เบญจวิวิธวรรณ

ลำดับตอนที่ #3 : เรื่อง วอนขอ

เรื่อง  วอนขอ

ลักษณะคำประพันธ์  กลอนสุภาพจำนวน 8 บท

                    แม้เมื่อเรายังเล็กเป็นเด็กน้อย

เคยกล่าวถ้อยวอนจันทราว่าให้สม

ขอข้าวแกง...แหวน...ให้น้องปองนิยม

ขอเตียงตั่งนั่งชมดาว และ เดือน

                    เมื่อเห็นดาว และ เดือนกลาดเกลื่อนฟ้า

ชวนน้องนับดาราที่เป็นเพื่อน

ระยับระยิบพริบตาดาวพร่าเลือน

แต่ดวงเดือนเด่นสว่างกลางโพยม

                    อยากตะกายว่ายฟ้าไปหาจันทร์

และใฝ่ฝันอยากเอื้อมให้ถึงโสม

เคยนึกตามใจชอบปลอบประโลม

ว่าเติบใหญ่จะได้โคมรัตติกาล

                    ฝันไปตามอารมณ์ผสมโง่

ว่าเติบโตจะบินไปด้วยใจหาญ

สอยดวงดาวพราวฟ้ามาเป็นยาน

พาเราผ่านเมฆด้นจนถึงจันทร์

เนื้อเรื่องย่อ

       การรำพึง รำพัน การพระจันทร์ เพื่อขอสิ่งที่ตนปรารถนา คือ เครื่องประดับ ของใช้ พร้อมแสดงความต้องการ ที่จะเดินทางไปให้ถึงพระจันทร์ซึ่งเป็นความคิดเมื่อยังเป็นเด็กๆ ครั้นโตเป็นผู้ใหญ่ ความคิดดังกล่าวผู้ปนะพันธ์คิดว่าเป็นเรื่องไร้สาระ

 ข้อคิดที่ได้จากเรื่อง

            ความนึกคิดเมื่อเยาว์วัยกับเมื่อเป็นผู้ใหญ่ มีความลึกซึ้ง และ สารประโยชน์แตกต่างกัน

******************************************************************************

สวยงามแต่ตอนท้ายน่าสงสาร

เริ่มอย่างสง่างาม แต่ต้องมาเสียใจภายหลัง TTOTT

จุดประสงค์ในการแต่ง  เพื่อพรรณนาความรู้สึก และ จินตนาการของกวี

ผู้แต่ง   คุณหญิง  กุลทรัพย์  เกษแม่นกิจ

นามปากกา  กุลทรัพย์  รุ่งฤดี และ ปถพีรดี