เบญจวิวิธวรรณ

ลำดับตอนที่ #1 : เรื่อง รุ่งอรุณแห่งหัวใจ

เรื่อง  รุ่งอรุณแห่งหัวใจ

 

ผู้แต่ง  จินตนา  ปิ่นเฉลียว  (ภักดีชายแดน)

ลักษณะคำประพันธ์  กลอนนิราศพระอาราม เพลงยาวอยุธยาวสาน และ บทกวีชุดเพลงมนุษย์

ทำนองแต่ง  แต่งด้วยกลอนสุภาพ 6 บท

จุดประสงค์ในการแต่ง  เพื่อแสดงกวีทัศน์

            พอแดดพริ้มยิ้มพรายกับชายฟ้า                    โลกก็จ้าแจ่มหวังด้วยรังสี

หยาดอรุณอุ่นหล้าเหมือนอารี                                   แพรรพีห่มภพอบหนาวคลาย

เพียงจะพลิกแผ่นฟ้าลงมาฝัน                                   กับแสงอันอ่อนอุ่นอรุณฉาย

เราคนท้อรอหวังซังกะตาย                                        หวังชีพพรายอุ่นบ้างอย่างอรุณ

ทุกวันนี้แรงหนาวปวดร้าวนัก                                  หนาวทุกข์หนักเน้นไข้โรคภัยหนุน

หนาวความชั่วตัวบาปคราบเนรคุณ                          ความอบอุ่นแห่งใจนั้นไม่มี

ถ้าความรักความหวังดังแสงฉาน                              นานเท่านานแสงจะฝ่าลงมานี่

หวังลำแสงแห่งเมตตา และ อารี                               พลิกราตรีมืดหมองให้ผ่องพรรณ

และเหนือสิ่งอื่นใดใจมนุษย์                                     ขอจงจุดแสงอุ่นละมุนฝัน

แสงแห่งรักและอภัยเห็นใจกัน                                แสงคุณธรรม์ขจัดชั่วจากหัวใจ

อ้าอรุณอุ่นหล้าทิวาจรัส                                              สารพัดภพผ่องครรลองไสว

เรารอคอยอรุณแจ้งแหล่งฤทัย                                   ซึ่งเกิดได้เมื่อมนุษย์หยุดกรรมเลว

เนื้อเรื่องย่อ

       “ รุ่งอรุณแห่งหัวใจ” เมื่อรุ่งอรุณท้องฟ้าก็แจ่มจ้า ด้วยแสงอาทิตย์ เหมือนคนที่คอยความความหวังของชีวิต ว่าจะมีอะไรมาปลดเรื่องทุกข์ยากให้หมดไป คอยแสงสว่างแห่งชาติ ซึ่งได้แก่ ความเมตตาอารี ความรู้จักให้อภัย ความรัก ซึ่งสิ่งเหล่านี้ จะช่วยขจัดความชั่วร้ายออกจากหัวใจมนุษย์

ข้อคิดที่ได้จากเรื่อง

            โลกเรานี้ยังเต็มไปด้วย ความชั่วร้ายอันเกิดจากการกระทำของมนุษย์ ซึ่งจะกำจัดให้หมดไปได้ด้วยความรัก ความเมตตา และ การกระทำแต่ความดี

******************************************************************************

อธิบายเกี่ยวกับสิ่งต่างๆที่รับรู้ได้ในเวลาเช้าของทุกทุกวัน

ช่างสวยงามอบอุ่น ข้าพเจ้าคิดว่าเป็นเรื่องที่ดีเรื่องหนึ่ง ^o^