คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #62 : [SS3 ภาคกลุ่มเงาอสูร] คนกลัวเมีย
ตอนที่ 61
คนกลัวเมีย
----- ณ ห้องประชุม -----
ทุกคนที่กลับมาจากภายนอกได้มานั่งรวมตัวกันภายในห้อง สักพักเสียงเปิดประตูดังขึ้นร่างของแอนนั้นได้เดินเข้ามาด้วยท่าทางที่ลุกลี้ลุกลน เมื่อเดินเข้ามาถึงแอนได้เดินลงไปนั่งที่ที่ของตัวเองสายตาของทุกคนนั้นได้จับจ้องไปที่แอนแต่ก็ไม่มีใครคิดจะพูดอะไร
" เรื่องมันเป็นมาอย่างไง " แอนได้เอ่ยถามคนที่เหลือขนาดที่ทุกคนนั้นได้แต่นั่งเงียบ ทีโอที่นั่งอยู่ได้รีบปัดความรับผิดชอบโดยการชี้นิ้วไปที่เดย์ที่พยายามนั่งทำไม่รู้ไม่ชี้อยู่
" ถามลูกพี่เลยครับ "
ทีโอได้เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงร้อนรน เดย์ที่รู้ว่าตนเองนั้นเองท่าทางที่จะไม่รอดแล้วก็ได้พยายามทำตัวนิ่งๆไว้ สายตาของแอนนั้นจับจ้องมาที่เดย์
" ฉันไม่รู้เรื่อง... "
เดย์ได้พูดด้วยท่าทางที่ปกติพร้อมกับหันหน้าหนี แอนที่ได้ยินคำตอบก็ได้หันมาหาคนที่เหลือ
" เขารู้ค่ะ " ยูริได้เอ่ยขึ้นพร้อมกับชี้นิ้วไปทางเดย์
" เขารู้ค่ะ " นาโนพูดซ้ำขึ้นอีกครับ
" เขารู้ดีที่สุดเลยครับ " วายุได้เอ่ยขึ้นเพื่อซ้ำอีกครั้ง
ภูผาและเอ็มได้~พยักหน้า~
เอ็มที่ได้หันหน้าไปทางอื่นได้กลืนน้ำลายลงคอ ราวกับรู้ว่าตนเองนั้นไม่น่าจะรอดจากสถานการณ์ตอนนี้ เหงื่อเริ่มไหลออกจากใบหน้าของเดย์ ท่าทางของเดย์เริ่มน่าสงสัยขึ้นเรื่อย ทันใดนั้นเดย์ได้ตัดสินใจลุกขึ้นยืน
" ขอตัวก่อนนะ "
เดย์ได้เอ่ยขึ้นเพื่อจะเดินหนีออกไป ทันทีที่เดย์กำลังจะเดินออกไปทันใดนั้นแอนได้ดึงหูของเขาเอาไว้
โอ๊ยยยยยย
เดย์ได้ร้องด้วยความเจ็บปวด แอนได้ดึงหูของเดย์เดินตามเขาออกไป ทุกคนได้แต่เงียบและมองดูแอนนั้นลากเดย์ออกไป
" เนี่ยแหละนะถึงลูกพี่จะเก่งขนาดไหนเมียก็เป็นสิ่ลมีชีวิตที่แข็งแกร่งที่สุดจริงๆ " ทีโอได้เอ่ยขึ้นพร้อมกับส่ายหน้าไปมา ทุกคนภายในห้องได้หัวเราะออกมาอย่างเบาๆ
----- ณ ห้องทำงานของแอน -----
แอนนั้นได้ลากเดย์เข้ามาในห้อง เมื่อเข้ามาในห้องแอนได้ปล่อยมือออก แอนได้ส่งสายตาที่ทิ่มแทงใส่เดย์ เดย์ที่เห็นแบบนั้นได้กลืนน้ำลายลงคออีกครั้ง
" นายรู้ตั้งแต่แรกว่าจะมีซอมบี้ระดับสามบุกมา " แอนได้ยิงคำถามแรกเข้าหาเดย์ เดย์ที่โดนถามแบบนั้นก็ได้หลับสายตาของแอนที่มองมา
" ไม่รู้ "
เดย์ได้ตอบกลับไปด้วยท่าทางที่ไม่รู้ไม่ชี้
" ทำไม..นายถึงชอบ.. เป็นแบบนี้อยู่เรื่อย " แอนได้พูดด้วยน้ำเสียวสะอื้นพร้อมกับเอาฝ่ามือทักสองขึ้นมาปิดที่หน้าราวกับกำลังจะร้องไห้ เดย์ที่เห็นท่าทางแบบนั้นก็ได้ทำตัวไม่ถูกเดย์ สมองของเดย์ได้สั่งการร่างกายไม่ถูกว่าจะทำอย่างไงต่อ ทันใดนั้น
" โอเคๆ ฉันจะบอก " ปากได้ของพูดออกไปอย่างไม่ทันคิด แอนที่ได้ยินแบบนั้นก็เอาฝ่ามือที่ปิดใบหน้าออก ทำให้เดย์นั้นเห็นว่าที่ทำท่าทางจะร้องไห้นั้นแอนแกล้งทำ เดย์ที่เห็นแบบนั้นก็ได้รู้เลยว่าตนเองนั้นเสียท่าเข้าแล้ว
" บอกฉันมา " แอนได้เอ่ยขึ้นเมื่อได้ยินแบบนั้น เดย์ก็ได้ถอนหายใจออกมาพร้อมกับใช้มือลูบหัวของตนเอง
" เธอเนี่ยนะ..... "
" ฉันรู้อยู่แล้วว่าพวกมันต้องบุกมา แล้วฉันก็บอกกับพวกกลุ่มที่เหลือให้ระวังตัวไว้เหมือนกัน " เดย์ได้พูดขึ้นพร้อมกับหลบสายตาของแอนไปด้วย
" แล้วทำไมไม่บอกฉัน....? " แอนได้ถามด้วยน้ำเสียงที่ไม่พอใจสักเท่าไหร่พร้อมกับใช้สายตาพิฆาตมองมาที่เดย์ แต่เดย์ก็พยายามไม่มองไปที่สายตานั้น
" เอาเถอะน่า....ฉันมีเหตุผลแล้วกัน " เดย์ได้พูดปัดเพื่อที่จะไม่บอกเหตุผลของเขาให้แอนฟัง
แอ๊ดๆๆๆๆๆๆๆ
เสียงเปิดประตูได้ดังขึ้นทำให้เดย์นั้นหันไปมอง
" ป่าป๊ากับหม่ามี๊ทะเลาะอะไรกันหรือเปล่าค่ะ... " วันใหม่ได้พูดขึ้นพร้อมกับค่อยๆชะโงกหน้าเข้ามาให้ห้องที่ล่ะน้อย เดย์ที่เห็นวันใหม่ก็ได้โอกาสทำหน้าตาราวกับนึงอะไรออก
" วันใหม่ช่วยป่าป๊าด้วยสิ.... " เดย์ได้พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงปมเศร้าพร้อมกับวิ่งเข้าไปหาวันใหม่ที่ยืนอยู่ตรงประตู
" ป่าป๊าเป็นอะไรเหรอค่ะ...? " วันใหม่ได้เอ่ยถาม เดย์ที่ได้ยินแบบนั้นได้ใช้นิ้วชี้ไปทางแอนที่กำลังทำหน้าตาไม่พอใจอยู่
" หม่ามี๊เขาจะทำร้ายป่าป๊า " เดย์ได้พูดด้วยน้ำเสียงที่น่าสงสารทำให้แอนที่ได้ยินรู้สึกน่าหมั่นไส้ขึ้นจนทำให้แอนนั้นได้พูดเสียงดังขึ้นมา " นี่!!!! "
วันใหม่ได้ยินแบบนั้นก็ได้ทำหน้าราวกับจะร้องไห้ น้ำตาของวันใหม่ได้เริ่มไหลออกมาอยู่บริเวณขอบตา ทางแอนที่เห็นท่าทางของวันใหม่ก็ได้ยิ้มออกมาเพื่อให้วันใหม่ที่กำลังจะร้องหยุด เดย์ที่แอบอยู่หลังวันใหม่ได้แลบลิ้นใส่แอนที่ยิ้มอยู่ แต่ที่เห็นแบบนั้นได้โกธรอยู่ในใจแต่ใบหน้ายังคงต้องยิ้มอยู่
" ฉันจะฆ่านาย " แอนได้พูดกับตนเองในใจ
------ จบตอน ------
ความคิดเห็น