่ารัไปโยสิ้นเิ
"ันไม่ิว่าเธอะเป็นพวใ้ำลั"
"็นี่แหละัน แล้วะทำไม!!"
"ันยัไม่อยาุยับเธออนนี้"
"นายะไปไหน เเวอรัส"
"ำ
"พานที่โนยัยบ้าอย่าเธอทำร้ายไปส่ห้อพยาบาล"
"นายแร์ยัยหัวแนี่เหรอ"
"เธอวรสำนึผินะ "ผมล่าวเสียแ็ สาวท้าวออไป
เสีย่าทอ่าๆนาๆอนผมาราเมลที่อนนี้้าวร้าวนไม่น่าเอ็นูัมาไล่หลั
ผมมอนในอ้อมอที่สะอื้นไม่หาย
ให้ายเถอะผม้อทำยัไเนี่ย!!!
ถ้าอบหัวใ อมเม้นท์หน่อยนะะ
้อารำลัใมา!!!!♥️
ความคิดเห็น