ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : อดีตของมารค์และนายอน
ย้อนลับไปเมื่อสิบปีที่แล้ว
:
:
:
:
(มาร์ นายอน ) อนอายุ 7 วบ
"นิมาร์ ไปเล่นรนู้นันเถอะ:)" เสียอนายอน เ็สาวที่ถัเปียสอ
้า ับุระโปรลายอไม้ ที่เรียให้มาร์ หนุ่มน้อยที่เธอสนิท
มาที่สุ ไปเล่น้วยันับเธอ้วยรอยยิ้ม
"อืม ไปสิ:)" มาร์บอับนายอน้วยรอยยิ้ม่อนที่ะูมือเธอไปที่ใ้้น
าุระที่ำลัอออสวยาม
"เฮ่อ! อาาศีัเลยเนอะ" นายอนหันไปพูับมาร์พร้อมส่ยิ้มให้
"ใ่สิ ่วนี้อาุระำลับาน เธออบไหม?" มาร์หันไปถามนายอนที่
นั่อยู่้าๆเ้าในอนนี้
"อบสิ อบมา้วย:)" นายอนหันไปอบมาร์ที่ำลันั่มอวิวอยู่
"ถ้าอบันะพาเธอมาที่นี้ทุวันเลย็ไ้นะ" มาร์พูับนายอน
เมื่อนายอนไ้ยินันั้นเธอ็ร้อออมา้วยวามีใ
"รินะ!!?" นายอนถามออไป้วยน้ำเสียที่ื้นเ้นสุๆ
"ริสิ สัาเลย็ไ้" มาร์พูพร้อมูนิ้ว้อยึ้นมา
"อื้ม! นายสัาแล้วนะ" นายอนยิ้มออมาและเอานิ้ว้อยอเธอเี่ยว
ับนิ้ว้อยอมาร์
"สัาสิ :)" มาร์บอและยิ้มให้ับนายอน
แม่นายอน: นายอนลู!! เ้าบ้านไ้แล้ว้ะ"
"ั้นันเ้าบ้าน่อนนะ" นายอนหันไปพูับมาร์่อนที่ะวิ่เ้าบ้านเธอไป
@ในบ้านอนายอน
"นายอนลู" แม่อนายอนหันมาเรียนายอนที่ำลันั่ินแอปเปิ้ล
อยู่อย่าสบายใ
"มีอะไรหรอะแม่?" นายอนหันไปถามแม่อเธอ ในะที่ยัเี้ยว
แอปเปิ้ลอยู่
".............."
"อี 2 วัน เราะย้ายบ้านันแล้วนะ้ะ" แม่อนายอนพูออมา้วย
น้ำเสียเศร้าๆ เมื่อนายอนไ้ยินันั้น็ถึับทำแอปเปิ้ลเลยทีเียว
"อะไรนะะแม่!?" นายอนหันไปถามแม่อัวเอ้วยท่าทาใสุี
"ใ่้ะลู เรา้อย้ายบ้านัน " แม่อนายอนบอับนายอน และนั้นึ
ทำให้นายอนร้อไห้ออมา
"แม่ะ!! อย่าล้อหนูเล่นสิ ฮืออออ " นายอนหันไปพูับนเป็นแม่และปล่อย
โฮออมาอย่าหนั
"แม่ไม่ไ้เล่น้ะลู..พ่อเ้า้อย้ายบริษัท เราเลย้อามพ่อไป้วย"
แม่อนายอนบอ พร้อมอปลอบนายอนที่ำลัร้อไห้ออมา
"ฮือออออ" นายอนร้อไห้ออมาไม่หยุ และหลัานั้นแม่อนายอน
็พานายอนเ้านอนแ่หัว่ำ ้วยวามที่นายอนเพลียับารร้อไห้............
วัน่อมา
@ ใ้้นาุระ
"นายอน!!" เสียอมาร์ะโนมาแ่ไล เมื่อเห็นว่านายอนนั่
รออยู่ใ้้นาุระ และมาร์็รีบวิ่เ้าไปหานายอนทันที
"แห๊ๆๆ โทษทีนะ ันมา้าไปหน่อย" มาร์พูพร้อมหอบหายใเล็
น้อย
"ม..ไม่เป็นไรหรอ ฮึๆ" นายอนพูพร้อมเริ่มมีน้ำาไหลออมา
ที่วาทั้สอ้า
"นายอนเธอเป็นอะไร! ใรแล้เธอรึเปล่า เธอร้อไห้ทำไม?"
มาร์ยิำถามใส่นายอนที่ำลัร้อไห้ออมา
(หมับ!!!)
"ฮืออออมาร์ พรุ่นี้ัน้อย้ายบ้านแล้ว!! ฮืออ" นายอนึมาร์
เ้าไปอและบอมาร์ทุอย่า เมื่อมาร์ไ้ยินันั้น็อึ้ไปเลย
ทีเียว
"ย้ายบ้านั้นหรอ?...." มาร์พูออมาอย่าใแป่วเมื่อนายอนบออย่านั้น
"ฮืออออ ันไม่อยาย้ายบ้าน แ่ัน้อไป ันอโทษน่ะ ฮือออออ"
นายอนพูพร้อมอมาร์ให้แน่นและปล่อยโหออมาหนัว่าเิม
"ไม่เป็นไรนะ" มาร์พูพร้อมอปลอบนายอน แ่ในใลับไม่ไ้รุ้
สึอย่านั้นเลย เพราะเ้า็ไม่อยาให้นายอนไปเหมือนัน
"นายอน เยหน้าึ้นสิ" มาร์บอับนายอนที่ำลัอัวเออยู่
ให้เยหน้าึ้น และนายอน็ยอมเยหน้าแ่โยี
"อะนี่!" มาร์พูและหยิบสร้อยเส้นนึออมาาระเป๋าาเ
อัวเอและยื่นให้นายอน
"สวยั นายทำเอหรอ?" นายอนมอสร้อยที่มีี้ัว MN สลัไว้อยู่
แล้วถามออไป
"ใ่แล้ว...ทีแรันะะให้อนวันเิเธอแล้ว แ่เธอ้อย้ายบ้าน
่อนนี่สิ ั้นถือว่าเป็นอแทนัวันละันนะ นายอน" มาร์พูับนายอน
้วยรอยยิ้ม แ่มันลับทำให้นายอนปล่อยโหออมาอีรั้
"ฮึ!อบในะ ันะเ็บมันไว้อย่าีเลย ฮือออ" นายอนพูและะรับ
สร้อยมาามาร์ แ่มาร์็ันเอาสร้อยมาไว้้านหลั นั้นึทำให้นายอน
ประหลาใอย่ามา
"เี๋ยวันใส่ให้ หันหลัสินายอน" มาร์บอับนายอน แล้วนายอน
็ยอมหันหลัแ่โยี และมาร์็ใส่สร้อยให้ับนายอนนเสร็
"สร้อยเส้นนี้มันะทำให้เธอนึถึันไ้นะ" มาร์บอนายอน และนั้น
ึทำให้นายอนยิ้มออมา
" ันะนึถึนายลอเลยนะ" นายอนพูพร้อมปาน้ำาออ และยิ้ม
ให้ับมาร์
"ัน็ะนึถึเธอลอเหมือนันนะ นายอน" มาร์พูและยิ้มให้นายอน
อีรั้
"ัน็...มีอะไระให้นายเหมือนันนะ" นายอนพูพร้อมหยิบิ๊บลายอไม้
สีฟ้าออมาาระเป๋าระโปรและยื่นให้มาร์
"สิ่นี้มัน็ะทำให้นายนึถึันไ้เหมือนันนะมาร์" นายอนพู
และยิ้มออมา และมาร์็รับอาเธอไว้
"อบในะ..ันะิถึเธอนะ นายอน" มาร์บอับนายอน
"อื้ม! ัน็ะิถึนายเหมือนันนะ มาร์" นายอนบอับมาร์
และยิ้มให้มาร์
"ั้นันเ้าบ้าน่อนนะ แล้วมาส่ันพรุ่นี้้วยนะ" นายอนบอับ
มาร์ ึ่มาร์็พยัหน้าอบลับ แล้วนายอน็วิ่เ้าบ้านอ
เธอไป
เ้าวัน่อมา
"อบุทีู่แลลูสาวิันมาลออนะะ" แม่อนายอนพู
พร้อมโ้หัวให้แม่อมาร์
"เ่นัน่ะ" แม่อมาร์อบพร้อมโ้หัวให้แม่อนายอนเ่นัน
"ป่ะลูนายอน บอลาุน้าเ้าะสิลู" แม่อนายอนหันมา
พูับนายอนที่ทำแ่หน้านิ่เหมือนนเหม่อลอย
".............." อาารเหม่อลอย
"นายอนลู!ลาุน้าเ้าสิ้ะ" แม่อนายอนหันมาบอนายอน
ที่เหม่อลอย ่อนที่นายอนะโ้หัวให้แม่อมาร์
"ันไป่อนนะมาร์" นายอนหันไปพูับมาร์ที่ยืนอยู่้าๆแม่อเ้า
"อืม..โีนะนายอน " มาร์พู้วยน้ำเสียเศร้าๆ และทำให้นายอน
รู้สึไ้
"ไปันเถอะลู" แม่อนายอนบอนายอนและูมือนายอนเินออไป
แ่นายอน็ยัหันมามอมาร์ และมาร์็มอเธอเ่นัน และหลัา
นั้นเธอ็ึ้นรถ และรถ็่อยๆแล่นออไป ึ่มาร์็ทำไ้แ่โบมือให้
นายอน และนายอน็เ่นัน
"ลา่อนนนะ.....นายอน" มาร์พูออมาแผ่วๆ่อนที่ัวเอะเินเ้าบ้าน
ไป.......
:
:
:
:
:
7 ปีผ่านไป....
นายอนำลัศึษาอยู่มัธยมปีที่ 2 เมื่อเธอเ้ามา
โรเรียนใหม่ เธอ็มีเพื่อนสนิทอยู่ 6 น ึ่นั้น็
ือ านะ โมโมะ าฮยอน แยอ มินะ และื่อวี
หลัานั้นไม่นานพวเธอ็ไ้รับทุนให้ไปเรียน
่อที่อัฤษ ึ่พวเธอ็ัสินใที่ะไปเรียน
่อ้วยันในที่สุ ลอ7ปีที่ผ่านมา นายอน็
ยัิถึมาร์ เพื่อนสนิทที่สุอเธอลอมา
ทุรั้ที่เธอมีเรื่อไม่สบายใ หรือเรีย เธอ
็ะหยิบสร้อยที่มาร์เยให้เธอไว้ึ้นมาูลอ
และมัน็่วยเธอไ้ริๆ เธอิ ว่าเธออยาเอ
มาร์มาลอ และเธอหวัว่า สัวันเธอะ้อ
ไ้เอ มาร์เพื่อนสนิทอเธออย่าแน่นอน
นในที่สุ วันนั้น็มาถึ วันที่เธอลับมาา
อัฤษและย้ายเ้าโรเรียนใหม่ในเาหลี
สิ่ที่เธอิ นในที่สุมัน็เป็นริ แ่ทว่า...
ทำไมเธอ้อหนีเ้า้วยล่ะ? เธอื่นเ้นั้นหรอ
ไม่...แ่เธอับรู้สึว่า...มาร์นนั้น ไม่ใ่
มาร์นเิมอเธอ มาร์นนั้นูเย็นา
สำหรับเธอ แ่ถึอย่านั้นมาร์็เยทิ้
ำพูไว้ว่า ะ้อไ้เอันบ่อยๆ นั้น
ึทำให้เธอ ้อรับมือับเ้านนี้แล้วสิ
อิม นายอน นนี้ะรับมือับมาร์นใหม่
อย่าไร? ิามไ้เลย่ะ
.........................................................................
โย่วว หลีทุนนน สนุันไหมเอ่ย?
เห็นมีนมาเม้น์อยาไ้โมเม้น์ มาร์ นายอน
เยอะมาเลย่ะ ไรท์เลยัให้ามำอเลยนะะ
สำหรับอนหน้า ็ะเป็นอีอสาวๆที่เหลือ
นะะ อยาูอีอใร่อ เม้น์บอไรท์้วย
น้าาา เป็นำลัใให้ไรท์้วยนะะ ไม่แน่
ถ้าเิไรท์นอนึวันนี้อาะลอีอน็ไ้น้าา
โอเ่ะ สำหรับวันนี้ ไรท์อนนี้ไรท์อัวลาไป่อน
นะะ แล้วพบันในอีอสาวๆที่เหลือนะะ
ไปละ้าาาาา บ้ายบายยยย รัหลีทุนนะะ
แล้วเอัน้าาาาาาาาาาา :)
...........................................................................................................................................................................................................................
..
"
์
์
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น