แสนกลรัก

ลำดับตอนที่ #25 : บทที่ ๔ ตั้งแต่เป็นสาวเต็มกาย...มีผู้ชายถูกใจแค่คนเดียว (6)

 ‘ก็ทำให้เขาเห็นว่าเธอเป็น ‘สาวสะพรั่ง’ ไปทั้งเนื้อทั้งตัวสิยายโง่!’ ปีศาจที่ซุกซ่อนอยู่ในใจตะคอกเสียงดังจนนวินดายิ้มกว้าง เห็นดีด้วยทุกอย่าง ทว่า...

 ‘ถ้าทำแบบนั้น เดี๋ยวเขาก็มองว่าเธอเป็นเด็กแรดหรอก’ นางฟ้าในใจเตือนสติ ทำเอาเด็กสาวหุบยิ้มทันควัน

 ‘เกิดหนเดียวตายหนเดียวนะ ถ้าปล่อยให้หลุดมือเกิดเขาไปมีแฟนจริงๆ แล้วเธอจะเสียใจ!’ ปีศาจในใจยังมิวายตะคอก

 ‘ศักดิ์ศรีน่ะ เธอสะกดเป็นไหมยายเนย...ศักดิ์ศรี!’ นางฟ้าพยายามเตือนสติอีก

 ‘ศักดิ์ศรีทำให้ไม่ได้กินผู้ชายหล่อ!’ ปีศาจว่าอย่างนั้น ส่วนนางฟ้าก็ตั้งท่าจะเถียงต่อ

 “พอ!” ความคิดของเด็กสาวตีกันวุ่นจนต้องตั้งสติใหม่ แต่เพราะมัวแต่คิดอะไรนานไปหน่อยจึงไม่ทันระวัง ลื่นล้มในห้องน้ำดังโครม

 “โอ๊ย!” เจ้าของน้ำเสียงใสร้องลั่นแล้วพยายามทรงตัวลุกขึ้น แต่ความเจ็บจี๊ดเบื้องล่างทำให้ชะงัก สงสัยข้อเท้าเธอจะแพลงเสียแล้ว

 “เป็นอะไรหรือเปล่า” ราพณ์ถามพลางเคาะประตูไปด้วย

 “หนูล้มค่ะ แต่ไม่เป็นไร” ได้ยินเสียงถามของชายหนุ่มในฝัน แค่นี้เธอก็ปลื้มใจแล้ว แทบลืมความเจ็บไปเลย

 “ฉันจะเข้าไปดู”

 เขาเงียบไปพักใหญ่ คาดว่าคงไปหากุญแจสำรองแน่ ไม่นานราพณ์ก็พรวดพราดเข้ามาหา ‘หิ้ว’ เธอขึ้นแล้วพาออกไปที่ห้องนั่งเล่นอย่างไม่ออมแรงเลยแม้แต่น้อย

 “เมื่อกี้เอื้อยโทร.มาถามว่าส่งเธอถึงบ้านหรือยัง พอบอกว่าอยู่ที่นี่ เอื้อยเลยจะมารับเธอไปส่งเอง” ชายหนุ่มพูด ขณะที่ประคองเด็กสาวให้นั่งลงบนโซฟาเบด แต่ตัวเองยังนั่งชันเข่าข้างเดียวอยู่บนพื้น

 “พี่เอื้อยเสร็จธุระแล้วหรือคะ”

 ราพณ์พยักหน้าขรึมๆ แต่ไม่พูดอะไรต่อ

 นวินดาหน้าเหลือสองนิ้วทันที แม้จะแสนเสียดายแต่ก็จำต้องพยักหน้ารับรู้ พลางคิดว่าอย่างนี้ใช่ไหมที่เขาเรียกว่าความสุขมักจะผ่านไปไวเสมอ เหมือนเวลาที่เธอได้อยู่กับราพณ์ ได้แต่เฝ้ามองเขาห่างๆ มีโอกาสได้อยู่กันตามลำพังครั้งแรกแต่ก็สั้นเหลือเกินเมื่อเทียบกับสี่ปีที่แอบรักเขาข้างเดียวมาตลอด

 “เจ็บหรือ” ชายหนุ่มถามเมื่อเห็นสีหน้าของสาวเจ้า แล้วคว้าข้อเท้าข้างที่บวมเล็กน้อยของสาวตรงหน้าไว้อย่างถือวิสาสะ

 “พี่ราพณ์!” เจ้าของเสียงใสร้องลั่น ไม่คาดคิดมาก่อนว่าเขาจะทำอย่างนี้ สัมผัสอบอุ่นจากอุ้งมือหนากร้านของเขามีผลต่อหัวใจของเธออย่างจัง “ไม่เป็นไรค่ะพี่ราพณ์ เดี๋ยวก็หาย” 

นวินดาพยายามชักเท้าหนี แต่เขาก็ดุเสียก่อน

 “อยู่เฉยๆ” หนุ่มหน้ายักษ์ดุ ปลายนิ้วนวดวนบริเวณส้นเท้าของเด็กสาวอย่างเบามือ แล้วถามซ้ำเมื่อสังเกตว่าเธอสั่นไปหมดทั้งตัว “เจ็บหรือ”

 “ไม่ค่ะ...ไม่เจ็บ” นวินดาส่ายหน้า ไม่เลย...ไม่เจ็บเลยสักนิด แต่ที่เธอตัวสั่นเพราะสัมผัสจากปลายนิ้วของเขาส่งกระแสไฟอ่อนๆ แล่นปราดจากปลายเท้าตรงเข้าสู่หัวใจอย่างจังจนขนเส้นเล็กๆ ลุกชันไปทั้งตัวแล้ว เธอต้องบ้าตายแน่ๆ ถ้าเขายังไม่ยอมปล่อย ดวงตากลมโตจ้องมองชายหนุ่มที่นั่งคุกเข่าลงกับพื้นทั้งยังก้มลงดูแลข้อเท้าของเธออย่างตั้งใจแล้วอดยิ้มไม่ได้ เธอเข้าใจความรู้สึกที่ว่าเหมือนมีผีเสื้อนับร้อยนับพันกระพือปีกอยู่ในช่องท้องก็ตอนนี้เอง...ตอนที่เธอได้อยู่ใกล้เขา ได้รับความอ่อนโยนจากเขาอย่างที่น้อยคนจะได้รับ เพราะรู้ๆ กันอยู่ว่าราพณ์เป็นคนดังที่มีโลกส่วนตัวสูง นอกจากน้องสาวน้องชายแล้ว เขาก็ไม่สนใจความรู้สึกใครเลยสักคน

 แสนดีถึงเพียงนี้แล้วจะไม่ให้เธอปลื้มเขาได้อย่างไร...

 เด็กสาวลอบยิ้ม เก็บภาพความทรงจำนี้ไว้ในหัวใจ เจ็บตัวครั้งนี้ก็ถือว่าคุ้มแล้ว เธอไม่เสียดายเลย

 “อย่าเพิ่งลงน้ำหนักมากแล้วกัน ถ้ายังไม่หาย ถึงเวลาเอื้อยมารับฉันจะอุ้มไปส่ง” ราพณ์บอกด้วยน้ำเสียงไร้ความรู้สึกเหมือนเคย จนบรรยากาศดีๆ เมื่อครู่สลายลงไปราวกับหมอกควัน

 “ขอบคุณค่ะ” นวินดาบอกเสียงหวาน ช้อนตามองชายหนุ่มที่ลุกขึ้นเต็มความสูง หวังจะได้เห็นรอยยิ้มของเขาสักครั้ง แต่ราพณ์กลับแค่พยักหน้าเบาๆ แล้วเดินเลี่ยงออกไปทันที

 ราพณ์ไปแล้ว...เขาเดินหายไปพร้อมกับความรู้สึกอ่อนหวานที่ยังคงเบ่งบานในหัวใจของนวินดา

พี่ราพณ์อย่าใจดีไปมากกว่านี้เลย มันจะแย่งซีนพระเอกนะคะ 55555

เหมือนเดิมค่ะ ฝากผลงานเรื่องอื่นๆ ด้วยนะคะ

#หากรู้สักนิดว่ารัก  (Yoursmile) #ยิ้มหวานของคุณกูร (ฐากูร+กตัญญู)

Dek-D : https://bit.ly/3xTfeLF

อยู่ๆ เด็กคนนั้นก็บอกว่าเธอ "ท้อง" กับเขา แถมมาถามหาความรับผิดชอบ แต่ให้ตายเถอะ...เขาไม่มีทาง 'กินเด็ก' แน่ๆ!

"ยิ้มท้องกับคุณกูรค่ะ"
"ถ้าอย่างนั้นก็มาทบทวนกันหน่อยว่าฉันทำ 'ท่า' ไหนเธอถึงท้องได้!”

#อย่าไว้ใจทาง โปรดวางใจรัก (I’ ll always be by your side) (อัศวิน + กุลนิษฐ์)

Dek-D : https://bit.ly/3tqu8YH

เพราะถูกคนรักเก่าหักหลัง เธอเลยตกที่นั่งลำบาก แถมยังไปมีอะไรกับผู้ชายท่าทางประหลาด หน้าดุเหมือนโจร ปากก็ร้าย ใจก็ดำ

"คุณจะช่วยฉันใช่ไหม" 

"ขึ้นเตียงสิ...แล้วผมจะให้ตามที่คุณต้องการ"