คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : บ้านพัก
ตอนที่ 10
บ้านพัก
เมื่อพวกเขามาถึงบ้านหลังนี้และแอนได้เปิดประตูและได้ลงจากรถไปจานั้นได้เดินตรงไปที่ประตูบ้านเมื่อเห็นแบบนั้นเดย์ได้อุ้มวันใหม่ลงตามไป
" จะเอาไง " เดย์ได้พูดกับแอนเมื่อแอนได้ยินคำพูดของเดย์ก็ได้ชี้ไปทางกริ่งเมื่อสายตาของเดย์มองไปที่นิ้วของแอนที่ชี้เขาได้เดินไปกดกริ่ง
ผ่านไปสักพัก
มีเสียงคุยกันอย่างเบาอยู่หลังประตู
" นิฉันเองแอน " แอนได้ตะโกนเพื่อให้คนข้างในได้ยินผ่านไปสักพักเสียงเคลื่อนที่ของประตูเหล็กอันใหญ่ได้ดังขึ้นประตูเหล็กอันใหญ่เบื้องหน้าพวกเขาได้เลื่อนเปิดออกเมื่อประตูเปิดออกมีบุคคลสองคนยื่นอยู่
สายตาของพวกเดย์ได้ได้จ้องมองไปที่สองคนนั้นคนหนึ่งเป็นผู้หญิงวัยประมาณ สี่สิบกลางๆ ตัวเธอใส่ชุดสาวใช้สีดำขาวเธอปรากฏตัวออกมาด้วยสีหน้าที่ยิ้มแย้มข้างๆเธอมีผู้ชายวัยประมาณสี่สิบเกือบจะย่างเข้าห้าสิบยืนอยู่ด้วยตัวเขาเป็นผู้ชายรูปร่างสูงดูจากสายตาภายนอกก็รู้ว่ามีกล้ามเนื้ออยู่ทั่วร่างกาย มีผมสีขาวพร้อมกับสวมใส่ชุดสูทสีดำขาวตัวของผู้ชายนั้นได้แสดงสีหน้าที่นิ่งเฉยพวกเขาทั้งคู่ก้มตัวลงอย่างช้าๆเพื่อทำความเคารพแอนที่ยืนอยู่หน้าประตู
เมื่อตัวของแอนได้เห็นพวกเขาทั้งสองคนน้ำตาก็ได้ค่อยๆไหลออกมาจากตาของเธอ มุมปากของเธอได้ฉีกออกออกใบหน้าที่เต็มไปด้วยความดีใจทำให้ตัวของเธอได้วิ่งไปกอดผู้หญิงคนนั้น แขนทั้งสองข้างของแอนได้กอดเข้าที่ตัวของผู้หญิงคนนั้นอย่างแรก
" คุณหนูทำเด็กๆไปได้ " หญิงวัย สี่สิบกลางได้พูดด้วยรอยยิ้ม
" คุณหนูไม่ได้มาที่นี่ตั้ง5ปีแล้วได้มั่ง " ชายวัยเกือบจะห้าสิบปีได้พูดด้วยสีหน้าที่ยิ้มออกมา
" ดูสิแปปเดี๋ยวโตเป็นสาวเต็มตัวแล้วสวยด้วย " หญิงวัยสี่สิบกลางๆได้หันไปพูดกับชายคนนั้นและทั้งสองคนก็ได้หัวเราะออกมาพร้อมกัน
" แล้วคนพวกนั้นเป็นใครหรอครับคุณหนู " ชายวัยห้าสิบกลางๆได้พูดพร้อมกับหันไปทางเดย์ที่ยืนอุ้มวันใหม่อยู่
เดย์ได้ปล่อยตัวของวันใหม่ลงกับพื้น เมื่อขาของวันใหม่ถึงพื้นก็ได้รีบวิ่งอย่างช้าๆไปหาแอนที่กำลังกอดหญิงวัยสี่สิบกลางๆอยู่ แอนที่เห็นแบบนั้นก็ได้หันมาพร้อมกับอ่าแขนรับวันใหม่ที่วิ่งเข้ามาหาตน
" หม่ามี๊!!!!! " วันใหม่ตะโกนเรียกพร้อมกับวิ่งเข้าไปในอ้อมแขนของแอน ตัวแอนที่เมื่อวันใหม่ได้วิ่งเข้าอ้อมแขนของตัวเองแล้วก็ได้อุ้มวันใหม่ขึ้น
" ลูกของหนูเองค่ะ " แอนได้พูดน้ำเสียงที่มีความสุขพร้อมกับใบหน้าที่ยิ้มให้วันใหม่ ใบหน้าของชายหญิงทั้งสองคนก็เปลี่ยนไปพวกเขาได้แสดงสีหน้าที่เต็มไปด้วยความสงสัยออกมา
เดย์ที่ยืนอยู่ห่างเขาก็ได้ยินเสียงของอะไรบ้างอย่างจึงหันไปมองหาที่มาของเสียงนั้นสักพักซอมบี้ก็ได้เดินมาประมาณสามตัวเดย์ไปเห็นแบบนั้นก็ได้เดินไปขับรถเข้ามาในรั้วบ้านแล้วได้เดินออกไปใช้ปืนพักยิงใส่พวกมัน
ปั้ง!!!!!
ปั้ง!!!!!
ปั้ง!!!!!
เมื่อซอมบี้ได้หมดเดย์ก็ได้เดินเข้ามาในรั้วบ้าน ประตูเหล็กขนาดใหญ่ได้ค่อยๆเลื่อนปิดอย่างช้าๆจนปิดสนิท
" เมื่อกี้คุณหนูบอกว่าลูกหรอค่ะ " หญิงวัยสี่สิบกลางได้พูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ติดๆขัดๆพร้อมกับสีหน้าที่ตกใจ
" ใช่ค่ะ " แอนได้ตอบผู้หญิงคนนั้น
สีหน้าของเธอก็ได้ตกใจหนักเข้าไปอีกในขนาดที่ผู้ชายข้างๆก็ได้แสดงสีหน้าที่ตกใจไม่แพ้กัน ผู้หญิงคนนั้นได้ตั้งสติอยู่สักพัก
" อย่างไงก็เถอะคุณหนูไปอาบน้ำก่อนเถอะคงเหนื่อยมากสินะแล้ว " ผู้หญิงคนนั้นได้พูดกับแอน เดย์ก็ค่อยๆเดินเข้ามาหาแอน แอนได้หันหน้าไปหาเดย์
" ยังไม่ได้แนะนำเลยสินะคนนี้คือป้าเพ็ญ เป็นคนที่เลี้ยงฉันมาตั้งแต่เด็กๆ และผู้ชายคนนี้คือลุงเดฟเป็นคนดูแลความปลอดภัยที่นี่ " แอนได้พูดเพื่อแนะนำบุคคลปริศนาเบื้องหน้าเขาให้เดยํรู้จัก
" สวัสดีครับ " เดย์ได้พูดด้วยเสียงที่เบาๆพร้อมกับก้มหัวลงเพื่อทำความเคารพภายใต้สีหน้าที่นิ่งเฉย
ระหว่างที่พวกเขาคุยกันอยู่ท้องฟ้าเริ่มมืดลงแสงจากดวงอาทิตย์เริ่มจะหายไปจากท้องฟ้าอากาศเริ่มจะหนาวเย็นขึ้นมา นั้นทำให้พวกเขาทั้งหมดได้เดินเข้าไปภายในบ้าน
เมื่อพวกเขาเดินเข้าไปภายในบ้านเดย์ได้ใช้สายตามองไปรอบๆภายในบ้านนั้นกว้างมากผนังถูกตกแต่งด้วยสีดำขาวเฟอร์นิเจอร์ภายในก็ตกแต่งด้วยของราคาแพงพวกเขาได้เดินเข้ามาถึงห้องโถงกลางบ้าน
" ฉันพายัยหนูไปอาบน้ำก่อนนะ " แอนได้หันมาพูดกับเดย์ที่กำลังมองไปรอบๆไม่หยุด
" ว่าไงนะ " เดย์ได้พูดขึ้นพร้อมกับหันหน้ามาด้วยความตกใจ
" ฉันบอกว่าฉันจะไปอาบน้ำกับยัยหนูก่อนนายก็ไปอาบน้ำแล้วค่อยมาเจอกัน " แอนได้พูดกับเดย์อีกครั้ง
หลังจากนั้นก็มีผู้ชายคนหนึ่งพาตัวของเดย์ไปที่ห้องพักเดย์ได้เข้าไปอาบน้ำตามปกติเมื่อน้ำสัมผัสถูกกับร่างกายความรู้สึกของเดย์ราวกับตัวเองได้เกิดใหม่ความเหนื่อยล้าได้หายไปเกือบหมดตัวของเขาได้อาบน้ำนานเกือบจะครึ่งชั่วโมง และเมื่อเดย์ออกมาก็ได้ใส่เสื้อผ้าที่มีคนเดรียมไว้ให้เป็นเสื้อเชิ้ตสีขาวและกางเกงขาสั้นสีดำ
เมื่อแต่งตัวเสร็จเดย์ได้ออกไปเดินดูห้องต่างๆอยู่สักพักเมื่อถึงห้องห้องหนึ่งตัวของเดย์ก็ได้หยุดชะงักเพราะว่าประตูห้องนี้ไม่หมดห้องอื่นตัวเดย์ได้ตัดสินใจเปิดประตูเข้าไป
แกร่ๆๆ
เมื่อประตูเปิดออกเดย์ก็ได้เห็นบรรยากาศภายในห้องภายในห้องนั้นทุกประดับด้วยไฟที่มีแสงสลัวๆ เมื่อมองไปเดย์ก็รู้ได้ทันทีว่าที่นี่เป็นบาร์
ตรงเค้าเตอร์มีชายคนหนึ่งกำลังนั่งดื่มเครื่องดื่มบางอย่างอยู่เมื่อเขาได้หันมาชายคือนั้นก็คือ ลุงเดฟ
" มาดื่มด้วยกันสักหน่อยมั้ย " ลุงเดฟได้พูดกับเดย์ด้วยรอยยิ้มพร้อมกับยกแก้วเครื่องดื่มหันมาทางเดย์ที่ยืนอยู่หน้าประตู
จบตอน
------------------------------------------------------------
ความคิดเห็น