คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : :Special Dangerous: เมดสาวกับนายน้อย
:Special Dangerous: เมดสาวกับนายน้อย
: หมายเหตุ : นี่คือตอนพิเศษวันวาเลนไทน์ที่เล่าถึงเรื่องราวความรักคู่พระ-นางในโลกคู่ขนานนะคะ
ไม่เกี่ยวข้องกับเนื้อเรื่องหลักใดๆทั้งสิ้น
ในโลกนี้ไอริสเย็นชาหน้านิ่งเป็นรูปปั้นซึ่งต่างจากความเป็นจริงที่ยิ้มแย้มตลอด และนายน้อยคนนั้นก็คือพระเอกของเราซึ่งไปลุ้นเอาค่ะว่าใคร
แสงอาทิตย์สาดส่องลอดผ่านผ้าม่านผืนหนาเข้ามาในห้องนอนของเด็กหนุ่มผมขาวที่นอนอุตุในห้องอย่างเกียจคร้าน
ก๊อกๆๆ!
“นายน้อยคะ...ตื่นรึยังคะ?”เสียงเคาะประตูดังขึ้นพร้อมกับเสียงหวานของหญิงสาวเรือนผมสีช็อกโกแลตยาวที่เปียเก็บเป็นมวยเอาไว้
หญิงสาวในชุดเมดมองประตูห้องของ ‘นายน้อย’ นิ่งๆก่อนจะถอนหายใจเมื่อเด็กหนุ่มในห้องไม่ตอบอะไรเธอเลย
“...ขออนุญาตนะคะนายน้อย”เมดสาวเงียบเล็กน้อยก่อนะตัดสินใจเปิดประตูเข้าไปในห้องของนายน้อยที่นอนอุตุอยู่บนเตียง
เด็กสาวเดินตรงไปที่เตียงขนาดคิงไซด์และลงมือปลุกนายน้อยทันที
“นายน้อยคะ...ได้เวลาตื่นแล้วนะคะ”
“อืม...ขออีกห้านาทีนะ...”นายน้อยหัวขาวยังคงนอนอยู่ที่เดิมพร้อมเปล่งเสียงงัวเงียและเต็มไปด้วยลูกอ้อนมาให้เมดสาว
“ไม่ได้ค่ะนายน้อย...ดิฉันมีหน้าที่มาปลุกนายน้อยให้ไปรับประทานอาหารพร้อมนายหญิงกับนายท่านนะคะ”ไอริสยังคงไม่ยอมแพ้แล้วเกลี้ยกล่อมคิรัวร์ต่อไป
หมับ! ตุบ!
“น่า...หยวนๆหน่อยนะไอริส”คิรัวร์ดึงตัวไอริสลงมานอนที่เตียงพร้อมกอดเด็กสาวแน่น
ท่าทางขี้อ้อนของคิรัวร์ทำเอาไอริสแอบทำหน้าเอือมๆเล็กๆ เด็กสาวถอนหายใจเล็กน้อยกับนิสัยของเด็กหนุ่มตรงหน้า
ไม่นานเธอก็ยื่นคำขาดด้วยสีหน้านิ่งๆที่ทำเอาเด็กหนุ่มสะดุ้งสุดตัวแล้วเด้งตัวไปอาบน้ำทันที
“ถ้าอีก 15 นาทียังไม่ลงมารับประทานอาหารเช้า...ฉันจะเอาขนมของนายน้อยไปทิ้งให้หมดนะคะ”
นายน้อยของเธอไม่ค่อยจะเห็นแก่กินเลย...จริงๆนะ
ไอริสถอนหายใจเล็กน้อยกับเด็กหนุ่มที่เธอจะต้องดูแล
เพียงเพราะเธอมาสมัครเป็นเมดของตระกูลโซลดิ๊กส์
ในตอนแรกเธอก็คิดว่างานนี้มีค่าตอบแทนต่อวันที่ค่อนข้างสูงลิ่ว
มันเป็นจังหวะที่เหมาะพอดีสำหรับการหางานทำของเธอ
ไอริสสะบัดหัวไล่ความคิดนั้นออกไปแล้วรีบไปจัดจานอาหารให้ทุกคนในตระกูลโซลดิ๊กส์ตามหน้าที่เมดต่อไป
“คุณไอริส...คุณหนูคิรัวร์ตื่นแล้วเหรอคะ”คานาเรียมองไอริสด้วยความสงสัยพลางจัดโต๊ะอาหารต่อไป
นัยน์ตาสีคาราเมลของเด็กสาวผมยาวมองตรงไปที่คานาเรียแล้วตอบคำถามแบบเนิบๆ
“คิดว่าน่าจะกำลังเตรียมตัวแล้วล่ะค่ะ”
“งั้นเหรอคะ...”คำตอบที่คล้ายกับการตัดจบบทสนทนาของไอริสทำเอาคานาเรียไปไม่เป็น
ก่อนที่บรรยากาศรอบข้างจะเงียบลง
“ทำไมคุณไอริสถึงเรียกคุณหนูคิรัวร์ว่า
นายน้อย ล่ะคะ?”คานาเรียเอ่ยปากถามสาวหน้านิ่งที่ตอนนี้ทำหน้าเอ๋อๆเล็กน้อย
ก่อนจะดึงมาดเดิมกลับมาแล้วตอบคำถามแบบงงๆ
“เอ๋?
ปกติก็ต้องเรียกเจ้านายที่เด็กกว่าว่านายน้อยไม่ใช่เหรอคะ?”
โครม!!
“อ...คุณคานาเรีย! เป็นอะไรรึเปล่าคะ”เมดสาวหน้านิ่งรีบวิ่งไปรับเมดสาวรุ่นพี่อย่างว่องไวแต่ไม่ทันการ
คานาเรียล้มอยู่บนพื้นด้วยสีหน้าที่มึนงงกับความคิดของไอริสยิ่งกว่าสิ่งใดพลางส่ายหน้าให้กับคำถามของเด็กสาวผมช็อกโกแลเพื่อให้เธอสบายใจ
ไปเอาความคิดพิลึกนั่นมาจากไหนกันนะ...
“ต...แต่ว่า...ออกจะแปลกพวกไปหน่อยนะคะ”สาวผิวเข้มมองไอริสแล้วยิ้มแหยๆ
แต่ไอริสที่มีความมั่นใจในตัวเองสูงละลิ่วส่ายหัวอย่างไม่สนใจ
“ก็ไม่เป็นไรนี่คะ?
ไม่ได้มีปัญหาอะไรกับฉันนี่นา”
โป๊ก!!
“คุณคานาเรีย!”แล้วคานาเรียก็เขกหัวตัวเองอีกครั้ง...
“เอะอะโวยวายอะไรกัน...”เสียงเย็นๆของผู้มาใหม่ดังขึ้นมาจากด้านหลัง
เมดทั้งสองสะดุ้งสุดตัวและรีบหันไปโค้งหัวให้กับเธอทันที
“ขออภัยค่ะนายหญิง/ท่านคิเคียว”
“ไม่เป็นไร...ไปนั่งรอกันเถอะคารุโตะจัง”นายหญิง
หรือ คิเคียว
คือหญิงสาววัยกลางคนที่พันผ้าพันแผลไว้บนหน้าลามมาถึงลำคอเปิดเพียงที่ปากและจมูกเล็กน้อย
บริเวณดวงตามีอุปกรณ์บางอย่างอยู่ สวมหมวกใบใหญ่และสวมชุดที่คล้ายกับชุดผู้ดีอังกฤษ
ร่างสูงโปร่งของนายหญิงที่ไม่รู้แม้แต่หน้าตาได้กล่าวประโยคหน้ากับพวกเธอแล้วหันไปพูดกับเด็กข้างๆ
“ค่ะ...คุณแม่”คารุโตะ
ลูกคนสุดท้องของตระกูลโซลดิ๊กส์ที่หน้าตาน่ารักราวกับเด็กผู้หญิง
แต่จริงๆนั่นน่ะผู้ชาย...
ในตอนแรกที่เจอคารุโตะครั้งแรกก็ตกใจเหมือนกันที่ไม่ใช่ผู้หญิง
ทั้งๆที่แต่งตัวเหมือนแถมยังพูด คะ/ค่ะ กับแม่ตลอด
ถ้าถามว่าเธอรู้ตอนไหนว่าคารุโตะเป็นผู้ชาย?
ตอบได้เต็มปากเลยว่าตอนที่เด็กคนนั้นเข้ามาคุยด้วยแล้วใช้คำแทนตัวว่า
ผม นั่นแหละ
สองแม่ลูกเดินไปนั่งตรงโต๊ะอาหารทันที
ไอริสมองตามเล็กน้อยก่อนจะเริ่มเสริฟอาหารให้ แล้วไม่นานทุกคนในครอบครัวก็เริ่มทยอยกันลงมาร่วมรับประทานอาหาร
เหลือแต่คิรัวร์...
“มาแล้วๆ”นั่นไง...พูดถึงก็มาเลย
“ไอริส! ฉันมาทันมั้ย!?”คิรัวร์วิ่งตรงดิ่งมาหาเมดหน้านิ่งด้วยประกายความหวังแบบไม่สนใจทุกคนที่นั่งรอรับประทานอาหารเลยสักนิด
เด็กสาวถอนหายใจออกมาเบาๆก่อนจะตอบคำถามของคิรัวร์ที่ทำตาแป๋วให้
“ทันค่ะ...”
“เยส!!”คิรัวร์กระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจทันทีที่ไอริสกล่าวขึ้นแต่ก็ต้องสงบเสงี่ยมลงเมื่อเจอประโยคถัดไป
“แต่ถ้ายังไม่รีบไปรับประทานอาหารฉันจะเผาทิ้งจริงๆนะคะ”
“ค...ครับ!!”
“...มาครบแล้วสินะ”ซิลเวอร์เปรยขึ้นแล้วยืนเต็มความสูงกล่าวสิ่งที่อยากจะพูดก่อนรับประทานอาหาร
“ตอนนี้พ่อก็เริ่มแก่ลงเรื่อยๆ...เลยอยากจะให้ลูกมีทายาทมาสืบทอดตระกูลต่อ”นายท่านหันหน้ามามองคิรัวร์นิ่งๆราวกับไม่คิดอะไร
“แล้ว?
ที่พ่อเรียกทุกคนมาคงไม่ได้มีแค่เรื่องนี้ใช่มั้ยล่ะ”เด็กชายหัวขาวพูดขึ้นเรียบๆ
ซิลเวอร์หัวเราะชอบใจกับคำพูดของลูกชายเล็กน้อยก่อนจะกลับมาทำสีหน้าที่จริงจัง
“พ่ออยากให้ลูกแต่งงาน”
กึก!
“เหอะ! ก็นึกว่าอะไร...แค่แต่งงะ...”
แต่งงาน!!!
คิรัวร์ที่ตอนแรกทำท่าทีสบายๆ
แต่ไม่นานก็ชะงักลง มองหน้าทุกคนในตระกูลไปมาเหมือนจะถามว่า จริงเหรอ?
แต่คำตอบที่ได้มาก็คือการพยักหน้าตอบว่า ตามนั้น เท่านั้น
“มีปัญหาอะไรคิล”ชายวัยกลางคนมองลูกชายคนกลางของตนด้วยแววตาที่เฉยเมยและไร้อารมณ์
ราวกับว่าสิ่งที่เขาพูดไปเมื่อกี้ไม่นานไม่ใช่ความจริง
“จะไม่มีปัญหาได้ยังไงล่ะพ่อ!! ผมไม่ได้อยากแต่งตอนนี้สักหน่อยนะ!”ยิ่งซิลเวอร์พูดเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นมันยิ่งทำให้คิรัวร์รู้สึกโกรธมากกว่าเดิม
“คิล...”อิรูมิที่นั่งดูเงียบๆมานานพูดเสียงเบาอย่างปรามๆ
มืออีกข้างจับหมับไว้ที่มิลกี้ที่พร้อมจะโวยวายใส่คิรัวร์ได้ทุกเมื่อ
เด็กชายหน้าแมวมองพี่ชายตนเองเล็กน้อยก่อนจะเริ่มใจเย็นลง
“ไม่เป็นไรอิรูมิ...แล้วลูกมีปัญหาอะไร...คนรักของลูกก็ไม่มี”คนเป็นพ่อเอ่ยห้ามอิรูมิที่เริ่มเดือดขึ้นมาเล็กๆด้วยเสียงที่เรียบนิ่ง
พลางกลับมาพูดกับลูกชายคนกลางเช่นเดิม แต่ด้วยประโยคนั้นทำให้คิรัวร์ชะงักเงียบไป นัยน์ตาสีฟ้าน้ำทะเลเหลือบมองไปที่เมดสาวคนสนิทอย่างลืมตัว
สายตาของทั้งสองประสานกันเพียงเสี้ยววิ
ถึงแม้เวลาจะสั้นๆแต่มันก็เหมือนจะดูยาวนานเหลือเกินสำหรับทั้งสอง
ฟึ่บ... ควับ!
ทันทีที่รู้สึกตัวไอริสก็สะบัดหน้าหนีสายตาที่มองตรงมาที่เธอของคิรัวร์ทันที
แล้วคิรัวร์ก็หันหน้ากลับไป
“แต่ผม...มีคนที่ชอบอยู่แล้ว...”คิรัวร์พูดเสียงเบา
“พ่อไม่สนใจ...ลูกต้องไปดูตัวกับลูกสาวของเพื่อนพ่อ...ถ้าลูกไม่ชอบก็ค่อยว่ากันอีกที”ซิลเวอร์ไม่สนใจแล้วพูดแกมบังคับกับคิรัวร์
นายน้อยหัวขาวกัดฟันเล็กน้อยก่อนจะถอนหายใจ
“ก็ได้...แต่ถ้าผมไม่ชอบ...พ่อก็อย่าพูดเรื่องนี้กับผมอีกนะ”
ไอริสที่ได้ยินแอบกัดริมฝีปากล่างเล็กน้อยด้วยแววตาที่เจ็บปวด
ก่อนจะเดินหนีออกไปจากตรงนั้นทันที โดยไม่สนใจสายตาของใครหลายคนที่มองมา
ทำไม...ถึงเจ็บปวดได้ขนาดนี้กันนะ...
มันก็ดีแล้วนี่...ที่เขาจะได้แต่งงาน...
แถมคนๆนั้น...ก็คงเหมาะสม...มากกว่าฉัน
“ดีกว่าฉัน...”เสียงพึมพำดังขึ้นเมื่อเธอหยุดเดิน
น้ำสีใสหยาดลงบนใบหน้า ไอริสไม่รู้ว่าทำไม...ไม่รู้เลย
รู้เพียงแค่ตอนนี้เธอต้องเข้าไปในห้องของเธอให้เร็วที่สุดเท่าที่เธอจะทำได้
ปึง!
เสียงปิดประตูห้องดังขึ้นทันทีที่เธอเข้ามาถึง
ไอริสเดินไปนั่งบนเตียงเพื่อทำให้อารมณ์เย็นลง
นายน้อย...มีคนที่ชอบแล้ว?
ใคร?
แล้วนายน้อยต้องดูตัวกับใคร?
จะใช่คนที่นายน้อยชอบหรือเปล่านะ...
ถ้าใช่ล่ะ?
นายน้อยจะแต่งงานเหรอ?
“แล้วฉันจะมาคิดมากทำไมเนี่ย”สาวหน้านิ่งเช็ดน้ำตาเงียบๆก่อนจะตัดสินใจไปล้างหน้าล้างตา
แล้วเดินออกจากห้องไป
ในจังหวะที่เธอกำลังจะปิดประตูห้องมีมือหนาของใครบางคนยันที่ประตูเอาไว้
“เธอหนีมาทำไม”เสียงคุ้นหูดังขึ้นใกล้ๆ
นั่นทำให้ไอริสเบิกตากว้างทันที
แต่ไม่นานก็กลับมานิ่งเช่นเดิมแล้วหันหน้าไปมองนายน้อยของเธอที่ทำหน้าไม่ค่อยสบอารมณ์นัก
“...ฉันแค่อยากเข้าห้องน้ำน่ะค่ะนายน้อย”คำแก้ตัวของเธอฟังดูไม่ขึ้นเลยสักนิด
“เข้าห้องน้ำ?...ถึงในห้องเลยเนี่ยนะ?”
“พอดีฉันลืมของเลยกลับมาเอาด้วยน่ะค่ะ”ไอริสพูดพลางชูโบว์ผูกผมที่ดึงออกตอนไปล้างหน้าล้างตาให้ดู
คิรัวร์ทำหน้าไม่ไว้ใจสักพักก่อนจะเอามือที่ยันประตูไว้ลงแล้วจับมือไอริสให้เดินตามไป
“จะพาฉันไปไหนคะนายน้อย”แม้จะไม่ได้ปัดป่ายมือของคนตัวสูงกว่าออกแต่เธอก็ยังคงเดินตามชายตรงหน้าไปอย่างสงสัย
แต่ชายตรงหน้ากับทำเพียงชายตามองเล็กน้อยแล้วก็กลับตั้งหน้าตั้งตาลากเธอต่อไป
อะไรของเขาเนี่ย!!
“ถึงแล้ว”เสียงของคิรัวร์ดังขึ้นอีกครั้งหลังจากที่หยุดเดิน
ไอริสเพ่งมองสถานที่แปลกใหม่ด้วยความตื่นเต้น(ที่ไม่ออกทางสีหน้า)เพียงเล็กน้อย
“สวนดอกไม้?”สถานที่เบื้องหน้าคือ
สวนดอกไม้ขนาดใหญ่บริเวณด้านหลังคฤหาสน์
สวนดอกไม้ที่นี่มีไว้สำหรับคนในตระกูลที่ต้องการความเงียบสงบในการพักผ่อน
“แล้วเห็นเป็นห้องเก็บของรึไง?”บรรยากาศดีๆได้ยุติลงด้วยเสียงกวนเบื้องล่างของชายร่างสูงตรงหน้า
“...แล้วนายน้อยพาฉันมาที่นี่ทำไมกันคะ?”
“...พรุ่งนี้ฉันจะไปดูตัว...”คิรัวร์พูดเสียงเบาให้ได้ยินกันเพียงสองคน
“...”
“ฉันอยากให้เธอไปด้วย”ไอริสชะงักลงทันที
ก่อนจะเงยหน้ามองนายน้อยหัวขาวอย่างไม่เข้าใจ
“ก็เธอเป็นเมดประจำตัวฉันไม่ใช่รึไง?”
“...เห้อ...”เมดสาวมองหน้านายน้อยหัวขาวนิ่งๆแล้วถอนหายใจ
พร้อมพยักหน้ารับเบาๆ คิรัวร์ยิ้มชอบใจกับการกระทำของสาวที่อายุมากกว่า 3 ปีเงียบๆ
มือหนายื่นมายีผมสีช็อกโกแลตสวยของสาวตัวเล็กอย่างเมามันส์
ก่อนจะได้รับสายตามองค้อนกลับไป
พรุ่งนี้จะเจออะไรบ้างเนี่ย...
.
.
.
.
.
ณ คฤหาสน์ตระกูลยูกิ
คิรัวร์และไอริสเดินเข้ามาภายในห้องทรงญี่ปุ่นในคฤหาสน์ใหญ่ของตระกูลยูกิ
ร่างสองร่างของนายน้อยและเมดสาวเหลือบมองหาผู้ที่จะมาดูตัวกับคิรัวร์อย่างรู้งาน
“อะ...คิรัวร์!”เสียงใสกังวานของหญิงสาวที่นั่งอยู่ภายในดังขึ้น
ผู้ถูกเรียกหันหน้าไปตามเสียงก่อนจะพบเข้ากับร่างบางที่มีเรือนผมสีน้ำเงินเข้มยาวกับนัยน์ตาสีฟ้าใสราวกับอัญมณี
เธอคนนั้นยิ้มอย่างสดใสให้ชายหนุ่มหัวขาวอย่างคุ้นเคย
“ค...คริสตัล?”คริสตัล
ยิ้มอย่างสดใสให้กับคิรัวร์
“?”ไอริสยืนงงในขณะที่ระหว่างคริสตัลและคิรัวร์ได้เกิดประกายวิ้งๆแสบตาขึ้นมา
“เกร็งแทบแย่แน่ะ...ดีจังที่ได้คิรัวร์มาดูตัวด้วยน่ะ”เด็กสาวเรือนผมสีน้ำเงินเข้มกล่าวขำๆกับชายหัวขาว
“ฉันก็เกร็งเหมือนกันนั่นแหละ! ว่าแต่เธอเถอะ...ไม่เจอกันตั้ง 5 ปี สบายดีรึเปล่า?”
“อื้อ! ฉันสบายดี!...ว่าแต่คิรัวร์พี่สาวคนสวยที่อยู่ด้านหลังนายเป็นใครเหรอ?”คริสตัลชี้นิ้วมาทางไอริสพลางเอ่ยถามคิรัวร์
“อ่า...เป็นเมดน่ะ...ไอริสแนะนำตัวสิ”
“ค่ะ...ดิฉันชื่อ
ไอริส ค่ะเป็นเมดประจำตัวนายน้อย...เป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้รู้จักกับท่านคริสตัลค่ะ”เจ้าของเรือนผมสีช็อกโกแลตโค้งตัวลงพร้อมแนะนำตัวอย่างสุภาพ
“ทำตัวตามสบายเถอะค่ะ
ฉันไม่ถือเรื่องแบบนี้หรอกค่ะ”คริสตัลพูดยิ้มๆอย่างไม่สนใจ แล้วก็กลับไปพูดคุยกับคิรัวร์ต่อไป
อา...ท่านคริสตัลเป็นคนดีจริงๆ...
คงจะดีกว่าถ้าทั้งสองคนได้แต่งงานกัน...
ความคิดเด้งขึ้นมาในหัวของเมดสาวหน้านิ่งทันทีที่มองภาพทั้งสองคนคุยกันอย่างสนุกสนาน
ไอริสยืนอยู่เป็นฉากหลังเงียบๆก่อนจะเลือกเดินออกจากห้องไป...
ทั้งสองคนรู้จักกันมาก่อนเหรอ?
แล้วถ้าทั้งสองคนเคยรักกันล่ะ...
แล้วถ้าตอนนี้ความรู้สึกนั้นยังไม่เปลี่ยนไปล่ะ...
ทั้งสองคนจะแต่งงานกันเหรอ?
ก็คงจะดีสำหรับทั้งสองคนสินะ...
ท่านคริสตัลก็นิสัยดี...
นายน้อยเอง...ก็คงจะชอบสาวน่ารักแบบนั้น...
“?”ร่างบางชะงักกึกลงทันทีก่อนจะมองไปรอบๆตัวที่เป็นป่าทึบด้วยแววตามึนงง
ที่ไหนเนี่ย?
ไอริสส่ายหน้าเล็กน้อยก่อนจะเดินกลับไปทางที่เดินมาอย่างไม่คิดอะไร
แต่สุดท้ายก็วนลูปกลับมาที่เดิม...
“หลงทางแล้วมั้งเรา...”ไอริสพึมพำกับตัวเองเบาๆก่อนจะนั่งลงกับพื้นอย่างหมดแรงแล้วกอดเข่าแน่นด้วยความหวาดกลัว
หยาดน้ำสีใสเริ่มเอ่อคลอในดวงตาสีสวย
แซ่ก!
“อึก...”เมดสาวหันควับไปตามเสียงทันที
ด้วยสัญชาตญาณบอกให้เธอระวังตัว
“...เธอเนี่ย...ชอบทำให้คนอื่นลำบากอยู่เรื่อยเลยนะ”เสียงอันคุ้นเคยดังขึ้นพร้อมกับผู้มาใหม่
น้ำตาที่เอ่อคลอล้นออกจากดวงตาสีสวยทันที
“นายน้อยคะ...”
ฟึ่บ!
“อ...”คิรัวร์ชะงักค้างทันทีที่เมดสาวที่หน้านิ่งที่ตอนนี้กระโจนเข้ามากอดเขาเต็มแรง
ในขณะที่เขากำลังจะเอ่ยปากก็ต้องเงียบลงทันทีเมื่อร่างของไอริสสั่นเทาไปหมด
คิรัวร์ตัดสินใจที่จะกอดตอบและลูบหัวปลอบประโลมเมดสาวทันที
เวลาผ่านพ้นไป
ไม่มีใครรู้ว่านานเท่าไร รู้ตัวอีกทีไอริสก็หยุดร้องไห้แล้ว
“ขออภัยค่ะนายน้อย...ที่ฉันดันทำอะไรตามใจไป...”ร่างบางกล่าวเบาๆกับชายที่กอบกุมมือของเธอแน่นในขณะที่พาเธอออกจากป่าทึบ
คิรัวร์เหลือบมองไอริสเล็กน้อยก่อนจะกล่าวกับเธอเบาๆเช่นกัน
“อา...ไม่เป็นไร...แค่เธอปลอดภัยฉันก็ดีใจแล้วล่ะ...”
“แล้วการดูตัวล่ะคะ...”
กึก!
“...”ความเงียบก่อตัวขึ้นทันที
ไอริสหรี่ตาลงอย่างไม่ชอบใจ
“อย่าบอกนะคะ...ว่าทิ้งท่านคริสตัลแล้วมาตามหาฉันน่ะ?”คำถามนั้นทำเอาคิรัวร์ชะงักหนักกว่าเดิม
เมดสาวถอนหายใจออกมาเล็กน้อย
“...อา”
“คราวหน้าไม่ทำแบบนี้นะคะ...เรื่องดูตัวต้องมาก่อนฉันสิคะ”แม้ในใจลึกๆจะเจ็บปวดกับคำพูดของตัวเองเพียงใด
ใบหน้างามก็ยังคงนิ่งเช่นเดิม
“ไม่ได้หรอก”
“?”
“ก็ฉันกับคริสตัลน่ะ...ไม่ได้แต่งงานกันแล้วล่ะ”
“เอ๋???”ใบหน้านิ่งๆของไอริสมีเพียงความมึนงงแทนที่เท่านั้น
คิรัวร์หันหน้ามามองไอริสก่อนจะยื่นมือมาขยี้กลุ่มผมสีช็อกโกแลตที่ไม่ว่าเมื่อไหร่ก็ยังนุ่มสลวย
นั่นทำให้ไอริสงงหนักยิ่งกว่าเดิม
“ฮะๆ
หน้าเธอตอนนี้ตลกจริงๆนะ”
“เดี๋ยวเถอะ! อย่าพูดจาล้อเล่นแบบนี้นะคะนายน้อย!”มือบางทุบรัวๆที่แผงอกกว้างของชายขี้เล่นตรงหน้า
“...จำได้มั้ยที่ฉันบอกว่า...ฉันมีคนที่ชอบอยู่แล้ว”คิรัวร์ยื่นใบหน้ามากระซิบข้างหูไอริสอย่างนึกสนุก
“แต่ผม...มีคนที่ชอบอยู่แล้ว...”
“ค่ะ...ฉันจำได้”ใบหน้าของเมดสาวแดงซ่านเล็กน้อย
“...คนที่ฉันชอบน่ะ...คือ...เธอนะ...ไอริส”นัยน์ตาสีคาราเมลเบิกกว้างทันที
ใบหน้างามแดงซ่านไปทั่วทั้งหน้า คิรัวร์ที่เห็นท่าทางน่ารักนั่นพยายามอย่างถึงที่สุดที่จะไม่พุ่งเข้าไปจูบริมฝีปากสวยนั่น
แต่ความอดทนทั้งหมดก็ต้องหายไปเมื่อเจอกับคำพูดสุดน่ารักของสาวคนนี้
“ฉันเอง...ก...ก็ชอบนายน้อยเหมือนกันค่ะ...=///=”
จบเหอะ!
.
.
.
.
.
Writer Talk
จบครับ!!!
Happy Valentine Day นะคะรีดเดอร์ทุกคน------!!
ยอมรับเลยค่ะว่าไม่รู้จะหาจุดตัดจบยังไง
เลยตัดทิ้งซะเลยยยย
คิรัวร์กับฮิโซกะนี่มาแบบสูสีกันเลยค่ะ
แต่คิรัวร์มาตีตื้นในโค้งสุดท้ายพอดีค่ะ
เนื่องจากที่มีคนเลือกฮาเร็มก็จะมาเฉลยให้ฟังนะคะว่าเหตุผลที่ปวดตับคือ
ไอริสตายตอนจบ 100% ค่ะ
แต่เนื่องจากคิรัวร์เป็นพระเอก ไอริสก็ไม่ตายค่ะ เย่!!!//นอกเรื่อง
ตามที่แจ้งไว้ก่อนหน้านี้นะคะ
ไรท์จะงดอัพฟิคจนกว่าจะปิดเทอมนะคะ ไรท์ปิดเทอมเมื่อไหร่มาต่อให้แน่นอนค่ะ ไม่ทิ้งแน่นอนค่ะ
ระหว่างนี้อาจจะมีตอนพิเศษมาให้อ่านเล่นนะคะ รอกันหน่อยนะคะ งั้นก็บ๊ายบายค่ะ--------
ความคิดเห็น