คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : แผนการ [2]
ตูม!!!!!!!!!!!!!!!!!
เคร้ง!! เคร้ง!!
บึม!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ย้ากกกกกกกกกกกก!!!!!!!!!!
เปรี้ยง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
เสียงเกิดจากการต่อสู้สะเทือนเลื่อนลั่นไปทั่วโรงเรียนพระราชา บรรดานักเรียนที่กำลังเรียน ก็รีบวิ่งออกมาดูกันใหญ่ ส่วนบรรดาอาจารย์ก็งงเต๊ก เมื่ออยู่ดีๆเสียงการต่อสู้ก็ดังขึ้น แล้วนักเรียนทั้งหลายก็วิ่งออกจากห้อง
บรรดาเอดินเบิร์กมุบงมองดูการต่อสู้อย่างตกใจ บ้างอ้าปากหวอ บ้างกลืนน้ำลายเอือก บ้างแทบจะเป็นลม
การต่อสู้ครั้งนี้เหมือนการสู้กันจริงๆ
ป้อมอัศวิน VS ปราสาทขุนนาง
ศึกที่เหมือนศึกตัดสินของทั้งสองหอ
ศึกชี้ชะตาว่าทั้งสองหอที่อริกันมาแสนนาน ใครจะแน่นกว่ากัน
ศึกอันถือเป็นการเล่าขานให้รุ่นต่อๆไปของทั้งสองหอได้ร่ำรือ
ว่าวันนี้ ที่นี่ ตอนนี้ รุ่นพี่ของพวกเค้า ได้ประกาศสักดาความแข็งแกร่งเอาไว้อย่างไม่มีวันลืมเลือน(มันชักจะเว่อร์ไปแล้วมั้งเนี่ย -_-^^)
ทั้งสองฝ่ายปะทะกันไม่หยุด ไม่มีฝ่ายใดยอมแพ้ เหล่าอาจารย์ไม่กล้าห้ามเพราะกลัวโดนลูกหลง รียวิ่งไปบอกเลโมธี ส่วนเอดินเบิร์กมุงทั้งหลายไม่กล้าห้ามได้แต่ยืนดู ส่งเสียงเชียร์อยู่ห่างๆ
"นี่มันเกิดอะไรขึ้น!!!!!!"เสียงตะโกนก้องอย่างกราดเกรี้ยวดังขึ้น ทำให้ทั้งสองฝ่ายหยุดอย่างช่วยไม่ได้
"ท่านจะช่วยอธิบายได้มั้ย โรเวน!!"อาเธอร์ตวัดเสียงไปทางโรเวน ที่ไม่นึกว่าจะรวมอยู่ด้วย
"ได้"โรเวนเอ่ย และทั้งสองซุบซิบอยู่พักใหญ่ ปล่อยให้บรรดาพวกรุ่นน้องทั้งหลายจ้องหน้ากันเขม็ง
"เฮ้ย! ใครเห็นคาโลบ้างว่ะ"คิลถามขึ้นเมื่อไม่เห็นเพื่อนซี้ที่เป็นแม่ทัพนำหน้า
"ใครเห็น ฟาโรห์บ้าง"ฝ่ายปราสาทขุนนางก็หาแม่ทัพนำหน้าไม่เจอ
ตูม!!!
ทั้งหมดหันไปมองที่มาของเสียงระเบิด พบร่างสองร่างยืนประจัญหน้ากันอยู่ ร่างสูงในมือถือคฑาสีดำยืนนิ่ง มีรอยบาดแผลเล็กน้อย ดวงตาสีฟ้าว่างเปล่าจ้องมองไปยังอีกฝ่าย
"บ้าชิบ!"คิลสบถ เมื่อเห็นเพื่อนกลายเป้น พ่อมดปีศาจไปเสียแล้ว
ฝ่ายผู้วิเศษที่ไม่เจียมตัว ไปพูดยั่วพ่อมดปีศาจแห่งคาโนวาล อยู่ในสภาพสะบักสะบอมยิ่งกว่า แรงจะยืนแทบจะไม่ไหว แต่ก็ไม่อยากแพ้ พยายามยืนให้มั่นคง
"ไม่ได้การต้องห้ามมันก่อน"ครี้ดเอ่ย เหล่าทะโมนวิ่งจะเข้าห้าม แต่......
ตึง! โครม! โอ้ย!
ยังไม่ทันวิ่งไปถึง ก็รู้สึกเหมือนวิ่งชนอะไรสักอย่างคล้ายกำแพง และกระเด็นออกมา
"กำแพงเวทย์มนตร์"โรเอ่ย
"โธ่เว้ย! โร แกจัดการดิ"คิลพูดอย่างหัวเสีย
"โทษที แต่อันนี้ฉันขอผ่าน"โรเอ่ย หน้าเครียด
"หมายความว่าไง"เจคถามอย่างงงๆ
"เวทย์ของคาโลมันมหาศาลเกินกว่าที่ฉันจะทำลายได้ คงต้องใช้พลังที่แรงกว่าถึงจะทำลายกำแพงเวทย์นี้ได้"โรอธิบาย
"แค่ใช้พลังที่มากกว่าใช่มั้ย"เสียงหวานดังขึ้นด้านหลัง ทุกคนหันไปมอง
"เฟริน!!"
"แก.....เอ่อ......"คิลพูดตะกุกตะกัก
"เกิดอะไรขึ้น"เฟรินถามเสียงเย็น มองไปที่เหล่าทะโมนทั้งหลาย และหันไปมองพวกรุ่นพี่ที่ไม่นึกว่าจะเอากับเค้าด้วย
"เอ่อ......."คิลทำท่าอึกอัก
"ฉันถามว่าเกิดอะไรขึ้น!!"เฟรินตะโกน
"คืองี้น่ะ............"โรเห็นคิลหน้าซีด ตัวสั่นงกๆ เลยตอบแทน เล่าเรื่องราวทั้งหมดให้ฟัง
"พวกนาย.....แก้แค้นแทนฉันเนี่ยน่ะ"เฟรินมองไปที่เพื่อนๆและรุ่นพี่
"ใช่"
"พวกนาย"เฟรินกำมือแน่น สติเส้นสุดท้ายขาดผึง กระโดดเข้าหาคิล โร และครี้ดที่อยู่ใกล้ที่สุดและประเคนแจกทั้งหมัด ทั้งศอก ทั้งเท้าให้ ปากก็ทำงานได้ดีพอๆกัน
"พวกแกทำบ้าอะไรทำไมไม่คิด พวกแกนี่มันบ้า ซื่อบื้อที่สุด แก้แค้นให้ฉันเรอะ พวกแกน่ะบ้าไปแล้วเหรอไงว่ะ!!!"
"คุณเฟรินพอเถอะครับ"ซีบิลเห็นท่าจะไปใหญ่รีบเข้าไปห้าม แต่โดนลูกหลง เท้าลุนๆกระแทกเข้าที่ท้อง จึงจุกลงไปงอตัวที่พื้น ฝ่ายเพื่อนๆที่เหลือกะจะเข้าไปช่วย พอเห็นผู้กล้าคนแรกโดนไปแบบนั้นเลยไม่กล้าแหยม
"ลอเรนซ์ ลูคัส นายจัดการเฟรินหน่อยซิ"โรเวนเอ่ยขึ้น เมื่อคุยกับอาเธอร์เสร็จแล้ว
"ได้"ทั้งสองตอบ เดินเข้าไปห้าม
"พอได้แล้วเฟริน"ลอเรนซ์ว่าดึงเฟรินให้ออกมาจากพวกที่กลายเป็นที่ระบายไป
"พี่ปล่อยผมสิ ปล่อย!!"
"พอได้แล้วเฟรี่ เดี๋ยวพวกคิลลี่ก็ตายหรอก"ลูคัสจับแขนอีกข้างไว้ดึงเฟรินออกมาได้
ส่วนสามหนุ่มที่โดนทั้งหมัด ทั้งศอก ทั้งเท้า กอดกันกลมดิกตัวสั่นด้วยความกลัว พลางคิดในใจ 'ต่อไปถ้ามันโกรธ กรูจะไม่เข้าใกล้มันคนแรก'
"ปล่อยผมสิ"เฟรินตะโกนดิ้นไปมาจนหลุดจากการเกาะกุมและ.........
เพี้ยะ! เพี้ยะ! เพี้ยะ!
O[]O!!!!!!!!!!!! (ทุกคน)
ความคิดเห็น