อยากบอกนายว่า "ไปตายซะน่อ!!!"

ลำดับตอนที่ #18 : บทที่ 16 ขึ้นชื่อว่าพี่ชาย "น้องสาวข้า ไอ้หน้าไหนก็ห้ามแตะ"

บทที่ 16 ขึ้นชื่อว่าพี่ชาย "น้องสาวข้า ไอ้หน้าไหนก็ห้ามแตะ"

   เพื่อที่จะขัดขวางการแต่งงานของฮิจิคาตะ คางุระจึงต้องรับว่าจ้างเป็นแฟนหลอกๆให้เขา และมางานเลี้ยงวันเกิดของลูกสาวขุนนางที่ชื่อ นิจิดะ ชิวาโกะ แต่ก็เหตุถกเถียงกันขึ้น คางุระที่กำลังจะเดินไปเข้าห้องน้ำกลับสัมผัสได้ถึงความรู้สึกที่ห่างหายมานาน เป็นสิ่งที่เธอจำได้ดี
   "อะ...อากิน....จัง" 
   โซโกะที่หันมาเห็นท่าทีที่แปลกไปของคางุระจึงรับรู้ได้ว่าอาจจะมีเรื่องอะไรเกิดขึ้น 
   "หาทางไปเข้าห้องน้ำไม่เจอรึไงหล่อนน่ะ" โซโกะพูดขึ้นทำให็หญิงสาวสะดุ้งเล็กน้อย
   "เรื่องของอั้วน่อ ไม่เกี่ยวกับลื้อ" คางุระหันมาพูดด้วยน้ำเสียงปกติทั้งที่ใจเต้นสุดๆ
   ถึงจะพูดอย่างนั้นแต่โซโกะก็รู้ดีว่าเธอกำลังข่มใจไม่ให้กลัวอะไรซักอย่างที่เขาไม่รู้
   "เฮ้อ! ช่วยไม่ได้" 
   โซโกะลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปจับข้อมือคางุระ
   "ทำอะไรของลื้อน่อ" แม้จะยังไม่หายตกใจแต่เจ้ากล่อนก็อดสงสัยไม่ได้กับพฤติกรรมของคนตรงหน้า
   "จะไปเข้าห้องน้ำไม่ใช่รึไง ฉันจะพาไปเอง"
   "อั้วไม่ได้ขอให้ลื้อพาไปซะหน่อยน่อ" คางุระพูดพลางพยายามแกะข้อมือตัวเองออก แต่ชายหนุ่มก็ไม่ได้สนใจ
   "คุณคอนโด้ครับ ผมว่าให้คนของซินเซ็นงุมิมาคุ้มกันที่นี่หน่อยก็ดีน่ะครับ"
   "หา...."
   โซโกะกระซิบเบาๆกับชายร่างยักษ์ ก่อนจะลากคู่กัดเดินออกไปจากตรงนั้นทันทีโดยที่ไม่รู้ว่ามีสายคู่หนึ่งกำลังจ้องเขา
 
 "หมอนั่น มันเป็นใคร?"


   ห้องน้ำหญิง....
   คางุระเดินออกมาจากห้องน้ำหลังทำธุระเสร็จ เธอเดินมาล้างมือตรงอ่างล้างมือที่ข้างหน้ามีกระจกเงาบานใหญ่ติดอยู่ คางุระนึกถึงคนที่เดินสวนเธอไปอย่างรู้สึกวิตก เธอคิดว่าต้องใช่เขาแน่ๆ
   "ถ้าเป็นอาเฮียจริง แล้วอีมาทำอะไรที่นี่กังน่อ" คางุระตั้งคำถามกับตัวเอง ในใจก็คิดกลัวว่าเขาคนนั้นจะก่อเรื่องที่นี่
   "ใครหรอ?"
   "เฮ้ย! อาตี๋"
   คางุระสะดุ้งตกใจที่อยู่ๆคนที่ลากเธอมาพูดขึ้น และมันก็ทำให้เธอตกใจสุดๆเพราะเขาเข้ามาอยู่ในห้องน้ำหญิงหน้าตาเฉย
   "นะ....นี่ลื้อจะบ้ารึเปล่า นี่มันห้องน้ำหญิงน่อ"คางุระพูดพลางถอยออกห่างๆแต่ชายหนุ่มกลับเดินเข้ามาใกล้
   "ตอนนี้คงไม่มีใครเข้าห้องน้ำหรอก"
   "แต่ลื้อก็ไม่ควรเข้ามาในนี้น่อ" คางุระถอยจนไปติดผนังจึงทำให้ไปไหนไม่ได้ ชายหนุ่มจึงเดินเข้ามาใกล้และเอามือไปทาบกับผนังกันตัวเธอไว้ทั้งสองข้าง
   "ไม่เห็นเป็นไรเลย ตอนนี้ก็มีแค่เธอกับฉัน สองคน"
   โซโกะจงใจเน้นคำว่าสองคน เขาเปรยยิ้มเล็กน้อยเมื่อเห็นหญิงสาวตรงหน้าตัวสั่น
   "สะ...สองคนหรอน่อ"
   "ใช่แค่สองคน" 
   "สามคนต่างหาก"
   จู่ๆก็มีเสียงปริศนาดังขึ้นจากหน้าประตูห้องน้ำ ทำให้ทั้งสองต้องหันไปมองในทันที เจ้าของเสียงคือชายใส่สูทสีเทา สวมหมวกทรงสูง และใส่หน้ากากปิดหน้าไว้
   "ไม่เจอกันนานน่ะ คางุระ"
   ชายปริศนาเปิดหน้ากากออกเผยให้เห็นใบหน้าหล่อเหลา ที่กำลังยิ้มระรื่นอยู่ ผมสีส้มที่ถูกหมวกปิดทับตอนนี้ถูกเปิดออกให้เห็นชัดเจนพร้อมกับผมเปียด้านหลัง
   "อะ...อาเฮีย" คางุระยืนแข็งทื่อเมื่อได้เห็นหน้าชายปริศนาชัดๆ เขาคือพี่ชายของเธอ 'คามุอิ'
   "อาเฮีย? หมอนี่เองหรอกหรอ" โซโกะมองชายตรงหน้าโดยไม่มีอารมณ์ใดๆ แต่ในใจก็สงสัยว่ามีความเกี่ยวข้องยังไงกับหญิงสาวที่อยู่ใกล้ๆเขา
   "สวยขึ้นรึเปล่าเนี่ย คางุระ" คามุอิเดินเข้ามาใกล้เขาทั้งคู่ด้วยรอยยิ้มที่เป็นเอกลักษณ์ของเขา
   "ลื้อมาที่นี่ทำไม" แม้จะเห็นว่าคนตรงหน้ายิ้มแต่คางุระก็รู้ดีว่าไม่ใช่รอยยิ้มที่ออกมาจากใจจริง
   "ใจร้ายจังเลยนะ พี่ชายอุตส่าห์มาเยี่ยมทั้งที"
   "พี่ชาย...?" โซโกะมองหน้าคางุระสลับกับคามุอิ พยายามเอาเรื่องทั้งหมดมาปะติดปะต่อจนในที่สุดก็เข้าใจว่าสองคนนี้เป็นพี่น้องกัน
   "คนที่ทิ้งครอบครัวไปอย่างลื้อไม่มีวันทำเรื่องแบบนั้นหรอกน่อ บอกมาลื้อมาที่นี่ทำไม"
   "ฮ่าๆๆๆ รู้ทันจนได้" คามุอิหัวเราะร่วนผิดกับอีกสองคนที่เอาแต่ทำหน้านิ่ง
   "ตกลงลื้อมาทำอะไรกันแน่"
  "พี่ชายแค่มาหาอะไรทำสนุกๆน่ะ"
   "แล้วทำไมต้องเป็นที่นี่ด้วยน่อ"
  "ก็ที่นี่มีอาหารให้กินฟรีนี่น๊า แถมอร่อยมากๆด้วย"
  "งั้นลื้อก็รีบกินรีบไปซะทีสิน่อ" ตอนนี้คางุเริ่มใจเย็นขึ้นมาก จากที่เคยรู้สึกหวาดกลัวตอนนี้กลับรู้สึกรำคาญผู้เป็นพีชาย
  "พี่ชายยังไม่ไปหรอก จนกว่าจะได้หาอะไรทำคลายร้อน"
  "หรือว่าลื้อจะ...."

   ซ่าาาา

   คางุระชะงักก่อนที่จะพูดจบ เมื่อเห็นพี่ชายถูกสาดน้ำใส่โดยฝีมือใครบางคน
   "ร้อนๆแบบนี้ก็ต้องเล่นน้ำแบบนี้สิ ถึงจะคลายร้อนได้" หนุ่มผมสีน้ำตาลอ่อนพูดพลางวักน้ำจากก๊อกน้ำในอ่างล้างมือใส่หน้าหนุ่มผมส้มไม่หยุด
   คามุอิยังคงยิ้มอยู่อย่างนั้นแม้จะว่าจะเปียกไปเกือบครึ่งตัวก็ตาม แต่ในใจก็นึกตะหงิดๆอยู่ไม่น้อย
   "นี่นาย ทำอะไรของน่ะ" คามุอิยังพูดด้วยรอยยิ้ม ทั้งๆที่กากบาทผุดขึ้นบนขมับแล้ว
   "อ้าวๆ ก็นายบอกว่าอยากหาอะไรทำคลายร้อนไม่ใช่หรอ ฉันก็เลยจัดให้" โซโกะยังคงวักน้ำใส่ชายหนุ่มอยู่อย่างนั้นโดยไม่รู้ว่าความตายจะมาเยือนเขาในอีกไม่ช้า
    "ทำบ้าอะไรของลื้อน่ะ อาตี๋ อยากตายรึไงน่อ" คางุระเห็นท่าจะไม่ดีหากโซโกะยังคงทำแบบนั้นจึงรีบเข้ามาห้าม
   "ก็หมอนี่บอกว่าร้อน ฉันเลยพาเล่นสงกรานต์ไง เนอะ คุณพี่ชาย" 
   คามุอิเริ่มยิ้มไม่ออกกับพฤติกรรมของชายหนุ่มที่อยู่ข้างๆน้องสาว ยิ่งได้ยินคำว่า 'คุณพี่ชาย' ก็เริ่มรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมา
   "ใครพี่ชายนายมิทราบ"
   "ก็นายนั่นแหละ ไอ้หน้าแปะยิ้ม" โซโกะหยุดวักน้ำแล้วหันมาคุยกับคนตรงหน้า
   "จำไม่เห็นได้ว่าเคยมีน้องชาย จะมีก็แค่ยัยน้องสาวขี้แยที่ยืนทำหน้าเอ๋ออยู่ข้างๆนายต่างหาก" คางุระได้ยินคำว่า 'น้องสาวขี้แย' ก็หันมาถลึงตาใส่คามุอิ
   "นั่นสินะ ไม่ใช่น้องชายหรอก...." โซโกะยักยิ้มเล็กน้อยก่อนจะเอามือข้างหนึ่งโอบคอคางุระไว้ แล้วพูดต่อว่า
   "น้องเขยต่างหาก!"
   ทันทีที่โซโกะพูดจบประโยค สถานการณ์ในตอนนี้ก็ตกอยู่ในความเงียบไปชั่วขณะ คางุระยืนแข็งทื่ออ้าปากค้างเหมือนโดนสาปให้เป็นหิน
   "นายเนี่ยน่าสนใจจริงๆ ถ้างั้น...." คามุอิยกขาข้างหนึ่งขึ้น และพูดต่อว่า "ช่วยตายไปทีเถอะ"
   เพล้ง! 
   ทันทีที่พูดจบประโยคคามุอิก็วาดขาไปอย่างเต็มแรงหวังให้โดนโซโกะ แต่ด้วยไหวพริบของเขาทำให้เบี่ยงตัวหลบทันโดยที่ยังกอดคางุระไว้อยู่ ขาของคามุอิจึงไปโดนกระจกเงาแตกแทน
   "ใช้ได้เลยนี่ นายน่ะ" คามุอิปรบมืออย่างชอบใจ
   "นายเนี่ยก็เจ๋งนี่ สมแล้วที่เป็นพี่ชายของแฟนฉัน" ไม่รู้ว่าเพราะอะไรถึงทำให้โซโกะนึกอยากยั่วคนตรงหน้าให้โมโห
   "แฟนคางุระงั้นหรอ เห! เธอเนี่ยมีแฟนกวนตีนสุดติ่งเลยน่ะเนี่ย" คามุอิหันมาพูดกับน้องสาวที่ตอนนี้เอาแต่อึ้งหน้าแดงก่ำเหมือนมะเขือเทศ
   "แต่ว่าน่ะ พี่ชายไม่ชอบขี้หน้าแฟนของเธอเลย เพราะงั้นพี่ชายเชือดทิ้งคงได้สิน่ะ"
  "สงสัยว่าคงจะเชือดทิ้งไม่ได้ง่ายๆอย่างที่นายคิดหรอกน่ะ" โซโกะพูดขึ้นพลางทำสีหน้านึกสนุกแบบสุดๆ
   "ฉันสงสัยนานแล้วล่ะว่า แกจะกอดยัยนั่นไปอีกนานมั้ย" คามุอิเงื้อขาขึ้นมาฟาดตรงช่องว่างระหว่างทั้งสองคน
   โซโกะเห็นดังนั้นจึงรีบปล่อยมือออกจากคางุระอย่างรวดเร็ว เพราะเหมือนสัญชาตญาณของเขามันบอกว่าแขนขาดแน่หากยังโอบคอคางุระอยู่อย่างนั้น


   'หวงน้องสาวนี่หว่า' โซโกะคิดในใจ