[KooKV] Something สิ่งมีชีวิตที่เรียกว่านาย

ลำดับตอนที่ #12 : Chapter 10 : ปกป้อง

  Chapter 10

"พี่เด็ดสุด!!!"สิ้นสุดคำนี้มี พวกมันใครสักคนดึงผมกับน้องอาร์มี่แยกออกจากกัน 

"ปล่อยพวกเราสองคนไปเหอะ ปล่อยดิว่ะ"ผมพยายามสบัดข้อมือให้หลุดพ้นจากมือพวกนั้น

"ฮึก พี่แท ช..ช่วยหนูด้วย ฮือออออ ป...ปล่อยนะ อุก" ภาพที่ผมเห็นคือมีผู้ชายคนหนึ่ง ต่อยเข้าไปที่หน้าท้องของน้องอาร์มี่ จนน้องมี่ไม่สามารถขันขืนพวกมัน แต่โชคยังคงเข้าข้างอยู่มั้ง ที่ไอพวกนั้นยังไม่ทำอะไรน้องมี่

"น..น้องมี่ ใครก็ได้ช่วยด้วย" ผมหันไปรอบข้าง ผมเห็นใครบ้างคน ผมดำสนิท หน้าขาวๆ เค้าจำไม่ผิดแน่ "จ...จองกุกช่วยพี่ด้วย อุก" ผมก็โดนต่อยเข้าที่หน้าท้องอย่างแรง มันแรงมากจนผมไม่สามารถทำอะไรได้เลย ตอนนี้ขาของผมก็เริ่มจะไม่มีแรง

"ไม่มีใครช่วยมึงได้หรอกนะ น้องสาว โอ๊ยยย"ใครสักคนที่อุ้มผมนั้นร้องด้วยความรู้สึกเจ็บ ก่อนมันจะผลักตัวผมออกไป และก็มีพวกมันอีกคนมารับผมไว้ มันยิบก้อนหินที่มีเลือดของมันติดอยู่ "ใครทำกูว่ะ อย่าบอกนะว่าเป็นมึงอะไอหน้าจืด"

"กูเอง ใครบอกให้มึงมายุ่งกับ 'คนของกู' "ผัวะ ใครสักคนที่ผมคิดว่าเป็นจองกุก ต่อยเข้าไปที่ใบหน้าของมันเต็ม  แล้วก็มีผู้ชายตัวเตี้ยๆ(?)วิ่งมากระโดดถีบ คนที่มันจับตัวน้องมี่ และแล้วก็เกิดการชกต่อยกัน (อันนี้ไรท์อธิบายการชกต่อยไม่ค่อยเป็นนะ อาจจะงงนิดๆ แต่ก็คงไม่เข้าใจมากๆ ฮี่ๆ (ノ^_^)ノ )

และก็มีอีก2คนที่วิ่งมา 

"เฮ้ย ตำรวจมา"ใครสักคนพูดขึ้นมา

"เฮ้ย ไอเหี้ยตำรวจมา ฝากไว้ก่อนเหอะ"หลังจากนั้นพวกนั้นก็จากไป

"เป็นบ้างว่ะ"โฮซอกมองไปที่แทฮยองและน้องอาร์มที่ี่ตอนนี้หมดสติทั้งคู่

"ดีที่พวกนั้นยังไม่ได้ทำอะไร" จีมินพูดก่อนจะอุ้มคุณ ขึ้นรถ ตรงข้างที่นั่งของคนขับ 

"ไอกุกอุ้มไอแทดิมาดิ ป่ะกลับบ้าน" จองกุกอุ้มแทฮยองขึ้นรถ และรถก็เคลื่อนตัวออกไปอย่างรวดเร็ว

"เอ้า จีมินแล้วพี่หละ"ยุนกิพูดแล้วหันหน้าไปโฮซอก ที่ตอนนี้ก็มองมาทางเค้าก่อนหน้านั้นอยู่แล้ว

"มองไร ไปขึ้นรถกูอยากกลับบ้าน"

"บ้านผม หรือบ้านพี่"

"กูก็ต้องอยู่บ้านกูดิ ไปขึ้นรถ"ยุนกิพูดก่อนจะเดินไปที่รถ ก่อนจะเปิดประตูรถ และขึ้นไปนั้งข้างคนขับ "จะกลับมั้ยอะบ้าน ขึ้นรถเร็วดิ"

"ครับๆ คุณเมีย"คำสุดท้ายโฮซอกพูดเบาๆ ถ้าเค้าพูดดังเดี๋ยวนางฟ้าของเค้าจะโวยวายเดี๋ยวก็ไม่ได้กลับบ้านกันพอดี หลังจากนั้นรถก็เคลื่อนไปกึ่งช้ากึ่งเร็ว

End chapter 10