ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    อยากบอกนายว่า "ไปตายซะน่อ!!!"

    ลำดับตอนที่ #15 : บทที่ 13 หน้าที่ของเด็กดีที่เด็กๆทุกคนต้องรู้จักไว้

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 1.07K
      42
      22 เม.ย. 58

      บทที่ 13 หน้าที่ของเด็กดีที่เด็กๆทุกคนต้องรู้ไว้


      ช่วงเวลาบ่ายคล้อยของวัน หัวหน้าหน่วยที่ 1 แห่งซินเซ็นงุมิเตรียมตัวที่จะออกลาดตระเวนตรวจเมืองตามหน้าที่ แต่สำหรับเขามันแสนหน้าเบื่อสุดๆ ความจริงเขาอยากถูกกักบริเวณอยู่แต่ในห้องซะมากกว่า เพราะอย่างน้อยเขาก็จะได้นอนอู้ได้สบายๆ
       ชายหนุ่มเดินออกไปจากห้องโดยที่ไม่ลืมถือดาบคู่ใจไปด้วย 
       "อ้าว โซโกะมาพอดีเลย" 
       "มีอะไรหรอครับ คุณคอนโด้"
       โซโกะเอ่ยถามกอริลล่าที่เดินเข้ามาหาเขาด้วยสีหน้าเหมือนทุก ที
       "กำลังจะไปลาดตระเวนสิน่ะ"
       "ครับ มีอะไรรึเปล่าครับ" 
       "พอดีว่าวันนี้จะมีคนใหญ่คนโตมาที่ซินเซ็นงุมิน่ะ" คอนโด้เริ่มต้นพูดพร้อมหันหลังแล้วสาวเท้าเดินไปข้างหน้าโดยมีหนุ่ม
    ผมสีน้ำตาลอ่อนเดินตามมาติดๆ
       "แล้วจะให้ผมทำอะไรล่ะครับ" 
       "ฉันอยากให้นายพานายรับจ้างสารพัดกับหนูหมวยไปลาดตระเวนด้วยน่ะ" 
       "ทำไมต้องพาไปด้วยน่ะครับ"
       "ฉันเกรงว่าถ้าพวกนั้นอยู่อาจจะสร้างความอับอายต่อหน้าแขกคนสำคัญได้น่ะสิ"
       "เลยจะให้ผมพาออกไปจากซินเซ็นงุมิสิน่ะครับ"
       "ใช่แล้วล่ะ ฉันรู้ว่านายไม่ถูกกับแม่หนูหมวยนั่น แต่ช่วยหน่อยล่ะกัน"
       โซโกะเงียบไปพักหนึ่งพลางนึกถึงใบหน้าหญิงสาวผมส้มแล้วก็เกิดรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมา 
       "อากอริลล่า อั้วมาแล้วน่อ" เสียงของคนที่เขากำลังนึกถึงจู่ๆก็โพล่งขึ้นมาทำให้เขาต้องหันไปมองทันที
       เด็กสาวคนนั้นเดินมากับชายผมหยักศก ที่สำคัญพวกเขาใส่ชุดเครื่องแบบของซินเซ็นงุมิ ทำเอาโซโกะเกิดอาการงุนงงเล็กน้อย
       "แล้วทำไม...พวกนี้ต้องใส่ชุดของซินเซ็นงุมิด้วยล่ะครับ" โซโกะหันมาถามกอริลล่าที่ยืนอยู่ข้างๆ
       "จะให้ไปตรวจเมืองทั้งชุดธรรมดาๆแบบนั้นคงไม่เหมาะเท่าไหร่ ฉันเลยให้ยามาซากิไปหาชุดมาให้พวกนี้ใส่น่ะ" คอนโด้อธิบาบ
        "เฮ้ยๆ อย่ามาดูถูกชุดคุณกินน๊า มันไม่ใช่ชุดธรรมดาซะหน่อย คนเขาแต่งกันทั่วบ้านทั่วเมืองเชียวนาเหวย" กินโทกิยืนแคะขี้มูกด้วยสีหน้าปลาตายเช่นเคย
       "ใช่เลี้ยวน่อ ชุดกี่เพ้าอาหมวยสวยสะบึ้มอย่างอั้ว พวกโอตาคุก็แต่งคอสเพลย์บ่อยจะตายไปน่อ" คางุระพูดพลางชูชุดกี่เพ้าสีแดงแหวกขาจนถึงโคนให้หนุ่มๆดู
       "สวยสะบึ้มงั้นเรอะ? อย่างหล่อนก็ไม่ต่างอะไรกับไม้จิ้มฟันหรอก"ชายหนุ่มแหวะสาวหมวยอย่างที่เคยทำเหมือนทุกที
      "อั้วไม่สนคำพูดของพวกซาดิสม์อย่างลื้อหรอกน่อ ฟังไปก็ไม่มีประโยชน์โตดตงอะไรเลยซักนิด"คางุระเชิดหน้าไปทางอื่นอย่างไม่สนใจชายหนุ่มเลย   
       "ว่าแต่จะไปกันได้รึยัง" ตาลุงหัวหงอกเอ่ยขึ้นแก้สถานการณ์
      "ก็ไปสิครับ ลูกพี่" โซโกะเดินนำออกไปที่รถทันที


     เวลาต่อมา....   
       โซโกะ คางุระ และกินโทกิได้เดินตรวจเมืองโดยไม่มีใครพูดอะไรเลย นอกจากตาลุงหัวหงอกที่พยายามพูดคุยกับคนทั้งสองแต่สุดท้ายก็ลงเอยด้วยการพูดคนเดียว
       "คุณกิน คางุระจัง" ในระหว่างที่กำลังเดินตรวจเมืองก็มีเสียงที่คุ้นหูทักขึ้น   
       "อ้าว วัตสัน นี่แกมาทำอะไรที่นี่น่ะ" กินโทกิเอ่ยถามหนุ่มแว่นโอตาคุ
       "วันนี้วีซีดีเพลงใหม่ของโอซือจังวางแผงขายวันแรกน่ะครับ เลยกะจะมาซื้อซะหน่อย แล้วพวกคุณล่ะครับ"
       ชินปาจิมองการแต่งตัวของทั้งสองแล้วรู้สึกแปลกใจ ถึงจะเคยเห็นมาแล้วครั้งนึง แต่ก็ยังสงสัยอยู่ดี
       "แล้วทำไมถึงใส่เครื่องแบบซินเซ็นงุมิล่ะครับ"
       "ก็มาเดินตรวจเมืองกับโซอิจิโร่คุงน่ะสิ" 
       "โซโกะครับลูกพี่" โซโกะที่เงียบมานานเอ่ยขึ้นด้วยท่าทางนิ่งเฉย
       "แล้วอาเจ๊ไม่มาด้วยหรอน่อ" คางุระเอ่ยถามบ้าง
       "ท่านพี่ไปทำงานครับ"
       "นี่ลูกพี่ จะไปได้รึ..."
       โซโกะตั้งใจจะเรียกสองพ่อลูกให้ออกลาดตระเวนต่อ แต่ก็ต้องชะงักเมื่อมีเด็กกลุ่มนึงเดินมาดึงชายเสื้อ
       "คุณตำรวจฮับ เด็กดีมีหน้าที่ยังไงหรอฮับ" เด็กชายใส่แว่นเอ่ยถามขึ้น
       "หน้าที่ของเด็กดีหรอน่อ พวกลื้อจะถามไปทำไมอ่า" คางุระนั่งลงยองๆ
       "คุณครูให้พวกเรามาถามกับพวกผู้ใหญ่น่ะค่ะ เป็นการบ้านวิชาสังคม" เด็กหญิงผมเปียสองข้างเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าร่าเริงแจ่มใส
       "ยังงั้นหรอ ช่วยไม่ได้แฮะ งั้นก็ฟังไว้ให้ขึ้นใจล่ะ" กินโทกิวางมาดที่ดูเป็นผู้เป็นคนมากขึ้น
       "่หน้าที่ของเด็กดีมี 10 ข้อ ข้อที่ 1..."
       เด็กๆเตรียมสมุดและปากกาออกมาเพื่อเตรียมจดในสิ่งที่กินโทกิจะพูดอย่างตั้งใจ
       "ข้อที่ 1 ล้มล้างศาสนา"
       "............." หน้าของเด็กๆ   
       "นั่นมันหน้าที่เด็กดีประเทศไหนไม่ทราบครับ" ชินปาจิตวาดใส่ชายผมหยิกอย่างหงุดหงิด
       "ใช้ไม่ล่ายเลยน่อ อากินจัง งั้นเดี๋ยวอั้วเอง" คางุระหันยืนขึ้นแล้วพูดตต่อ
       "หน้าที่เด็กดีข้อที่ 2 ต้องรักษาจังไรมั่นน่อ"
       "ไหงมันถึงดูทุเรศกว่าข้อที่ 1 ล่ะครับคางุระจัง"ชินปาจิตวาดรอบสอง
       "นี่พวกหล่อนทำอะไรมิทราบ อย่าไปสอนอะไรที่มันแย่ๆให้กับพวกเด็กๆสิ"   
       โซโกะที่ยืนเฉยมานานพูดขึ้นอย่างรู้สึกเบื่อๆ
       "ข้อ 1 ข้อ 2 ช่างมันซะ มาฟังข้อ 3 ดีกว่า" 
      เด็กๆเริ่มมีสีหน้าคาดหวังจากชายหนุ่มคนนี้ รวมถึงชินปาจิทีรู้สึกตื้นตันอย่างบอกไม่ถูก 
       "ข้อที่ 3 เข้าเว็บโป๊ทุกวัน ยังไงล่ะ เหอๆๆๆ"ไม่พูดเปล่า ชายหนุ่มยังหัวเราะแบบซาดิสม์สุดๆ
       ชินปาจิหงายเงิบให้กับความคาดหวังสุดท้ายที่แสนเลวร้าย
       "พูดได้ดีนี่ โซอิจิโร่คุง" กินโทกิเดินมาตบบ่าโซโกะเบาๆ
       "โซโกะครับลูกพี่"
        "ก็ตือๆกันแหละ งั้นมาฟังข้อ 4 กันดีกว่า ข้อ 4 คือ ปัญญานั้นน้อยกว่าเด็ก ป.3"
      "ส่วนข้อ 5 คือเต้นท่าคันหูน่อ"
      "ข้อ 6 คือ ฆ่าคุณฮิจิคาตะให้ตาย"
       "พอเถอะครับ" ชินปาจิพูดอย่างเอือมๆ
       "ข้อที่ 7 คือ สร้างแต่ความฉิบหาย เดินแหย่อึควายไปที่วท้องทุ่งนา" กินโทกิยังพูดต่อไม่หยุด
      "ข้อ 8 ใครอ่องแอต้องกำจัด"
      "ข้อ 9 กินเห็บหมัด ตลอดกาล มีเงินก็ต้องล้างผลาญให้เหมาะกับกาลสมัยชาติพัฒนา"
       "บอกให้พอไงล่ะโว้ยยยยยย" 
       ชินปาจิหยิบบาซูก้าของโซโกะขึ้นมาแล้วยิงใส่ทั้งสามคนทันที
        
       บึ้มมม!!

      หลังจากที่เขม่าควันจางลงก็ปรากฏร่างของคนสามคนยืนนิ่งไหม้เกรียม ทั้งงผมเผ้าก็ยุ่งเหยิง
       "ไอ้แว่นโอตาคุ แกทำอะไรของแกฟร๊าาาา" กินโทกิวิ่งมาตวาดใส่่หนุ่มแว่นทันที
       "พวกคุณนั่นแหละทำอะไรกันมิทราบ อย่าทำให้ประเทศชาติมันเสื่อมไปมากกว่านี้จะได้มั้ยครับ"  
     "อ้าว แล้วพวกเด็กๆหายไปไหนกันเลี้ยวอ่ะน่อ" คางุระกวาดสายตามองไปรอบๆ
        "เดินหนีไปตั้งแต่หน้าที่เด็กดีข้อที่ 4 แล้วว้อยยย"
       "ใช้ไม่ได้เลย ยังพูดไม่จบเลยนาเหวย"
       "งั้นพวกเราไปตรวจเมืองกันต่อเลยมั้ยครับลูกพี่"โซโกะที่ดูมาดนิ่งที่สุดเอ่ยขึ้น
       "แล้วหน้าที่เด็กดีข้อที่ 10 ล่ะน่อ"
       "พอเถอะครับ คางุระจัง แต่ละข้อที่ผ่านมาก็ทุเรศจนอยากจะบ้าตายอยู่แล้วน่ะครับ" ชินปาจิทำหน้าเหนื่อยใจก่อนจะถอนหายใจเฮือกใหญ่
       


       ข้อที่ 10 ทุกข้อที่ผ่านมาอย่าทำเชียวน่ะเด็กๆ


     
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×