คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #68 : บทที่ ๑๑ ผู้ชายสายอ่อย! (2)
เวลาผ่านไปหนึ่งสัปดาห์
สาวห้าวเริ่มปรับตัวได้ที่มีพี่ชายฝาแฝดตามรับส่ง เฮคเตอร์ก็เงียบหายไป
ไม่ส่งข่าวคราวใดๆ จนเธอคิดว่าเขากลับไปแล้ว พร้อมๆ
กับข่าวสโมสรฟุตบอลของเฮคเตอร์กำลังจะเริ่มทัวร์ปรีซีซันที่ทวีปยุโรปและอเมริกาในอีกสองวันข้างหน้า
ยิ่งตอกย้ำความมั่นใจว่าป่านนี้เขาคงกลับบ้านกลับเมืองไปแล้ว
และหลังจากนี้ก็ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับเธออีก
แต่ทำไมเธอกลับรู้สึกใจหาย...
หญิงสาวนั่งเท้าคางอยู่บนโต๊ะอาหาร
น่าแปลกที่ปกติแล้วเธอรำคาญสารพัดลูกอ้อนลูกตื๊อของเฮคเตอร์จะตายไป
แต่พอเขาไม่อยู่จริงๆ กลับรู้สึกเหมือนขาดอะไรบางอย่าง
แต่อุรัสยาก็รีบปัดความคิดนั้นไปอย่างรวดเร็ว แล้วบอกตัวเองว่าดีแล้ว ไปที่ชอบๆ
เถอะ ไปแล้วไปลับไม่ต้องกลับมาเลยยิ่งดี
“สรุปว่ามันทิ้งแกจริงๆ
ใช่ไหม” เสียงเข้มที่ดังจากทางด้านหลังทำให้หญิงสาวสะดุ้งเล็กน้อย
ด้วยไม่ทันได้ยินว่าเชษฐาเข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่
“มาไม่ให้สุ้มให้เสียงนะนายเชษ”
คนเป็นน้องเงยหน้าขึ้นมองพี่ชาย
“ฉันก็เดินเสียงดังทุกวันอยู่แล้ว
แกใจลอยน่ะสิเอื้อย”
“เปล่าเสียหน่อย”
เธอหันไปคว้ากระเป๋าสะพายและกระเป๋ากล้องคู่ใจมาเตรียมไว้
รอเชษฐากินข้าวแค่ห้านาทีตามประสาพวกสวาปามทุกอย่างด้วยความเร็วแสง
แล้วพากันออกจากบ้าน
“พี่ราพณ์ไม่อยู่
แกไม่ต้องตามรับตามส่งฉันทุกวันก็ได้นะเชษ” อุรัสยาพูดขึ้นทันทีที่เดินมาขึ้นรถกับพี่ชายฝาแฝด
เพราะตอนนี้ราพณ์ไม่อยู่ เขาเดินทางไปดูงานที่เยอรมัน
อย่างน้อยก็สองสัปดาห์กว่าจะกลับ ระหว่างนี้ไม่จำเป็นต้องทำตามคำสั่งก็ได้
“ไม่”
แทนที่เชษฐาจะเห็นด้วย ก็กลับส่ายหน้าแทน “ฉันไปรับไปส่งแกแบบนี้น่ะดีแล้ว
เกิดแกเป็นลมเป็นแล้งฉันจะได้ช่วยแกทัน”
“เชษ!”
น้องสาวตวัดตามองค้อนพี่ชาย “ฉันไม่ได้อ่อนแอขนาดนั้น”
“ใครจะรู้”
นักมวยหนุ่มหน้าหวานยักไหล่
เชษฐาขับรถไปเรื่อยๆ
จนกระทั่งถึงสำนักพิมพ์ที่น้องสาวทำงาน แล้วถามเสียงเรียบ “เขาไม่ได้ติดต่อแกแล้วใช่ไหมเอื้อย”
“เขาไหน”
“เฮคเตอร์ไง”
“ไม่...คงกลับไปแล้วมั้ง”
“ก็ดี”
เชษฐาพยักหน้า แล้วปลดเข็มขัดนิรภัยให้น้องสาว
ทั้งยังดึงเธอเข้าไปกอดไว้แน่น
“แกเป็นอะไรวะเชษ”
อุรัสยาถามพี่ชายฝาแฝดอย่างงงๆ ไม่เข้าใจว่าทำไมอยู่ดีๆ
พี่ชายที่ตามกวนประสาทเธอมาตั้งแต่อยู่ในท้องแม่จนถึงตอนนี้ จู่ๆ
ก็กลับมาทำซึ้งด้วยเสียอย่างนั้น
“ฉันมันแย่ว่ะ
ทั้งฉันทั้งพี่ราพณ์ช่วยอะไรแกไม่ได้เลย”
“อะไร...”
“มันผ่านไปแล้วนะ
ต่อไปฉันจะดูแลแกดีๆ”
“เชษ”
สาวห้าวดันอกพี่ชายฝาแฝดออกห่าง แล้ววางมือลงบนแก้มทั้งสองข้างบังคับให้เชษฐาสบตาเธอตรงๆ
“แกฟังฉันนะเชษ”
“อือ”
หนุ่มหน้าหวานทำตาปริบๆ
“เลิกเพ้อได้แล้ว
มันไม่มีอะไรทั้งนั้นแหละ ฉันไม่ได้ท้อง เข้าใจไหม!” พูดจบแล้วก็ผลักใบหน้าพี่ชายออกไปเต็มแรงจนเชษฐาหงายหลัง
บรรยากาศซึ้งๆ ระหว่างพี่น้องสลายไปราวกับหมอกควัน
“ไอ้เอื้อย!”
เชษฐาโวยลั่น แต่อุรัสยาไม่ฟังเสียง
เธอหันไปหยิบกระเป๋าสะพายและกระเป๋ากล้องเดินลงจากรถตรงเข้าสำนักพิมพ์ทันที
“ไอ้เอื้อย
เลิกงานแล้วไปกินผัดไทยประตูผีกัน”
ตุลายาโผล่หน้าเข้ามาในโต๊ะข่าวอาชญากรรมแล้วทำตาเป็นประกาย
ปกติแล้วสองสาวชอบไปนั่งกินด้วยกันหลังเลิกงานเป็นประจำ
ซึ่งตั้งแต่กลับจากทำข่าวที่ต่างจังหวัด
ตุลยดาก็เอาแต่เคลียร์งานจนไม่ได้ไปไหนมาไหนด้วยกันเลย
“แค็ก!”
คำชวนครั้งนี้กลับทำให้อุรัสยาถึงกับสำลักกาแฟ จากที่ลืมๆ
ก็นึกได้ทันทีว่าครั้งที่แล้วไปกินผัดไทยประตูผีกับใคร เธอจึงรีบส่ายหน้าพัลวัน
“ไม่ได้ๆ
คืนนี้ฉันอยู่เวรดึกที่จเร” อุรัสยาหมายถึงสำนักงานจเรตำรวจ
สำนักงานตำรวจแห่งชาติ โดยปกติแล้วถ้าไม่เข้าเวรปิดหน้า เธอและกัญญาดาก็จะผลัดเปลี่ยนกันไปประจำแต่ละที่
เวรดึกบ้างสลับกันไป และวันนี้ก็ถึงเวรเธอพอดี
“ก่อนไปเข้าเวรก็ไปได้นี่”
“เดี๋ยวเชษมา”
“เดี๋ยวนี้แกไม่ได้ขับรถเองแล้วหรือ”
ตุลยดาขมวดคิ้ว
“ประมาณนั้น”
สาวห้าวตอบสั้นๆ ไม่อยากอธิบายมาก ไม่อยากต่อความยาวสาวความยืด
ในเมื่อเฮคเตอร์กลับไปแล้ว ข่าวของเธอกับเขาก็หายไปราวกับก้อนหินตกลงในมหาสมุทร
ไม่มีใครหรือสื่อไหนสนใจหยิบยกมาพูดอีก และเธอก็หวังจะให้เป็นอย่างนั้นตลอดไป
“แกก็โทร.บอกเชษสิ
เดี๋ยวฉันไปส่งแกที่จเรเอง”
“เอางั้นก็ได้”
อุรัสยาพยักหน้าแล้วส่งข้อความบอกพี่ชาย
“แกอ้วนขึ้นปะวะ”
ตุลยดายังไม่ยอมกลับไปสิงสถิตที่โต๊ะข่าวของตัวเอง
ทั้งยังเดินเข้ามาในห้องข่าวอาชญากรรมเต็มตัว
แล้วยืนกอดอกมองเพื่อนด้วยสายตาจับผิด
“อ้วนบ้าอะไร
ไอ้เชษมันบ่นทุกวันว่าฉันเลี้ยงไม่โต”
“ไม่รู้ดิ
ดูมีน้ำมีนวลขึ้นเยอะ มีพุงด้วย!”
คราวนี้ได้ผล สิ้นเสียงของตุลยดา
ทุกคนก็หันมามองอุรัสยาเป็นจุดเดียว
รวมทั้งนวินดาที่นั่งเงียบราวกับคนละคนมาร่วมสัปดาห์ก็ยังชะโงกหน้าเข้ามามอง
“พูดเรื่องชาวบ้านปุ๊บ
ไอ้เนยก็ยื่นหน้าขึ้นมาปั๊บ” ตุลยดาหันไปกอดคอสาวรุ่นน้องแล้วกลับมาสบตากับเพื่อน
“ตกลงนะ เลิกงานแล้วไปกัน ชวนไอ้เนยไปด้วย”
“ไปไหน”
นวินดาถามเลื่อนลอยเหมือนคนสติไม่ค่อยอยู่กับตัว
“ผัดไทยประตูผี”
“ไป” เด็กสาวพยักหน้าทันทีแบบไม่ต้องคิด แล้วถามต่อ “ต่อด้วยร้านเหล้าข้าวสารไหมพี่ตาล
เนยยี่สิบเอ็ดละ ยังไม่เคยลองเข้าผับเลย”
“จะให้ฉันพาแกไปเสียเด็กเรอะ”
“แล้วจะพาไปไหม”
สาวน้อยย้อนถาม
“ไปสิ!”
ตุลยดากอดคอเด็กสาวเดินออกไปนอกห้องโต๊ะข่าวอาชญากรรม
โดยมีอุรัสยาได้แต่ส่ายหน้าระอา แล้วหันกลับมาสนใจงานตรงหน้าไปจนถึงเวลาเลิกงาน
เหมือนเดิมค่ะ ฝากผลงานเรื่องอื่นๆ ด้วยนะคะ
#หากรู้สักนิดว่ารัก (Yoursmile) #ยิ้มหวานของคุณกูร (ฐากูร+กตัญญู)
Dek-D : https://bit.ly/3xTfeLF
อยู่ๆ เด็กคนนั้นก็บอกว่าเธอ "ท้อง" กับเขา แถมมาถามหาความรับผิดชอบ แต่ให้ตายเถอะ...เขาไม่มีทาง 'กินเด็ก' แน่ๆ!
"ยิ้มท้องกับคุณกูรค่ะ"
"ถ้าอย่างนั้นก็มาทบทวนกันหน่อยว่าฉันทำ 'ท่า' ไหนเธอถึงท้องได้!”
#อย่าไว้ใจทาง โปรดวางใจรัก (I’ ll always be by your side) (อัศวิน + กุลนิษฐ์)
Dek-D : https://bit.ly/3tqu8YH
เพราะถูกคนรักเก่าหักหลัง เธอเลยตกที่นั่งลำบาก แถมยังไปมีอะไรกับผู้ชายท่าทางประหลาด หน้าดุเหมือนโจร ปากก็ร้าย ใจก็ดำ
"คุณจะช่วยฉันใช่ไหม"
"ขึ้นเตียงสิ...แล้วผมจะให้ตามที่คุณต้องการ"
Be with You #พี่กรรณเจ้าขา (กรรณ + เจตปรียา) Dek-D : https://bit.ly/3mZAaOu
เขาเฝ้ามองเธอมาแสนนาน แต่เขาจะไม่ยอมเป็นแค่พี่ชายอีกต่อไปแล้ว
"เริ่มจากย้ายมาอยู่ด้วยกันก่อน...แล้วเจ้าขาก็ลองรียกพี่ว่า 'สามี' ดีไหม"
ความคิดเห็น