คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #29 : กำเนิดวีรบุรุษ
ตอนที่ 29
กำเนิดวีรบุรุษ
แอนได้เดินทางมาถึงที่เกิดเหตุภาพที่เขาและทุกคนได้เห็นนั้นคือภาพที่เดย์ได้ใช้ดาบตัดคอของซอมบี้ระดับสามออก และเมื่อร่างของซอมบี้ระดับสามนั้นหายไปแอนได้รีบวิ่งไปลงในหลุมอุกกาบาตเพื่อลงไปหาเดย์ ในด้านทีโอเองก็รีบวิ่งลงมาเช่นเดียวกัน
เมื่อถึงตัวเดย์ที่นอนนิ่งอยู่กับพื้นทั้งสองคนได้ดูอาการเดย์
" นายไม่เป็นอะไรใช่มั้ย " เสียงพูดของแอนที่เต็มไปด้วยความเป็นห่วง ขอบตาของเธอมีน้ำตาติดอยู่เล็กน้อย เดย์ได้หันไปมองเขาได้เห็นแอนแสดงท่าทางที่เป็นห่วงอย่างสุดๆอยู่
" เธอมาได้ไงเนี้ย...... " เสียงของเดย์ที่อิดโรยเต็มที
" ฉันบอกให้อยู่บ้านไม่ใช่หรอ....... "
" เอาเถอะน่า!!!! " แอนได้พูดตัดบทเดย์เพื่อที่จะไม่โดนบ่นเธอพยายามไปที่ร่างกายของเดย์ที่เต็มไปด้วยคราบเลือด
แอนและทีโอได้ค่อยๆพยุงร่างของเดย์ขึ้นมาอยู่ในท่านั่งลุงเดฟและป้าเพ็ญได้วิ่งตามลงมา
" ลูกพี่ทำไงถึงไม่โดนมันโจมตีกลับล่ะครับ " ทีโอได้เอ่ยถามด้วยความสงสัย
" สกิลที่เจ้านั้นมันใช้มันไม่ใช่อะไรที่ซับซ้อนหรอกมันก็แค่สามารถสร้างตัวตนอีกตัวขึ้นมาแต่ตัวตนที่สร้างขึ้นมาใหม่นั้นจะล่องหนอยู่ "
" แบบนี้ก็แปลว่าที่เราโดนโจมตีก็.... "
" ใช่อีกร่างหนึ่งของมันนั้นแหละ"
" การโจมตีครั้งแรกของฉันที่หมุนไปรอบๆตัวเพื่อโจมตีมันจากนั้นฉันก็แค่โจมตีร่างจริงของมัน "
" แล้วลูกพี่รู้ได้อย่างไงว่าสกิลของมันเป็นแบบนั้น "
" เดาเอาน่ะ " เดย์พูดออกมาด้วยสีหน้าที่ไม่ทุกร้อน
" ว่าไงนะ!!!!! " ทีโอได้โวยวายขึ้น
" แล้วถ้าลูกพี่คิดผิดล่ะ "
" ไม่รู้สิ "
" ทำอะไรแบบไม่คิดแบบนี้ไม่สมกับเป็นลูกพี่นะ "
" ฉันจะ.... "
" ทำทุกอย่างเพื่อปกป้องครอบครัวของฉัน "
คำพูดที่ออกมาจากใจของเดย์ เมื่อแอนได้ยินเธอได้ยิ้มอ่อนๆออกมา เมื่อเดย์ได้เห็นใบหน้าที่ความสุขปนไปด้วยความโล่งใจของแอนให้เขานั้นยิ้มออก
พวกเขานั้นพึ่งจะรู้สึกตัวรอบบริเวณนั้นเริ่มมีผู้คนออกมาจากสิ่งก่อสร้างต่างๆรอบๆนั้น ผู้คนมากมายต่างออกมายืนอยู่บริเวณขอบหลุมอุกกาบาตพวกเขาได้ยืนมองลงมาที่พวกของเดย์ ใบหน้าของผู้คนเหล่านั้นยังเต็มไปด้วยความหวัดกลัวถึงแม้มันจะน้อยลงไปแล้ว
" คนพวกนี้.... " แอนพูดออกมาด้วยท่าทางที่ตกใจเมื่อเห็นคนเหล่านั้น
" น่าจะเป็นคนที่อาศัยอยู่รอบๆ" เดย์ได้พูดพร้อมกับใช้มือจับดาบและใช้ดาบนั้นปักกับพื้นและดันตนเองลุกขึ้นยืน
เดย์ได้หันมองไปที่ผู้คนที่อยู่รอบๆ ทันใดนั้นสีหน้าของคนเหล่านั้นที่เห็นว่าซอมบี้ได้หายไปแล้วก็ได้แสดงสีหน้าที่ดีใจออกมาเพราะรู้ว่าตนเองรอดตายแล้ว น้ำตาของพวกเขาที่ไหลออกมารอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความสุขบนหน้า
เสียงตะโกนของผู้คนเหล่านั้นได้ดังขึ้น
วีรบุรุษ!!!!
วีรบุรุษ!!!!
วีรบุรุษ!!!!
วีรบุรุษ!!!!
วีรบุรุษ!!!!
วีรบุรุษ!!!!
เสียงตะโกนของคนเหล่านั้นได้ดังก้องไปทั่วบริเวณนั้น ใบหน้าของเดย์นั้นเต็มไปด้วยความงง
" อะไรกัน.... " เสียงพูดของเดย์ได้พูดขึ้นขนาดที่ตัวเขายังไม่รู้ว่าตอนนี้เกิดอะไรขึ้น
" ฮ่าๆๆๆๆๆๆ " เสียงหัวเราะของทีโอได้ดังขึ้นจนทำใหัเดย์นั้นหันไปมอง
" อะไรของนาย " เดย์ได้เอ่ยถาม
" ดูสิตอนนี้ลูกพี่กลายเป็นวีรบุรุษของพวกเขาไปแล้ว " เสียงพูดที่ปนไปด้วยเสียงหัวเราะของทีโอได้พูดกับเดย์
" ว่าไงนะ!!! "
" แล้วยัยลูกล่ะ " เดย์ได้หันไปถามกับแอน
" ฉันให้อยู่ที่บ้าน " แอนตอบ
ท่ามกลางความดีใจของผู้คนทั้งหลาย ความดีใจนั้นผ่านไปได้ไม่นาน วัตถุบางอย่างได้พุ่งลงมาจากฟ้าด้วยความเร็วสูง เสียงดังที่เกิดจากการเสียดสีของอากาศได้ดังขึ้น ทำให้ทุกคนที่อยู่บริเวณนั้นรวมถึงพวกของเดย์ได้เงยหน้าขึ้นไปมองบนท้องฟ้า
ตูม!!!!
วัตถุดังกล่าวได้พุ่งลงมากลางกลุ่มคนมากมาย ทำให้ฝุ่นบริเวณนั้นได้ฟุ้งไปทั่ว
อันตราย!!!!
อันตราย!!!!
ระบบได้แจ้งเตือนขึ้นมาบนหน้าของเดย์และทีโออีกครั้ง เดย์ได้รู้ได้ทันทีว่าสิ่งที่ตกลงมานั้นเป็นอันตรายแน่นอน
" ดูเหมือนเราจะแย่จริงๆแล้ว " เดย์ได้พูดขึ้นด้วยเสียงหน้าที่เต็มไปด้วยเหงื่อและแสดงใบหน้าที่ไม่สู้ดีนัก
------- จบตอน --------
ความคิดเห็น