ลำดับตอนที่ #14
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : Special 01 :: จีบสาวต้องมันใช้...??
เห็นเหมือนข้าน้อยใช่รึเปล่าขอรับ!? ฮ่าๆ 334 comment(s) แล้วอ้ะ! ตามสัญญาเมื่อนานมาแล้วเรื่อง...ตอนพิเศษ!? ดูเหมือนจะไม่ค่อยมีใครอยากอ่าน แต่ไม่เป็นไร เราด้านพอ(ความจริงปั่นตอนที่ 13 ไม่ทัน)
Special 01 :: จีบสาวต้องมันใช้...??
วันนี้รู้สึกมันจะว่างมากเหลือเกิน...สี่หนุ่มคนละมุมถึงได้พากันหลบร้อนมาแด๊ดแด๋ๆฆ่าเวลาคาบชมรมให้มันหมดสิ้นไปด้วยการมาตากแอร์เย็นๆในร้านของหนุ่มคนที่ห้า...
“เบื่อชิบ!”ธันวาว่าเสียงเซ็งๆ ก่อนจะนอนแผ่ลงไปบนโซฟา ดีดดิ้นอย่างขัดใจท่ามกลางสายตาสมเพชของโลหิตได้ซักพัก หางตาก็เหลือบไปเห็นไอ้ปิศาจกำลังนั่งจิตตกดึงกลีบดอกไม้เล่นด้วยท่าทางน่าสยอง
“รัก...ไม่รัก รัก...ไม่รัก”มันคงจะเหมือนกับสาวน้อยแรกแย้มในการ์ตูนตาหวานนั่งหลงละเมอเพ้อพกกับความรักอยู่หรอก ถ้ามันไม่ทำหน้าเหมือนกำลังคิดอะไรอกุศลอยู่แบบนั้นน่ะ!!
อ้า~ เรื่องให้ทำฆ่าเวลา
ธันวาลุกขึ้นนั่งด้วยท่าทางกระฉับกระเฉงผิดหูผิดตา ชายหนุ่มขยับยิ้มแป้นแล้นก่อนจะตบไหล่น้องชายต่างสายเลือดเบาๆ
“ไอ้รัต เฮียมีอะไรจะบอก...”พี่แกว่าพร้อมกับคลี่รอยยิ้มน่าเชื่อถือ(?)
“จะจีบสาวมันต้องใช้อะไรรู้มั๊ย...”ธันวาลากเสียง ทำให้รัตติเงยหน้าขึ้นมองด้วยดวงตาเป็นประกาย...
...ถึงจะดูพึ่งพาไม่ค่อยได้ แต่หน้าม่ออย่างมันก็ดูท่าจะพึ่งได้ในเรื่องนี้อ่ะน่ะ!
“คิดไรอยู่รู้นะเฟ้ย!”ธันวาผลักหัวรัตติอย่างหมั่นไส้ ก่อนจะขยี้หัวยุ่งๆให้มันฟูฟ่องยิ่งกว่าเดิม รัตติปัดมือของอีกฝ่ายออกอย่างขัดใจ เดี๋ยวนี้เจ๊จันทร์ถ่ายทอดวิชาอ่านใจชาวบ้านให้คนอื่นแล้วเรอะเนี่ย!
“โอเค...ทีนี้ฟังเฮียนี่ ก่อนอื่นเลยเรื่องแบบนี้หน้าตาไม่ต้อง ของมันอยู่ที่วาทศิลป์”รัตติหรี่ตาลงเล็กน้อยเหมือนจะไม่ค่อยเชื่อ เขารึใช้เวลาไปค่อนวันในการหยอดมุกเสี่ยว ไม่เห็นมันจะได้ผลเลยซักนิด...
“แกเห็นสาวสองคนที่หน้าร้านมะ?”เด็กหนุ่มผมดำพยักหน้าช้าๆ
“ไปขอเบอร์เจ้าหล่อนมาซิ เอาคนซ้ายอ่ะ ...ตาคมผมยาว อู้ยยย ขาว สวย ไม่หมวย แต่เอ็กซ์~”ไอ้หื่น! คำขานว่าทางสายตาทิ้งท้ายก่อนที่เด็กหนุ่มผมดำจะเดินออกไปขอเบอร์สาวตามคำสั่ง...
1 นาทีผ่านไป...
ปุ! กระดาษสีหวานแผ่นน้อยถูกโยนลงตรงหน้าคาสโนว่าหน้าม่อเรียกรอยยิ้มค้างให้ปรากฏบนใบหน้าของหนุ่มๆผู้เห็นเหตุการณ์โดยตลอดทั้งสี่ เออ...ลืมไปว่าปากมันแหลเนียนได้ยิ่งกว่าปลาไหลในน้ำมันพืช! พูดแต่ละทีสาวๆบิดแล้วบิดอีก...เขินซ้า~
“เฮ้อ...ว่าแล้วว่าน้ำหน้าอย่างนี้มันพึ่งไม่ได้...”รัตติพึมพำก่อนจะกลับเข้าสู่โหมดจิตตก ส่วนธันวาน่ะรึ? วิญญาณหลุดไปแล้ว...
“พึ่งพาไม่ได้...พึ่งพาไม่ได้...”
…เวรกรรม -*-
ป้าบ! ฝ่ามือของทิวาตบหลังเพื่อนซี้เต็มแรงทำเอาคนถูกประทุษร้ายแทบสำลัก ดวงตาสีดำสนิทหันมาสบกับดวงตาสีเปลือกไม้พราวระยับ
“หึหึหึ จะบอกอะไรให้อย่างนะไอ้เพื่อนเลิฟ...”ทิวาว่าพลางยิ้มกริ่ม ก่อนจะตบหลังเพื่อนอีกป้าบใหญ่ๆ รัตติจิกใส่ทางหางตาอย่างเบื่อหน่าย แต่ก็เงียบฟังสิ่งที่เพื่อนจะพูดต่อไป
“มันต้องเป็นฝ่ายอยู่นิ่งๆบ้าง ไม่ใช่แต่เป็นฝ่ายไล่ตามอย่างเดียว เข้าใจ๋...แกมัวแต่เพียรจีบเช้าจีบเย็น อ่อยแล้วอ่อยอีกสาวเจ้าเค้าก็รำคาญแย่น่ะเซ่! รักษาระยะห่างกับเธอไว้ซะบ้างแล้วเธอจะรู้ว่านายมีความสำคัญ”
“ผู้หญิงอย่างวินด์อ่ะนะ?”รัตติถามพลางเลิกคิ้วข้างหนึ่ง
“...เลิกคิดไปได้เลย”ทิวาทำคอตก
“ไร้ประโยชน์สิ้นดี!”รัตติว่าเสียงขึ้นจมูก ดังฉึก! ดังฉึกครับ! ปักฉึกเข้ากลางใจ คนโดนว่าคลานสะโหลสะเหลไปนั่งข้างๆธันวาแล้ว...
“พึ่งพาไม่ได้...พึ่งพาไม่ได้...”
“ไร้ประโยชน์...ไร้ประโยชน์...”....เอวัง
“ก๊ากๆๆ ฮ่าๆๆๆ โอ๊ย! ให้ตายเหอะ! นี่แกคิดจะจีบยัยวินด์จริงๆเหรอเนี่ย!”ซันปล่อยก๊ากออกมาก่อนจะกระดื๊บๆมานั่งข้างๆ “ไม่ได้เล่ห์ต้องเอาด้วยกล ไม่ได้ด้วยมนต์มันต้องล่อด้วยคุณไสยครับพี่น้อง!”ซันว่าก่อนจะหยิบตุ๊กตาขี้ผึ้งออกมาโชว์ “ไอ้ตัวนี้นะ แค่เอาเส้นผมของนายกับเป้าหมายมามัดไว้แล้วก็ปลุกเสก...”
โป้ก!! ก่อนที่ซันจะทันพูดจบโลหิตก็เขวี้ยงแก้วพลาสติก ที่คำนวณโปรเจคไทน์มาเรียบร้อยลงจอดที่กลางหัวของน้องชายอย่างแม่นยำ
“โอ๊ย! เฮียทำกับน้องชายหน้าตาดีอย่างนี้ได้ยังไง!”ซันโวยเสียงขุ่นๆ สะบัดผมสีดำสนิทเหลือบเขียวนิดๆแบบไม่เตะตาครูฝ่ายปกครองมากนักอย่างอารมณ์เสีย
“อาชญากรรมนะเฟ้ยนั่นน่ะ!!”โลหิตว่าก่อนจะพาดขาขึ้นบนโต๊ะด้วยท่าทางประมาณเจ้าพ่อเซี่ยงไฮ้
“ไอ้คำแนะนำไร้สาระแบบนั้นน่ะ จับพับสามทบแล้วโยนลงถังขยะรีไซเคิลไม่ได้อย่างด่วนเลยเว้ย!”อัจฉริยะไร้มาดว่าก่อนจะคว้าลูกอมมาแกะเสพแทนมะเร็งเพราะอายุยังไม่ถึง
“หน้าตาบอกยี่ห้ออย่างแกน่ะจะดูแบบไหน จับมาหันซ้ายหันขวา ตะแคงหน้าหลัง หรือกระทั่งตีลังกาสามตลบดู มันก็เรียกสติไม่เต็มเต็ง! สาวมีความคิดที่ไหนเค้าจะเอามาทำพันธุ์ ห๊าาา~!! ส-ม-อ-ง น่ะมีมั๊ย ถ้ามีก็รู้จักเอามาใช้มั่งสิโว้ย!”โลหิตว่ายาวเหยียด
“อ้าว...พูดงี้ผมเสียหายนะ”รัตติทำปากยื่น
“...”พ่ออัจฉริยะที่กราดคำด่ามาเป็นชุดเมื่อครู่คาบลูกอมไว้ในปากก่อนจะดันแว่นตากรองแสงที่ใส่อยู่ขึ้นด้วยท่าทางโคตรเนิร์ด รอฟังอยู่ว่ามันจะพูดอะไร
“หน้าตาอย่างนี้เนี่ย...ปิดตาดูก็ยังรู้ว่าหล่อต่างหากล่ะ!”ไอ้หนุ่มที่ดูหน้าตาหล่อจริงสมดังคำมันว่าฉีกยิ้มพรายน่าตบ โลหิตถึงได้สนองความคิดนั้นด้วยโปรเจคไทน์ของที่ทับกระดาษอันเป้งอีกซักรอบ
วืด~~ การคำนวณสุดแสนจะแม่นยำมีอันต้องวืดไปเมื่อเป้าหมายเบี่ยงตัวหลบ โลหิตจึงส่งเสียงจิ๊จ๊ะในลำคออย่างเซ็งๆ
“ไอ้ประสาท!! พวกแกรู้รึเปล่าว่าสมัยนี้จะจีบสาวมันต้องดูกระแส...”ดวงตาสีแดงเพลิงเงยหน้าขึ้นมองเพดาน...ความเงียบเข้าปกคลุมทั่วทั้งห้องทันที พอมีก็แต่...
เสียง...
ร้อง...
...กระซิกๆ ของไอ้ตัวไร้ประโยชน์ทั้งสองที่ยังคงดังอยู่อย่างต่อเนื่อง!
“แง...พึ่งพาไม่ได้ จ้าวมังกรสายฟ้าคนนี้เนี่ยนะ...”
“ซิกๆๆ ฮือ...ผมเหรอไร้ประโยชน์ ไร้ประโยชน์...”
โปรเจคไทน์อันแม่นยำถูกนำมาใช้อีกครั้ง Dictionary ที่มีคำศัพท์กว่าสี่หมื่นคำสองเล่มรวมกันเป็นแปดหมื่นลอยเป็นวงโค้งสวยงามอันสมบูรณ์แบบ สวยยิ่งกว่าวาดกราฟพาราโบลาด้วยคอมพิวเตอร์
ฟิ้ว~ ปึ้ก! ปึ้ก! ...
อาวุธอันสุดแสนจะร้ายกาจตกลงบนหัวของเป้าหมายอย่างแม่นยำ
ผล : เป้าหมายทั้งสอง สลบเหมือด...
โอ้~ สุดยอด! แปะๆๆๆ
“อะแฮ่ม!”คนผมเหลือบเขียวกระแอมหนึ่งทีทำให้รัตติที่ฉีกยิ้มหวานตบมือเปาะแปะ กับโลหิตที่ยังยกมือค้างปล่อยท่าไม้ตาย(?)หลุดออกภวังค์
“แล้วไอ้กระแสที่ว่าตอนนี้มันคืออะไรล่ะครับ”ซันถาม
“มันก็ต้องเป็น....”โลหิตลากเสียงค้าง
“...เป็น?”รัตติทวนเมื่ออีกฝ่ายไม่ยอมพูดซะที คนกั๊กคำตอบละเมียดลูกอมรสโคล่าอย่างเชื่องช้า พลางหลับตาลง
“หล่อดาร์กยังไงล่ะ...”ฉับพลันดวงตาสีแดงเพลิงด้วยคอนแทคสีก็เหลือบมองไปยังสองหนุ่มที่ยังคงพากันเงียบ
“ไหนรัตติ ....แกลองยิ้มเลวให้ฉันดูหน่อยซิ”ดวงตาสีดำสนิทปิดลง ก่อนจะเปิดออกอย่างเชื่องช้า แววตาคมกริบที่ลวงผ่านร่างสะท้อนไปจนถึงจิตใจอันมืดมิดของผู้เป็นเจ้าของ กระชากให้ผู้ถูกจับจ้องรู้สึกราวกับถูกกดอยู่ใต้ผิวน้ำที่เย็บเยียบบาดเนื้อ ริมฝีปากบางเฉียบยกขึ้นน้อยๆดุจปิศาจร้ายกำลังพึงพอใจในความทุกข์ยากแห่งมวลมนุษย์ ทั้งที่รูปกายเป็นดุจเทวบุตร...ทว่า...กลับมองเห็นเงาสะท้อนของปิศาจร้ายที่ซ้อนทับอยู่เบื้องหลัง
“......................”โลหิตเงียบ
“......................”ซันเองก็เงียบด้วย
“...ฉันว่า แกเลิกเป็นพระเอก แล้วหันไปเป็นตัวร้ายเหอะว่ะ”อัจฉริยะคนเก่งว่าก่อนจะหันกลับไปสนใจกับงานที่ตนทำค้างอยู่อีกครั้ง
นิยายเรื่องนี้มีนางเอกด้วยแหละเออ!!!! =[]=!! ใครคือราชินีปิศาจคนนั้น อีกไม่นานทุกคนก็จะได้รู้~!!! วะฮ่าๆๆๆๆ *หัวเราะโรคจิต*
นิยายเรื่องนี้มีนางเอกด้วยแหละเออ!!!! =[]=!! ใครคือราชินีปิศาจคนนั้น อีกไม่นานทุกคนก็จะได้รู้~!!! วะฮ่าๆๆๆๆ *หัวเราะโรคจิต*
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น