คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ(รีไรท์)
ตอนที่1
บทนำ
ปี 20XX
โลกมนุษย์ได้เป็นไปอย่างไม่มีวันกลับมาเป็นเหมือนเดิมทั่วโลกได้เกิดเหตุการณ์ทุกอย่างขึ้นพร้อมกันมีดาวหางจำนวนมากพุ่งชนโลกในวันนั้นผลที่ตามมาจากการที่ดาวหางพุ่งชนโลกนั้นคือไวรัสบางชนิดที่ทำให้คนนั้นกลายเป็นผีดิบหรือซอมบี้บ้านเมืองบางส่วนพังจากการที่ดาวหางพุ่งชนโลกและมนุษย์บางสิ่งกลายพันธุ์เป็นผีดิบการเอาชีวิตรอดในโลกอันแสนโหดร้ายก็ได้เริ่มขึ้น
15 ตุลาคม 20XX
ณ ประเทศไทย
มหาลัยแห่งหนึ่งในกรุงเทพ
บนดาดฟ้าของมหาลัยที่เป็นพื้นที่สี่เหลี่ยมผืนผ้ากว้างหลายร้อยเมตร โดยพื้นของดาดฟ้านั้นถูกปูนด้วยหญ้าเทียมทั้งชั้น สายลมอ่อนๆได้พัดผ่านทำให้หญ้าเทียมเหล่านั้นเอนไปตามสายลม
เด็กหนุ่มคนหนึ่งกำลังยืนแหงนหน้ามองท้องฟ้าอันโพลนที่ถูกบดบังไปด้วยก้อนเมฆที่ลอยอยู่เต็มท้องฟ้า อยู่บนดาดฟ้าของมหาลัย เด็กหนุ่มคนนั้นมีความสูงประมาณ180 เซนติเมตรใส่นักเสื้อนักศึกษาสีขาวที่ชายเสื้อนั้นไม่ได้ถูกเก็บไว้ในกางเกงตามกฏระเบียงแขนเสื้อทั้งสองของเขานั้นดึงขึ้นมาจนถึงข้อศอก ตรงคอผูกเนคไทสีดำสวมใส่กางเกงขายาวสีดำและรองเท้าผ้าใบสีดำขาวที่นักศึกษาชอบสวมใส่กัน
ร่างกายของเขามีรูปร่างสมส่วนในมาตราฐานชายไทย ผมสีดำที่ไม่ยาวมากนัก ดวงตาสีน้ำตาล ใบหน้าที่เรียกได้ว่าหน้าตาดีในระดับเดียว แววตาที่เฉียบคมของเขาได้มองขึ้นไปบนท้องฟ้าอันว่างเปล่า
" เดย์!!! " เสียงเรียกของผู้ชายคนหนึ่งนั้นดังขึ้นมาจากทางขึ้นของดาดฟ้า เด็กหนุ่มที่กำลังยืนมองฟ้าอยู่นั้นได้หันไปทางเสียงเรียกดวงตาของเด็กหนุ่มได้จ้องไปที่เด็กหนุ่มที่เรียกชื่อของเขา
" ว่าไง" เดย์ได้เอ่ยถามออกมาด้วยน้ำเสียงที่ออกไปในโทนอบอุ่นของเขา
" ได้เวลาเรียนแล้ว " เด็กหนุ่มปริศนาได้บอกกล่าวออกมา
" เออจะไปเดี๋ยวนี้แหละ" หลังจากได้ยินคำตอบกลับจากเดย์ ตัวของเด็กหนุ่มที่ยืนอยู่ตรงบันไดทางขึ้นดาดฟ้าก็ได้เดินลงไป
ผมชื่อ เดย์ อายุตอนนี้ก็19ปีกำลังเรียนอยู่ที่มหาลัยแห่งหนึ่งในกรุงเทพเป็นลูกคนโตของครอบครัวบอกตรงๆ เลยว่าผมกำลังเบื่ออยู่ ถามว่าเบื่ออะไรน่ะเหรอไม่รู้เหมือนกันแต่ตัวผมแค่รู้สึกว่ามันกำลังจะเกิดอะไรสักอย่างขึ้น
ทันใดนั้น
ตึง!!!
เสียงของอะไรบางอย่างดังก้องเข้ามาให้หูของเดย์ มันดังเสียจนเขาต้องยกมือทั้งสองข้างของเขาขึ้นมาปิด ดวงตาทั้งสองเขาเดย์ได้ปิดลงเพราะความเจ็บปวดที่เสียงบางอย่างกระแทกเข้ามาในแก้วหูของตนเอง
เมื่อตั้งสติได้แล้วดวงตาทั้งสองเขาเดย์ก็ได้ค่อยๆลืมขึ้น
ล็อกอิน
ข้อความดังกล่าวได้ปรากฏขึ้นตรงหน้าของเดย์ มันเป็นเพียงข้อความใสๆที่ลอยอยู่กลางอากาศ ตาของเดย์พองโตขึ้นกับสิ่งที่เห็น ขนาดที่ความตกใจยังไม่หายไปก็มีดาวตกจำนวนมากพุ่งลงมาจากฟ้า
ตูม!!!!!
ตูม!!!!!
ตูม!!!!!
ตูม!!!!!
ตัวของเดย์ได้ยืนดูเหล่าดาวตกมากมายกำลังพุ่งตกลงมากจากท้องฟ้า พวกมันได้ตกทำลายบ้านเมือง บ้านเมืองมากมายต่างพังด้วยแรงตกลงมาของดาวตก ทันใดนั้นเองเสียงกรีดร้องมากมายได้ดังลั่นไปทั่วเสียงร้องของทั้งหญ้าและชายต่างพากันดังขึ้น เดย์ทำได้แค่ยืนมองสิ่งที่เกิดขึ้นผู้คนทั้งในมหาลัยและรอบข้างต่างแตกตื่นตัวของผมได้หันไปเห็นด้านหน้าของมหาลัยมีคนท่าทางแปลกเข้ามากัดคนที่อยู่บริเวณหน้ามหาลัยและแล้วผู้คนที่ทุกกัดก็ได้ลุกขึ้นแล้วไปโจมตีใส่คนอื่น
“เรื่องบ้าอะไรกัน” ตัวของเดย์ได้พูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่สั่นกลัวแววตาของเขาได้จ้องไปที่หน้ามหาลัยที่กำลังถูกโจมตีอยู่
ตึกตักๆๆๆๆๆ
หัวใจของเดย์ได้เต้นรวดราวกับมันจะระเบิดออกมา ความตื่นเต้นและความกลัวได้ปนกันอยู่ภายในสมองเต็มไปด้วย
" นี่มันเรื่องอะไรกัน!!!! "
ตึง
ยินดีต้อนรับผู้เล่นใหม่
ข้อความได้แจ้งเตือนขึ้นมาหน้าของเดย์อีกและจากนั้นก็ตามมาด้วยหน้าตาสถานะ
ชื่อ เดย์ LV .1
อายุ 19
สเตตัส แต้มสเตตัส 0 หน่วย
ความแข็งแกร่ง 10 หน่วย
ความเร็ว 10 หน่วย
ความแม่นยำ 10 หน่วย
ประสาทสัมผัส 10 หน่วย
สกิล แต้มสกิล 0 หน่วย
สังเกต LV 1
ทักษะการต่อสู้ระยะประชิด LV 1
ทักษะการต่อสู้ระยะไกล LV 1
“พวกนี้มันอะไรเกมส์งั้นหรอ” เดย์ได้แต่ยืนมองดูสิ่งที่อยู่ตรงหน้าด้วยความช็อค ใบหน้าที่อึ้งๆเหมือนเห็นหน้าต่างสเตตัสลอยอยู่กลางอากาศ ในขนาดที่กำลังยืนมองหน้าต่างสเตตัสด้วยความมึนงง
เสียงร้องของหญิงสาวได้นั้นดังขึ้นอีกครั้ง แต่เสียงครั้งนี้มันทั้งใกล้ราวกับมันทางบันไดทางขึ้นของดาดฟ้าอย่างไงอย่างงั้น เมื่อได้ยินอย่างนั้นเดย์ได้รู้ทันทีว่าซอมบี้อยู่ใกล้เขาแล้ว
“ แย่แล้วเสียงดังขึ้นใกล้ขนาดนี้แปลว่าพวกซอมบี้คงจะอยู่ใกล้ๆ ” เดย์พูดขึ้นขนาดที่พลางกับครุ่นคิดหาทางอยู่
สายตาของเดย์ได้กวาดสายตามองหาสิ่งของรอบๆ และแล้วสายตาของเดย์ก็ไปสะดุดเข้ากับของอะไรบ้างอย่าง เมื่อเห็นของที่ต้องการวางอยู่ เดย์ก็ได้รีบวิ่งเข้าไปหามันทันที สิ่งของที่เดย์วิ่งเข้าไปหามันคือ ไม้ถูพื้นและเศษเหล็กแหลมที่หักมาจากอะไรสักอย่าง
คุณได้รับ ไม้ถูพื้น เรียบร้อย
คุณได้รับ เศษเหล็กหัก เรียบร้อย
ระบบได้แจ้งเตือนขึ้นตัวของเดย์เมื่อได้เห็นก็ไม่ได้สนใจอะไรได้นำเศษเหล็กที่หักมาต่อกับไม้ถูพื้นแล้วใช้เข็มขัดมัดทั้งสองอย่างเข้าด้วยกันทำให้ไม้ถูนั้นมีเหล็กแหลมติดอยู่ตรงหัว
ทันใดนั้นเสียงบางอย่างดังขึ้นทำให้เดย์หันไปมองที่ทางขึ้นมีนักศึกษาที่ถูกทำให้กลายเป็นผีดิบเดินขึ้นมาอย่างช้าๆ
เมื่อได้เห็นร่างที่เต็มไปด้วยเลือดของนักศึกษาคนนั้น ตรงคอของเขามีแผลรอยโดนกัดอยู่ร่างของนักศึกษาที่เดินขึ้นมาอย่างช้าๆ ร่างที่เคลื่อนไหวได้ด้วยไร้จิตวิญญาณมันได้ค่อยเดินเข้ามาหาเดย์อย่างช้าๆ ทันใดนั้นเองแขนและขาของเดย์ก็ได้สั่นด้วยความกลัว
ผ่านไปสักพักก่อนที่ซอมบี้ตัวเขาจะเข้ามาใกล้ถึวตัว เดย์เริ่มตรงสติของตนเองเขาได้เริ่มรวบรวมความกล้าของตนเอง แขนและขาของเขาเริ่มจะหยุดสั่นเมื่อรวบรวมสติได้
“ช่วยไม่ได้แหละนะยกโทษให้ฉันเถอะนั้น” เดย์ได้พูดขึ้นพร้อมกับมองไปที่ผีดิบตัวของเดย์ได้ถอดหายใจเพื่อทำให้ตัวเองผ่อนคายที่สุดเดย์ได้จับไม้ถูอย่างแน่นแล้วได้วิ่งเข้าไปที่หาซอมบี้ตัวนั้นแล้วใช้เหล็กที่ติดอยู่ปลายไม้แทงเข้าไปที่หัวของซอมบี้ตัวนั้นระบบแจ้งเตือนขึ้นมาอีกครั้ง
คุณได้ฆ่า ซอมบี้ เรียบร้อย
ได้รับ EXP 10
เลเวลอัพ
ยินดีด้วยคุณเลเวล 2 แล้ว
“เกมส์เหรอน่าสนุกดีนิ”
จบตอน
ความคิดเห็น